LOGINShare
EP.6 เริ่มต้นใหม่
Last Updated:
2025-09-16 20:48:07๓
เริ่มต้นใหม่
นวิยาได้รับอนุญาตให้กลับบ้านได้ในหนึ่งอาทิตย์ต่อมา ทุกอย่างแปลกใหม่สำหรับหญิงสาว แต่กลับรู้สึกดีกว่าตอนที่ต้องนอนแบ็บอยู่ในโรงพยาบาลเป็นระยะเวลานาน
“ถึงบ้านเราแล้วลูก”
เสียงอบอุ่นของชยพลที่คอยประคองร่างเล็กเอาไว้ ทำให้อีกฝ่ายหันมายิ้ม
“บ้านน่าอยู่จังเลยนะคะ”
พูดจบก็หันไปมองรอบบ้าน ลานหน้าบ้านไม่ได้กว้างขวางมากนัก แต่ก็มีพื้นที่พอประมาณ ที่สำคัญร่มรื่น มีชิงช้าสนามตั้งอยู่ใต้ต้นไม้ มองกลับไปจะเห็นตัวบ้านถูกทาด้วยสีเหลืองไข่อ่อน ขนาดปานกลางดูอบอุ่น เหมือนบุคลิกของคุณพ่อและคุณแม่ที่กำลังส่งสายตามองมาในเวลานี้ไม่ผิด
“ชอบไหมลูก” ณิชาเอ่ยถาม ดวงตาเจือแววรักใคร่
“ชอบมากเลยค่ะ” ตอบพลางก้าวต่อไป “หนูอยู่ที่นี่ตั้งแต่เกิดเลยหรือเปล่าคะ”
“เปล่า พวกเราเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่เมื่อตอนหนูขึ้นม.ปลายน่ะ เมื่อก่อนนี้เราอยู่อีกที่หนึ่ง” บิดาบอกกล่าวเล่าความในอดีต กระทั่งทั้งสามคนเข้ามาหยุดอยู่กลางห้องโถงใหญ่
ร่างบอบบางเดินตรงไปยังชั้นที่วางกรอบรูปภาพมากมายบนนั้น รวมทั้งแจกันประดับประดางดงาม ดวงตากลมโตคู่สวยกวาดมองอย่างชอบใจ และหยุดที่ภาพสามคนพ่อแม่ลูกที่ถ่ายร่วมกัน ตรงกลางไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นหล่อนนั้นเอง นวิยาในวัยที่ยังเป็นเด็กหญิง และในวัยต่างๆ ที่เรียงรายอยู่บนชั้น
“อยากขึ้นไปดูห้องของหนูไหมลูก”
“อยากค่ะ” หญิงสาวหันมายิ้มให้กับบิดาและมารดา ทั้งสองจึงพาลูกสาวขึ้นไปยังชั้นบน
เมื่อเข้ามาอยู่ภายในห้องนอน วูบหนึ่งหญิงสาวรับรู้ได้ถึงความเคยคุ้น กลิ่นอายบางอย่างที่ลอยเตะจมูก สร้างความรู้สึกสนิทสนมเป็นกันเอง
ฝ่าเท้าเรียวเล็กก้าวตรงไปยังเตียงนอน แล้วนั่งลงบนเตียงนุ่ม ลูบไล้แผ่วเบาก่อนจะหันมามองบิดากับมารดา
“อยากให้พ่อกับแม่อยู่ด้วยไหม” ณิชาเอ่ยถาม
“ไม่เป็นไรค่ะ น้อยอยู่ได้”
เมื่อบุตรสาวตอบเช่นนั้น ทั้งสองจึงปล่อยให้ลูกใช้เวลาอยู่กับตนเองตามลำพัง เพราะบางครั้งการได้อยู่กับตัวเองในที่ที่ผูกพัน อาจทำให้นวิยาจดจำเรื่องราวในอดีตได้เร็วขึ้น
เมื่อได้อยู่ตามลำพังเป็นครั้งแรก นวิยาก็ได้แต่นั่งนิ่งอยู่นาน ก่อนจะลุกขึ้นแล้วตรงไปยังโต๊ะทำงาน พลางเอื้อมมือไปเปิดหน้าต่าง พอมองลงไปจึงเห็นลานเล็กๆ หน้าบ้านและชิงช้าตัวนั้น ดวงหน้างามเจือยิ้มเล็กน้อยก่อนนั่งลง กวาดตามองสิ่งของที่วางอยู่บนโต๊ะ พลันสายตาปะทะกับสมุดบันทึกจึงหยิบมาเปิดอ่าน
