ตอนที่ 7 คำสาบานใต้เงาจันทร์

แม้จะถูกกักบริเวณในตำหนักกวงหมิง และถูกเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิดจาก ไป๋หานอี้ องครักษ์ผู้ภักดี แต่จิตวิญญาณของ หลิงซินเอ๋อร์ ก็ไม่เคยสงบลงได้เลย คำพูดของ อวิ๋นเทียนหาน และความรู้สึกที่เชื่อมโยงกันในความฝันยังคงดึงดูดนางอย่างรุนแรง นางต้องการคำตอบเกี่ยวกับ พันธะต้องห้าม และสงสัยในสิ่งที่ไป๋หานอี้พูดว่า 'ปีศาจไม่มีหัวใจ'

ในคืนที่ดวงจันทร์ยังคงมีรอยร้าวอย่างชัดเจน หลิงซินเอ๋อร์รอจนกระทั่งไป๋หานอี้เข้าสู่ช่วงทำสมาธิ นางใช้วิชาเซียนที่ฝึกฝนมาอย่างหนักเพื่อหลีกเลี่ยงม่านพลังป้องกันที่ไป๋หานอี้สร้างไว้ นางร่ายมนตร์อำพรางกาย ก่อนจะหลบหนีออกจากวังสวรรค์อีกครั้ง มุ่งหน้าสู่ หุบเขาอวิ๋นหมิง ด้วยความมุ่งมั่นที่ไม่อาจยับยั้งได้

นางเดินทางมาถึงหุบเขาอวิ๋นหมิงอย่างทุลักทุเล พลังเซียนของนางอ่อนแอลงกว่าเดิมมากจากการบาดเจ็บครั้งที่แล้ว แต่ความปรารถนาที่จะพบกับรัชทายาทปีศาจกลับแข็งแกร่งกว่าความกลัวทั้งหมด

“อวิ๋นเทียนหาน!” นางเอ่ยเรียกชื่อเขาด้วยเสียงแผ่วเบา แต่แฝงไว้ด้วยพลังแห่งจันทราที่บริสุทธิ์

ไม่นานนัก เงาร่างสีนิลก็ปรากฏขึ้นจากความมืด อวิ๋นเทียนหาน ยืนอยู่ท่ามกลางเปลวไฟปีศาจที่ลุกโชน ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเย็นชาและเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“เจ้าเซียนน้อย! เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงมายังแดนของข้าอีกครั้ง! เจ้าไม่กลัวตายหรือ?” น้ำเสียงของเขาดุดัน แต่แววตาของเขากลับมีความตื่นเต้นที่ซ่อนอยู่

“ข้าต้องการคำตอบ” หลิงซินเอ๋อร์เดินตรงเข้าไปหาเขาอย่างกล้าหาญ “ข้าอยากรู้ว่าพันธะที่เราผูกพันกันมันคืออะไรกันแน่? มันคือหายนะ หรือความหวังที่จะยุติสงครามได้?”

อวิ๋นเทียนหานเห็นความมุ่งมั่นในดวงตาของนาง เขารู้ว่าเซียนน้อยผู้นี้ไม่ใช่เซียนที่อ่อนแอและถูกตามใจเหมือนคนอื่นๆ ในสวรรค์ เขาจึงยอมผ่อนปรนและพานางไปนั่งบนโขดหินที่ปกคลุมด้วยความมืดมิด

“เจ้าอยากรู้ก็จงฟังให้ดี” อวิ๋นเทียนหานเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ลดความแข็งกระด้างลง “พลังจันทราในตัวเจ้าเป็น กุญแจสำคัญ ที่สวรรค์ใช้ในการต่อต้านแดนปีศาจ แต่มันก็เป็น ศูนย์รวมพลังหยิน ที่สามารถเติมเต็มความมืดในตัวข้าได้”

หลิงซินเอ๋อร์เล่าเรื่องราวของตนเองบ้าง นางบอกเล่าถึง ความฝัน อันแปลกประหลาดที่เชื่อมโยงถึงเขา เล่าถึง ความกลัว ที่จะกลายเป็นหายนะตามคำพยากรณ์ และเล่าถึง ความโดดเดี่ยว ในกรงทองของวังสวรรค์ที่ทำให้รู้สึกว่าตนเองไม่มีสิทธิ์เลือกเส้นทางชีวิต

เมื่อได้ฟังเรื่องราวของนาง อวิ๋นเทียนหานก็รู้สึกถึงความเห็นอกเห็นใจอย่างประหลาด ก่อนจะเผยความจริงที่ซ่อนไว้ในใจของตนเอง

