ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.21

"อ่ะ ฉันทำส่วนของฉันเรียบร้อยแล้ว นายลองดูหน่อยสิ" ฉันหันงานไปให้ภาคินที่ตอนนี้กำลังทำส่วนของตัวเองอยู่เหมือนกัน

หลังจากเลิกเรียน ฉันก็นัดภาคินมาทำงานกันด้วยเลย เพราะหมอนี่ไม่ค่อยเข้าคลาสเลยและวันนี้ก็ไม่มีรับน้องด้วย ฉันก็เลยมาทำงานที่ห้องสมุดต่อ

"อืม ใช้ได้เลยนี่"

"แน่นอนอยู่แล้ว ^_^"

"เธอนี่ก็หลงตัวเองเหมือนกันนะ"

"......."

"งั้นฉันรวมเลยก็แล้วกัน"

"อื้ม! เดี๋ยวฉันทำสไลด์เอง" ฉันบอกภาคินไป ก่อนจะเริ่ททำงานต่อไป

ที่จริงแล้วงานคู่ของฉันกับภาคินมีส่งอาทิตย์หน้า ซึ่งครบกำหนดหนึ่งเดือนพอดี และฉันคิดว่าวันนี้พวกเราก็น่าจะทำเสร็จกันแล้ว ที่เหลือก็แค่สไลด์กับเข้าเล่มเท่านั้นเอง จะว่าไปหมอนี่ก็ทำงานดีเหมือนนะ ไม่ใช่ดีสิ แต่ดีมากเลยต่างหากล่ะ เพราะเนื้อหาของภาคินฉันแทบไม่ต้องแก้อะไรเลย

"น้อยมากเลยนะที่นายจะเข้าคลาสน่ะ ทำไมเหรอ?" ระหว่างนั้นฉันก็ถามภาคินด้วยความอยากรู้

"......?"

"เอ่อ...แหะๆๆ"

"หึ! อยากรู้?"

"ก็....นายไม่ต้องตอบก็ได้นะ"

"......."

"......."

"ที่จริงฉันไม่ได้อยากเรียนวิศวะหรอกนะ"

"เอ๋?" ฉันถึงกับแปลกใจมากเมื่ออยู่ๆ ภาคินก็พูดออกไป

"เฮ้ออ ฉันอยากเรียนสถาปัตย์มากกว่า"

"......."

"แล้วทำไมเธอถึงเลือกเรียนวิศวะ"

จู่ๆ ภาคินก็กลายเป็นคนตั้งคำถามซะเอง ทำให้ฉันถึงกับงงทันที

"ชอบน่ะ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ^_^" ใช่ ก็เพราะว่าฉันแค่ชอบเท่านั้นแล้วก็อยากเรียนด้วยเหมือนกัน

"หึ!"

หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มทำงานกันอีกครั้ง และจนกระทั่งนักศึกษาหลายๆคนก็เริ่มทะยอยกันออกไปแล้ว ในนี้จึงเหลือกันไม่กี่คนและมันก็เย็นมากแล้วด้วยเหมือนกัน

"เยส! เสร็จสักที นายลองดูหน่อยว่าใช้ได้มั้ย"

พรึ่บ!

"อืมมม"

"เป็นไง? หรือว่าฉันต้องแก้ตรงไหนอีก?" เพราะฉันเห็นสีหน้าของภาคินที่เหมือนคิดอะไรอยู่ จนคิดว่ามันอาจจะขาดอะไรไปก็ได้

พรึ่บ!

"เกินคาดแฮะ :-)"

"เฮ้อออ...ฉันก็นึกว่าไม่ได้ซะอีก"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"

"งั้นเราเก็บของกันเถอะ"

"อืม เดี๋ยวรูปเล่มฉันจัดการเอง"

"อ่อ" หมอนี่ทำฉันแปลกใจอีกแล้วแฮะ สงสัยต้องมองใหม่แล้วล่ะ

หลังจากนั้นฉันก็เก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ดูนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้มันหกโมงเย็นแล้วและวันนี้ฉันก็เพิ่งนึกได้ว่ามีตลาดนัดหน้ามอด้วย อยากไปจังแฮะ

ตึก...ตึก...ตึก

"โหววว คนเยอะมากเลย"

"วันนี้วันแรก"

"นั่นสินะ แต่ฉันไม่คิดว่าคนจะเยอะขนาดนี้นี่นา"

"ไปมั้ย?"