ตัวหนังสือตรงหน้า ดึงดูดให้หญิงสาวอ่านไปหน้าแล้วหน้าเล่า เพลิดเพลินเสียจนแทบหยุดอ่านไม่ได้ ช่วงกลางเล่มเริ่มปรากฏชื่อ เธียรวิชญ์ ทั้งสองคบหากันฉันคนรักในเวลาต่อมา จากนั้นความสัมพันธ์ดูจะชื่นมื่น พอจบเล่มแรก ก็เริ่มต้นที่เล่มใหม่ จนกระทั่งถึงหน้าสำคัญที่ทำให้หญิงสาวต้องชะงัก
วันที่ 21/1/67
‘น่าเบื่อ...พักนี้ไม่ค่อยได้เจอกับพี่เธียรเลย คนอะไรงานยุ่งตลอดศก’
วันที่ 25/1/67
‘อุตส่าห์นัดกันเอาไว้แล้ว ว่าจะฉลองวันครบรอบวันเกิดให้พี่เธียร แต่พี่แกก็ดันมาติดดูงานด่วนต้องไปต่างจังหวัด’
วันที่ 26/1/67
‘เมื่อวานมีคนเห็นพี่เธียรเดินอยู่กับผู้หญิงอื่นแถวชลบุรี... คงไม่ใช่อย่างที่คิดหรอก’
วันที่ 27/1/67
‘คุยกับพี่เธียรแล้ว เขาบอกว่าไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเพื่อนที่ไปประชุมด้วยกัน พี่เธียรเอารูปให้ดู คุ้นหน้าอยู่นะ... เรายังเชื่อใจพี่เธียร เขาสัญญากับเราแล้วนี่’
วันที่ 29/1/67
‘วันนี้นัดเจอกับพี่เธียร ตั้งใจเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดย้อนหลังให้คุณพี่เขา นัดเจอกันที่ร้าน... ตื่นเต้นมาก เตรียมของขวัญเอาไว้แล้วด้วย คุณเขาจะชอบไหมนะ’
หัวคิ้วคลายออกจากกันเมื่อข้อความสุดท้ายสิ้นสุดลงที่ตรงนี้ หน้าต่อๆ ไปก็ว่างเปล่า
หญิงสาวหลับตาลง เมื่อจู่ๆ ก็หน้ามืด เกิดอาการคลื่นเหียนอาเจียนขึ้นมา ต้องนั่งนิ่งเช่นนั้นอยู่สักพัก จึงได้ยินเสียงรถยนต์เคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน
หญิงสาวสูดลมหายใจแล้วลุกจากเก้าอี้ เมื่อมองลงไปก็ได้เห็นร่างสูงใหญ่คุ้นตา
พี่เธียร...
เขาก้าวออกมาจากด้านคนขับ ยืนอยู่ตรงนั้น แล้วเงยหน้าขึ้นมายังจุดที่หญิงสาวยืนอยู่ราวกับรู้ว่ากำลังถูกมองและเป็นจุดนัดพบของคนทั้งสองเรื่อยมา พลันรอยยิ้มอบอุ่นก็กระจายทั่วดวงหน้าคมคายหล่อเหลา ต่างจากใบหน้างามหวานที่เรียบเฉย
นวิยาหันหลังให้คนที่เงยหน้าขึ้นมองมายังตน รู้สึกโกรธเกลียดเขาขึ้นมาจับหัวใจอย่างไม่มีสาเหตุ
รอยยิ้มบนใบหน้าของเธียรวิชญ์จางลงเมื่อคนรักหันหลังให้เขาพร้อมสีหน้าเย็นชา
Latest chapter
ลืมไปว่าไม่รักกัน EP.64 บทส่งท้าย
กลิ่นหอมยวนใจโชยมาพร้อมกับร่างอวบอิ่มของคุณแม่คนสวยที่เดินตรงมาขึ้นเตียงนอน ชายหนุ่มวางเครื่องมือสื่อสารลงบนโต๊ะข้างเตียงนอนแล้วหันไปหาภรรยาที่สอดตัวเข้ามาภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันพร้อมกับโอบกอดร่างนุ่มเอาไว้ทันที“พร้อมยัง คืนนี้ได้แล้วใช่ไหม”น้ำเสียงทุ้มพร่าที่กระซิบข้างหูพร้อมกับอาการซุกไซ้จนขนกายลุกชันทำให้หญิงสาวเอียงคอหนีพร้อมกับหัวเราะคิกด้วยความจักจี้“ได้ค่ะ แต่ว่าอย่าเพิ่งรุนแรงนักนะ เดี๋ยวจะ...