LOGINShare
ตอนที่ 21 เมื่อต้องเลือก 1
Last Updated:
2025-06-29 13:11:20
Latest chapter
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 102 หนึ่งกลอุบาย สู่ห้องในของยอดดวงใจ
“องค์ชายพ่ะย่ะค่ะ หลิวอวี้ มาขอเข้าเฝ้าพร้อมกับแจ้งข่าวลับพ่ะย่ะค่ะ” เสียงฝีเท้าร้อนรนของหลินซ่างดังขึ้นพร้อมรีบเข้ามาคุกเข่ารายงาน กระบอกไม้ถูกส่งถึงมือหลงเจิ้งหยางในชั่วพริบตา เขาคลี่แผ่นรายงานออก สายตาคมดั่งกระบี่สะบั้นเพียงปรายตามอง “ข่าวจากสายลับของหลิวอวี้แจ้งมาว่า ตอนนี้ คณะทูตต้าเหยียนเดินทางใกล้ถึงเขตชายแดนแล้ว เราได้ให้คนของเราล่วงหน้าไปเตรียมตัวการต้อนรับและเปลี่ยนเกี้ยว เตรียมขบวนใหม่ที่นั่น คาดว่าขบวนทูตจะผ่านหน้าผาแม่น้ำหยกขาว ในอีกสามวัน” เสียงทุ้มของหลงเจิ้งหยางเอ่ยขึ้น ขณะส่งกระดาษข่าวลับต่อให้สตรีที่นั่งเบื้องหน้า พระชายาของเขา ไป๋ลี่เยว่ที่สวมอาภรณ์แพรเนื้อละเอียดสีมุก ผมดำขลับปล่อยสยายลงบนบ่า ขัดแย้งกับแววตาคมลึกที่สะท้อนความคิดล้ำลึก นางไล่สายตาอ่านรายงานข่าวลับที่เพิ่งส่งถึง มือเรียวบางของนางแตะแผ่นกระดาษแผ่วเบา ขณะที่ริมฝีปากแย้มรอยยิ้มเจือเยาะเย้ย หลงเจิ้งหยางวางม้วนแผนที่เส้นทางขบวนทูตกางบนโต๊ะ เเละใช้ด้ามพู่กันชี้แตะลงบนตำแหน่งหน้าผาแม่น้ำหยกขาว จุดชั่วจินโป๋ซานหลู ตำแหน่งที่ศัตรูหวังให้เขาพลาดท่า… “ขบวนทูตมาพร้อมของขวัญล้ำค่า หากมีสิ่งใดผิดพลาด จะไม่ใ
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 101 วังในกลศึก กลพิษซ่อนมีด
ตำหนักมู่ฮวา — ยามเซิน“เหวินเอ๋อร์...เจ้ารู้หรือไม่ อำนาจไม่เคยมอบให้ใคร มันต้องช่วงชิง”เสียงเรียบเย็นของพระสนมชิงอวี่เอ่ยกับพระโอรส ในขณะที่นางนั่งพิงพนักหยกขาว เบื้องหน้าคือโต๊ะน้ำชาเคลือบเคลิ้มด้วยไอน้ำอุ่น นางยกชาขึ้นจิบช้า ๆ ก่อนจะหลุบตาลงอย่างรื่นรมย์ แม้สีหน้าดูอ่อนหวาน มุมปากยกยิ้มเพียงเล็กน้อย ทว่าแววตากลับลึกล้ำดั่งธารามืดในเหมันต์เบื้องหน้าคือ หลงเหวินหยาง โอรสของนางผู้มีสายพระโลหิตของจักรพรรดิ องค์ชายผู้สง่าอยู่ในชุดสีดำหมึก กำลังทอดสายตาไปยังแผนที่ผืนใหญ่ที่คลี่อยู่บนโต๊ะไม้จันทน์อีกตัวภายใต้แสงตะเกียงทองคำวูบไหว ชิงอวี่ลุกขึ้นเดินมาหยุดอยู่เบื้องหน้าโต๊ะไม้จันทน์ แผนที่ราชสำนักต้าเฉิง ที่แต่งแต้มเส้นทางสีแดงเข้มทอดผ่านภูผาซับซ้อน ริมขอบเป็นลายมืออักษรเล็กที่จดจังหวะเดินขบวนและจุดหยุดพักของคณะทูตจากต้าเหยียน มือเรียวยกถ้วยชาจิบ ก่อนวางลงบนจานรองอย่างแผ่วเบา เสียงกระทบกันดังกริกองค์ชายหลงเหวินหยางยืนกอดอก ดวงตาคมกริบเป็นเงาดำใต้แสงตะเกียง เขาหรี่ตามองเส้นสีแดงที่ลากผ่าน ชั่วจินโป๋ซานหลู เส้นทางแคบขนาบผา หนทางที่คณะทูตจะผ่านก่อนเข้าสู่ประตูเมืองหลวงหลงเหวินหยาง มองตาม
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 100 สตรีผู้อยู่เบื้องหลัง
