ตอนที่ 9 สงครามเริ่มต้น

หลังจากที่ เง็กเซียนฮ่องเต้ ได้รับรายงานจาก ซูเม่ยหลาน และตระหนักถึงความสัมพันธ์ที่เกินกว่าเหตุระหว่าง หลิงซินเอ๋อร์ กับ อวิ๋นเทียนหาน พระองค์ก็ตัดสินใจดำเนินการอย่างเด็ดขาด

ในโถงหลิงเซียว เง็กเซียนฮ่องเต้ทรงเรียกประชุมเหล่าเทพเซียนทั้งหมด และมีพระบัญชาที่ทำให้ทั้งสวรรค์ต้องสั่นสะเทือน

“เราไม่สามารถปล่อยให้ความมืดมิดคุกคามสามภพได้อีกต่อไป” เง็กเซียนฮ่องเต้ตรัสด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยอำนาจ “แดนปีศาจนำโดยรัชทายาทปีศาจ ได้ละเมิดกฎฟ้า ซ่องสุมกำลัง และเป็นภัยต่อวิถีแห่งเต๋า สวรรค์ในนามของผู้พิทักษ์ความยุติธรรม จึงขอ ประกาศสงครามขั้นเด็ดขาด กับแดนปีศาจ!”

คำประกาศนี้ถูกอ้างอย่างเป็นทางการว่าเพื่อ ปกป้องโลกมนุษย์ และเพื่อรักษาความสงบสุขของสามภพ แต่ความจริงเบื้องหลังที่เหล่าเซียนชั้นสูงรับรู้คือ ความกลัวคำพยากรณ์จันทราสลาย การที่ บุตรแห่งจันทร์ แสดงความภักดีต่อ โอรสปีศาจ นั้น เป็นสัญญาณที่ชัดเจนว่าหายนะกำลังจะมาถึง มีเพียงการทำลายแกนกลางแห่งความมืด (รัชทายาทปีศาจ) เท่านั้น ที่จะสามารถตัดขาดพันธะต้องห้ามและช่วยหลิงซินเอ๋อร์ให้กลับคืนสู่ความบริสุทธิ์ได้

กองทัพสวรรค์เริ่มระดมพลอย่างรวดเร็ว พลังเซียนที่แผ่ออกมาจากทัพสวรรค์นั้นรุนแรงและมุ่งมั่นที่จะกวาดล้างปีศาจให้สิ้นซาก

ไป๋หานอี้ องครักษ์ผู้ภักดี ถูกเรียกตัวเข้าเฝ้าเป็นการส่วนตัว เขาได้รับมอบหมายให้เป็นผู้นำทัพหน้าในการโจมตีหุบเขาอวิ๋นหมิง

“ไป๋หานอี้” เง็กเซียนฮ่องเต้ตรัสด้วยสายตาที่เย็นชา “เจ้าคือผู้เดียวที่ข้าเชื่อมั่นในความภักดีและวรยุทธ์ เจ้าจงนำทัพไปโจมตีแดนปีศาจอย่างรวดเร็ว และจงจัดการกับรัชทายาทปีศาจเสีย”

“น้อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ” ไป๋หานอี้ค้อมกายลง แต่ในใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เพราะเขารู้ดีว่าเป้าหมายของสงครามครั้งนี้คือคนที่องค์หญิงของเขายอมเอาชีวิตปกป้อง

เง็กเซียนฮ่องเต้ทรงเอนกายมาข้างหน้าเล็กน้อย และลดเสียงลงจนเป็นเพียงเสียงกระซิบที่ได้ยินกันเพียงสองคน

“และมีอีกคำสั่งหนึ่งที่สำคัญกว่าชีวิตเจ้า… หาก หลิงซินเอ๋อร์ ขัดขืนคำสั่งของสวรรค์ หรือแสดงความเอนเอียงเข้าข้างปีศาจในสมรภูมิ… จงกำจัดนางเสีย ก่อนที่พลังแห่งจันทราของนางจะถูกใช้โดยปีศาจ จนนำหายนะมาสู่สวรรค์”

คำสั่งนี้ราวกับสายฟ้าฟาดลงกลางหัวใจของไป๋หานอี้! ให้เขา... กำจัดองค์หญิงที่เขารักและภักดีที่สุด?

