Share

EPISSODE 7

last update Last Updated: 2025-05-26 01:55:38

วันนี้รถติดกว่าทุกวันแถมยังร้อนอบอ้าวอีก แสงแดดที่ส่องมาทำให้เหงื่อที่ผุดขึ้นตามใบหน้าหวาน ในตอนนี้มันกลับเปล่งประกายจนสายตาชายหนุ่มไม่อาจละสายตาจากใบหน้าหวานนั่นได้เลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนกัน ที่ทำให้เขาเอามือล้วงลงไปที่กระเป๋ากางเกงแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าออกมายื่นให้กับเธอ

มือใหญ่ที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้เธอตรงหน้า โดยไม่ได้มีคำพูดอะไรออกมา น้ำอิงเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับการกระทำของลุงที่ยืนอยู่ด้านหลัง ใจหนึ่งก็ดีใจจนอยากจะแสดงออกให้มากกว่านี้ แต่ก็นั่นแหละ พอเป็นคนที่เราสนใจตัวเรามักจะแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูก จึงได้แต่เอียงหน้าขึ้นมองคนข้างหลัง

"อะไรเหรอคะ คุณลุง" ถึงแม้ว่าน้ำอิงจะรู้ว่ามันหมายถึงอะไร แต่เธออยากได้ยินเสียงของเขา เธอจึงแกล้งถามออกไปแบบใสซื่อ

สิงห์แทบจะหลุดหัวเราะกับคำที่เธอใช้เรียกเขา ก็ไม่แปลกนักศึกษามหาลัยที่เหมือนกับเป็นเด็กใหม่ เพราะดูจากการแต่งตัวแล้วคงใช่แน่นอน คาดว่าน่าจะห่างกันราวเกือบยี่สิบปีเห็นจะได้ และแน่นอนว่าเขาไม่พูดอะไร เขาเอาแต่จ้องมองใบหน้าเธอไม่หยุด

"ถ้าคุณลุงไม่พูด หนูจะรู้ได้ยังไงล่ะคะ" น้ำอิงยังไม่ยอมแพ้ เธอหันหน้าไปถามเขาตรงแบบตาใสแป๋ว

ผิดคาดสิงห์ไม่พูดอะไรออกไป เอากำลังจะเก็บผ้าเช็ดหน้าลงที่กระเป๋ากางเกง แต่กลับถูกมือเล็กยื้อเอาไว้พร้อมกับรีบดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาจากมือใหญ่ทันที

"..."

"ขี้น้อยใจเหมือนกันนะคะ" น้ำอิงพูดพร้อมกับเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดตามใบหน้าและลำคอขาว ทุกอย่างล้วนอยู่ในสายตาของสิงห์ ที่ยังไม่มีวี่แววว่าจะพูดตอบโต้อะไรกับน้ำอิง

"ป้ายหน้ามหาลัยXXครับ" เสียงของพนักงานเก็บค่าโดยสารตะโกนออกมาเพื่อบอกเหล่านักศึกษาบนรถให้เตรียมตัว

"คุณลุงทำงานที่ไหนเหรอคะ"

"คือ...หนูจะได้ซักผ้าเช็ดหน้ามาคืนคุณลุงค่ะ" สิงห์ยังคงยืนนิ่งเงียบ ไม่ได้ตอบโต้อะไรออกไปและตอนที่เธอหันมามองแบบจ้องหน้าเขาอีกครั้ง นั่นทำให้เขาถึงกับเลิกคิ้วกับคนตรงหน้า 'เด็กคนนี้ไม่กลัวเขาหรือไงกัน' และเธอก็ได้คำตอบออกมาในที่สุด

"เอาทิ้งไปได้เลย"

"ก็พูดได้นี่ค่ะ ถ้างั้นพรุ่งนี้เจอกันเวลาเดิม บนรถเมล์ก็แล้วกันนะคะ อ๋อ! เว ลา เดิม นะ คะ" น้ำอิงพูดย้ำเพื่อให้เขาได้ยินอย่างชัดเจน

"เจอกันพรุ่งนี้เช้านะคะคุณลุง" น้ำอิงพูดก่อนที่จะเดินไปที่ประตูรถเมล์เพื่อรอให้รถเมล์จอดให้สนิทเมื่อถึงป้ายของมหาลัย

สิงห์รู้...เขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่น้ำอิงมีให้กับเขา แต่ทว่าเขายังไม่พร้อมที่จะเริ่มกับใครใหม่แล้วอีกอยางเธอเด็กเกินไป จังหวะที่รถเมล์จอดอยู่ที่หน้ามหาลัยนั้น สายตาของสิงห์แปรเปลี่ยนเป็นเศร้าหมองทันที ภาพหน้ามหาลัยที่มีเขากับดอกแก้วยืนใกล้ชิดกันและหยอกล้อกันระหว่างที่เขารอขึ้นรถเมล์กับดอกแก้ว

