LOGINShare
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.22 NC
Last Updated:
2025-05-08 11:34:36แกร๊ก!
"รุ่นพี่!" "......." "น้ำจะกลับบ้านค่ะ ทำไมถึงพาน้ำมาที่นี่ล่ะคะ!" ฉันไม่เข้าใจร่างสูงเลยจริงๆ ทำไมถึงพาฉันมาที่ห้องของเขาเนี่ย ตอนแรกก็นึกว่าเขาจะใจดีไปส่งฉันที่บ้านจริงๆ แต่กลับกลายเป็นว่าเขาพาฉันมาที่คอนโดของเขาเองเนี่ยนะ "เข้าไป!" "ไม่ค่ะ!" "น้ำหนาว!" "อึก!" ฉันตกใจมากที่เห็นเขาพูดเสียงดังแล้วยังทำหน้าจริงจังแบบนั้นอีก อาจจะเป็นครั้งแรกเลยมั้งที่เห็นร่างสูงเป็นแบบนี้ ปัง! ฉันเดินเข้าไปในห้องเขาอย่างเสียไม่ได้ เพราะเห็นหน้านิ่งๆของเขาแล้วก็รู้สึกกลัวขึ้นมา "เอ่อ...." พรึ่บ! ร่างสูงเดินไปนั่งโซฟาที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นห้องนั่งเล่นของเขาล่ะมั้ง ฉันมองไปรอบๆห้อง ก็ตื่นตะลึงในทันที เพราะห้องของรุ่นพี่ใหญ่มากสีขาวสะอาดตาและของที่วางแต่ละที่เป็นระเบียบมากจริงๆ นี่ขนาดฉันเป็นผู้หญิง ห้องฉันยังไม่เป็นระเบียบเท่าห้องของเขาเลย "จะยืนอึ้งอีกนานมั้ย?" พรึ่บ! ฉันรีบนั่งลงทันที เมื่อเห็นว่าพี่เซอร์เวย์มองฉันอยู่ "รุ่นพี่พาน้ำมาที่นี่ทำไมคะ?" "ชอบมัน?" "คะ?" ฉันมองหน้าเขาที่นั่งอยู่ตรงข้ามฉันทันที เมื่อเขาถามคำถามที่ทำให้ฉันไม่เข้าใจ "ชอบมัน?" "ใครคะ?" ฉันคิดว่าคนที่รุ่นพี่พูดถึงอาจจะเป็นภาคินก็ได้ แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไป จึงถามเขาเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง "อย่าทำเป็นไม่รู้น้ำหนาว!" ฉันคิดว่าวันนี้รุ่นพี่พูดชื่อฉันบ่อยมากเลยนะและน้ำเสียงที่เชาเรียกนั่นมันดูไม่พอใจอยู่ด้วย นี่ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่าเนี่ย..... "ภาคินเหรอคะ?" "......." "ภาคินกับน้ำเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นค่ะ อีกอย่างเราสองคนก็ทำงานคู่กันด้วย" "......." "จริงๆนะคะ" ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงต้องมานั่งอธิบายให้รุ่นพี่ฟังด้วยนะ แต่ถ้าไม่พูดฉันก็อาจจะไม่ได้กลับบ้านก็ได้มั้ง เฮ้ออ..... พรึ่บ! ฟุบ! ".......!!" "ต่อไปนี้..." "เอ่อ...." พรึ่บ! พรึ่บ! ฉันพยายามจะขยับออกห่างรุ่นพี่ เพราะตอนนี้อยู่ๆเขาก็เปลี่ยนฝั่งมานั่งข้างฉันเฉยเลย แต่ไม่ใช่แค่ย้ายมานั่งข้างฉันนะ รุ่นพี่ยังขยับมานั่งใกล้ฉันอีกด้วย นั่นจึงทำให้ฉันตกใจมากจนต้องขยับหนีทันที แต่เขาก็ยังคงขยับตามมาอีก "เอ่อ >.<" ฮือออ ฉันเขินนะ..... "ห้ามเข้าใกล้มันอีก!" ">.<" ฮือออ... "เข้าใจมั้ย?" ">.<" หมับ! "ว้าย!" พรึ่บ! อยู่ๆร่างสูงก็อุ้มฉันพร้อมกับให้ฉันนั่งบนตักเขา เดี๋ยวก่อนนะ! ฉันมองมือที่กอดรอบคอเขาพร้อมกับมองไปด้านล่าง นะ...นี่ฉันนั่งบนตักรุ่นพี่จริงๆเหรอเนี่ย ม่ายยย >.< ฉ่าาา ตึกตัก....ตึกตัก.... ตอนนี้หน้าฉันคงแดงมากเลยล่ะ ไหนจะหัวใจที่เต้นแรงแบบนี้อีก "ระ...รุ่นพี่คะ >.<" ฉันพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็ไม่สำเร็จยิ่งพยายามเท่าไหร่ คนหน้านิ่งก็ยิ่งโอบรัดฉันมากขึ้น เพื่อไม่ให้ฉันดิ้น "เข้าใจที่พูดมั้ย?" "ไม่เข้าใจค่ะ!" "......." "ทำไมน้ำต้องทำตามที่พี่พูดด้วยล่ะค่ะ น้ำกับภาคิน...." "อย่าพูดชื่อมันให้ฉันได้ยิน!" อึก! ฉันที่ยังพูดไม่จบเมื่อร่างสูงเอ่ยแทรกขึ้นมาก่อน แล้วยังไม่พอเขายังจ้องหน้าฉันนิ่งอีก นั่นทำให้ฉันต้องเบนหน้าหนีเขาทันที ก็คนมันเขินนี่นา ยิ่งอยู่ใกล้เขาแบบนี้แล้วด้วย >.< หมับ! "อ๊ะ!" "เข้าใจที่พี่พูดมั้ย?" ตึกตัก...ตึกตัก... ฉันฝันไปหรือเปล่านะ นี่ฉันคงไม่ได้ฝันไปใช่มั้ยเนี่ย รุ่นพี่แทนตัวเองว่าพี่งั้นเหรอ ไม่จริงอ่ะ อร๊ายยย >.< เพี๊ยะ! ฉันตบหน้าตัวเองอย่างแรงเพื่อเรียกสติ หมับ! "ทำอะไรของเธอ" "ปะ...เปล่าค่ะ เอ่อ....รุ่นพี่คะ...." "......." "ปล่อยน้ำลงก่อนได้มั้ยคะ >.<" ฉันหลับตาพูดไปอย่างรวดเร็ว "หึ :-)" "ฉันบอกเธอว่ายังไง?" "......?" "ห้ามเข้าใกล้มันอีก ห้ามไปไหนกับมันสองคน!" "แต่ว่า...