LOGINShare
ขอหัวใจคืน
Last Updated:
2025-02-19 00:19:22เนติกาเหลือบมองร่างเล็กในชุดพยาบาลสีขาวสะอาดนั้น แววตาไหววูบขึ้นมาเมื่อนึกถึงอดีต ตอนนั้นเจ้าหล่อนกำลังจะหมั้นนี่นา แล้วทำไมตอนนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ หรือว่าย้ายตามสามีมาอยู่ที่นี่ ร่างโปร่งคิดไปไกลสารพัด
“อ้าวตื่นแล้วเหรอตัว” ด้วยความเคยชิน นีรนิลจึงเอ่ยพลางรีบเข้ามาประคอง
“เอ่อๆ ไม่ต้องหรอก ฉันลุกเองได้” นีรนิลหน้าชาเกือบทันที หญิงสาวทำหน้าไม่ถูก แต่เธอก็พยายามปรับสีหน้าให้มันเป็นปกติให้มากที่สุด
“ตัวหิวอะไรไหม ข้าวต้มที่โรงพยาบาลคงไม่ถูกปากตัวเท่าไหร่”
“ไม่หิว แล้วก็ไม่อยากกินด้วย ฉันอยากอยู่คนเดียว” เนติกาเบนหน้าหนีสายตานั้นเธอไม่อยากมองหน้าอีกฝ่ายมากนัก มันรู้สึกเจ็บแปล๊บๆ ตรงหัวใจของเธอ
“อ่อ แต่ว่าตัวยังลุกขึ้นไม่ถนัดนะ ให้เค้าอยู่ดูแลน่ะดีแล้ว” เสียงหวานเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เธอพยายามไม่ใส่ใจกับการกระทำที่สุดแสนจะหมางเมินของอีกฝ่ายนั้น
“ไม่ต้องหรอก คุณไปทำงานของคุณเถอะ”
“เอ่อๆ” นีรนิลทำหน้าไม่ถูก นี่เป็นครั้งที่ร้อยแล้วมั๊งที่เขาออกปากไล่เธอแบบนี้ ตั้งแต่เมื่อวานเลยก็ว่าได้
“แล้วก็เลิกเรียกว่าตัวด้วย เราไม่ได้รู้จักกัน” เนติกามองออกไปนอกหน้าต่าง ประโยคที่แสนทิ่มแทงหัวใจคนฟังนั้นทำให้คนตัวเล็กถึงกับสะอึก เธอหันมามองเขาน้ำตาคลอ
“จริงเหรอ เราไม่ได้รู้จักกันจริงเหรอ ตัวลืมวันเวลาที่เราอยู่ด้วยกันได้จริงเหรอ แต่ก็คงลืมได้เร็วซินะ ขนาดบอกเลิกเค้าไม่ถึง6เดือน ก็มีแฟนใหม่แล้วนี่” หญิงสาวระเบิดคำพูดออกมา
“อย่าพูดเหมือนกับว่าฉันเป็นคนผิดนะ ใครกันแน่ที่โกหกหลอกลวง นอนกับอีกคนแล้วไปแต่งงานกับอีกคน”
“ใครบอกว่าเค้าแตะ...”
