MasukShare
ตอนที่32/3
Terakhir Diperbarui:
2025-06-09 13:38:19“อืม”
อืม อย่างเดียวหรอ นางคิดว่าเขาน่าจะตอบมากกว่านี้อย่างเช่นเถียงนางกับสักหน่อยไม่ยอมรับความผิดของตนบ้าง หาข้ออ้างที่น่าฟังกล่าวกับนางให้ยอมยกโทษให้ ทว่าเขากลับตอบสั้นๆ ว่า อืม เนี่ยนะ
“ข้ายอมเจ้าตั้งนานแล้วเชิญเจ้าลงโทษข้าตามที่ต้องการ”
หลี่เหมยซินหรี่ตามองเขาอย่างพิจารณา ง้างฝ่ามือขึ้นทำท่าจะตบแต่พอเห็นเขาหลับตาปี๋เตรียมรับการลงโทษ ทำให้หลี่เหมยยิ้มมุมปากชอบใจ เชื่อได้ไหมว่าเขากลัวนางจริงหรือแกล้งทำให้นางได้ใจ ถ้าเขาแกล้งทำจริงนางก็ชอบอยู่ แย่แล้วหัวใจนางกำลังอ่อนไหวอีกแล้ว ให้ตายเถอะมันเร็วเกินไปที่จะใจอ่อนนะหลี่เหมยซินอย่าเป็นแบบนี้สิ นางถอนหายใจหนึ่งทีแล้วล้มตัวนอนหันหลังใส่เขา
“เป็นอะไรเสี่ยวซินทำไมไม่ตีข้าล่ะ”
“ข้ายังคิดบทลงโทษท่านไม่ออกแล้วข้าก็ง่วงมากด้วย ข้าแข็งแรงเมื่อไหร่.. ค่อยว่ากันใหม่” พูดจบนางก็หลับตาลงต้องการสลัดภาพเขาในหัวออก แต่ร่างกายนางก็ต้องการพักผ่อนมากจริงๆ แหละ ทั้งวิ่ง ทั้งตกหน้าผา ปีนต้นไม้ ดำน้ำ โดนมนต์มายาเล่นงานจนแทบไม่เหลือเรี่ยวแรง พอจมน้ำร่างกายยิ่งอ่อนแอเข้าไปอีกแ
Bab terbaru
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่37/2
ดาบเล่มหนึ่งแทงทะลุร่างหลี่เหมยซินจากด้านหลัง ก่อนทุกอย่างรอบตัวพวกเขาค่อยๆ สลายหายไปเป็นผุยผง กลับสู่สภาพเดิมกลายเป็นหน้าผาสูงชันที่พวกเขาอยู่ก่อนหน้านี้เว่ยเหยียนเฟิ่งเห็นตัวคนทำเขาไม่รอช้าแทงหม่าฉวี่หลินตัวจริงที่อยู่ด้านหลังจุดเดียวกับที่แทงหลี่เหมยซิน ใบหน้าเหี้ยมโหดจ้องสตรีนางนั้นอย่างโกรธแค้นประคองร่างหลี่เหมยซินไว้ในอ้อมแขนพลางทรุดตัวลงนั่ง ลมหายใจนางรวยรินบางเบาจนเขามือไม้สั่น มองเลือดไหลอาบทั่วร่างจากบาดแผลขนาดใหญ่ของนาง ในใจหวาดกลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้“ไม่นะเสี่ยวซิน” เสียงสั่นเครือกล่าวทั้งน้ำตาดวงตาแดงก่ำเริ่มคุมสติตัวเองไม่อยู่ ประคองดวงหน้างามขาวซีดเปลืองตาจะปิด ไม่ มันไม่ควรเป็นเช่นนี้ เขาจะทำอย่างไรดี ภาพนางในอ้อมกอดเขายามนี้บีบรัดหัวใจทรมานยิ่งกว่าถูกพิษทำร้ายเสียอีกหลี่เหมยซินไม่มีแรงแม้แต่จะเปล่งเสียงตอบเขา ทำได้เพียงเอื้อมมือเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเขาแล้วส่งยิ้มหวานให้ อยากบอกเขาว่านางไม่เป็นไร“อย่าจากข้าไปนะเสี่ยวซิน”นางอยากบอกเขา นางไม่เคยโกรธเกลียดหรือแค้นเรื่องในอดีตเลย นางแค่น้อยใจเท่านั้น