“เจ้าคิดว่าเจ้าโดดเดี่ยวหรือ?” อวิ๋นเทียนหานยิ้มเยาะอย่างขมขื่น “ข้าคือ รัชทายาทปีศาจ ทุกปีศาจคุกเข่าต่อข้า แต่ข้าไม่มีสิทธิ์ที่จะแสดงความรู้สึกใดๆ ข้าเกิดมาเพื่อ สงคราม และเพื่อสืบทอดบัลลังก์แห่งความมืด บิดาของข้า (มารานตี้) สอนให้ข้าทำลายทุกสิ่งที่มีแสงสว่าง”

เขาเงยหน้ามองดวงจันทร์ที่ร้าวราน “ข้าไม่เคยมีสิทธิ์เลือกเส้นทางชีวิตของตนเอง ไม่เคยมีสิทธิ์ที่จะ อ่อนโยน และเมื่อข้าสัมผัสได้ถึงความบริสุทธิ์ในตัวเจ้า… ข้าก็ยิ่งตระหนักว่าข้าคือ ความมืด ที่ถูกกำหนดให้ทำลายแสงสว่างนั้น”

หลิงซินเอ๋อร์มองใบหน้าของเขาอย่างลึกซึ้ง นางเห็นความโดดเดี่ยวที่แท้จริงที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความเยือกเย็นนั้น “แต่ท่านได้ช่วยเด็กหญิงในวังปีศาจ ท่านไม่ได้ทำตามคำสั่ง แต่ทำตามหัวใจ ท่านยังมีความเมตตาอยู่”

คำพูดของนางทำให้รัชทายาทปีศาจถึงกับอึ้ง เขารู้สึกว่าหัวใจที่ปิดตายของเขากำลังถูกเซียนน้อยผู้นี้ รื้อทำลาย ทีละน้อย

ทันใดนั้น แผ่นดินใต้เท้าของทั้งสองก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

ครืน! ครืน!

อสูรร้ายขนาดมหึมาที่ถูกปลุกขึ้นมาจากใต้ดินโดยพลังปั่นป่วนของดวงจันทร์ ได้ปรากฏตัวขึ้น มันคือ อสูรจันทรา (โหมวเยวี่ย) ที่มีเกราะหนาและพลังมืดที่บ้าคลั่ง มันพุ่งเข้าโจมตีทั้งสองคนอย่างไม่เลือกหน้า

อวิ๋นเทียนหานรีบผลักหลิงซินเอ๋อร์ออกไป “ถอยไปเซียนน้อย! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะรับมือได้!”

เขาชัก ดาบปีศาจเงา ออกมา และพุ่งเข้าใส่ อสูรจันทรา อย่างรวดเร็ว พลังเงาของเขาโอบล้อมดาบ สร้างเป็นสายฟ้าสีดำที่ฟาดฟันเข้าที่เกราะของอสูร ทว่าเกราะของมันแข็งแกร่งเกินกว่าที่เขาจะทำลายได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

“พลังของมันเชื่อมโยงกับดวงจันทร์! ท่านต้องโจมตีในส่วนที่ร้าว!” หลิงซินเอ๋อร์ตะโกนเตือน นางใช้พลังเซียนรักษาอาการบาดเจ็บของตนเองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะร่วมสู้เคียงข้างเขา

นางร่าย มนตร์สะกดปีศาจ ขั้นสูง พลังเซียนสีเงินบริสุทธิ์ที่แฝงพลังแห่งจันทราไว้ทั้งหมดได้พุ่งเข้าใส่ร่างของอสูรอย่างรุนแรง พลังสะกดทำให้การเคลื่อนไหวของอสูรช้าลงทันที

“มันช้าลงแล้ว!” หลิงซินเอ๋อร์ตะโกน “อวิ๋นเทียนหาน! โจมตี!”

อวิ๋นเทียนหานใช้จังหวะที่อสูรถูกพันธนาการไว้เพียงชั่วขณะ รวบรวมพลังเงามืดทั้งหมดเข้าไว้ในดาบปีศาจของตนเอง และพุ่งทะลุเข้าไปในส่วนที่แสงจันทร์สีเงินของหลิงซินเอ๋อร์ได้เจาะเข้าไป พลังมืดอันทรงพลังและพลังจันทราอันบริสุทธิ์ได้ รวมเป็นหนึ่งเดียว ในชั่วพริบตา

ตู้มมมมมม!

