64

“มีข้อมูลหลายอย่างเกี่ยวกับคุณที่เออร์วิ่งเอามาให้ผมดู รวมทั้งรายละเอียดเกี่ยวกับวิชาการต่อสู้...เขาบอกว่าคุณอันตราย”

“ฉันเคยเรียนรู้เกี่ยวกับการฝึกฝนเพื่อป้องกันตัวเอง...แต่ก็เป็นระยะเวลาสั้น ๆ”

“ถ้าจำไม่ผิด คุณตอบโต้ผมด้วยวิชาหมัดมวยที่แคนยอนแลนด์ วันนั้น”

แดเนียลรำลึก แม้ไม่ได้ต้องการรุกไล่ทว่าตอนนี้ระหว่างเขาและเธอก็ดูไม่ต่างจากการสอบสวนผู้กระทำผิดสักเท่าไหร่เลย แต่อลินทิราก็ตอบกลับอย่างไม่อิดออด

“คุณอาจไม่เชื่อว่าฉันมีพื้นฐานการฝึกแบบกังฟู เฟลรอฟเป็นคนพาฉันไปที่วัดเส้าหลินในเทือกเขาซงซาน ประเทศจีน...และที่นั่นทำให้ฉันเริ่มศรัทธาในพระพุทธศาสนานิกายเซน...ใช่...มันทำให้ฉันสงบ ฉันรักในพระเจ้าและชื่นชมความยิ่งใหญ่ในธรรมชาติไปพร้อมกัน มันเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์มากจริง ๆ ในช่วงเวลาสั้น ๆ ของการฝึก ฉันต้องรูจัก ดื่มด่ำกับความลำเค็ญ ด้วยการยืนด้วยมือ นอนในห้องที่ไม่มีเครื่องทำความร้อนและฝึกความแข็งแกร่งของมือด้วยการชกต้นไม้”

“แต่คุณกลัวการกระโดดลงจากหน้าผา”

“มันต่างจากในหนังกำลังภายในนะคะ แดน...การฝึกแบบนั้นทำให้ฉันได้ค้นพบอีกด้านหนึ่งของวิชาการต่อสู้ หัวใจสำคัญของกังฟูคือมนุษยธรรมและความเคารพในคู่ต่อสู้ ท่านอาจารย์ย้ำกับเราเสมอว่าความอ่อนน้อม่อมตนมีชัยเหนือความทะนงตน และความทะนงตนคือหนทางสู่ความวิบัติของบุรุษ แต่เฟลรอฟมองข้ามสิ่งเหล่านี้ เขาเรียนรู้แต่ด้านที่รุนแรงและสามารถสยบคู่ต่อสู้ได้ นั่นเป็นหัวใจของเขา ไม่ใช่กังฟู”

“ผมชอบจัง คำว่า...ดื่มด่ำความลำเค็ญ”

ชายหนุ่มละระดับเสียงทุ้มลึกให้ต่ำลง ใบหน้าคร้ามคมโน้มลงไปหาหญิงสาวมากขึ้น มีบางอย่างในตัวอลินทิราน่าดึงดูดและมิอาจปฏิเสธว่าสำหรับเขาแล้วเธอเป็นผู้หญิงที่น่าชิดใกล้เพียงไหน สายลับสาวหัวใจเริ่มสั่นเมื่อร่างสูงใหญ่ตรงหน้าขยับเข้าหาเธอใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ

“เป็นการสอนให้เราน้อมรับความลำบากค่ะ มันช่วยกล่อมเกลาพลังใจและหล่อหลอมความเป็นเรา”

“คุณคงอยากจะบอกอะไรผมใช่มั้ย...ออโซลย่า”

“ค่ะ แดเนียล...ฉันก็แค่อยากบอกคุณเกี่ยวกับสายลับมือหนึ่งขององค์กรที่ว่า ออโซลย่า เป็นคนเก่งกาจและมีฝีมือในการต่อสู้ที่น่ากลัว...ไม่เป็นความจริงเลย”

“ถ้าอย่างนั้น...” แดเนียลกลืนน้ำลายลงคอเบา ๆ ก่อนถามต่อ “ช่วยบอกผมหน่อยได้ไหมว่าคุณใช้วิธีอะไรถึงฝ่าระบบความปลอดภัยเข้าไปในห้องปฏิบัติการทดลองไซโคลตรอนของผมได้”