ก๊อกๆๆๆ!! เสียงนั้นเข้ามาขัดจังหวะของนีรนิลพอดิบพอดี ร่างเล็กรีบหมุนตัวแล้วปาดน้ำตา เนติกาพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติมากที่สุด
“ว่าไงคะคนป่วย ดีขึ้นรือยัง” เสียงนั้นดังเข้ามาพร้อมกับกระเช้าผลไม้ ร่างของหญิงสาวในนักศึกษาปรากฏขึ้น
“น้องสา” เนิติยิ้มหลูกของเจ้าน่ายตัวเองที่สนิทกันจนใครๆ ก็คิดว่าเราสองคนชอบพอกัน
“พี่เน เป็นไงบ้างคะ พอรสาทราบข่าวจากพ่อรสาก็รีบมาเลยค่ะ”
“ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ พี่เป็นคนเดียว”
“อื้อ พี่เนอ่ะ ไหนดูสิ อื้อ ดีนะคะเฉียดหัวใจไปนิดเดียวเอง”
“ถึงโดนหัวใจพี่ก็ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ เพราะใจของพี่มันตายไปตั้งนานแล้ว” เนติกาตั้งใจจะให้อีกคนได้ยิน เด็กสาวที่มาใหม่อมยิ้ม พลางเดินเข้าไปใกล้แล้วก้มลงเป่าเหมือนกับเด็กๆ
เพี๊ยง!! หายนะคะ” ท่าทางที่น่ารักนั้นมันทำให้นีรนิลคิดถึงตัวเองตอนที่คบอยู่กับเขา แต่กระนั้นเธอก็ต้องเบนหน้าหนีเมื่อเห็นว่าเด็กสาวนั้นก้มลงไปจุ๊บแก้มเขา
จุ๊บ!!หายไวๆ นะคะคนเก่งของรสา”
นีรนิลรีบหันหลังแล้วค่อยๆ ถอยออกจากห้อง ภาพนั้นทำให้เธอทำใจไม่ได้ ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นอะไรกัน หวานกันขนาดนั้น ตอนนั้นอีกคน ตอนนี้ก็อีกคน นี่เขากลายเป็นคนเจ้าชู้ตั้งแต่เมื่อไรกัน หญิงสาวคิดแล้วรู้สึกห่อเหี่ยวอย่างบอกไม่ถูก
“พยาบาลคนนั้นสวยจังค่ะพี่เน ไม่เคยเห็นหน้าเลย”
“อืม...อาจจะสวยแต่รูปก็ได้ค่ะ” เนติกาเอ่ยแล้วมองไปยังประตูที่เพิ่งปิดไปก่อนหน้านี้
“แหมรสาว่าไม่หรอกค่ะ ดูพี่เขาไม่ค่อยมีจริตเท่าไหร่เลย น่ารักดีจัง โสดหรือเปล่าน๊า”
“แต่งงานแล้วจ๊ะ”
“อ้าว พี่รู้ได้ยังไงคะ”
“เอ่อๆ พี่เดาเอาน่ะ”
“ว๊า รสาว่าจะจีบให้พี่สาวเราสักหน่อย” เด็กสาวทำหน้าเซ็ง เนติกาอมยิ้มหลังจากนั้นก็มีเพื่อนร่วมงานอีกหลายคนที่เดินทางมาเยี่ยมเนติกา แต่ทว่าไม่มีใครบังคับให้เนติกากินยาได้เลย
“คุณพยาบาลคะ คนไข้ไม่ทานยาเลยทำยังไงดีคะ” เสียงนั้นทำให้นีรนิลละสายตาจากเอกสารในมือ
“เตียงไหนคะ”
“ก็ห้องพิเศษ 403 นะซิคะ ผู้กองเนนะคะ ดื้อมากเลย เดี๋ยวก็ไม่หายอีก”
“อ้อ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันจัดการเองค่ะ” นีรนิลเอ่ย หลังจากนั้นก็รีบเดินไปยังห้องของเขา สายตามองไปบนเตียง อ้าวแล้วนี่ไปไหนแล้ว แผลยังใหม่อยู่เลย เขาห้ามขยับนี่ คนตัวเล็กรีบเดินไปที่ห้องน้ำ
“ตัวๆ! ตะ อุ๊ย! ..” นีรนิลชะงักเรียก เธอนึกขึ้นได้ว่าเขาห้าม เดี๋ยวแฟนเขามาได้ยินอีก
“เอ่อๆ คุณคนไข้คะ อยู่ในนั้นหรือเปล่า หมอห้ามขยับมากนะคะ” หญิงสาวรีบตะโกน แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ นีรนิลรู้สึกเป็นห่วงจึงรีบเปิดประตูเข้าไป
ปึง!