จุ๊บ!" "......!!" "ไม่มีคำว่าแต่" "......!!" "เข้าใจมั้ย?" ">.<" ฉันไม่ได้ฟังที่รุ่นพี่พูดเลย "สงสัยจะยังไม่เข้าใจสินะ" จุ๊บ! จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! "อื้อออ!" พลั่ก! พอได้สติ ฉันรีบผลักร่างสูงออกทันที ก่อนที่จะรีบถอยห่างเขาด้วยความตกใจ "ทะ...ทำอะไรคะ" "เธอไม่ตอบ" "กะ...ก็...." "......." ฮือออ ทำไมต้องจ้องหน้าฉันแบบนั้นด้วยเนี่ย ใครก็ได้ช่วยน้ำหนาวด้วยยยย พรึ่บ! "......!!" ยังจะตามฉันอีกนะ "สงสัยจะยังไม่เข้าใจสินะ" "ภาคินกับน้ำเป็นเพื่อนกันนะคะ" หมับ! จุ๊บ! "อื้อออ!" จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! "อื้อออ!" ตุบๆๆ ฉันทุบอกร่างสูงเพื่อให้เขาปล่อย เพราะตอนนี้มันเริ่มหายใจไม่ทันแล้ว พรึ่บ! เฮือก! "รุ่นพี่!" "อยากโดนอีกก็ไม่บอกนะ" หมับ! จุ๊บ! ร่างสูงคว้าตัวเธอให้เข้ามาอยู่ในอ้อมแขน ก่อนที่เขาจะจูบเธออย่างเอาแต่ใจอีกครั้ง ครั้งนี้มันไม่ได้รุนแรงเหมือนเมื่อกี้ "อื้อออ!" จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! "อื้อออ!" ตุบๆๆ "รุ่น...อื้อออ!" จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! พรึ่บ! "อืมมม" "อืมมม" เสียงครางในลำคอของร่างสูงที่แสดงถึงความพึงพอใจในระดับหนึ่ง เมื่อเห็นว่ามือเล็กที่ทุบอกเขาตอนนี้เริ่มหยุดนิ่งแล้ว จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! "อืมมม" ฉันรู้สึกไม่เป็นตัวเองเลย เมื่ออยู่ใกล้รุ่นพี่ ทั้งๆที่ก็พยายามต่อต้านเขาแล้ว แต่กลับพ่ายแพ้ใจตัวเองอีกครั้ง ทั้งๆที่ไม่อยากจะอยู่ใกล้เขา แต่กลับต้องมาใกล้ชิดกันแบบนี้ มันทำให้ฉันรู้ใจตัวเองว่าตอนนี้ความรู้สึกที่มีต่อรุ่นพี่มันเพิ่มมากขึ้น หมับ! "อื้อออ!" จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! "อ๊ะ อืมมม" มือหนาเริ่มอยู่ไม่นิ่งแล้วในตอนนี้ เพราะร่างสูงเริ่มที่จะลูบขาอ่อนเธอก่อนที่จะไล้ขึ้นมาบริเวณหน้าอกที่มีเสื้อผ้าของเธอกั้นอยู่ ทำให้เธอตกใจจนต้องเอาไปตัวเองไปจับมือร่างสูงไว้ แต่มืออีกข้างของเขาก็จับมือเธอยึดไว้ได้ พรึ่บ! เฮือก! "จะ...จำอะไรคะ!" ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ปลอดภัยจังเลย "ลงโทษคนไม่เชื่อฟัง" "ไม่เห็นเกี่ยวกันเลยนะคะ" ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ทำให้ฉันต้องรีบถอยห่างเขาทันที เพื่อที่จะรับสาย "ฮัลโหล" (เธอถึงบ้านแล้วใช่มั้ย) "นาย!" หมับ! "รุ่นพี่!" "ให้เบอร์มันด้วยงั้นเหรอ?" "เอ่อ....คือว่า..." "หึ!" พรึ่บ! "กรี๊ดดดด!" ตุบๆๆๆๆ "เธอโดนหนักแน่น้ำหนาว!" ฉันรู้สึกขนลุกขึ้นมาเลยกับคำพูดของร่างสูงที่ตอนนี้ถูกคนตัวโตกว่าอุ้มพาดบ่าเขาแล้วเดินเข้าไปในห้องหนึ่ง ฉันพยายามจะทุบหลังเขา แต่ก็ไม่เป็นผล "กรี๊ดดด! ปล่อยน้ำนะ! ปล่อยยยย!" ตุบ! "อ๊ะ! เจ็บนะคะ!" ปล่อยมาได้นะ ดูสิหลังฉันจะหักมั้ยเนี่ย เหอะ! "เธอบอกให้ปล่อย" "รุ่นพี่!" ทำไมเขาถึงกวนฉันแบบนี้เนี่ย "วันนี้ฉันจะลงโทษเด็กที่ไม่เชื่อฟังคำสั่ง" "......." พรึ่บ! หมับ! "......!!" แควก! "กรี๊ดดด! ทำอะไรคะ!" หมับ! ฉันรีบจับมือเขาไว้ทันที เมื่ออยู่ๆเขาก็ฉีกเสื้อของฉัน จนมันเห็นอะไรต่อมิอะไรไปหมดแล้วเนี่ย ฮืออออ.... แควก! แควก! "กรี๊ดดดด! อย่านะคะ! ไม่นะ!" "ไม่ทัน" "กรี๊ดดด! อุ๊ปส์!" จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! "อื้อๆๆ" จ๊วบ! เฮือก! ">.<" พรึ่บ! "จะ...จะทำอะไรคะ!" "หิว" "......!!" พรึ่บ! พรึ่บ! "กรี๊ดดดด!" ตุบ! หมับ! ">.<" ฉันรีบปิดน้องสาวตัวเองทันที เพราะถูกร่างสูงดึงกระโปร่งและชั้นในออกอย่างง่ายดาย ตอนนี้ด้านล่างของฉันจึงไม่มีอะไรปกคลุมเลย กึก! ขาทั้งสองข้างถูกร่างสูงกางออกในทันที ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามหุบมันแล้ว แต่ก็ไม่อาจต้านร่างสูงได้ "กรี๊ดดดด! ไม่นะ! อย่านะคะรุ่นพี่" ฮือออ ฉันอยากจะร้องไห้ ":-)" ใบหน้าของร่างสูงที่ตอนนี้ประดับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทำให้ฉันระแวงไปหมดแล้ว ก่อนที่ใบหน้าจะเบื่อนลงต่ำและเขายังคงมองมันนิ่งอยู่อย่างนั้น ทำให้ฉันต้องเบือนหน้าไปทางอื่นด้วยความเขินอาย "ฮือออ รุ่นพี่คะ อย่าทำอะไรน้ำเลยนะคะ ต่อไปนี้น้ำจะทำตามที่พี่บอกทุกอย่าง น้ำจะอยู่ห่างภาคิน อุ๊ปส์!" ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองทันที เมื่อหลุดพูดในสิ่งที่เขาไม่อยากได้ยินออกไปจนได้ แพร่บ! แพร่บ! "กรี๊ดดดด!" "อยากโดนมาก!" แพร่บ! แพร่บ! แพร่บ! "อ๊ะ!" "อืมมม แพร่บ!" "อ๊าาา ซี๊ดดด ระ..รุ่นพี่ >.<" "หึ :-)" "มัน อ๊าาา มันสกปรก ซี๊ดดด!" ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในร่องสาวของเธอในทันทีโดยไม่ให้เธอได้ตั้งตัว พร้อมกับเสียงกรีดร้องของร่างบางที่นอนบิดตัวไปมาอยู่บนเตียงของเขา ถึงแม้ว่าร่างบางจะพยายามห้ามเขายังไง แต่ก็ดูเหมือนมันจะแค่เพียงช่วงแรกเท่านั้น และตอนนี้เธอเองก็เริ่มที่จะเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขาแล้ว หึ! ยัยนี่ยังอ่อนเกินไป แพร่บ! แพร่บ! แพร่บ! "อืมมม หวาน" "อ๊าาา พะ...พอได้แล้วค่ะ ซี๊ดดด!" "หึ! ปากบอกพอ แต่ยังแอ่นรับกับลิ้นพี่ได้นะ หึหึหึ" ฉ่าาาาา ฉันรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย และไม่รู้ว่าทำไมต้องเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขาด้วย อร๊ายยย >.< "อ๊าาาาาา อุ๊ปส์!" น่าเกลียดจริงๆยัยน้ำหนาวเอ๊ย! "หึ!" แพร่บๆๆๆ "อ๊าาา อ๊าาา อร๊ายยย!" "หึ เยิ้มเชียวนะ :-)" "พะ...เพราะใครกันล่ะคะ >.<" อึก! อึก! "รุ่นพี่!" "หวานมาก" ">.<" พรึ่บ! "จะ...จะทำอะไรคะ" ฉันมองเขาอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆ ร่างสูงก็เลื่อนตัวขึ้นมาคร่อมฉัน ก่อนที่เขาจะจับมือทั้งสองข้างฉันชูขึ้นเหนือหัว และจากที่ฉันพยายามจะหุบขากลับกลายเป็นว่าร่างสูงดันแทรกตัวเขามาอีกน่ะสิ พรึ่บ! ตุบ! "กรี๊ดดดด!" "ถอดง่ายดีนี่ วันหลังไม่ต้องใส่ก็ได้นะ :-)" "อะ...ไอ้คนหื่น ไอ้คนบ้ากาม กรี๊ดดดด!" "หุบปาก!" "......" ฉันชะงักเลยกับเสียงและแววตาของเขาที่มองมา แต่จะไม่ให้ฉันด่าเขายังไงล่ะ ก็พี่เซอร์เวย์เล่นปลดชุดชั้นในของฉันออกน่ะ ฮือออ จะปิดก็ปิดไม่ได้ งับ! งับ! ริมฝีปากบางกัดเต้าทั้งสองข้างของเธออย่างหมั่นเขี้ยว "อ๊ะ! ซี๊ดดดด! เจ็บนะ!" ฉันยู่หน้าใส่เขาด้วยความเจ็บ จ๊วบ! จ๊วบ! "อ๊ะ ซี๊ดดด อ๊าาา" จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! ริมฝีปากบางดูดคลึงเต้าทั้งสองข้างของเธออย่างเอาแต่ใจ มืออีกข้างจับเคล้นคลึงไปมาสลับกันทั้งสองเต้าอย่างหื่นกระหาย "อ๊าาา รุ่นพี่!" "อืมมม อืมมม" จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! "ซี๊ดดด อ๊าาา พอแล้วค่ะ!" "ฉันหิว!" "แต่นี่มัน อ๊าาา >.<" จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! ติ๊งต่อง! "......!!" คะ....ใครมา? "อ๊าาาา" จ๊วบ! จ๊วบ! งับ! "อ๊ะ! ซี๊ดดด! มีคนมาค่ะ!" ฉันพยายามร้องบอกเขา แต่เหมือนว่าพี่เซอร์เวย์จะไม่สนใจเลยสักนิด มัวแต่....ฮือออ ติ๊งต่องๆๆ "พี่เซอร์เวย์!" "damn!" งับ! "ซี๊ดดดด!" "อยู่ในห้องนี้ห้ามออกไปไหน พี่จะมาจัดการต่อ!" ">.<" พะ....พูดอะไรของเขากันเนี่ย พรึ่บ! "แม่ง! ใครมาวะ!" ปัง! ฟู่~~~ "เฮ้อออ..." ฉันรีบลุกขึ้นเพื่อที่จะใส่เสื้อผ้า แต่ทว่า...มันกลับใส่ไม่ได้เพราะเสื้อของฉันมันถูกฉีกจนเป็นเศษเสื้อเลยก็ว่าได้ "ฮือออ จะทำยังไงดีเนี่ย" ฉันมองตัวเองอยู่พักหนึ่งก่อนจะต้องรีบกระโจนขึ้นบนเตียงร่างสูงอีกครั้งแล้วเอาผ้าห่มห่อตัวไว้ ขืนออกไปแบบนี้คงกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ แล้วถ้าคนด้านนอกมาเห็นฉันอยู่ที่นี่ ไม่อยากจะคิดเลย >.< อร๊ายยย นี่ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมต้องหลงเคลิ้มไปกับสัมผัสของรุ่นพี่ด้วยนะ ยัยน้ำหนาวเอ๊ย แกจะทำยังไงดีเนี่ย ฮือออ.......