อ๊ะ” หญิงสาวพูดไม่ทันจบ เสียงก็เงียบไปเพราะถูกปล้นจูบจากคนหื่น“ไม่ได้ใส่เสื้อในเหรอ” เขางึมงำอยู่กับอก เมื่อสอดมือเข้าไปใต้เสื้อยืดตัวโคร่งนวิยาส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะครางออกมาเมื่อยอดถันสีอ่อนถูกดูดกลืนหลังจากนั้น มือทั้งสองข้างยกขึ้นกอดศีรษะของสามีเอาไว้ อกอวบอิ่มแอ่นยกยามเขารูดเลียปลายยอดและรอบๆ ป้านสีหวาน บางทีก็ขบดูดจนเสียดเสียวไปทั้งตัว ซ่านซ่ายุบยิบทั่วหนังศีรษะ จากนั้นบทรักก็เริ่มเร่าร้อนจนถึงจุดพีกเสียงเนื้อแน่นหนั่นกระทบกระแทกหนักหน่วงเร่าร้อน บั้นท้ายอวบอั๋นถูกฟาดตี เร้าอารมณ์ที่ฟุ้งอยู่แล้วให้ร้อนถึงจุดเดือด เสียงครวญครางที่แผ่วเบาเพราะต้องระวังไม่ให้ลูกน้อยตกใจตื่นดังขึ้นอ
ลืมไปว่าไม่รักกัน EP.63 บทส่งท้าย
บทส่งท้ายแดดอ่อนๆ ในตอนเย็น พบหญิงสาวแก้มป่องท้องโตหนึ่งอัตรากำลังนั่งเอนหลังอิงอกกว้างของสามีบนผ้าผืนใหญ่พร้อมกับตะกร้าของกินสารพัดอย่างวันนี้อายุครรภ์ของนวิยาย่างเข้าเดือนที่แปด ก่อนที่ เธียรวิชญ์จะหยุดพาหญิงสาวตะลอนทัวร์ ชายหนุ่มก็ตามใจคนท้องเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่หล่อนจะต้องอยู่เหย้าเฝ้าเรือนเพื่อเตรียมตัวคลอดลูก โดยพาเมียรักมาพักผ่อนยังสถานที่ท่องเที่ยวไม่ใกล้ไม่ไกลจนเกินไป ให้ภรรยาได้ผ่อนคลายมากที่สุด ตอนคลอดจะได้คลอดง่ายๆ เพราะนวิยายืนยันว่าจะคลอดด้วยตัวเองไม่ผ่าคลอดเด็ดขาด“น้อยแน่ใจนะว่าไม่ผ่าคลอด” เธียรวิชญ์เอ่ยถามภรรยาอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ“แน่ใจค่ะ น้อยอยากมีประสบการณ์ อยากรับรู้ถึงความเจ็บปวดจากการคลอดลูก อีกอย่างเราสองคนแม่ลูกก็แข็งแรงด้วยกันทั้งคู่ เพราะฉะนั้นคลอดเองได้สบายมาก แต่ท้ายที่สุดถ้าถึงตอนนั้นแล้วน้อยไม่ไหว คุณหมอก็คงพิจารณาเองว่าควรจะคลอดเองหรือว่าผ่า พี่เธียรไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ”หญิงสาวปลอบใจสามีที่ดูจะค่อนข้างกังวลแทนภรรยามากเกินควรด้วยสีหน้าสบายใจแบบสุดๆ“ก็พี่เป็นห่วงน้อยกับลูก แล้วก็ไม่อยากให้น้อยต้องเจ็บปวดมากด้วย”นวิยาได้ฟังแล้วยิ่งปลื้มใจในตัว
ลืมไปว่าไม่รักกัน EP.62 ลืมไปว่า (เคย) ไม่รักกัน
นวิยาแก้มแดงขึ้นไปอีกระดับ กะพริบตาปริบๆ ก่อนถลึงตาใส่เพื่อนรักที่จ้องมองเอาจริงๆ จังๆแต่พอภิมพิมลเห็นใบหน้างดงามเปล่งปลั่งเป็นสีชมพู เรือนร่างอวบอิ่มอรชรผุดผาดบาดตาด้วยออราราศีคุณนายที่เคลือบจับ งดงามเสียยิ่งกว่าก่อนแต่งงาน ความคิดก่อนหน้าก็ค่อยๆ อันตรธานหายไป ความกังวลใจมลายสิ้น“ยังโอเคสิจ๊ะ คนไม่โอเคแบบไหนจะสวยได้ขนาดนี้” ไม่พูดเปล่า แต่นวิยายังยกลำแขนกลมกลึงเปลือยเปล่าอวดผิวพรรณผุดผาดให้เพื่อนได้ยลเต็มตา “พี่เธียรดูแลฉันดีที่สุดเลยจ้ะ พายไม่ต้องห่วงน้อยแล้วนะ ยิ่งวันเวลาผ่านไป เขายิ่งทะนุถนอมน้อยมากขึ้น”คนเป็นเพื่อนเบ้ปากหมั่นไส้คนอวดผัว“ไม่มีอะไรรุนแรงก็ดีแล้วแหละ” ภิมพิมลเอ่ยอย่างโล่งใจ ก่อนขยับห่างเล็กน้อยแล้วยิ้มกว้าง “อันที่จริงฉันอิจฉาแกมากเลยนะน้อย จากที่ตอนแรกร่อแร่ นึกว่าจะเลิกกันแน่ๆ แต่ก็กลับมาคบกัน แถมมีเรื่องพีกให้ใจหายใจคว่ำเล่นกันทั้งบาง สุดท้ายก็ลงเอยกันได้ ชีวิตแกนี่เหมือนนางเอกในนิยายเลยรู้ไหม”นวิยายิ้มอ่อนขณะสบตาเพื่อน นางเอกอย่างนั้นเหรอ ทวนประโยคนั้นในใจพลางคิดถึง พระเอก ที่หายไปสักพัก แล้วคิดถึงเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ระหว่างเขากับหล่อน อันที่จริงความร้อนแรงของ
ลืมไปว่าไม่รักกัน EP.61 ลืมไปว่า (เคย) ไม่รักกัน
นึกย้อนไปเมื่อสักหนึ่งปีก่อน หล่อนกับเขาเกือบจะเลิกกัน แต่พอคิดว่าเคยเลิกรักกันบ้างไหมก็นึกไม่ออก จะมีสักช่วงเวลาไหมที่หล่อนกับเขาหยุดรักกันไปจริงๆ คำตอบที่ได้จากตัวเองคือไม่เคยเลย หล่อนไม่เคยหยุดรักเขาได้สักวินาทีหญิงสาววางมือเรียวลงบนมือใหญ่อบอุ่นที่กอดกุมอยู่ตรงหน้าท้องแบนราบ พลางเอนหลังอิงแนบไปกับแผงอกกำยำของสามีหมาดๆ ด้วยความรู้สึกอบอุ่นรักใคร่“ถามอะไรหน่อยสิคะ”คนที่อุทิศอกเป็นพนักอิงให้หญิงสาวเลิกคิ้วสูง“อืม” เขาจูบเส้นผมสีน้ำตาลเข้มหอมกรุ่นขณะรับคำ“เคยมีสักวันไหม ที่พี่เธียรจะหยุดรักหรือคิดจะเลิกรักน้อย”สิ้นเสียงหวานคนถูกถามเงียบไปนาน จนคนถามชักจะคอแข็ง ชายหนุ่มจึงยิ้มขันแล้วหอมแก้มนุ่มฟอดใหญ่“ก็เคยนะ”คราวนี้ไม่ใช่แค่คอที่แข็ง แต่ตาก็แข็งจัดเมื่อหันขวับมามองเขาตรงๆ คนตอบเลยชักจะร้อนๆ หนาวๆ จึงรีบบอกออกมา“แต่ก็จำไม่ได้ว่าพี่เคยคิดแบบนั้นตอนไหน อาจจะหลายครั้งหลายตอน แต่ก็ไม่เคยจะทำได้เลย อ๊ะๆ อย่าเพิ่งงอนพี่สิครับที่รัก ที่พี่คิดแบบนั้นน้อยก็รู้ว่าเพราะอะไร”น้ำเสียงช่วงท้ายประโยคอ่อนลง เช่นเดียวกับนัยน์ตาคู่งามก็ค่อยๆ อ่อนแสง มือที่วางทับหลังมือใหญ่เปลี่ยนเป็นสอดประสานเ
ลืมไปว่าไม่รักกัน EP.60 ลืมไปว่า (เคย) ไม่รักกัน
เมฆหมอกสีขาวขุ่นลอยตัวเป็นลอนริ้วตัดสีเขียวของต้นไม้ทึมทึบลดหลั่นบนยอดทิวเขาสูง บรรยากาศบนภูฉ่ำชื้นด้วยไอเย็นงดงามประหนึ่งภาพวาดจากปลายพู่กัน กาแฟดำร้อนหรือโกโก้อบอุ่นกรุ่นควันจึงเหมาะควรยิ่งในเช้านี้ แต่คนคู่หนึ่งที่ดั้นด้นจากพื้นราบมาสู่ยอดเขาสูงชันกลับนอนอุตุอยู่บนเตียงนุ่มชนิดไม่ยอมกระดิกตัวออกจากผ้าห่มผืนหนา ซบซุกอยู่ในอ้อมแขนของกันและกันชนิดไม่คิดจะขยับไปไหน“หิวไหม”เจ้าของเสียงนุ่มทุ้มกระซิบถามชิดแก้มนุ่มของภรรยาสาวเธียรวิชญ์และนวิยาเพิ่งแต่งงานกันได้หนึ่งเดือนหลังจากเรื่องขึ้นโรงขึ้นศาลผ่านพ้นไป