“นี่คะ อุ๊ย!” ร่างน้อยสะดุ้งเมื่อเห็นว่าเขากำลังง่วนอยู่กับการผูกเชือกกระโปรงชุดคนไข้ นีรนิลอมยิ้ม
“ชุดบ้าอะไรไม่รู้ รำคาญจริงเชียว” เนติกาสบถ พร้อมกำมันแน่น นีรนิลอมยิ้มแล้วเดินเข้าไปหยุดตรงหน้า
“มาค่ะ ฉันช่วย”
วืบ! “อ๊ะ!” เนติกาตกใจที่จู่ๆ อีกฝ่ายก็โน้มตัวเอื้อมแขนทั้งสองข้างโอบเอวของเธอ จากนั้นก็ดึงเชีอกมันมาข้างหน้าแล้วก้มลงผูกมันอย่างชำนาญ ระยะห่างที่ไม่ถึงคืบทำให้กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยนั้นโชยแตะจมูก พร้อมกับเนื้อตัวนุ่มนิ่มของอีกฝ่ายมันทำให้เลือดในกายของเธอพุ่งพล่าน บ้าจริงเน ท่องไว้ว่าเขามีเจ้าของแล้ว ท่องไว้ๆ ห้ามหวั่นไหวเด็ดขาด หญิงสาวบอกตัวเอง สายตามองการกระทำนั้นอย่างเพลินตา
“อื้อเสร็จแล้วค่ะ มาค่ะเดี๋ยวฉันพยุงค่ะ”
“อื้อ ไม่ต้องค่ะ ฉันเดินเองได้” เนติกาเอ่ยพลางขยับตัวเองพร้อมกับถือถุงน้ำเกลือไปด้วย แต่ทว่าขาของเธอก็ยังขัดอยู่กับการล้มลุกขลุกคลานตอนที่ถูกยิงนั้นมันจึงเดินไม่ถนัด
“อ๊ะ อื้อ” เนติกาเผลอร้องออกมาเมื่อเธอรู้สึกเจ็บปวด
“อื้อ เห็นไหมคะ มานี่ค่ะเดี๋ยวฉันช่วยเอง”
ควับ! พูดเสร็จนีรนิลก็รีบเดินเข้าใต้รักเอามือข้างหนึ่งของเขากอดคอเธอเอาไว้ ส่วนอีกข้างก็โฮบร่างโปร่งแน่นแล้วพยุงให้เดินไปยังเตียงคนไข้ ระหว่างนั้นสายตาคู้หวานก็เผลอช้อนขึ้นไปมองหน้าของเขา ทำให้คนที่มองอยู่ก่อนแล้วสะดุ้งไปไม่เป็นเลยทีเดียว
“อุ๊ย!” เนติกาสะดุ้งพลางรีบเฉสายตามองไปทางอื่น นีรนิลอมยิ้ม เธอแอบดีใจที่เธอยังอยู่ในสายตาของเขาบ้าง เนติกาเม้มปากแน่น เธฮไม่เอ่ยคำใด เอาแต่เร่งฝีเท้าเพื่อให้ถึงเตียงคนไข้โดยเร็ว และนั่นมันทำให้ขาของเธอสะดุดกันอย่างจัง
“อ๊ะ อ๊ะ.."
“ว๊าย...ตัว!” นีรนิลตกใจที่เขาจะหน้าคว่ำ คนตัวเล็กรีบไปรอรับด้านหน้า
ตุ๊บ!