"......?"

".......?"

"อื้ม! ไปสิ ฉันก็อยากไปเดินหาของอร่อยๆอยู่พอดี ^_^" ตอนนี้ฉันมีเพื่อนเดินเล่นด้วยแล้วล่ะ ว่าแล้วก็รีบเดินนำไปก่อนเลยดีกว่า เดี๋ยวหมอนี่จะเปลี่ยนใจกระทันหัน ยิ่งถ้าให้เดินคนเดียวฉันก็ไม่ไหวหรอกนะ

"แล้วเพื่อนเธอไปไหนกันล่ะ"

"ทำงานน่ะ ก็เหมือนฉันกับนายไง" อีกสามคนก็นัดทำงานกับคู่ตัวเองเหมือนกัน

"ไม่คิดว่าพวกเธอจะขยันกันขนาดนี้นะ หึ"

"งานจะส่งอาทิตย์หน้าแล้วนะ ฉันว่าพวกเราทำงานกันช้ามากต่างหากล่ะ"

"สมกับเป็นอันดับหนึ่งจริงๆ"

"นายๆ อันนั้นน่ากินอ่ะ" ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปที่ไอศกรีมที่เป็นของโปรดฉันมากๆ ก่อนที่จะรีบเดินเข้าไปหน้าร้านทันที "ช๊อกโกแลตค่ะ นายเอาไรอ่ะ"

"ไม่อ่ะ"

"อ่อ"

ฉันรับไอศกรีมมากิน จากนั้นก็เดินต่อไปเรื่อยๆ และเหมือนว่าจะมีคนมองมาทางเราด้วยนะ แต่ก็คงไม่แปลกเพราะภาคินน่ะเป็นที่พูดถึงมากเลยนะ และที่สำคัญก็เป็นเดือนคณะวิศวะที่ตอนนี้มีคนเอารูปหมอนี่ไปลงในเพจเต็มไปหมดเลยล่ะ

ตุบ!

"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ/ขอโทษค่ะ"

เพราะมัวแต่มองดูของเพลิน ฉันก็ดันไปชนกับใครบางคนเข้า

"รุ่นพี่...พี่โรส"

"น้ำหนาวนี่เอง ว่าแต่มากับใครเหรอจ๊ะเราน่ะ ^_^" พี่โรสมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน

"อ่อ เพื่อนค่ะ"

"ไปได้ยัง?" ภาคินพูดขึ้น และดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเราทั้งสี่คนจะเป็นจุดสนใจกันมากกว่าเดิมนะ

"อ่อ เอ่อ...ขอตัวก่อนนะคะ"

ฉันเดินออกมาจากจุดนั้นทันที แต่ก่อนที่จะเดินผ่านพี่เซอร์เวย์ สายตาเจ้ากรรมของฉันก็ดันไปเหลือบรุ่นพี่จนได้ เฮ้อออ....ทำไมต้องมาเจอกันแบบนี้ด้วยนะ อีกทั้งรุ่นพี่ยังมากับพี่โรสอีก

"ชอบรุ่นพี่?"

"......!!"

"......?"

"อะ....อะไรของนาย ใครชอบ ไม่ได้ชอบสักหน่อย >.<"

"หึหึหึ"

"ขำอะไรของนายน่ะ" ฉันไม่สนใจนายภาคิน ก่อนที่จะเดินดูของต่อไป แต่ในหัวตอนนี้ก็ยังคงคิดถึงสองคนที่เพิ่งเจอนั้น ทำไมเขาถึงมาด้วยกันได้นะ.....