พลังระเบิดรุนแรงจนหุบเขาสั่นสะเทือน ร่างของอสูรจันทราก็แตกสลายกลายเป็นเถ้าธุลีไปในทันที

ทั้งสองคนต่างหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน พวกเขารู้สึกได้ถึงพลังที่ สมดุล และ สมบูรณ์ เมื่อพวกเขาต่อสู้เคียงข้างกัน พลังมืดและแสงสว่างไม่ได้ทำลายกันเอง แต่กลับส่งเสริมและเติมเต็มกัน

อวิ๋นเทียนหานทรุดตัวลงด้วยความเหนื่อยล้า การต่อสู้ครั้งนี้ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บที่หัวไหล่ หลิงซินเอ๋อร์รีบเข้าไปหาเขาด้วยความเป็นห่วง นางฉีกชายเสื้อของตนเองและใช้พลังรักษาห้ามเลือดของเขาอย่างรวดเร็ว

“ท่านบาดเจ็บมากเลย” นางพูดด้วยความกังวล

อวิ๋นเทียนหานมองใบหน้าที่เปื้อนฝุ่นและร่องรอยบาดแผลของนาง แต่ดวงตาของเขากลับอ่อนโยนอย่างประหลาด “ทำไมเจ้าต้องเสี่ยงชีวิตมาช่วยข้าด้วย?”

“เพราะท่านก็ช่วยข้าไว้ก่อนหน้านี้” หลิงซินเอ๋อร์ตอบอย่างเรียบง่าย “และเพราะเราต้อง พึ่งพา กัน”

อวิ๋นเทียนหานรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากมือเล็กๆ ที่กำลังพันผ้าพันแผลให้เขา ความรู้สึกที่ไม่เคยได้รับมาก่อนในชีวิตปีศาจของเขา

เขาเอ่ยคำพูดที่มาจากใจอย่างแท้จริง ด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แฝงความรู้สึกที่หนักแน่น:

“หลิงซินเอ๋อร์… หากวันหนึ่งเจ้ากลายเป็นศัตรูที่ต้องนำทัพมาโจมตีข้า… ข้าจะไม่ยกดาบใส่เจ้า”

คำพูดนี้ทำเอาหลิงซินเอ๋อร์น้ำตาคลอเบ้า นางรู้ว่าคำสัตย์นี้สำคัญเพียงใดสำหรับรัชทายาทปีศาจผู้ซึ่งมีชีวิตอยู่เพื่อสงครามเท่านั้น

นางเงยหน้ามองเขาอย่างเด็ดเดี่ยว “เช่นกัน อวิ๋นเทียนหาน… ข้าจะไม่หันคมดาบเซียนเข้าหาท่าน ไม่ว่าชะตาจะกำหนดให้เรายืนอยู่คนละฝ่ายก็ตาม”

ทั้งสองคนยืนขึ้น มองไปที่ดวงจันทร์ที่ร้าวรานบนฟากฟ้า

ภายใต้แสงจันทร์ที่ร้าวรานนั้น ทั้งคู่ประสานมือกันแน่น แม้จะรู้ดีว่ากำลังกระทำในสิ่งที่ขัดต่อกฎฟ้าและกฎมารทั้งหมด พวกเขาต่างให้ คำสาบาน ที่จะปกป้องพันธะนี้ไว้ด้วยชีวิต

นั่นคือคำสาบานแห่งความรักต้องห้ามที่ถูกลิขิตให้ยิ่งใหญ่กว่าสงคราม

ทันใดนั้น รอยร้าวบนดวงจันทร์ ก็พลันสว่างขึ้นด้วยแสงสีเงินและสีม่วงเข้มปะปนกัน แสงนั้นสาดส่องลงมากระทบมือที่ประสานกันของทั้งสองคนอย่างจงใจ แสงนั้นแฝงด้วยความรู้สึกถึงการ รวมเป็นหนึ่งเดียว ของพลังหยินและหยางที่ทรงพลัง

การปรากฏของแสงจันทร์ที่ผิดปกตินี้ ยิ่ง ยืนยัน อย่างชัดเจนว่า ความผูกพันที่เพิ่งสาบานกันนี้ จะไม่ใช่แค่เรื่องรักใคร่ส่วนตัว แต่จะ เปลี่ยนแปลงชะตาของสามภพ อย่างไม่มีวันหวนกลับ

ชะตากรรมของสวรรค์ ปีศาจ และมนุษย์… บัดนี้ขึ้นอยู่กับคำสาบานที่ให้ไว้ใต้เงาจันทร์ร้าวรานคู่นี้แล้ว