ดอกแก้วชอบขึ้นรถเมล์มากกว่าจะนั่งรถยนต์ส่วนตัวของสิงห์ เธอบอกว่าแบบนี้เรียกว่าสีสันของชีวิต เธออยากจะทำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆถ้าสิงห์ไม่ว่าอะไร และแน่นอนเขาตามใจดอกแก้วทุกอย่าง ขอแค่บอกเขาเท่านั้นเอง

ทันทีที่ลงจากรถเมล์น้ำอิงหันหลังกลับแล้วรีบมองไปที่บนรถเมล์ทันที ถึงแม้เขาจะไม่ได้มองลงมาที่เธอก็ตาม

"พรุ่งนี้เจอกันนะคะ" น้ำอิงพูดลอยๆขึ้นมาแล้วหันหลังกลับก่อนจะเดินเข้ามหาลัย

"ไปหาที่นอนก่อนดีกว่า" เท้าเล็กก้าวเดินเร็วไปที่หอสมุดทันที

"ลงป้ายหน้า" สิงห์หันไปบอกมือขวาก่อนที่จะเดินตามมือขวาไปที่ประตูรถเมล์

"ไปบ้าน" ทันที่ที่ขึ้นมาบนรถยนต์ส่วนตัว สิงห์ก็บอกคนขับรถที่พ่วงตำแหน่งมือซ้ายอย่างชนินทร์

"ครับนาย"

คฤหาสน์ตระกูลเสนีต์

คฤหาสน์หรูที่โอบล้อมด้วยสวนกว้างที่ถูกตกแต่งอย่างประณีต ทางเดินปูด้วยหินอ่อนขัดมันวาววับนำไปสู่บันไดหินแกรนิตสีเทาเข้ม ขายาวก้าวเข้ามาภายในห้องโถงใหญ่ก่อนจะเดินเลยผ่านไปยังห้องรับแขกที่มีพ่อและแม่กำลังนั่งดูโทรทัศน์รายการข่าวช่วงเช้า

"มาให้แม่กอด ให้หายคิดถึงที"

"ครับ" สิงห์เดินไปนั่งข้างๆโซแอลคนเป็นแม่ก่อนจะโอบกอดแล้วหอมแก้มคนเป็นแม่ทั้งสองข้างแก้มเพราะสิงห์รู้ดีว่าแม่ของเขาชอบให้ตนเองหอมแก้ม ก่อนจะเปลี่ยนไปนั่งตรงกลางระหว่างเจ้าป่าคนเป็นพ่อ กับโซแอลคนเป็นแม่

"พ่อมีเรื่องอะไรเหรอครับ ถึงเรียกผมมาบ้าน" สิงห์ถามขึ้นทันที เพราะถ้าไม่ใช่เรื่องจำเป็นพ่อเขาคงไม่ตามให้กลับมาบ้านอย่างแน่นอน

"โซแอล..คุณพูดดีกว่า" เจ้าป่าเขารู้ว่าถ้าเขาพูดมันอาจจะดูไม่นุ่มนวลเสียเท่าไหร่นัก เขาจึงมองไปที่โซแอลแล้วให้โซแอลเป็นคนพูดน่าจะดีกว่า

"เอาล่ะ! แม่ขอพูดตรงๆก็แล้วกันนะ" โซแอลพูดขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือของตนเองไปกุมมือของลูกชาย และเขาในฐานะพี่ชายคนโต เขาจะต้องเป็นคนสืบทอดทุกอย่าง รอวันที่ไลออนโตพอจะได้มาช่วยกัน ให้พี่น้องเขาได้แบ่งหน้าที่กันเอง

"แม่..." โซแอล

"พูดมาเถอะครับ ผมทำใจได้แล้วถ้าไม่อย่างนั้นผมคงไม่กลับมาที่ประเทศไทย" สิงห์พูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบบอกถึงว่าเขาทำใจได้แล้วจริงๆกับเรื่องราวที่ผ่านมา

สิงห์มองหน้าคนเป็นแม่ เขาดูรู้ว่าเรื่องที่แม่จะพูดคงไม่พ้นเรื่องแต่งงาน ด้วยอายุของเขามันสมควรแก่เวลาแล้วจริงๆ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ลุงคนนี้เป็นมาเฟีย(25+)   ตอนที่45 ตอนพิเศษ [NC 2]