เขาเป็นฝ่ายชนะคดี ทำให้อดีตเพื่อนคนนั้นต้องชดเชยเป็นเงินจำนวนมหาศาลและต้องหนีหน้าหายลับไปทันทีที่คดีความสิ้นสุด ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่คิดจะใส่ใจให้เสียเวลา เพราะเมื่อจบเรื่องวุ่นๆ เขาก็ประกาศจัดงานมงคลสมรสกับคนรักอย่างยิ่งใหญ่ไม่แคร์สายตาใครทั้งสิ้น เพราะคนที่เขาแคร์มีเพียงนวิยา“หิวนิดๆ แล้ว พี่เธียรล่ะ หิวหรือยัง” หญิงสาวขยับร่างเปลือยขึ้นมานอนเกยร่างหนาอุ่น วางมือทั้งสองบนอกกว้างแล้ววางคางเรียวทับ ดวงตาคู่สวยสบตาคมกริบของสามีสุดที่รักอย่างอ่อนหวานสดใส“หิวแล้ว แต่หิวไม่มากนะ”คนฟังเลิ
ลืมไปว่าไม่รักกัน EP.59 เธอคือของขวัญ
ไอ้เธียร มึงนี่เสน่ห์โคตรแรง ขนาดเพื่อนยังไม่เว้นนะมึง ได้กันยังวะ ตัวติดกันอย่างกับลูกโม่กับกระบอกปืนมึงจะบ้าหรือไงวะ กูกับดาวไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย อ้าว ก็พวกกูเห็นมึงตัวติดกันอย่างกับอะไร แถมใครๆ เขาก็ลือกันว่ามึงกับมันคั่วกันอยู่หยุดเลย มึงพูดแบบนี้กูขนลุกว่ะ ชายหนุ่มค้านพลางส่ายหน้า เขาไม่เคยคิดกับพัสดาเกินเพื่อนแต่ดาวมันคิด ใครอีกคนโพล่งออกมา หน้าตาเหมือนเบื่อหน่ายอย่างนั้นแต่รู้ลึกรู้จริงแทบทุกเรื่อง ทั้งหมดหันสายตามาทางเขา จนเธียรวิชญ์เริ่มจะขนลุกขึ้นมาจริงๆไม่หรอก พวกมึงก็รู้ว่ากูไม่เคยคิดแบบนั้นกับดาวมึงจำคืนที่มึงพาน้องวาวไปที่ห้องได้ไหม เพื่อนสนิทเอ่ยถาม เธียรวิชญ์นิ่งคิดก่อนพยักหน้าเออ จำได้ ทำไม...เพื่อนที่นั่งกันอยู่สบตากัน ก่อนจะยิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วใครคนหนึ่งก็ตอบให้เขาตาสว่างวันนั้นดาวมันตามพวกมึงไป แต่มึงแม่งเสือกมีอะไรกับน้องวาวแล้วดันไม่ล็อกประตู เพื่อนหยุดเล่าลงแค่นั้น แต่แค่นั้นเธียรวิชญ์ก็นิ่งงัน หน้าเหลอหลาไม่อยากเชื่อมึงอย่าบอกนะว่าดาวแอบดูกูกับวาวอึ๊บกันสิ้นคำถาม พวกมันพากันพยักหน้า จากนั้นก็กลายเป็นเสียงหัวเราะดังประสาน ตอนนั้นเขายอมรับว่า
You may also like
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า153.9K viewsแต่พี่ไม่ได้ชอบเธอ | wanna be yours
ACHICHI41.1K viewsเรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C56.9K viewsเกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
อี้เสี่ยวเหวิน71.1K viewsMy Honey คนนี้ของผม
หญิงเพียว141 viewsยัยคู่หมั้นตัวร้าย ของคุณชายเย็นชา
หลงเวลา /จู้หมิง351 viewsAmore โซ่รักซ่อนสายใย
ปลายฟ้า/ไรท์เกว667 viewsใต้เงารัก (Stranger)
Alisha_Lanna167 views