ตำหนักชิงอวิ๋น — ยามโหย่ว“ท่านแม่ ปลานี่อร่อยยิ่งนักขอรับ”เสียงเล็ก ๆ ของหลงจิ่นอวิ๋นเอ่ยขึ้นอย่างสดใส ดวงตากลมโตเปล่งประกายระยับชอบใจบนโต๊ะกลมเล็กใต้ม่านหยกขาว ไป๋ลี่เยว่นั่งอยู่ในชุดผ้าแพรสีอ่อนเรียบง่าย มือหนึ่งคีบเนื้อปลานุ่มส่งให้โอรสตัวน้อย อีกมือเช็ดปากลูกเบา ๆ ดวงหน้านางมีรอยยิ้มอ่อนโยนประดับอยู่ แม้ในแววตาจะซ่อนความซ่อนกังวลไว้บางส่วน“ดีแล้ว เจ้าชอบแม่ก็ดีใจ” นางเอ่ยเสียงเบา ลูบศีรษะลูกน้อยด้วยแววรักใคร่เสียงฝีเท้าดังขึ้นเบา ๆ ก่อนเงาร่างสูงในอาภรณ์สีเขียวเข้มจะก้าวเข้ามา หลงเจิ้งหยางทอดตามองภาพตรงหน้าอย่างอ่อนโยน ดวงตาคมแข็งในยามศึกนุ่มลงอย่างห้ามไม่อยู่“วันนี้ท่านพ่อกลับมาเร็ว” เด็กน้อยเงยหน้าทักด้วยรอยยิ้มกว้าง หลงเจิ้งหยางหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ เขาเดินเข้าไปใกล้ย่อตัวยกมือลูบศีรษะโอรสเบา ๆ พลางปรายตามองพระชายาของตน ก่อนจะหย่อนกายนั่งข้างนางอย่างสงบนิ่งประหนึ่งไม่มีเรื่องใดให้กังวลไป๋ลี่เยว่เงยหน้าขึ้นมองสบตาเขาเพียงครู่ ริมฝีปากเม้มแน่น ก่อนจะหันไปประคองถ้วยน้ำซุปให้ลูกอย่างเงียบงัน ยังไม่ทันเอ่ยถาม เสียงเด็กน้อยก็แทรกขึ้นอีกครั้ง“ท่านพ่อ วันนี้มีเรื่องหนักอกหรือขอ
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 99 เงามารใต้ม่านเขียว
ตำหนักมู่ฮวา“เสด็จแม่…ท่านก็ได้ยินแล้วใช่หรือไม่” เสียงของหลงเหวินหยางเค้นต่ำ ริมฝีปากบิดเบี้ยวด้วยรอยยิ้มเหยียด ลมหายใจร้อนจัดราวเพลิงที่อัดแน่นในอก คล้ายสะกดบรรยากาศในห้องให้ร้อนระอุ ต่างจากอากาศนอกหน้าต่างที่เย็นเฉียบ โปรยปรายด้วยหิมะกลิ่นกำยานจันทน์แผ่ไอลอยอ้อยอิ่ง ดั่งหมอกพิษคลุมทั่วห้องโถง ม่านแพรสีเขียวหยกสะบัดเบาตามแรงลม กลีบเหมยในแจกันทองแดงร่วงโรยส่งกลิ่นขื่นขม ตำหนักของพระสนมชิงอวี่แม้ดูอ่อนหวานในสายตาผู้อื่น แต่ยามนี้กลับแฝงความอันตรายของความริษยาเสียงถ้วยกระเบื้องกระทบจานรอง ดังแผ่ว…ราวกับใช้มันเพื่อรองรับความโกรธของอารมณ์“วันนี้…ฮ่องเต้กลับตัดสินข้า…ทรงเลือกองค์ชายสามให้รับทูตต้าเหยียน... ทรงเชื่อถ้อยคำของเจิ้งหยางเพียงผู้เดียว เพียงเพราะเขาเป็นพระโอรสของฮองเฮา เพียงเพราะเขาเป็นแม่ทัพ ฮ่องเต้ปล่อยให้เจิ้งหยางแย่งหน้าที่ ที่ควรเป็นของข้าไปต่อหน้าขุนนางทั้งท้องพระโรง ทั้งที่ข้าเตรียมการที่จะเป็นผู้ได้รับเกียรตินั้นมานับเดือน มันควรเป็นของข้าแท้ ๆ แต่ ข้า…กลับต้องฝืนยิ้ม ก้มหน้าน้อมรับความพ่ายแพ้”น้ำเสียงเขาเคียดแค้นจัด ในอกร้อนผ่าว มือกำแน่นจนข้อขึ้นขาว จนเส้นเอ็นลอย
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 98 ดาบกับถ้วยชา