    ใบหน้าหล่อซุกลงไปเชยชมเนินอวบที่บอบช้ำจากการร่วมรักกันกับเขาที่แสนยาวนาน เรียวลิ้นสากตวัดเลียตามรอยแยกของกลีบเนื้องามที่เขาหลงใหล จนน้ำอิงต้องครางกระเส่าออกมาอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่"อื้อ...เฮีย"สิงห์ยังคงตั้งหน้าตั้งตาใช้ปากดูดเม้มปุ่มกระสันสีสวยแรงๆ ปรนเปรอจนเธอเกร็งกระตุกซ้ำๆ แต่เขาก็ยังไม่หยุดก่อนจะใช้ลิ้นสากเข้าไปทักทายผนังเนื้ออ่อนด้านใน จนร่างบางเกร็งกระตุกอีกครั้ง..น้ำหวานไหลออกมาให้เขาได้ดูดดื่มจนหนำใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่นอนดิ้นพล่านด้วยความกระสันซ่านจนเนินอกอวบกระเพื่อมไหวไปตามแรงหอบหายใจ ดวงตาที่ฉ่ำปรือกำลังเรียกให้เขาเอาตัวตนสอดใส่ 'เดี๋ยวนี้' แน่ๆปากหยักกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจกับใบหน้าของคนที่นอนหอบอยู่ก่อนจะก้มลงไปจูบริมฝีปากอิ่ม ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปเกี่ยวเกี่ยวตวัดลิ้นนุ่มในโพรงปากหวาน มือทั้งสองยกขึ้นมาบีบเคล้นความนุ่มนิ่มทั้งสองย้ำๆ ก่อนจะขยำไปทั่วเรือนร่างบาง ปลุกเร้าอารมณ์สวาทขึ้นมาอีกครั้ง"อื้มม...""อื้อ...อ"เสียงครางต่ำในลำคอดังขึ้นทันทีที่สิงห์กดแก่นกายใหญ่เข้าไปในช่องทางรักที่คับแน่นอีกครั้ง สองแขนแกร่งยันกายสองข้าง แล้วก้มลงมองที่จุดเชื่อมติดกัน

  • ลุงคนนี้เป็นมาเฟีย(25+)   ตอนที่ 44 ตอนพิเศษ [NC 1]

    ตอนพิเศษNCร่างหนาที่เห็นแก้มขาวๆกลายเป็นสีแดงระเรื่อก็จับร่างบางพลิกให้นอนหงายแล้วขึ้นคร่อมกดร่างไว้บนเตียงนุ่มจ้องมองไปนัยน์ตาใสที่ตอนนี้กำลังหลบสายตาของตนเองอยู่"ไม่ตอบต้องโดนทำโทษนะคะ""คนเจ้าเล่ห์..."มือใหญ่ลูบไล้กลีบปากงามทั้งบนและล่างอย่างเนิบนาบก่อนจะก้มดูดดึงแล้วสอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวพันเรียวลิ้นนุ่มอย่างดูดดื่มสลับบดจูบอย่างเร่าร้อนทำให้น้ำลายสีใสไหลเลอะมุมปากของทั้งสอง ภาพที่ทั้งสองเห็นยิ่งทำให้อารมณ์พุ่งสูงขึ้นอีกเท่าตัว มือเล็กหนึ่งข้างสอดเข้าไปขยุ้มเส้นผมดำในขณะที่อีกมือลากไล้สัมผัสแผ่นอกแกร่งภายใต้ชุดนอนบางสีเข้ม ลมหายใจถูกพ่นแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อน้ำอิงสัมผัสได้ว่า มือใหญ่ทั้งสองกำลังทำหน้าที่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าเนื้อบางให้พ้นจากร่างขาวเนียนของเธออย่างเร่งรีบสิงห์ก้มใบหน้าหล่อซุกไซ้หาคู่เนินอกอวบแล้วใช้ริมฝีปากร้อนขบเม้มทิ้งรอยแดงทั่วอกสวย มือใหญ่บีบเคล้นอกอวบอย่างหนักหน่วงตามแรงกระสันที่พุ่งสูงก่อนจะดันร่างของตนเองให้ผละออกจากร่างบางกระดุมเสื้อของชุดนอนถูกปลดออกอย่างรวดเร็ว ยืนอวดกล้ามหน้าท้องแน่น มันดูเซ็กซี่แล้วยิ่งร้อนแรงมากขึ้นเมื่อน้ำอิงเห็นรอยสักที่สีข้างด้า