ใบหน้าของไป๋หานอี้ซีดเผือด แต่ความภักดีที่ฝังลึกในจิตวิญญาณเซียนของเขาทำให้เขาไม่สามารถปฏิเสธคำสั่งของผู้นำสูงสุดได้ เขาทำได้เพียงกัดฟันและตอบรับด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

“ข้า… น้อมรับ… พระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”

ในตอนนี้ ไป๋หานอี้ ไม่ได้เป็นเพียงองครักษ์แล้ว แต่เขากลายเป็น ผู้พิทักษ์ความลับ และ เพชฌฆาตที่ถูกลิขิต ที่ต้องแบกรับชะตากรรมที่โหดร้ายที่สุดไว้บนบ่า

หลิงซินเอ๋อร์ ผู้ถูกกักบริเวณในตำหนักกวงหมิงได้รับแจ้งว่าสงครามเริ่มต้นขึ้นแล้ว และสิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือ นางถูก บังคับให้เข้าร่วมทัพสวรรค์

เง็กเซียนฮ่องเต้มีพระบัญชาว่า ในฐานะ บุตรแห่งจันทร์ ที่มีพลังสะกดปีศาจ นางต้องเข้าร่วมทัพเพื่อแสดงถึงความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของสวรรค์ และที่สำคัญที่สุด เพื่อให้ ไป๋หานอี้ และเหล่าเทพเซียนสามารถควบคุมนางได้อย่างใกล้ชิดในสมรภูมิ

หลิงซินเอ๋อร์ปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง “เสด็จพ่อ! ท่านรู้ว่าข้าไม่ต้องการให้มีการนองเลือด ข้าจะไม่เข้าร่วมสงครามนี้!”

“เจ้าไม่มีสิทธิ์เลือก!” เง็กเซียนฮ่องเต้ทรงตวาดกลับอย่างเกรี้ยวกราด “เจ้าได้ทำลายความเชื่อมั่นของสวรรค์ไปแล้ว การที่เจ้าเข้าร่วมสงครามคือการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเจ้า หากเจ้าขัดขืน… เจ้าจะถูกถือว่าเป็น ผู้ทรยศ และจะถูกลงโทษเช่นเดียวกับปีศาจ!”

หลิงซินเอ๋อร์รู้สึกสิ้นหวัง นางไม่อยากเห็นการนองเลือด ไม่อยากเห็น อวิ๋นเทียนหาน ต้องเผชิญหน้ากับกองทัพสวรรค์ แต่พลังเซียนในตัวนางก็ถูกผนึกไว้บางส่วนด้วยแผนการของเง็กเซียนฮ่องเต้ ทำให้นางไม่สามารถหลบหนีหรือต่อต้านได้

ในที่สุด นางก็ถูกบังคับให้สวมใส่ชุดเกราะเซียนสีขาว และเข้าร่วมทัพสวรรค์ที่มุ่งหน้าไปยัง หุบเขาอวิ๋นหมิง ดวงตาของนางเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความคับแค้นและความกลัว นางรู้ดีว่า การเข้าร่วมทัพครั้งนี้คือการทำลาย คำสาบาน ที่นางได้ให้ไว้กับอวิ๋นเทียนหาน

ข่าวการประกาศสงครามของสวรรค์มาถึง แดนปีศาจ อย่างรวดเร็ว อวิ๋นเทียนหาน ซึ่งกำลังเตรียมการโจมตีอยู่แล้ว รู้ดีว่าเขาไม่อาจหลีกเลี่ยงศึกนี้ได้อีกต่อไป

เขาอยู่ในปราสาทโหมวอวิ๋น มองไปยังแผนที่สามภพที่สลักอยู่บนพื้นหินอ่อนสีดำ มารานตี้ฮ่องเต้ บิดาของเขายืนอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้ายินดีอย่างที่สุด

“สงครามเริ่มต้นแล้ว บุตรชายของข้า” มารานตี้พูดด้วยเสียงดุดัน “นี่คือโอกาสที่เราจะได้ทำลายสวรรค์อย่างแท้จริง จงใช้พลังทั้งหมดของเจ้า ทำลายพวกเซียนให้สิ้นซาก!”