"วันนี้ขอบคุณนายมากนะที่มาเดินเป็นเพื่อน ^_^"

"อืม"

"งั้นเราแยกกันตรงนี้เลยแล้วกัน ไปล่ะ อ่อ อย่าลืมงานด้วยล่ะ"

"หึ รู้แล้วน่า"

หลังจากที่ออกมาจากตลาดนัดเรียบร้อย ฉันก็บอกลานายภาคินที่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเริ่มสนิทกับหมอนั่นแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมตอนแรกฉันคิดว่าภาคินจะเป็นคนไม่พูดซะอีก แต่ไหงกลับกายเป็นว่าหมอนี่ดูเป็นมิตรและใส่ใจคนรอบข้างจริงๆ เพราะที่จริงภาคินจะปฏิเสธฉันก็ได้ แต่กลับเดินเล่นเป็นเพื่อนฉันซะงั้น

"ให้ฉันไปส่งมั้ย?"

"เอ่อ...จะดี..."

"ไม่ต้อง!"

"เอ๋?"

นั่นไม่ใช่เสียงฉันนะ.....

"อ้าว! น้องเป็นเพื่อนซีอาร์นี่นา"

"เอ่อ...ค่ะ" ฉันหันไปมองคนด้านหลังก็พบว่าเป็นพี่เซอร์เวย์ พี่คลีนแล้วก็พี่โรสนั่นเอง แล้วเสียงเมื่อกี้ก็เป็นเสียงพี่เซอร์เวย์ด้วย

"กูว่าแล้วไง หึหึหึ"

"เอ่อ....พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ" ฉันถามเขาออกไป เพราะไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับคนตรงหน้า

"อ่อ เพื่อนพี่มันอยากไปส่งน้องน่ะครับ จริงมั้ยวะเพื่อน :-)"

"เสือก"

"หึหึหึ"

"......." ฉันมองรุ่นพี่สองคนด้วยความไม่เข้าใจ

"งั้นฉันกลับก่อนนะ"

"เฮ้ย! เดี๋ยวสิภาคิน"

"เธอมีคนไปส่งแล้ว งั้นฉันกลับเลยแล้วกัน"

"จะบ้าหรือไง ฉันอยากกลับกับนายมากกว่านะ เอ่อ...รุ่นพี่คะ คือว่าน้ำกลับกับภา...."

หมับ!

"......!!"

"......!!"

ตอนนี้ทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบ เมื่ออยู่ๆรุ่นพี่เซอร์เวย์ก็มาคว้ามือฉันไป ทำให้ฉันตกใจเป็นอย่างมากแล้วก็ทำตัวไม่ถูกด้วยเหมือนกัน และดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แค่ฉันเท่านั้นที่ตกใจ เพราะคนรอบข้างเริ่มมองมาที่เรากันแล้ว

"ฉันบอกว่าจะไปส่ง! ไม่ได้ยิน?"

"เอ่อ...."

"ฉันกลับก่อนล่ะ ไปส่งเพื่อนผมให้ถึงบ้านด้วยนะครับรุ่นพี่ หึ :-)"

"นี่นาย!" ฉันตะโกนเรียกภาคิน แต่หมอนั่นกลับไม่ฟังแถมยังเดินขึ้นรถตัวเองไปอีก เฮ้อออ...ฉันคิดว่าจะเลี่ยงเจอรุ่นพี่ได้ซะอีก แต่ไหงกลับกลายเป็นเจอกันบ่อยขึ้นกว่าเดิมเนี่ย

ฮือออ....ฉันไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ เพราะมองเขาทีไรเรื่องนั้นมันก็ผุดขึ้นมาอยู่ดี >.<

____________________

เซอร์เวย์ Part

"พี่เซอร์เวย์คะ แล้วโรสล่ะค่ะ"

"ไอ้คลีน"

"เออๆ รู้น่า เดี๋ยวพี่ไปส่งน้องโรสเองครับ :-)"

"แต่ว่าโรส...."

"อยู่นี่!" ผมบอกน้ำหนาวที่พยายามแกะมือผมออก ก่อนที่จะหันไปมองไอ้คลีนที่มองมาทางมือผมอยู่ก่อนแล้ว มันยิ้มล้อเลียนให้ผม หึ!

"ไอ้เวย์มันมีเรื่องจะคุยกับน้องน้ำหนาวน่ะครับ เดี๋ยวน้องโรสไปกับพี่ก่อนดีกว่านะครับ :-)"

"แต่ว่าโรส..."