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่37/1
กระบี่เล่มงามสีเงินพุ่งทะยานขึ้นจากใต้น้ำปักลงกลางแผ่นดินเกิดเคลื่อนแสงกระแทกตัวหม่าฉวี่หลินที่กำลังจะลงมือฆ่าหลี่เหมยซิน จนนางกระเด็นไปชนต้นไม้ใหญ่ ควันชั่วร้ายทั้งหมดในละแวกนั้นกระจายหายไปในพริบตา มีเพียงหลี่เหมยซินกับควันขาวที่ไม่ได้รับผลกระทบจากลำแสงนั้นเว่ยเหยียนเฟิ่งปรากฏตัวขึ้นเขารีบก้าวมาหาหลี่เหมยซินสวม กอดนางอย่างหวงแหง เมื่อเห็นสภาพนางบาดเจ็บบนกายเต็มไปด้วยเลือดของศัตรูและตัวเอง เขารู้สึกปวดใจหากกลับมาช้ากว่านี้นางจะเป็นอย่างไร“ข้ามาแล้ว”หลี่เหมยซินแม้จะเหนื่อยล้าเพียงใดแต่พอเห็นเขากลับขึ้นมาได้อย่างปลอดภัย ก็เผยรอยยิ้มประดับบนใบหน้างาม ดวงตาแดงก่ำคลอน้ำใสนางหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความดีใจที่ได้พบเขา“ถอนพิษสำเร็จแล้วใช่หรือไม่” กล่าวทั้งน้ำตามือบางสัมผัสที่แก้มของบุรุษตรงหน้าไม่เหลือเกล็ดน้ำแข็งที่เคยเกาะบนตัวเขา อุณหภูมิในร่างกายก็กลับมาอุ่นเหมือนเดิมหลังจากร่างเขาดิ่งลงสู่ใต้น้ำก่อนพิษจะพรากชีวิตเขาไป เขาก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในความว่างเปล่าพบกับบุรุษอาภรณ์สีน้ำเงินเข้ม คนผู้นี้ทำท่าทางอะไรบางอย่างถ่ายทอดพลังใส่ในตัวเขาสักพักพิษในร่างก
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่36/3
“ไม่มีทางลงและก็ไม่มีทางขึ้นสำหรับพวกเจ้า ใครกล้าเข้ามาตาย!” เสียงแข็งกร้าวใบหน้าฉายแววเด็ดเดี่ยวดวงตาคู่งามคมกริบดังใบมีด“ฆ่านาง! ฆ่าสตรีนางนี้ให้ข้า!” หม่าฉวี่หลินกำหมัดแน่น นางไม่รู้เลยว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในเขตป่าต้องมนต์การทำให้เกิดการนองเลือดในสถานที่เช่นนี้จะส่งผลอย่างไรต่อตัวนางเองหลี่เหมยซินยิ้มแสยะเมื่อบุรุษชุดดำเข้ามารุมล้อมฟันดาบใส่ นางก็รับการโจมตีและปะทะกลับได้อย่างแคล่วคล่องว่องไวเพราะมีควันขาวค่อยช่วยเหลือเมื่อพวกเขายิงธนูใส่ควันขาวก็เข้ามารวมเป็นหนึ่งเดียวกับดาบของนาง หลี่เหมยซินหมุนตัวกระโดดหลบลูกธนูแกว่งดาบไปทิศทางตรงข้ามคนยิงทั้งหมดตายคาที่ในดาบเดียว‘เริ่ด!’