  • ลุงคนนี้เป็นมาเฟีย(25+)   Episode 42

    Trigger WarningฺBlood,Murder /เลือด/การฆาตกรรมการทรมาน /ศพตามร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยช้ำและร่องรอยของการทุบตีนอนเอาใบหน้าเปื้อนเลือดแนบไปกับพื้นดินที่มีแผ่นพลาสติกอย่างหนาปูรองเป็นบริเวณกว้าง"ยิ่งมึงเงียบ มึงก็จะยิ่งโดนทรมาน..แต่ถ้ามึงบอกกูว่าใครส่งมึงมา กูจะสงเคราะห์ให้มึงได้ตายเร็วขึ้น""..." เบ้าตาบวมปูดจนปิดลูกกะตาไปหนึ่งข้าง เหลือบตาขึ้นมองคนร่างบางด้วยความเกรงกลัวแต่ถึงแบบนั้น เขาก็ยังไม่ยอมพูดออกมาว่าใครเป็นคนสั่งน้ำอิงยื่นมือเล็กที่สวมใส่ถุงมือกระชากเส้นผมที่เปียกชุ่มไปด้วยเลือดให้เงยหน้ามองมาที่ตนเอง ก่อนจะหยิบมีดปลายหยักไม่ได้มีความคมมากนักแต่นั่นก็เป็นเหล็กเนื้อดีที่ถูกตีด้วยฝีมือช่างตีเหล็กที่มีฝีมือดีที่สุดในอิตาลี จ่อปลายแหลมไปที่ลูกกะตาแล้วค่อยๆทิ่มลงไปอย่างช้าๆและลึกลงไปจนเกือบครึ่งเล่ม"อ๊ากกก!! ฆ*ากูซะ มึงฆ*ากูแลย" เสียงโหยหวนที่เจ็บปวดดังก้องไปทั่วบริเวณห้องใต้ดิน"แค่พูดออกมา แล้วกูจะฆ*ามึงเพื่อให้มึงพ้นจากการทรมานนี้เอง"เสียงเล็กที่ฟังดูหวานหู แต่ในเวลานี้กลับเต็มไปด้วยอำนาจและน่ายำเกรง ทำเอาลูกน้องที่ยืนอยู่ต่างพากันขนหัวลุก ไหนจะภาพที่น่าสยดสยองตรงหน้านี้อี

  • ลุงคนนี้เป็นมาเฟีย(25+)   Episode 43 ตอนจบ

    สามปีต่อมา"เห็นลีโอกับน้ำป่าไหม" น้ำอิงเดินออกมาบริเวณชั้นล่างของคฤหาสน์ เพื่อมองหาสองหนุ่มฝาแฝด เมื่อไม่เห็นจึงได้เอ่ยถามบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่บริเวณนี้"อยู่ที่สนามยิงปืนครับนายหญิง" หนึ่งในบอดี้การ์ดพูดพร้อมกับก้มศีรษะเพื่อหลีกเลี่ยงการมองหน้าคนเป็นนายหญิง เป็นอีกหนึ่งกฏที่บอดี้การ์ดทุกคนต้องรู้ ห้ามมองหรือสบเด็ดขาด"ขอบใจ"สนามยิงปืนปัง! ปัง! ปัง!เสียงยิงปืนหลายนัดดังไล่เลี่ยกันพุ่งไปที่เป้าที่แขวนห่างหลายสิบเมตร สองหนุ่มหน้าตาเหมือนกันต่างหันหน้ามองกันแล้วก็ยิ้มด้วยความภูมิใจ เพราะทั้งคู่ทำได้ดีมาก ก่อนจะหันหลังไปมองที่ด้านนอกห้องเก็บเสียงก็เห็นแม่ของตนเองยืนปรบมืออยู่ ทั้งสองจึงรีบวางอุปกรณ์ทั้งหมดแล้วสาวเท้าเล็กออกไปหาทันที"มีอะไรเหรอครับแม่มาหาผมสองคนถึงที่นี่เลย" ลีโอ"หนุ่มๆลืมซะแล้ว" น้ำอิงพูดพร้อมกับยิ้มน้อยๆให้กับสองแฝด"?โอ๊ะผมจำได้แล้ว" น้ำป่าเป็นคนพูดขึ้นเมื่อนึกได้ว่าต้องทำอะไร"อ๋อ ได้เวลาแล้วเหรอครับแม่" ลีโอพูดพลางก้มดูเวลาที่นาฬิกาที่ข้อมือ"แม่เผื่อเวลาให้หนุ่มๆอาบน้ำแต่งตัวหล่อๆไงครับ""งั้นไปกันครับ" น้ำป่า"ขอผมอุ้มน้องได้ไหมฮะ" ลีโอ"ทำไมจะไม่ได้ล่ะลูก""อุ้