Related chapters
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.23 NC++
เซอร์เวย์ Partติ๊งต่องๆๆDamn!!ร่างสูงเดินออกมาจากห้องนอนที่ตัวเองจะจัดการสั่งสอนกับยัยเด็กนั่น แต่กลับต้องถูกขัดจังหวะซะก่อน แม่ง!แกร๊ก!"ฮายยย""......?"พรึ่บ!"ขอเข้าไปหน่อยนะคะพี่ชาย ^_^"หึ! แบบนี้ไม่ต้องขอแล้วมั้งผมมองน้องสาวตัวเองที่เดินไปห้องครัวพร้อมกับถือของกินเต็มมือแล้วเดินไปนั่งที่โซฟากลางห้อง"น้องหิวอ่ะ""หิว? หิวแล้วทำไมถึงมาห้องพี่""ก็เพราะว่าห้องพี่มีของกินเยอะไงล่ะคะ คิคิคิ"ร่างสูงมองน้องสาวอย่างเอือมระอา ยัยซีเกือบจะทุกครั้งชอบมาที่ห้องของผมแล้วก็มาหาออะไรกินแบบนี้ ยัยนี่ไม่คิดจะซื้ออะไรไว้ในห้องบ้างหรือไงวะ"กลับไปได้แล้วซี""เอ๊ะ! ว่าแต่ทำไมเสื้อผ้าหน้าผมของพี่ถึงได้ยุ่งเหยิงอย่างนั้นล่ะค่ะ?""เฮ้อออ""หรือว่า.....""เอาของพี่ไปแล้วก็กับได้แล้วนะซี มันดึกแล้ว""คืนนี้ซีจะนอนที่นี่ค่ะ :-)""ไม่ได้!""ทำไมล่ะค่ะ ก็ซีเหงานี่นา เรามาคุยเรื่องยัยน้ำกันเถอะค่ะ:-)""กลับ!""ไม่กลับค่ะ พี่บอกซีมาตรงๆดีกว่าว่าชอบน้ำหนาวจริงๆมั้ย?"".......""ถ้าพี่ชอบเพื่อนซีจริงๆ ซีก็จะช่วยเต็มที่เลยค่ะ ^_^""ช่วย?""อื้ม! ซีไม่อยากได้พี่โรสเป็นพี่สะใภ้หรอกนะคะ ไม่เอาเด็ดขาด!""รู
Last Updated : 2025-05-08ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.24
ฟุดฟิด! ฟุดฟิด!"หอมมม"กลิ่นหอมของอะไรบางอย่างลอยมาแตะจมูกร่างบางที่นอนหลับอยู่ เพราะกลิ่นนี้มันทำให้เธอต้องลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย แต่นั่นเธอก็ต้องรู้สึกแปลกไป เพราะห้องนี้มันไม่ใช่ห้องของเธอ แต่เป็นห้องของ.....พรึ่บ!"อ๊ะ! ซี๊ดดด!" ความรู้สึกเดิมกลับมาอีกแล้ว เพราะครั้งก่อนฉันก็เป็นอย่างนี้หลังจากที่ตื่นขึ้นมาฉันก็สำรวจตัวเองอย่างรวดเร็ว แต่ก็พบว่าตัวเองเสื้อเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว รวมถึงกางเกงขาสั้น ซึ่งฉันใส่แล้วมันยาวมากๆเลยล่ะ"อย่าบอกนะว่าเป็นชุดรุ่นพี่ >...ฉันแอบมองแผ่นหลังนั้นที่ดูก็รู้ว่าเขาน่ะต้อ
Last Updated : 2025-05-08ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.25
Genius University"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับ"แปะๆๆเสียงปรบมือจากเพื่อนในคลาสดังขึ้นพร้อมกับอาจารย์ที่เดินมาข้างหน้า เพราะฉันกับภาคินได้พรีเซนต์งานกันเสร็จแล้ว ซึ่งฉันเป็นคู่สุดท้ายพอดีพรึ่บ!"ทำได้ดีนี่ :-)""นายก็เหมือนกัน ไปฝึกซ้อมตอนไหนเหรอ?""หึ ระดับฉันไม่ต้องฝึกก็ทำได้อยู่แล้ว""เฮ้อออ..." ฉันส่ายหน้าให้กับคนหลงตัวเองข้างๆ"นี่แกกับภาคินไปสนิทกันตอนไหนเนี่ยฮะยัยน้ำ ฉันยังไม่เคยเห็นแกคุยกับผู้ชายคนไหนได้นานขนาดนี้เลยนะยะ" ลูกกอล์ฟพูดขึ้น ก่อนจะส่งสายตาไปให้ภาคินที่หันมามองเรา"ก็ทำงานด้วยกันไง""เออ จริงด้วยสิ แต่ฉันว่าแกกับภาคินต้องมีอะไนมากกว่านั้นสิ จริงมั้ยยัยเรน""ฉันก็ว่างั้นแหละ นี่แกกำลังคบกับภาคินอยู่หรือเปล่าน้ำหนาว คิคิคิ""เปล่าสักหน่อย" ฉันรีบปฏิเสธทันที ฉันกับหมอนี่จะคบกันได้ยังไงล่ะ ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน ภาคินกับฉันน่ะนอกจากเรื่องงานก็แทบจะไม่คุยกันเรื่องอื่น เว้นแต่ว่าเราไปเดินหน้ามอกันตอนนั้น แค่ครั้งเดียวเอง"เอาล่ะค่ะ วันนี้ทุกคู่ทำดีมากนะคะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ"พออาจารย์เดินออกไปจากห้อง ฉันกับเพื่อนก็เก็บของกันเพื่อจะไปกินของหวานที่ห่างหาย
Last Updated : 2025-05-08ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.26
"โหดจังเลย ฮือออ""นั่นน่ะสิ! เหตุผลบ้าอะไรก็ไม่รู้ ดูสิทำให้พวกเราเดือดร้อนกันหมดน่ะ!""โอ๊ยย! ปวดขาจริงๆเลย!""เหมือนกันเลย ตอนนี้ฉันไม่มีแรงจะเดินแล้วเนี่ย ฮือออ"เสียงโอดครวญของแต่ละคนดังขึ้น เมื่อถึงเวลาเลิกกิจกรรมช่วงเย็น เพราะวันนี้มีเพื่อนมาสายเยอะมาก โดยให้เหตุผลว่าทำงานอื่นอยู่ นั่นจึงเป็นเหตุให้พวกเราทั้งชั้นปีถูกลงโทษด้วยการลุกนั่งน่ะสิ หลายคนอาจจะคิดว่าแค่ลุกนั่งเอง แต่สำหรับพวกฉันแล้วมันเหนื่อยมากจริงๆนะ เฮ้อออ...."เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย ฉันจะบ้าตาย!""เอาน่าลูกกอล์ฟ" ฉันพูดปลอบใจลูกกอล์ฟ ทั้งๆที่ตัวเองก็แทบจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน"ลุกนั่งสามสิบครั้งเลยนะยัยน้ำ ฮือออ ลูกกอล์ฟไม่ไหว""ฉันก็ไม่ไหวเหมือนกัน" เรนพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยบ้างพรึ่บ!เราทั้งสี่คนนั่งพักกันที่ม้าหินอ่อนข้างสนามบาส ตอนแรกก็คิดว่าจะกลับกันเลยเหมือนกัน แต่ว่าทั้งยัยเรนกับลูกกอล์ฟต่างหยุดเดินกัน ทำให้ฉันกับซีอาร์นั่งลงด้วย ดูเหมือนว่าซีอาร์จะเฉยๆกับเรื่องพวกนี้นะ"ฮือออ ไม่ไหวอ่ะแก ขอดูผู้ชายเล่นบาสก่อนแล้วกันนะ""นั่นสิ เอ๊ย! พูดอะไรของแกเนี่ยไอ้กอล์ฟ!""ลูกกอล์ฟยะ!""ก็ไม่เห็นต่างกันมั้ย?""นี่ยัยเร้น!"
