21

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ...มาจากแคนยอนแลนด์เหรอ? เธอดูแปลก ๆ ไม่ต่างจากภูเขาที่นั่นเลยนะ”

“พี่จะให้ซอนญ่าพักอยู่ที่นี่”

แดเนียลแทรกขึ้นและนั่นเองทำให้เจ้าของคำพูดเสียดสีหน้าบึ้งยิ่งกว่าเก่า ถึงแดเนียลจะดูใส่ใจผู้หญิงที่เขาพามาหากเธอก็อดไม่ได้ที่จะนึกดูถูกอยู่ดี

“ในฐานะอะไรหรือคะ” สะกดใจถามออกไปด้วยน้ำเสียงหนัก ๆ

“ในฐานะเพื่อนที่รู้ใจ และพี่...ก็จะดูแลเธอเอง”

ชายหนุ่มกล่าวจบก็จูงมือหญิงสาวที่เขาพามาด้วยเข้าไปในตัวตึก ปล่อยให้โมนิกาที่ยังยืนอยู่กับเพียร์สันเหลือบมองด้วยสายตาไม่พอใจ

“คุณคงเห็นแล้วสินะ ว่าแดเนียลเขาไม่มีเวลาจะมาสนใจโครงการปรับปรุงตึกของฉัน”

“ครับ...แต่น่าประหลาดใจมาก”

“ยังมีอะไรที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่าเรื่องที่พี่ชายฉันพาผู้หญิงข้างถนนมาที่นี่อีกอย่างนั้นหรือ?”

“ครับ...น่าประหลาดใจที่สุด เพราะผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่เขาเคยควงด้วยมาที่นี่เลย...แม้แต่คนเดียว”

ความเห็นของเพียร์สันยิ่งกระตุกความรู้สึกของโมนิกาซึ่งมีความไม่พอใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้วให้ย่ำแย่ลงกว่าเก่า ทว่าญาติผู้น้องซึ่งทำหน้าที่เป็นถึงรองประธานบริษัทก็ฉลาดพอที่จะเก็บอารมณ์ขุ่นข้นไว้ข้างใน นิสัยที่ไม่ชอบให้ใครเจ้ากี้เจ้าการชีวิตและเป็นคนตัดสินใจเด็ดขาดอย่างแดเนียลสอนให้หญิงสาวที่บิดาและมารดาแยกทางกันเดินแต่เล็กและต้องย้ายมาอยู่ภายใต้การดูแลของลุงกับป้ารู้จักการวางตัวต่อญาติผู้พี่ของเธอคนนี้เสมอ

อลินทิรายินยอมให้แดเนียลจูงมือเธอเข้าไปในคฤหาสน์รูปทรงแอนทีคแสนโอ่อ่าซึ่งได้รับการออกแบบตกแต่งชั้นเลิศและประดับประดาด้วยของมีค่าที่ได้รับการเก็บสะสมจนไม่อาจนับชิ้น สายลับสาวเก็บอาการตื่นใจไว้ลึก ๆ ขณะประหวัดคิดไปถึงคืนนั้นที่เธอสวมวิญญาณจารชนเข้ามาขโมยข้อมูลสำคัญออกไปซึ่งมันถูกเก็บรักษาไว้ในห้องปฏิบัติการใต้ดินลึกลงไปภายใต้คฤหาสน์หลังนี้ แดเนียลอาจพาเธอไปคุมขังไว้ที่ใดสักแห่ง

อาจเป็นห้องลึกลับมิดชิดพอที่เขาจะจับเธอทรมานเพื่อบีบบังคับเอาสิ่งที่ต้องการกลับคืน ทว่าสายลับสาวต้องพบความประหลาดใจเมื่อสิ่งที่เธอคาดเดาไว้ต่าง ๆ นานานั้นล้วนผิดพลาด เขาพาเธอไปยังห้องที่อยู่ทางปีกซ้ายของตัวตึกซึ่งเป็นห้องที่ได้รับการออกแบบดูเรียบง่ายมากกว่าส่วนใด ๆ ของคฤหาสน์หลังนี้

“คุณต้องอยู่ที่นี่ ห้ามออกไปไกลเกินจากเขตรั้วของคฤหาสน์ไพรซ์ จนกว่าผมจะได้ข้อมูลของผมคืน”

ร่างสูงใหญ่กล่าวขึ้นหลังปิดประตูห้องและปล่อยมือหญิงสาวเป็นอิสระ ข้อต่อรองของเขาทำให้หญิงสาวเหยียดยิ้มเยาะอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า

“แล้วถ้าฉันไม่ยอมคืนมันง่าย ๆ คุณก็ต้องรอต่อไป ต่อไป...และต่อไป”

“ผมน่ะรอไหว” แดเนียลสวนกลับก่อนกระชากไหล่บางจนร่างนั้นเซเข้าไปหาเขาอีกหน

“ว่าแต่คุณเถอะ จะทนไหวมั้ยถ้าต้องถูกกรอกยาเพื่อรองรับอารมณ์ของผมทุกคืน!”

“คุณน่าจะเกรงใจคุณโมนิกา ญาติของคุณบ้างนะคะแดน แค่คุณหอบหิ้วฉันมาที่นี่ฉันก็คิดว่าเธอต้องรู้สึกไม่ดีแน่”

“เธอไม่เคยเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของผม ถ้าผมจะหิ้วโสเภณีเข้ามาที่นี่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับโมนิกา!”

“แดน!” อลินทิราสุดทนจนต้องผละจากร่างสูงใหญ่แล้วตวัดฝ่ามือลงไปบนหน้าคมคายอย่างแรง

ฉาด!

เสียงฝ่ามือปะทะใบหน้าสีแทนทว่าก็แทบไม่ระคายความรู้สึกของคนเลือดเย็นอย่างขาเช่นเคย

“แดน...คุณมันหยาบคาย!”

ร่างแน่งน้อยตวาดชายหนุ่มที่แค่ยกมือขึ้นลูบแก้ม ทว่านัยน์ตาสีน้ำเงินอมม่วงนั้นกล้าแข็งราวกับเสือดุร้าย เขาดึงร่างบอบบางกลับมาและกอดรัดด้วยอารมณ์พลุ่งพล่าน

“ซอนญ่า...คุณเคยเป็นสายลับมือหนึ่งของไซออนเนต คุณเคยทำให้คนอื่นอยู่ไม่เป็นสุขเพราะการกระทำเลวร้ายที่คุณอ้างว่ามันเป็นหน้าที่ ทีนี้คุณก็คงรู้แล้วสินะว่าการต้องตกเป็นเหยื่อและผู้ถูกกระทำมันเป็นยังไง ผมนี่แหละที่จะสั่งสอนให้คุณรู้จักกับคำว่า บทเรียน!”

“แดน...อย่านะ!”

อลินทิราไม่ทันร้องออกมาก็ถูกลิ้นหนาจู่โจมเข้าไปในอุ้งปากเล็กอีกหน แขนแกร่งรัดเอวบางไว้แน่นและบดขยี้จูบหนักจนหญิงสาวหายใจแทบไม่ทัน ร่างเล็กกว่าเจ็บปวดจากการถูกรุกราน จากสายลับสาวมากฝีมือตอนนี้ต้องกลายเป็นเบี้ยล่างให้คนใจหินอย่างแดเนียลกระทำตามอำเภอใจ หญิงสาวทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการกำหมัดแน่นและถูมันไปบนแขนแกร่งที่ตวัดรัดรอบตัวจนไม่อาจกระดิก