  • ลุงคนนี้เป็นมาเฟีย(25+)   Episode 41

    Trigger Warningโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน"แม่จะไปไหนครับ" จังหวะที่ลีโอเดินลงมาที่ชั้นล่างพอดี และเห็นว่าแม่กำลังวิ่งออกไปที่หน้าทางออกจึงได้เอ่ยถามออกไปสองเท้าเล็กหยุดกึก! แล้วหันหลังกลับไปมองตามเสียงก่อนจะเดินไปหาแฝดคนพี่ที่มีหน้าตาเหมือนกับพ่อราวกับแกะ ดวงใจดวงน้อยอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่บริเวณรอบดวงตาทั้งสองข้าง แต่เธอก็สามารถเก็บอาการได้เป็นอย่างดีก่อนจะนั่งลงยองๆแล้วตอบออกไป"แม่จะ..ไป" มือเล็กๆจับลงที่กลุ่มผมเส้นสีดำ ที่สั่นเล็กน้อย บอกถึงอารมณ์ของคนร่างบางได้เป็นอย่างดี"ไปไหนครับแม่""แม่จะรีบกลับมา ลีโอดูแลน้องด้วยนะครับ" ความรู้สึกที่เคว้งคว้างภายในใจของน้ำอิง ทำให้เธอรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะรีบวิ่งไปที่รถทันทีหลังพูดกับลีโอ"...แม่.." ลีโอมองตามแผ่นหลังแม่ ที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่สงสัย เพราะวันนี้สีหน้าของแม่ดูเหมือนคนที่กำลังจะร้องไห้ยังไงอย่างงั้นความร้อนของเปลวไฟที่มาจากรถทำให้ใบไม้แถวนั้นไหม้ไปด้วยกลุ่มควันสีดำที่กำลังลอยขึ้นบนท้องฟ้า บอกได้ถึงเพลิงกำลังลุกไหม้อย่างรุนแรง รถกันกระสุนที่ทำมาจากวัสดุพิเศษทำให้ไฟลุกไหม้อยู่ที่บริเวณนอกตัวรถและที่ล้อยางเท่านั้

  • ลุงคนนี้เป็นมาเฟีย(25+)   Episode 40

    ห้าปีต่อมาเราทั้งสองคนช่วยกันเลี้ยงลูก จนกระทั่งครบหนึ่งขวบฉันกับเฮียสิงห์ก็หาพี่เลี้ยงได้อย่างเหมาะสมคนที่มีคุณสมบัติพอ ลีโอกับน้ำป่าเริ่มโตขึ้นและมีพัฒนาการที่ดีกว่าเด็กคนอื่นๆที่อายุเท่ากัน พูดชัด เรียนเก่ง ส่วนลักษณะนิสัยของลูกทั้งสอง คุยเก่ง ยิ้มง่ายฉันยังไม่เคยเห็นลูกทั้งสองโกรธกันหรืองอนกัน ไม่เคยเห็นเลยแม้สักครั้งเดียว และที่สำคัญหน้าตาของทั้งสองจะไปทางเฮียสิงห์เสียมากกว่า หล่อสุดๆสูงยาวเข่าดี โตขึ้นคงจะหล่อกว่าเฮียสิงห์แน่นอนพิธีแต่งงานถูกเลื่อนมาจัดในปีนี้ และฉันขอเฮียสิงห์ให้จัดแบบเรียบง่าย แม้เฮียสิงห์จะไม่เห็นด้วยในตอนแรกก็ตาม และในเดือนหน้าก็จะเป็นพิธีรับตำแหน่งนายใหญ่ ในส่วนของประเทศอิตาลีและไลออนเป็นคนขึ้นรับต่อจากคุณตาที่ตอนนี้ท่านได้บอกว่าสมควรแก่เวลาแล้วที่จะมีคนรับช่วงต่อจากท่าน ส่วนเฮียสิงห์เป็นนายใหญ่ดูแลในส่วนของประเทศไทยระหว่างที่เฮียสิงห์กำลังนั่งอ่านอีเมล์ที่หน้าจอของโทรศัพท์มือถือ ก็เป็นสายเรียกเข้าของน้ำอิงที่โทรเข้ามา แรงสั่นเพียงแค่เสี้ยววิเท่านั้นเฮียสิงห์ก็กดรับสายทันที"เฮียถึงไหนแล้วคะ""เฮียใกล้จะเลี้ยวทางเข้าแล้วคะ หรือหนูกับลูกอยากจะกินอะไรเพิ่ม

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status