Last Updated : 2025-05-08ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.27
แกร๊ก!พรึ่บ!"พี่น้ำหนาวคร๊าบบบ""อื้อออ!""พี่น้ำครับตื่นครับ"พรึ่บ!ร่างบางที่กำลังนอนอยู่ก็ถึงกับต้องลืมตาขึ้นมา เพราะเสียงปลุกรวมถึงใครบางคนที่ขึ้นมาบนเตียงของฉัน"อ้าว! ไตตั้น""ตั้นคิดถึงพี่น้ำหนาวจังเลยครับ"พรึ่บ!ฉันรีบลุกขึ้น แต่ก็ยังไม่หายง่วงเลย เพราะข้อความเมื่อคืนน่ะสิทำให้ฉันคิดมากจนนอนไม่หลับน่ะ เฮ้อออ..."เรามาหาพี่มีอะไรหรือเปล่าหืม" ฉันมองเด็กชายตรงหน้าด้วยความเอ็นดู"เราไปเที่ยวกันเถอะครับ""เที่ยว?""ครับ :-)""แล้วที่บ้านเรารู้หรือเปล่าว่ามาหาพี่?" ฉันถามไตตั้น"รู้ครับ ตั้นบอกคุณแม่แล้ว""งั้นเดี๋ยวเราออกไปรอพี่ด้านล่างก่อนนะ เดี๋ยวพี่แต่งตัวก่อน""ครับผม""พี่นทีอยู่ด้านล่างใช่มั้ย""ครับ""จ๊ะ"ปัง!หลังจากที่ให้ไตตั้นไปรอด้านล่าง ฉันก็จัดการอาบน้ำแต่งตัว เพื่อที่จะออกไปข้างนอกกับไตตั้น ที่จริงฉันก็คิดว่าจะไปซื้อหน้งสือมาอ่านเหมือนกัน ก็เลยตกปากรับคำไตตั้นไปตึก....ตึก...ตึก"ฮ่าฮ่าฮ่า""พี่ยิงผมทำมั้ยครับพี่นที""เราเล่นไม่เก่งเองต่างหากล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า"ฉันเดินลงมาด้านล่างก็เห็นว่าพี่ชายตัวเองกับไตตั้นนั่งเล่นเกมกันอย่างสนุกสนาน แต่พอไตตั้นเห็นฉันลงมาเท่านั้น
Last Updated : 2025-05-08ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.28
แกร๊ก!"พี่โรส!"ฉันตกใจหมดเมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมากลับพบว่าพี่โรสยืนอยู่หน้าห้องน้ำ"ไม่คิดว่าจะเจอน้องที่นี่นะ""พอดีน้ำมาติวให้ยัยซีน่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"หมับ!"เดี๋ยว!""......?" ฉันมองมือตัวเองที่ถูกพี่โรสจับไว้ก่อน"เธอกับพี่เซอร์เวย์น่ะไม่เหมาะสมกันหรอกนะน้ำหนาว""......""อีกอย่างพี่อยากจะบอกเธอไว้ว่าพี่เซอร์เวย์ไม่มีทางชอบเธอหรอก จำไว้!"พรึ่บ!ฉันมองพี่โรสที่เดินออกไป ก่อนที่จะเดินตามพี่เขาไปอีกที แต่ในหัวของฉันตอนนี้ยังคงคิดถึงคำพูดของพี่เขาอยู่ พี่โรสดูฉันออกขนาดนั้นเลยเหรอ...."ยัยน้ำ""......""น้ำหนาว""......""ยัยน้ำหนาว!""ฮะ!""เหม่ออะไรของเธอ คิดอะไรอยู่เหรอ ฉันเรียกตั้งนาน""เปล่า""เฮ้อออ....สุดท้ายแผนฉันก็ไม่สำเร็จจนได้""......""เพราแกเลยยัยน้ำ ฉันบอกให้รีบๆสารภาพไป เห็นมั้ยมารผจญมาจนได้!""เอาน่า ฉันก็ไม่กล้าเหมือนกันแหละ เฮ้อออ""งั้นเดี๋ยวฉันต้องสร้างสถานการณ์อีกครั้งแล้วล่ะ ครั้งหน้าแกต้องไม่พลาดนะยะ!""ครั้งหน้าอีก?""ใช่แล้ว! แต่ก็เสียดายเหมือนกันนะ รู้มั้ยตอนที่ฉันเห็นแกกับพี่ชายฉันนั่งใกล้กัน ฉันแทบจะกรี๊ดลั่นบ้านเลยนะ อร๊ายยย ไม่ธรรมดาจริงๆเพื่อนฉัน
Last Updated : 2025-05-08ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.29
ตุบ!"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ" ฉันรีบขอโทษคนที่ตัวเองชนทันที เพราะมัวแต่เดินอ่านหนังสือน่ะสิ เพราะเดี๋ยวบ่ายนี้ฉันมีสอบย่อยด้วย"ขนาดเดินยังจะขยันอ่านอีกนะเรา""พี่น้ำว้า" ฉันเอ่ยชื่อคนที่ฉันชน ก่อนจะมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆก็เป็นเพื่อนของพี่น้ำว้านั้นเองรวมถึงมีพี่โรสด้วยที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันเลย"ใช่จ๊ะ พี่รหัสเราไง นี่มีสอบเหรอ?""ใช่ค่ะ สอบย่อย""งั้นก็โชคดีนะจ๊ะ ^_^""ขอบคุณค่ะ ^_^""แต่พี่ว่าเราต้องสอบได้อันดับหนึ่งแน่นอน คิคิคิ""พี่น้ำว้าอ่ะ >.พอได้ยินพี่น้ำว้าพูดแบบนี้ฉันก็เขินเหมือนกันนะ"คิคิคิ""ไปกันได้แล้วว่า""อ่อ งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ""ค่ะ"หลังจากที่แยกกับพี่รหัสแล้ว ฉันก็มาถึงที่ห้องสมุดเรียบร้อยแล้ว เหตุผลที่มาที่นี่ก็เพราะจะมาอ่านหนังสือ นั่นแหละ เพราะถ้าอยู่กับพวกเพื่อนฉันล่ะก็คงไม่ได้อ่านหนังสือแน่ๆ"ยังมีเวลาเหลืออีกสองชั่วโมง เอาล่ะเริ่มเลยดีกว่า"ระหว่างนั้นร่างบางก็ใช้เวลากับหนังสือเรียนของเธอนานพอควร และเธอไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเลยเมื่อได้อ่านหนังสือแล้วพรึ่บ!"ยัยน้ำ!""หือออ?" ฉันเงยหน้าขึ้นจากกองหนังสือ ก่อนจะหันไปมองเสียงเรียกข้างๆก็พบว่าเป็นเรนนั่นเองที่เรียก"
Last Updated : 2025-05-08ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.30