“อื้อ.....” นีรนิลครางออกมาอย่างโล่งอกเมื่อรู้ว่าเธอตัดสินใจถูกที่จับเขาไว้ทัน แถมโชคดีที่ถึงเตียงพอดี ร่างของเธอจึงล้มหงายพาดขวางไปกับเตียงโดยมีร่างของเขาทาบทับอยู่ด้านบน คนตัวเล็กถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ทว่าใบหน้าสวยกลับร้อนผ่าวหัวใจเธอกลับเต้นแรงขึ้นทุกขณะ ตอนนี้ใบหน้าของเขาลอยอยู่บนหน้าของเธอนี้ ริมฝีปากเราชิดกันมาก ไม่รู้ว่าช่วงชุลมุนนั้นมันแตะกันไปบ้างหรือยัง
เนติกามองใบหน้าสวยใสใกล้ๆ อย่างสำรวจ ความสวยของเจ้าหล่อนไม่ได้ลดลงเลย แม้จะผ่านช่วงเวลาเฟสชี่มาห้าหกปีแล้วก็ตาม แก้มยังขาวใส ผิวพรรณเนียนละเอียด แถมริมฝีปากยังแดงระเรื่อเหมือนเช่นเดิม นีรนิลหลุบสายตามองริมฝีปากของเขาตามที่เขาจ้องมองริมฝีปากหล่อน หัวใจเธอเต้นระทึกเป็นที่สุดมันเต้นแรงเสียจนเกรงว่ามันจะทะลุออกมาด้านนอกนั้น....>>>>>
Latest chapter
ลิขิตรักคืนใจ ความสุข (ตอนจบ)
เนติกาอมยิ้มเมื่อเห็นความฉ่ำเยิ้มของดอกไม้งามตรงหน้า กลีบของมันแม้จะช้ำจากการเข้าหอเมื่อคืนอยู่บ้าง แต่ความสวยยังคงเป็นเช่นเดิม ดวงตาคมจ้องมองมันด้วยความปรารถนา หญิงสาวค่อยๆ กรีดปลายนิ้วลงไปเพื่อขอดูความฉ่ำข้างในนั้น“อื้อ...ตะ ตัว” เมื่อรู้สึกถึงการแยกออกจากกันนั้น เจ้าของความหวานฉ่ำจึงร้องครางขึ้น หญิงสาวผงกหัวมองผู้เป็นสามี ที่ตอนนี้กำลังซุกซนจนเกินไปเสียแล้ว“หืม ที่รัก จุ๊บ อื้อ อ่าส์” เนติกาเงยหน้าขานรับเสียงหวาน ขณะที่ริมฝีปากนุ่มก็จุมพิตอยู่กับเนินเนื้ออิ่มตรงหน้านั้น เธอใช้นิ้วที่ยวที่สุดสะกิดปุ่มด้านบนไปมาเบาๆ“มัน สะ เสียว ตัวอย่าเขี่ย อื้อ อ่าส์” หัวใจของนีรนิลเต้นระทึก เมื่อกลีบเนื้อสวยถูกแบะออกขณะที่นิ้วร้ายยังเล่นซนจนเธอหัวใจจะวาย เขาทำแบบนี้รู้ไหมว่าน้ำเธอกำลังไหลออกจนหมดตัวแล้ว“ไม่เขี่ยแล้วเลียได้ไหม อื้อ แพล่บ อื้ม อร่อยจัง แพล่บๆ” เนติกาเปรยระหว่างปาดลิ้นร้อนไปตรงปุ่มนั้น พลับดูดซับน้ำหวานแล้วกลืนกินลงคอ ไม่อยากจะบอกเลยว่าน้ำตาลก้อนนี้หวานล้ำจนเธอหลงใหล กลิ่นสาบสาวที่โชยแตะปลายจมูกมันปลุกอารมณ์ดิบข้างในร่างกายของเธอเป็นอย่างดี คิดแล้วก็ห่อปากงาบงับเจ้าเนื้อหยุ่นสีช