เสียงเจ้าควันขาวที่อยู่ในดาบสะท้อนแสงเล็กน้อย ทุกการเคลื่อนไหวของหลี่เหมยซิน หม่าฉวี่หลินถึงกับตะลึงคนธรรมดาไม่มีทางฆ่าคนสิบคนด้วยการฟันดาบอากาศเพียงครั้งเดียวเช่นนี้ได้ เริ่มหวาดระแวงแต่ไม่ถอยอย่างไรนางก็จะฆ่าหลี่เหมยซินให้ได้ “ยิงธนู! ยิงต่อไป! ห้ามหยุด!”ควันขาวออกจากดาบหลี่เหมยซินแล้วทำให้เกิดพายุตรงกลางลูกธนูที่พุ่งมาทางนี้ถูกดูดเข้าไปในพายุลูกใหญ่แล้วปล่อยคืนเ
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่36/2
“เหยียนเฟิ่ง” นางรีบพยุงร่างเขาที่ล้มลงกับพื้นด้วยความทรมาน ผิวหนังทั้งตัวเขาเย็นเหมือนก้อนน้ำแข็งทำให้นางตื่นตระหนกทำอะไรไม่ถูก มองดวงตาใกล้จะถูกเกล็ดน้ำแข็งปกปิดทั่วทั้งตัวหม่าฉวี่หลินวิ่งเข้าจะป้อนยาพิษให้เว่ยเหยียนเฟิ่งเพื่อต่อชีวิตเขา หลี่เหมยซินปัดขวดยาในมือนางทิ้งทันทียกดาบขึ้นจ่อคอสตรีชั่วนี้อย่างโหดเหี้ยม “อยู่ให้ห่างเขาไว้หม่าฉวี่หลิน”“เจ้าจะฆ่าเขาด้วยการขวางข้ารึ นั่นมันยาช่วยเขานะ”“ช่วยหรือทำร้ายกันแน่ หม่าฉวี่หลินเจ้ามันเห็นแต่ตัวทรมานชีวิตคนเพื่อให้ตัวได้สิ่งที่ต้องการ”“หุบปากเจ้าแล้วส่งตัวเขาให้ข้า หากไม่อยากเห็นเขาตายเดี๋ยวนี้”หลี่เหมยซินฟาดฟันดาบใส่หม่าฉวี่หลินทันทีที่นางก้าวเท้าเข้ามา ดวงตานิ่งเรียบจ้องมองศัตรูไม่วางตา“นังหลี่เหมยซิน!”นั่นแหละ หลี่เหมยซินมุมปากยกขึ้นรอยยิ้มไม่ถึงดวงตาประดับใบหน้างามชวนน่าขนลุก หม่าฉวี่หลินคิ้วขมวดชักดาบตนขึ้นมาฟันที่ร่างสตรีตรงหน้าฉับไว ปรากฏว่าหลี่เหมยซินหายไปกางอากาศ หม่าฉวี่หลินกับกลุ่มชายชุดดำตกตะลึงกันทั่วหน้า รู้ตัวแล้วว่าเมื่อครู่ถูกภาพหลอนเล่นงานค
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่36/1
‘นี่! พวกเจ้าไปมีเรื่องกับคนใหญ่คนโตแล้วหนีมาที่ป่าต้องมนต์รึ พวกมันถึงได้ยกขบวนแห่กันมาเต็มป่าต้องมนต์แล้วเนี่ย! เวรกรรม!’“แล้วตอนนี้พวกมันอยู่ไหน” อารมณ์นางเปลี่ยนอย่างรวดเร็วดวงตาแน่นิ่งจนน่ากลัว เมื่อได้ยินว่าศัตรูตัวดีกล้าเหยียบเข้ามาในป่าผืนนี้เพราะต้องการบุรุษของนาง‘หึ โชคชะตาของพวกเจ้านี่ย่ำแย่เหลือเกิน บังเอิ้นบังเอิญที่เจ้าพวกนั้นมันมุ่งหน้ามาทางนี้ทั้งที่ไม่รู้เส้นทางในป่า เหอะครั้งก่อนช่วยเจ้าจัดการร้อยคน ครั้งนี้มากกว่าร้อย..’ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้วเว่ยเหยียนเฟิ่งดึงร่างบางหลบลูกศรพวกนั้นได้ทันก่อนมันจะปักเข้าที่ร่างกายของหลี่เหมยซินสักที่ กลุ่มบุรุษชุดดำจำนวนมากล้อมรอบพวกเขาทั้งสอง ไม่นานสตรีผู้อยู่เบื่องหลังกลุ่มบุรุษชุดดำเดินแทรกกลางมาอยู่ด้านหน้า หลี่เหมยซินกำมือแน่นจนเล็บแทบจะจิบเข้าเนื้อ สายตานางคมกริบเพ่งมองไปยังกลุ่มคนจำนวนมากพร้อมอาวุธครบมือที่มุ่งหน้ามาทางนี้อย่างว่องไว“ฮ่าๆ เจ้าคิดว่าข้าจะไม่กล้าเข้ามาที่นี่หรือ หึหึ”“หม่าฉวี่หลิน!” นางเอ่ยนามของสตรีผู้นั้นเสียง ใบหน้าสง่านิ่งเรียบแฝงความเกลียดชังในดวงตาไม่ปิดบัง นางหรี่
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่35/4
“ท่านเองก็ทำให้ข้าเสียเวลา ต้องชดเชยสิ เพราะข้าเห็นท่านใต้น้ำถึงสองครั้งจึงคิดว่าท่านจะช่วยเราได้ เรื่องนี้ต้องการคำอธิบายบอกวิธีถอนพิษมา”‘เจ้าเห็น? เป็นไปไม่ได้’ ปลายกระบี่กลับมาจี้ที่คอนางอีกครั้ง มีหรือหลี่เหมยซินจะกลัวตายนางตอบเสียงแข็งกร้าวมองเขาอย่างไม่หวาดกลัว“หลายร้อยปีก่อน.. ท่านช่วยคนทั้งเมืองฉางอันอย่างไร ท่านยอมสละชีวิตเพื่อปกป้องนางได้ ท่านเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาจริงหรือ”บุรุษอาภรณ์สีน้ำเงินลดกระบี่ลงเล็กน้อย ภาพความทรงจำเก่าจนฝุ่นเกาะหวนคืนให้เขานึกถึงเจ้าของประโยคและเค้าโครงใบหน้าของสตรีนางนี้ชั่งคล้ายคลึงกับ..“ท่านยังเสียสละตัวเองเพื่อคนที่รักได้ ข้าก็พร้อมทำทุกอย่างเพื่อช่วยคนของข้าเช่นเดียวกัน แค่บอกวิธีช่วยมาเรื่องหลังจากนั้นข้าจะไม่รบกวนท่านเจ้าค่ะ”‘เจ้าคือนาง?’ บุรุษอาภรณ์สีน้ำเงินสับสนวุ่นวายกับความคิดในหัว“นาง? แน่นอน ข้าไม่ใช่หนิงเทียนส่านเซียนคนรักของท่าน” นางคิดว่าเขาจำนางเป็นคนรักของตัวเองได้อย่างไร หรือหน้านางคล้ายกับหนิงเทียนซ่างเซียน ผู้ปกครองแดนฉางอันจะมีหน้าตาธรรมดาเช่นนี้ได้หรือ‘หึ’ หลังจากเขาเงียบอ
Anda juga akan menyukai
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน
อันอี่หราน103.4K Dibacaชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์23.3K Dibacaลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ27.6K Dibacaลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง115.0K Dibacaนางร้ายเร่ารัก
วอลจู38 Dibacaมาเฟียสาวทะลุมิติมาเป็นเจ้าของร้านผ้าไหมอันดับหนึ่ง
ต้าซินซิน4.8K Dibacaกลีบดอกเหมยที่ร่วงโรย
Midzilee01798 Dibacaใต้เงาจันทราข้านี้มิอาจเร้น
Luffy.g608 Dibaca