อีกด้านหนึ่งตึก...ตึก...ตึก"ทำแบบนี้มันจะดีเหรอ?""แต่สั่งสอนเท่านั้นเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย :-)""แต่ถ้าเราถูกจับได้แล้วล่ะก็....""ถ้าเธอไม่พูด ฉันไม่พูดจะมีใครจับเราได้ ไม่มีใครเห็นหรอกน่า""แต่ฉันว่า...""อย่าพูดถึงมันอีก เพราะถ้าเรายังพูดเรื่องนี้กัน อาจจะมีคนรู้ก็ได้นะ""เฮ้อออ ฉันไม่น่าช่วยเธอเลย"สองสาวคุยกันหลังจากเกิดเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ด้วยความที่เธอไม่ชอบเด็กนั่นอยู่แล้ว ทำให้เธอนึกแผนอะไรออกมาได้และให้เพื่อนเป็นคนช่วยเท่านั้นเอง หึ :-)"สะใจจริงๆ :-)"____________________"ตรงนี้ล่ะครับ""ก็แบบนี้ไงครับ"หลังจากที่ฉันกลับมาจากมหาลัยแล้วก็มาเปลี่ยนเสื้อผ้าและพอออกมาก็เจอไตตั้นที่สะพายกระเป๋ามาบ้านฉันพอดีและฉันก็รู้ดีว่าเด็กคนนี้ต้องมาให้ฉันสอนการบ้านแน่ๆครืดดด...ครืดดด...ครืดดด"พี่ไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ"ฉันบอกไตตั้นก่อนจะเดินออกไปรับสายคนที่โทรเข้ามา"ฮัลโหลค่ะพี่นที"เป็นสายของพี่ชายฉันนั้นเอง วันนี้พี่นทีไม่เปิดร้าน แต่ช่วงนี้ร้านฉันอาจจะเปิดแค่ตอนเย็นเท่านั้น เพราะพี่นทีออกไปช่วยงานพี่คลีนที่บริษัท ฉันก็อาจจะมาดูแลร้านแทนก่อนและอาจจะเป็นแบบนี้อีกนานเพราะอาทิตย์หน้าพี่นท
Last Updated : 2025-05-08
Latest chapter
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.36
ตอนนี้บรรยากาศรอบๆตัวของทั้งสองคนเงียบมสก ไม่มีใครพูดอะไรออกมาก่อนเลยหลังจากที่ฉันคุยกับไตตั้นเสร็จ เด็กหนุ่มก็กลับบ้านพร้อมกับพี่เลี้ยง ฉันก็คิดว่าจะกลับเข้าไปในบ้านเลย แต่ก็ถูกร่างสูงเดินแทรกเข้ามาก่อน ฉันจะห้ามก็ไม่ได้ เพราะรุ่นพี่คงไม่ฟังอยู่แล้ว ทำให้เราสองคนมานั่งเงียบกันอยู่แบบนี้"พี่ควรกลับได้แล้วนะคะ" ฉันเป็นฝ่ายพูดออกมาก่อน เพราะถ้าขืนยังนั่งไม่พูดกันแบบนี้ฉันคิดว่าฉันคงอึดอัดตายแน่นอน"อ่านแล้วไม่ตอบ?"เอ๊ะ! ทำไมเขาพูดกับฉันเร็วจัง นี่คงรอให้ฉันพูดก่อนสินะ เหอะ!"พอดีน้ำสอนการบ้านไตตั้นน่ะค่ะ ก็เลยไม่เห็น""โทรมาไม่รับ?""คือ.....""......?""เอ่อ...."พรึ่บ!".....!!"".......""พี่คะ!"ฉันตกใจมากเมื่ออยู่ๆเขาก็ล้มตัวมานอนบนตักฉันพลางจ้องหน้าฉันนิ่ง ก่อนที่สายตานิ่งนั้นจะปิดลง"เหนื่อย ขอนอนก่อน""พี่เหนื่อยก็กลับคอนโดพี่สิคะ มานอนอะไรตรงนี้"".......""พี่เวย์!""......." เงียบ ไม่ตอบ"รุ่นพี่!"พรึ่บ!"......?"อยู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นพร้อมกับขยับมาใกล้ฉันอีกครั้ง จนตอนนี้ใบหน้าของเราใกล้กันมากพรึ่บ!หมับ!เธอจะลุกขึ้นยืน แต่กลับถูกมือหนาคว้ามือเธอไว้ก่อนที่เขาจะรวบตัวเธอให
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.30
อีกด้านหนึ่งตึก...ตึก...ตึก"ทำแบบนี้มันจะดีเหรอ?""แต่สั่งสอนเท่านั้นเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย :-)""แต่ถ้าเราถูกจับได้แล้วล่ะก็....""ถ้าเธอไม่พูด ฉันไม่พูดจะมีใครจับเราได้ ไม่มีใครเห็นหรอกน่า""แต่ฉันว่า...""อย่าพูดถึงมันอีก เพราะถ้าเรายังพูดเรื่องนี้กัน อาจจะมีคนรู้ก็ได้นะ""เฮ้อออ ฉันไม่น่าช่วยเธอเลย"สองสาวคุยกันหลังจากเกิดเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ด้วยความที่เธอไม่ชอบเด็กนั่นอยู่แล้ว ทำให้เธอนึกแผนอะไรออกมาได้และให้เพื่อนเป็นคนช่วยเท่านั้นเอง หึ :-)"สะใจจริงๆ :-)"____________________"ตรงนี้ล่ะครับ""ก็แบบนี้ไงครับ"หลังจากที่ฉันกลับมาจากมหาลัยแล้วก็มาเปลี่ยนเสื้อผ้าและพอออกมาก็เจอไตตั้นที่สะพายกระเป๋ามาบ้านฉันพอดีและฉันก็รู้ดีว่าเด็กคนนี้ต้องมาให้ฉันสอนการบ้านแน่ๆครืดดด...ครืดดด...ครืดดด"พี่ไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ"ฉันบอกไตตั้นก่อนจะเดินออกไปรับสายคนที่โทรเข้ามา"ฮัลโหลค่ะพี่นที"เป็นสายของพี่ชายฉันนั้นเอง วันนี้พี่นทีไม่เปิดร้าน แต่ช่วงนี้ร้านฉันอาจจะเปิดแค่ตอนเย็นเท่านั้น เพราะพี่นทีออกไปช่วยงานพี่คลีนที่บริษัท ฉันก็อาจจะมาดูแลร้านแทนก่อนและอาจจะเป็นแบบนี้อีกนานเพราะอาทิตย์หน้าพี่นท
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.29
ตุบ!"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ" ฉันรีบขอโทษคนที่ตัวเองชนทันที เพราะมัวแต่เดินอ่านหนังสือน่ะสิ เพราะเดี๋ยวบ่ายนี้ฉันมีสอบย่อยด้วย"ขนาดเดินยังจะขยันอ่านอีกนะเรา""พี่น้ำว้า" ฉันเอ่ยชื่อคนที่ฉันชน ก่อนจะมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆก็เป็นเพื่อนของพี่น้ำว้านั้นเองรวมถึงมีพี่โรสด้วยที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันเลย"ใช่จ๊ะ พี่รหัสเราไง นี่มีสอบเหรอ?""ใช่ค่ะ สอบย่อย""งั้นก็โชคดีนะจ๊ะ ^_^""ขอบคุณค่ะ ^_^""แต่พี่ว่าเราต้องสอบได้อันดับหนึ่งแน่นอน คิคิคิ""พี่น้ำว้าอ่ะ >.พอได้ยินพี่น้ำว้าพูดแบบนี้ฉันก็เขินเหมือนกันนะ"คิคิคิ""ไปกันได้แล้วว่า""อ่อ งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ""ค่ะ"หลังจากที่แยกกับพี่รหัสแล้ว ฉันก็มาถึงที่ห้องสมุดเรียบร้อยแล้ว เหตุผลที่มาที่นี่ก็เพราะจะมาอ่านหนังสือ นั่นแหละ เพราะถ้าอยู่กับพวกเพื่อนฉันล่ะก็คงไม่ได้อ่านหนังสือแน่ๆ"ยังมีเวลาเหลืออีกสองชั่วโมง เอาล่ะเริ่มเลยดีกว่า"ระหว่างนั้นร่างบางก็ใช้เวลากับหนังสือเรียนของเธอนานพอควร และเธอไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเลยเมื่อได้อ่านหนังสือแล้วพรึ่บ!"ยัยน้ำ!""หือออ?" ฉันเงยหน้าขึ้นจากกองหนังสือ ก่อนจะหันไปมองเสียงเรียกข้างๆก็พบว่าเป็นเรนนั่นเองที่เรียก"