ลิขิตรักคืนใจ เธอเป็นเมียฉันแล้ว
นายเหลือบสายตามองเบื้องหน้าในระหว่างนั้นก็ค่อยๆ จรดริมฝีปากพรหมจูบเนินเนื้ออิ่มของเจ้าหล่อนด้วยความแผ่วเบา ปลายนิ้วยาวทั้งสามยังคงแช่มันอยู่ตรงช่อทางรัก เมื่อเห็นสีใสที่ไหลเยิ้มออกมานั้นเธอจึงเบาใจลงบ้าง กล้ามเนื้อหยุ่นที่เริ่มปรับตัวนั้นมันทำให้นายแอบอมยิ้ม“อื้อ ตอดดีจัง จุ๊บ อื้ม จุ๊บ อื้อ” นายเปรยระหว่างนั้นก็พรมจูบลงกับเนินเนื้ออิ่มของเจ้าหล่อน ลิ้นร้อนแอบตวัดปุ่มเนื้อหยุ่นที่บวมเป่งเบาๆ“อ๊ะ คุณ อ๊ะ อื้อ อ่าส์” รสาเงยหน้าร้องบอกเขา หญิงสาวส่ายหน้าไปมาเบาๆ สะโพกสวยบิดเร้าอยู่อย่างนั้น หัวใจของเธอเต้นระทึกเมื่อรู้สึกถึงสิ่งที่ค้างคาอยู่ตรงร่องสวยของเธอนั้นเริ่มขยับไปมา หญิงสาวถึงกลับต้องเลียริมฝีปากที่แห้งผาก มือทั้งสอข้างกำผ้าปูที่นอนแน่น“อื้ม จุ๊บ อื้อ คนดี แบบนี้แหล่ะค่ะ แบบนี้ อื้ม จ๊วบ อือ” เมื่อเห็นว่าร่างน้อยเลิกเกร็งร่างกายนั้นแล้ว นายจึงเปรยออกมาพร้อมกับการเล้าโลมขึ้นสุด เธอห่อปากดูดดึงติ่งเนื้อนุ่มนิ่มของเจ้าหล่อนไปมา หยดน้ำหวานที่เคลือบอยู่ถูกตวัดปาดเลียลงลำคอ นายจึงค่อยๆ ขยับข้อมือตัวเองออกอย่างช้าๆ จากนั้นก็ดันมันเข้าไปใหม่ด้วยความแผ่วเบา“อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้อ คุณ อื้อ
ลิขิตรักคืนใจ อย่า
รสาตกใจที่เห็นว่ามันไม่ใช่แค่ฝัน แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน เธอจำได้ว่าเธอถูกเขาจูบอยู่ที่ห้องน้ำในผับนั้น มารู้ตัวอีกทีก็อยู่ที่นี่แล้ว แถมเขายังทำการถือวิสาสะกับเนื้อตัวเธออีก ทุกอย่างมันคือฝีมือของเขาอย่างนั้นสินะ ทไม่อย่างนั้นเนื้อตัวของเธอไม่ล่อนจ้อนขนาดนี้ สิ่งที่เธอฝันนั้นแสดงว่ามันไม่ได้เป็นเพียงแค่ฝัน เขาจูบเธอจริงเข้าเล็มเลียเนื้อตัวของเธอจริง แถมตอนนี้เขากำลังจะขืนใจเธออีกด้วย รสาตกใจรีบดิ้นหนีปากของเขา“อื้อ จุ๊บ จ๊วบอื้อ” นายครางอย่างขัดใจเมื่อคนด้านล่างดิ้นรนขัดขืนอยู่อย่างนั้น ร่างสูงเหลือบตามองใบหน้าของอีกฝ่าย สายตาสบเข้าอย่างจัง คนตัวสูงกว่ากดร่างของตัวเองลงไปแนบแน่น พร้อมกับบดริมฝีปากลงเคล้าเจ้าหล่อนอย่างหนักหน่วง