หอพระโรงชุมนุมขุนนาง – รุ่งเช้าหลังหิมะตกหนักหิมะบางยังเกาะตามชายอาภรณ์ของขุนนางชั้นผู้ใหญ่ที่ทยอยเข้าสู่หอชุมนุมอย่างเคร่งขรึม เสียงรองเท้าหนังสัตว์กระทบบนพื้นศิลาหินก้องสะท้อนภายใต้เพดานสูง เสาหินแกะลวดลายมังกรโบราณเงียบงัน ทว่าเหมือนจ้องมองมนุษย์อย่างลึกลับจากเบื้องบนฮ่องเต้ประทับเหนือบัลลังก์มังกรในฉลองพระองค์คลุมขนจิ้งจอกสีดำ สายพระเนตรทอดนิ่งราวหยั่งจิต ขุนนางทั้งฝ่ายบุ๋นและบู๊ที่ทยอยค้อมกายถวายบังคมอย่างพร้อมเพรียงเสียงขันทีหลวงประกาศราชกิจขึ้นอย่างกังวาน“ขอถวายรายนามราชทูตแคว้นต้าเหยียน จะเดินทางถึงเมืองหลวงภายในห้าวัน ขอฝ่าบาททรงพระเมตตาแต่งตั้งผู้รับรองทูตเพื่อเป็นตัวแทนพระองค์โดยด่วนพ่ะย่ะค่ะ”สิ้นเสียงขันทีประกาศสงบลงบรรยากาศยังเงียบขรึม ขุนนางผู้หนึ่งก้าวออกจากแถวมาคำนับ และกล่าวทูลเสียงดังขึ้นแทบจะทันที“กระหม่อม เวินซื่อเจี้ยน เสนาบดีฝ่ายธรรมบัญญัติ ขอเสนอให้องค์ชายสอง หลงเหวินหยาง ทรงเป็นผู้รับหน้าที่เจรจาครานี้พ่ะย่ะค่ะ เพราะองค์ชายสองเหมาะสมที่สุด พระองค์ทรงเปี่ยมวาทศิลป์ เป็นผู้มีความสามารถศาสตร์ด้านการเจรจา เข้าใจระเบียบธรรมเนียมการทูตมากกว่าผู้ใด และเป็นผู้มีค
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 97 แม่ทัพหลังม่าน
เรือนรองในตำหนักชิงอวิ๋น ยามสายของยามเฉิน หิมะบางเบาโปรยปรายลงบนยอดไม้ด้านนอก ต้นเหมยใต้เฉลียงยังคงผลิบานพลิ้วไหวท้าลมหนาวอย่างสง่างาม กลีบดอกสีแดงชาดแต้มอยู่กลางสีขาวโพลนของหิมะบริสุทธิ์งดงามราวภาพวาด ม่านบางพลิ้วไหวกระพือเบาตามลม กลิ่นชาอู่หลงหอมกรุ่นลอยอวลเจืออยู่ในอากาศ อบอุ่นเพียงพอจะกลบความหนาวเย็นของยามเช้าได้อย่างอ่อนโยน หงเหมยรินถวายถ้วยชา ก่อนจะก้มตัวถอยออกไปเงียบงัน อย่างรู้หน้าที่ปล่อยให้ความสงบกลับคืนสู่เรือนรอง ภายในห้องเหลือเพียง ฮองเฮาที่ประทับนั่งอยู่ด้านหน้าในอาภรณ์ขนจิ้งจอกสีเงินอ่อน แววตาแน่นิ่งแต่เปี่ยมด้วยความคิดลึกซึ้ง ขณะเดียวกัน ไป๋ลี่เยว่นั่งที่ตั่งเล็กอย่างนอบน้อมและสำรวมด้วยความเคารพ ทั้งคู่เผชิญหน้ากันด้วยรอยยิ้มละมุน แววตาทั้งสองประสานกันอย่างสงบ แต่ลึกซึ้งคล้ายอาวุธที่ซ่อนปลายไว้ในปลอกไหม“เจิ้งหยางพาจิ่นอวิ๋นไปดูลูกม้าตัวใหม่ในคอกแล้ว… เด็กน้อยคงวิ่งตามหลังบิดาจนหิมะเกาะชายอาภรณ์หมดแล้วเป็นแน่… น่าเอ็นดูเสียจริง” เสียงหัวเราะเบา ๆ ของฮองเฮาเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ“ข้าจึงถือโอกาสนี้…พูดในสิ่งที่ควรพูดเสียที” ฮองเฮาเอ่ยเสียงนุ่มแต่ แววตาส่งมาที่ไป๋ลี่
You may also like
ร้ายพ่ายกลายรัก
LiHong17.5K viewsท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
สายธารสะท้อนเงา507.3K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู782.8K viewsเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน32.5K viewsยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น414.2K viewsได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน11.1K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว353.9K viewsนางร้ายเร่ารัก
วอลจู261 views