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.28
แกร๊ก!"พี่โรส!"ฉันตกใจหมดเมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมากลับพบว่าพี่โรสยืนอยู่หน้าห้องน้ำ"ไม่คิดว่าจะเจอน้องที่นี่นะ""พอดีน้ำมาติวให้ยัยซีน่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"หมับ!"เดี๋ยว!""......?" ฉันมองมือตัวเองที่ถูกพี่โรสจับไว้ก่อน"เธอกับพี่เซอร์เวย์น่ะไม่เหมาะสมกันหรอกนะน้ำหนาว""......""อีกอย่างพี่อยากจะบอกเธอไว้ว่าพี่เซอร์เวย์ไม่มีทางชอบเธอหรอก จำไว้!"พรึ่บ!ฉันมองพี่โรสที่เดินออกไป ก่อนที่จะเดินตามพี่เขาไปอีกที แต่ในหัวของฉันตอนนี้ยังคงคิดถึงคำพูดของพี่เขาอยู่ พี่โรสดูฉันออกขนาดนั้นเลยเหรอ...."ยัยน้ำ""......""น้ำหนาว""......""ยัยน้ำหนาว!""ฮะ!""เหม่ออะไรของเธอ คิดอะไรอยู่เหรอ ฉันเรียกตั้งนาน""เปล่า""เฮ้อออ....สุดท้ายแผนฉันก็ไม่สำเร็จจนได้""......""เพราแกเลยยัยน้ำ ฉันบอกให้รีบๆสารภาพไป เห็นมั้ยมารผจญมาจนได้!""เอาน่า ฉันก็ไม่กล้าเหมือนกันแหละ เฮ้อออ""งั้นเดี๋ยวฉันต้องสร้างสถานการณ์อีกครั้งแล้วล่ะ ครั้งหน้าแกต้องไม่พลาดนะยะ!""ครั้งหน้าอีก?""ใช่แล้ว! แต่ก็เสียดายเหมือนกันนะ รู้มั้ยตอนที่ฉันเห็นแกกับพี่ชายฉันนั่งใกล้กัน ฉันแทบจะกรี๊ดลั่นบ้านเลยนะ อร๊ายยย ไม่ธรรมดาจริงๆเพื่อนฉัน
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.27
แกร๊ก!พรึ่บ!"พี่น้ำหนาวคร๊าบบบ""อื้อออ!""พี่น้ำครับตื่นครับ"พรึ่บ!ร่างบางที่กำลังนอนอยู่ก็ถึงกับต้องลืมตาขึ้นมา เพราะเสียงปลุกรวมถึงใครบางคนที่ขึ้นมาบนเตียงของฉัน"อ้าว! ไตตั้น""ตั้นคิดถึงพี่น้ำหนาวจังเลยครับ"พรึ่บ!ฉันรีบลุกขึ้น แต่ก็ยังไม่หายง่วงเลย เพราะข้อความเมื่อคืนน่ะสิทำให้ฉันคิดมากจนนอนไม่หลับน่ะ เฮ้อออ..."เรามาหาพี่มีอะไรหรือเปล่าหืม" ฉันมองเด็กชายตรงหน้าด้วยความเอ็นดู"เราไปเที่ยวกันเถอะครับ""เที่ยว?""ครับ :-)""แล้วที่บ้านเรารู้หรือเปล่าว่ามาหาพี่?" ฉันถามไตตั้น"รู้ครับ ตั้นบอกคุณแม่แล้ว""งั้นเดี๋ยวเราออกไปรอพี่ด้านล่างก่อนนะ เดี๋ยวพี่แต่งตัวก่อน""ครับผม""พี่นทีอยู่ด้านล่างใช่มั้ย""ครับ""จ๊ะ"ปัง!หลังจากที่ให้ไตตั้นไปรอด้านล่าง ฉันก็จัดการอาบน้ำแต่งตัว เพื่อที่จะออกไปข้างนอกกับไตตั้น ที่จริงฉันก็คิดว่าจะไปซื้อหน้งสือมาอ่านเหมือนกัน ก็เลยตกปากรับคำไตตั้นไปตึก....ตึก...ตึก"ฮ่าฮ่าฮ่า""พี่ยิงผมทำมั้ยครับพี่นที""เราเล่นไม่เก่งเองต่างหากล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า"ฉันเดินลงมาด้านล่างก็เห็นว่าพี่ชายตัวเองกับไตตั้นนั่งเล่นเกมกันอย่างสนุกสนาน แต่พอไตตั้นเห็นฉันลงมาเท่านั้น
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.26
"โหดจังเลย ฮือออ""นั่นน่ะสิ! เหตุผลบ้าอะไรก็ไม่รู้ ดูสิทำให้พวกเราเดือดร้อนกันหมดน่ะ!""โอ๊ยย! ปวดขาจริงๆเลย!""เหมือนกันเลย ตอนนี้ฉันไม่มีแรงจะเดินแล้วเนี่ย ฮือออ"เสียงโอดครวญของแต่ละคนดังขึ้น เมื่อถึงเวลาเลิกกิจกรรมช่วงเย็น เพราะวันนี้มีเพื่อนมาสายเยอะมาก โดยให้เหตุผลว่าทำงานอื่นอยู่ นั่นจึงเป็นเหตุให้พวกเราทั้งชั้นปีถูกลงโทษด้วยการลุกนั่งน่ะสิ หลายคนอาจจะคิดว่าแค่ลุกนั่งเอง แต่สำหรับพวกฉันแล้วมันเหนื่อยมากจริงๆนะ เฮ้อออ...."เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย ฉันจะบ้าตาย!""เอาน่าลูกกอล์ฟ" ฉันพูดปลอบใจลูกกอล์ฟ ทั้งๆที่ตัวเองก็แทบจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน"ลุกนั่งสามสิบครั้งเลยนะยัยน้ำ ฮือออ ลูกกอล์ฟไม่ไหว""ฉันก็ไม่ไหวเหมือนกัน" เรนพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยบ้างพรึ่บ!เราทั้งสี่คนนั่งพักกันที่ม้าหินอ่อนข้างสนามบาส ตอนแรกก็คิดว่าจะกลับกันเลยเหมือนกัน แต่ว่าทั้งยัยเรนกับลูกกอล์ฟต่างหยุดเดินกัน ทำให้ฉันกับซีอาร์นั่งลงด้วย ดูเหมือนว่าซีอาร์จะเฉยๆกับเรื่องพวกนี้นะ"ฮือออ ไม่ไหวอ่ะแก ขอดูผู้ชายเล่นบาสก่อนแล้วกันนะ""นั่นสิ เอ๊ย! พูดอะไรของแกเนี่ยไอ้กอล์ฟ!""ลูกกอล์ฟยะ!""ก็ไม่เห็นต่างกันมั้ย?""นี่ยัยเร้น!"