มือข้างหนึ่งเอื้อมไปไปถูไถลกลีบเนื้อสวยก่อนจะค่อยๆ กรีดลงไปใจกลางสาวแล้วสะกิดติ่งเนื้อหยุ่นเต่งตึงนั้นไปมา“อ๊ะ อ๊ะ อื้อ นาย อุ๊บ อือ” รสาสะดุ้งกายเบาๆ ตามจังหวะการสะกิดของเขานั้น ร่างน้อยร้อนวูบวาบขึ้นตามจังหวะการสัมผัสของเขา ใช่ว่าเธอจะไร้เดียวสา พอจะรู้ว่าตรงส่วนนั้นมันไวต่อความรู้สึกมากมายขนาดไหน เธอเสียวสยิวเป็นที่สุดเขาทำให้ขนกายของเธอลุกซู่อย่างเ
ลิขิตรักคืนใจ เสือร้าย
รสาดิ้นขลุกขลักเธอทั้งผลักทั้งดึงเพื่อให้เขาปล่อยปากจากการจูบเธอนี้ แต่ดูเหมือนว่าคนตัวสูงกว่าจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เหมือนลิ้นร้ายของเขาพยายามสอดแทรกเพื่อเปิดปากอิ่มของเธอเข้าไปข้างในริมฝีปากนี้ เธอไม่ยอมให้เขาจูบเธอเหมือนเมื่อวันก่อนเป็นแน่ แค่ครั้งเดียวมันก็เกินพอแล้ว รสาคิดพลางดึงเสื้อของเขาแน่น“อื้อ....” นายครางอย่างขัดใจ เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมให้ความร่วมมือ ความนุ่มนิ่มของปากอิ่มทำให้เธอคิดถึงความหวานจากข้างในนั้น ทีแรกก็แค่อยากจะปิดปากเจ้าหล่อนไม่ให้ส่งเสียง แต่พอได้สัมผัสแล้วมันทำให้เธออยากลิ้มรสความหวานจากข้างในโพรงปากนี้ หญิงสาวค่อยๆ สอดมือเข้าท้ายทอยของเจ้าหล่อน พลางสอดมืออีกข้างเคลื่อนเข้าก้อนเนื้อตรงหน้าอย่างถือวิสาสะ“อ๊ะ อื้อ อะ อุ๊บ จุ๊บ อื้อ อ่าส์” รสารีบร้องห้ามเมื่อเมื่อเขาสอดมือเข้าใต้สาบเสื้อแล้วบีบหน้าอกเธออย่างแรง แต่เธอไม่รู้เลยว่าการกระทำเช่นนั้นมันทำให้เขาอาศัยจังหวะเผลอส่งแทรกเจ้าลิ้นร้ายเข้าไปข้างในโพรงปากเธอทันที รสารีบถดลิ้นเล็กหนี แต่พื้นที่ข้างในปากอิ่มของเธอนี้มันก็ไม่ได้กว้างเหมือนลานจอดรถ เขาไล่ตามต้อนเธอจนมุม และตอนนี้เขากำลังตวัดปลายลิ้นมายังเธอนี้“อื้อ
ลิขิตรักคืนใจ บอกรักด้วยร่างกาย
นีรนิลหน้าร้อนผ่าวเมื่อร่างสวยขาวโพลนทอดยาวอยู่บนเตียงนุ่ม คนตัวเล็กนอนหอบตัวโยงหลังจากที่เรามีความสุขกันไปรอบหนึ่งแล้ว ร่างสูงของเขายังคงขึ้นค่อมอยู่ด้านบน มือทั้งสอข้างยังยันอยู่กับเตียงนุ่มอยู่อย่างนั้น คนตัวเล็กหน้าแดงจัดพลางอมยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงลีลารักของเขา กลีบเนื้อนุ่มก็ร้อนขึ้นมาเลยก็ว่าได้ สายตาหวานเยิ้มมองเรือนร่างของเขาแล้วเอื้อมมือไปลูบไล้เนื้อตัวของเขาไปมาเบาๆ เนติกาเงยหน้าส่งเสียงครางเมื่อฝ่ามือร้อนสัมผัสเรือนร่าง“อื้อ....