"ถ้าเธอยังเซ้าซี้อีก อย่าหาว่าฉันไม่เตือนโรส!" ผมบอกผู้หญิงที่พยายามทำตัวติดกับผมตลอด ตั้งแต่ที่ครอบครัวเราสองคนทำธุรกิจร่วมกัน แม่ง! น่ารำคาญกันทั้งครอบครัว!

"ก็ได้ค่ะ!"

"หึ! เสน่ห์แรงนะมึงไอ้เวย์"

"......" ผมเลือกที่จะไม่ตอบไอ้คลีน เพราะแค่นี้ก็ทำให้ผมหงุดหงิดแล้ว

"พี่ไปก่อนนะครับ น้องน้ำหนาว :-)"

"ค่ะ สวัสดีค่ะรุ่นพี่"

"กูไปล่ะ ส่งน้องให้ถึงบ้านด้วยนะครับเพื่อน อย่าเถลไถลล่ะครับ :-)"

"เสือกนะมึง!"

"หึ!"

หมับ!

"มานี่!"

"อ๊ะ! เจ็บนะคะ!"

ตอนนี้ผมอยากจัดการยัยบื้อตรงหน้านี้จริงๆ แม่ง!

"เข้าไป!"

"น้ำ...."

"ฉันบอกว่าให้เข้าไป"

พรึ่บ!

ปัง!

บรื้นนนนน!

หลังจากนั้นก็ออกรถทันที และด้วยความเร็วของรถหรูทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับจิกเล็บแน่นทันทีด้วยความกลัว

"เอ่อ...ขับช้าๆหน่อยได้มั้ยคะ"

"......."

"......."

ตอนนี้ยังไม่มีใครพูดอะไรออกมาและเหมือนเธอจะไม่อยากพูดกับผมด้วย ทีไอ้นั่นเธอยังยิ้มให้มัน ยังหัวเราะกับมันได้ พอมาอยู่กับเขาล่ะ นิ่งเชียว!

"มากับมันได้ยังไง"

"ภาคินเหรอคะ?"

"แล้วเธออยู่กับใครล่ะ?"

"ก็...น้ำทำงานด้วยกันน่ะค่ะ แล้วเราก็เลยมาเดินเล่นด้วยกัน"

"เรา?"

"เอ่อ...."

บรื้นนนน!

"กรี๊ดดด!"

"หึ!"

"ระ....รุ่นพี่มันอันตรายนะคะ"ร่างบางเตือนเขาหลังจากที่รถเร่งความเร็วขึ้นมาอีกครั้ง

"กล้ามากนะที่มาเดินกับผู้ชายคนอื่นแบบนี้!"

"......?"

"หึ!"

"ทีตัวเองยังมาเดินกับพี่โรสได้เลย!"

"......." แวบหนึ่งที่เห็นว่าเธอมองผมอย่างเคืองๆ และผมก็รู้แล้วล่ะว่าเธอหมายถึงอะไร เพราะตอนที่เธอพึมพำกับตัวเองนั้นอย่าคิดว่าผมไม่ได้ยินนะ หึหึหึ

"ไม่ถามฉันหรือไงว่าทำไมถึงมากับยัยนั่น"

"ทำไมน้ำต้องถามด้วยคะ"

"หึ :-)"

"รุ่นพี่คะ!"

"......."

"ทางนี้ไม่ใช่ทางกลับบ้านน้ำนะคะ"

"งั้นเหรอ"

"น้ำว่าน้ำลงตรงนี้ก็ได้นะคะถ้าพี่มีธุระต่อ"

หึ! วันนี้เขาไม่ได้มีธุระต่อหรืออะไรทั้งนั้นและทางที่เขามานั้นมันไม่ใช่ทางกลับบ้านยัยเด็กนี่จริงๆ

"นี่มัน...."

"จำได้?"

"ปะ...เปล่าสักหน่อยค่ะ >.<"

ดูก็รู้แล้วว่ายัยเด็กน้ำหนาวนี่รู้ว่าที่เขาพามันคือที่ไหน หึ! วันนี้เขาจะลงโทษยัยเด็กนี่สักหน่อย

เซอร์เวย์ Part End