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.25
Genius University"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับ"แปะๆๆเสียงปรบมือจากเพื่อนในคลาสดังขึ้นพร้อมกับอาจารย์ที่เดินมาข้างหน้า เพราะฉันกับภาคินได้พรีเซนต์งานกันเสร็จแล้ว ซึ่งฉันเป็นคู่สุดท้ายพอดีพรึ่บ!"ทำได้ดีนี่ :-)""นายก็เหมือนกัน ไปฝึกซ้อมตอนไหนเหรอ?""หึ ระดับฉันไม่ต้องฝึกก็ทำได้อยู่แล้ว""เฮ้อออ..." ฉันส่ายหน้าให้กับคนหลงตัวเองข้างๆ"นี่แกกับภาคินไปสนิทกันตอนไหนเนี่ยฮะยัยน้ำ ฉันยังไม่เคยเห็นแกคุยกับผู้ชายคนไหนได้นานขนาดนี้เลยนะยะ" ลูกกอล์ฟพูดขึ้น ก่อนจะส่งสายตาไปให้ภาคินที่หันมามองเรา"ก็ทำงานด้วยกันไง""เออ จริงด้วยสิ แต่ฉันว่าแกกับภาคินต้องมีอะไนมากกว่านั้นสิ จริงมั้ยยัยเรน""ฉันก็ว่างั้นแหละ นี่แกกำลังคบกับภาคินอยู่หรือเปล่าน้ำหนาว คิคิคิ""เปล่าสักหน่อย" ฉันรีบปฏิเสธทันที ฉันกับหมอนี่จะคบกันได้ยังไงล่ะ ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน ภาคินกับฉันน่ะนอกจากเรื่องงานก็แทบจะไม่คุยกันเรื่องอื่น เว้นแต่ว่าเราไปเดินหน้ามอกันตอนนั้น แค่ครั้งเดียวเอง"เอาล่ะค่ะ วันนี้ทุกคู่ทำดีมากนะคะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ"พออาจารย์เดินออกไปจากห้อง ฉันกับเพื่อนก็เก็บของกันเพื่อจะไปกินของหวานที่ห่างหาย
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.24
ฟุดฟิด! ฟุดฟิด!"หอมมม"กลิ่นหอมของอะไรบางอย่างลอยมาแตะจมูกร่างบางที่นอนหลับอยู่ เพราะกลิ่นนี้มันทำให้เธอต้องลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย แต่นั่นเธอก็ต้องรู้สึกแปลกไป เพราะห้องนี้มันไม่ใช่ห้องของเธอ แต่เป็นห้องของ.....พรึ่บ!"อ๊ะ! ซี๊ดดด!" ความรู้สึกเดิมกลับมาอีกแล้ว เพราะครั้งก่อนฉันก็เป็นอย่างนี้หลังจากที่ตื่นขึ้นมาฉันก็สำรวจตัวเองอย่างรวดเร็ว แต่ก็พบว่าตัวเองเสื้อเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว รวมถึงกางเกงขาสั้น ซึ่งฉันใส่แล้วมันยาวมากๆเลยล่ะ"อย่าบอกนะว่าเป็นชุดรุ่นพี่ >...ฉันแอบมองแผ่นหลังนั้นที่ดูก็รู้ว่าเขาน่ะต้อ
ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.23 NC++
เซอร์เวย์ Partติ๊งต่องๆๆDamn!!ร่างสูงเดินออกมาจากห้องนอนที่ตัวเองจะจัดการสั่งสอนกับยัยเด็กนั่น แต่กลับต้องถูกขัดจังหวะซะก่อน แม่ง!แกร๊ก!"ฮายยย""......?"พรึ่บ!"ขอเข้าไปหน่อยนะคะพี่ชาย ^_^"หึ! แบบนี้ไม่ต้องขอแล้วมั้งผมมองน้องสาวตัวเองที่เดินไปห้องครัวพร้อมกับถือของกินเต็มมือแล้วเดินไปนั่งที่โซฟากลางห้อง"น้องหิวอ่ะ""หิว? หิวแล้วทำไมถึงมาห้องพี่""ก็เพราะว่าห้องพี่มีของกินเยอะไงล่ะคะ คิคิคิ"ร่างสูงมองน้องสาวอย่างเอือมระอา ยัยซีเกือบจะทุกครั้งชอบมาที่ห้องของผมแล้วก็มาหาออะไรกินแบบนี้ ยัยนี่ไม่คิดจะซื้ออะไรไว้ในห้องบ้างหรือไงวะ"กลับไปได้แล้วซี""เอ๊ะ! ว่าแต่ทำไมเสื้อผ้าหน้าผมของพี่ถึงได้ยุ่งเหยิงอย่างนั้นล่ะค่ะ?""เฮ้อออ""หรือว่า.....""เอาของพี่ไปแล้วก็กับได้แล้วนะซี มันดึกแล้ว""คืนนี้ซีจะนอนที่นี่ค่ะ :-)""ไม่ได้!""ทำไมล่ะค่ะ ก็ซีเหงานี่นา เรามาคุยเรื่องยัยน้ำกันเถอะค่ะ:-)""กลับ!""ไม่กลับค่ะ พี่บอกซีมาตรงๆดีกว่าว่าชอบน้ำหนาวจริงๆมั้ย?"".......""ถ้าพี่ชอบเพื่อนซีจริงๆ ซีก็จะช่วยเต็มที่เลยค่ะ ^_^""ช่วย?""อื้ม! ซีไม่อยากได้พี่โรสเป็นพี่สะใภ้หรอกนะคะ ไม่เอาเด็ดขาด!""รู