อาส์” เสียงหวานครางเบาๆ เมื่อฝ่ามือร้อนแสนนุ่มนิ่มนั้นสัมผัสเรือนร่างโปร่งของตนนั้น ร่างสูงโน้มลงไปใกล้ สายตาหวานเยิ้ม นีรนิลอมยิ้มปรือตาหวานเยิ้ม เธอไต่ปลายนิ้วไปกอบกุมอยู่กับเต้าเต่งของเขา“นุ่มมือจังค่ะ อื้อ” เสียงหวานของคนด้านล่างเอ่ย พลางเคล้นไปมาเบาๆ เนติกาหน้าร้อนผ่าวหญิงสาวเบียดร่างน้อยลงไปหาเจ้าหล่อนอีกแล้วคลายยิ้มออกมา“อื้อ มือตัวก็นุ่มจังค่ะ อ่าส์ รู้สึกดีจังเลย” ร่างโปร่งหลับตาเงยหน้าคราง นีรนิลอมยิ้ม ทุกครั้งที่เธอสัมผัสเขาๆ ก็จะร้องแบบนี้ บิดกายส่ายไปมาแบบนี้ ซึ่งมันปลุกเร้าความต้องการข้างในขึ้นมาทุกขณะ นีรนิลใช้ปลายนิ้วยาวสะกิดไปมาเบา
ลิขิตรักคืนใจ วิวาห์หวาน
เนติกายืนมองร่างร่างบางในชุดราตรีสีครีมยาวกรอมพื้นด้วยแววตาปลื้มปริ่ม ใบหน้าสวยหวานของคนตรงหน้าทำให้เธอรู้สึกภูมิใจ เมียใครทำไมสวยขนาดนี้ คนตัวสูงคิดพลางอมยิ้มก่อนจะก้มลงไปจับมือเรียวสวยนั้นขึ้นมากุมไว้ สายตามองคนตรงหน้าหวานเยิ้ม“รู้ไหม ว่าวันนี้ตัวสวยมากเลยนะคะ”“อื้อ ตัวก็สวยค่ะ สวยจนจำไม่ได้เลยคะ”เสียงหวานเอ่ยพลางกุมมือเขาตอบ เธอยิ้มหวานให้คนตรงหน้า คนที่กำลังเป็นคู่วิวาห์กับเธออยู่ตอนนี้ เธอไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่เธอจะได้แต่งงานกับเขา คนที่หนีเธอไปและเลิกกันเมื่อห้าปีก่อนนั้น มันเหมือนฝันเลยก็ว่าได้“อื้อ ว่าแต่ตอนนี้เมียพร้อมหรือยังคะ” เธออมยิ้มใส่ตาหวานคู่ที่ระยิบระยับนั้น นีรนิลมองตามเขาไปยังประตูโบสถ์ที่ปิดสนิทนั้นแล้วพยักหน้า“พร้อมตั้งแต่เกิดแล้วค่ะ” เจ้าหล่อนเย้าคนตัวสูงเล่น เนติกาอมยิ้มก่อนจะจับหัวเจ้าหล่อนแล้วโยกเบาๆ“อื้อ อ่ะจ๊ะ ไปกันค่ะ”“อื้อ...” นีรนิลพยักหน้าเบาๆ จากนั้นทั้งสองสามก็พากันเดินจูงมือเข้าสู่ประตูวิวาห์ ทันทีที่บานประตูเปิดออกเสียงปรบมือก็ดังเกรียวกราวพร้อมกับเสียงชื่นชมยินดีที่ดังขึ้น ทั้งคู่มองหน้ากันแล้วยิ้มหวานให้กัน มือสองมือกุมกันแน่น แน่นชน