“ฉัน...แทบไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรในการเข้าไปถึงห้องนั้น แต่การผ่านประตูนิรภัยที่ทำจากเหล็กกล้าบานสุดท้ายเป็นเรื่องยากที่สุดเท่าที่ฉันเคยทำมาเลยล่ะค่ะ”

“แต่คุณก็ทำได้...คุณเข้าไปที่นั่นได้”

“ฉันใช้เวลาประมาณสองนาทีสำหรับการถอดรหัสจากระบบป้องกันประตูบานสุดท้าย และเวลาที่จะอยู่ในห้องนั้นได้อีกไม่เกินสองนาที เพราะคุณตั้งระบบความปลอดภัยให้ประตูปิดลงในนาทีที่สามถ้าหากรหัสผ่านถูกแฮ็ค คุณฉลาดมากค่ะแดน ระบบตรวจจับความผิดปกติในห้องปฏิบัติการของคุณแม่นยำมาก เพราะถ้าช้ากว่านั้นระบบความปลอดภัยจะทำลายตัวเองและถึงให้เป็นแฮ็คเกอร์ที่เก่งกาจมากกว่าฉันก็หาทางออกมาไม่ได้เด็ดขาด”

“คุณรู้ทุกอย่างในบ้านผมเป็นอย่างดี ปฏิบัติการของคุณใช้เวลาแค่สิบนาทีเท่านั้น”

“คุณคงไม่เชื่อว่าฉันมีข้อมูลทุกอย่างก่อนเข้ามาที่นี่ ฉันมีรหัสเปิดประตูนิรภัยชั้นนอกจนถึงประตูก่อนเข้าห้องปฏิบัติการ และฉันก็ได้มันมาจากบอสของฉัน”

แดเนียลเลิกคิ้วสูง เขากำลังเข้าใกล้ตัวการใหญ่ของไซออนเนตมากขึ้นทุกที

“คุณบอกผมได้ใช่ไหมว่า บอส ของคุณ เป็นใคร”

“ฉันไม่รู้จักเขาค่ะ” อลินทิราตอบในท้ายที่สุด แม้รู้อยู่แก่ใจหากเธอก็ไม่อาจทำอะไรได้มากกว่านี้

“ทุกครั้งที่มีการสั่งงาน เฟลรอฟจะเป็นคนส่งสาส์นโดยที่ฉันไม่เคยได้พูดคุยกับบอสของฉันเลยสักครั้ง ทุกอย่างถูกเก็บเป็นความลับและเราก็ไม่สามารถเข้าถึงตัวเขาได้ ไม่ว่าจะทำอย่างไร”

เธอไม่ได้โกหก...อลินทิราบอกกับตัวเอง เพียงแต่คำให้การนั้นไม่ได้เปิดเผยทุกสิ่งทุกอย่างดังที่ชายหนุ่มคาดหวัง ทว่าแดเนียลก็ไม่ได้คาดคั้นคามที่เขาพูด เขาไม่ได้เคร่งเครียดมากเสียจนทำให้เธออึดอัดตามไปด้วย นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มถอนใจเบา ๆ ก่อนพูด

“โอเค...ผมก็แค่อยากรู้ว่าคนที่ชักใยอยู่เบื้องหลังองค์กรนี้เป็นใคร แต่ถ้าคุณไม่สามารถบอกได้ผมก็จะไม่บีบบังคับคุณ”

“แดเนียลคะ ฉันอาจบอกคุณไม่ได้ว่าหัวหน้าใหญ่ขององค์กรเป็นใครและทำอะไรได้บ้างนอกเหนือจากที่ให้ฉันโจรกรรมขข้อมูล แต่สิ่งที่ฉันทำได้ในตอนนี้ก็คือ...การคืนข้อมูลให้กับคุณ”

ร่างบอบบางกล่าวก่อนถอดสร้อยคอทองคำขาวห้อยล็อคเก็ตยื่นให้ชายหนุ่มซึ่งรับไปด้วยแววตาแสดงความประหลาดใจเต็มที่

“นี่เป็นสิ่งที่แม่ให้ไว้ก่อนที่ฉันจะจากมาเพื่อทำงานให้ไซออนเนต”