อวิ๋นเทียนหานรับคำสั่งด้วยความนิ่งเฉย “พ่ะย่ะค่ะ” แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความขัดแย้งที่รุนแรง เขาไม่ต้องการทำลายสวรรค์ แต่ต้องการ ยุติ สงครามนี้

เขาจำคำสาบานที่ให้ไว้กับ หลิงซินเอ๋อร์ ได้อย่างชัดเจน จะไม่หันคมดาบใส่เจ้า แต่ในฐานะ รัชทายาทปีศาจ เขาต้องทำสงครามเพื่อปกป้องเผ่าพันธุ์ของตนเอง

‘เจ้าเซียนน้อย… เจ้าต้องถอยหนีไป… ข้าไม่สามารถปกป้องเจ้าได้ในสมรภูมินี้’

เขาต้องออกศึกในนามรัชทายาทปีศาจ ต้องสวมบทบาทเป็น เจ้าชายเงามืด ผู้ไร้ความปรานี และพร้อมจะเผชิญหน้ากับกองทัพสวรรค์ทั้งหมด

กองทัพสวรรค์และกองทัพปีศาจมาบรรจบกันที่ หุบเขาอวิ๋นหมิง ซึ่งเคยเป็นสถานที่ที่ความรักของทั้งสองเริ่มผลิบาน บัดนี้กลับกลายเป็นสมรภูมิที่เต็มไปด้วยความแค้นและความรุนแรง

หลิงซินเอ๋อร์ ยืนอยู่ท่ามกลางทัพหน้าของสวรรค์ สวมชุดเกราะเซียนสีขาวที่ดูเปราะบาง ท่ามกลางเหล่าเทพเซียนผู้โกรธแค้น ไป๋หานอี้ ยืนอยู่เคียงข้างนาง สายตาของเขาเย็นชาแต่แฝงไว้ด้วยความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส เขาต้องคอยเฝ้าดูนางและเตรียมพร้อมที่จะทำในสิ่งที่เลวร้ายที่สุด หากนางก้าวพลาดไปแม้แต่ก้าวเดียว

อีกฟากหนึ่งของหุบเขา อวิ๋นเทียนหาน ยืนอยู่บนยอดเนินหินดำทะมึน สวมชุดเกราะสีนิล และมีดาบปีศาจเงาอยู่ในมือ เฮยหลง และเหล่าแม่ทัพปีศาจยืนคุกเข่ารอคำสั่ง รัศมีพลังมืดของเขาแผ่ออกไปอย่างน่าสะพรึงกลัว ทำให้กองทัพเซียนต้องชะงักทั้งสองคนยืนอยู่คนละฟากสนามรบ

สายตาของ อวิ๋นเทียนหาน กวาดมองไปยังกองทัพสวรรค์ และหยุดนิ่งอยู่ที่ร่างของ หลิงซินเอ๋อร์ เขารับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดและความสับสนในดวงตาของนาง

สายตาของ หลิงซินเอ๋อร์ ก็จ้องมองไปยังรัชทายาทปีศาจ น้ำตาเอ่อคลอเบ้า นางเห็นความโดดเดี่ยวที่ถูกซ่อนไว้ภายใต้ความเย็นชาของเขา และรู้ว่าเขาถูกบังคับให้มาที่นี่เช่นเดียวกับนาง

ในตอนนี้ คำพูดทั้งหมดได้มลายหายไป เหลือไว้เพียงความรู้สึกที่ขัดแย้งอย่างรุนแรง:

จะรักก็ไม่ได้… เพราะความรักนี้จะนำหายนะมาสู่สามภพ และนางต้องถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ทรยศ

จะตัดใจก็ไม่อาจทำ… เพราะพันธะที่ถูกกำหนดโดยดวงจันทร์ได้ผูกมัดหัวใจของพวกเขาไว้ด้วยกันอย่างไม่มีทางคลาย

อวิ๋นเทียนหานยกดาบขึ้นช้าๆ พลังเงาเริ่มรวมตัวกันเป็นม่านพลังขนาดใหญ่ที่พร้อมจะทำลายทุกสิ่ง

“เซียนทั้งหลาย! จงเข้าโจมตี!” ไป๋หานอี้ออกคำสั่งด้วยเสียงที่แข็งกระด้างที่สุดที่เขาเคยมี

“ปีศาจทั้งหลาย! จงแสดงให้พวกมันเห็นว่าใครคือเจ้าแห่งความมืด!” อวิ๋นเทียนหานคำรามตอบกลับ

สงครามระหว่างสวรรค์และปีศาจได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว แต่สำหรับ บุตรแห่งจันทร์ และ โอรสปีศาจ นี่คือสงครามแห่งหัวใจที่จะทำลายพวกเขาให้สิ้นสูญก่อนที่ดาบเล่มใดจะทำได้