ログイン共有
ตอนที่ 15 คุณไอรีน
最終更新日:
2025-05-29 19:00:11เสียงเคาะประตูดังขึ้นในตอนที่ฉันกำลังนอนงง ๆ อยู่บนเตียง หัวตึ้บ ร่างปวกเปียก และโลกทั้งใบหมุนวนเบา ๆ แบบไม่จบไม่สิ้น
“วี ตื่นหรือยังลูก แม่เอาซุปแก้แฮงค์มาให้”
“อื้อ...เข้ามาเลยค่ะ…”
ประตูเปิดออก พร้อมกับกลิ่นหอมของซุปขิงลอยมาแตะจมูก แม่วางถาดไว้ข้างเตียง ฉันยันตัวลุกนั่งอย่างยากลำบาก
“เมื่อคืน...วีกลับมาที่นี่ได้ยังไงคะ?” ฉันถามพลางขมวดคิ้ว “วี...จำไม่ค่อยได้เลย”
“ก็คุณภูริน่ะสิ เป็นคนอุ้มวีมาส่ง” แม่พูดเรียบ ๆ พลางยกถ้วยซุปมาให้
“หา?” ฉันแทบสำลักอากาศ
“ใช่ อุ้มเข้ามาส่งถึงห้องนอนเลยล่ะ” แม่ส่ายหัวเบา ๆ “ดื่มน่ะแม่ไม่ว่าหรอกนะ แต่ต้องรู้จักพอประมาณเข้าใจไหมลูก”
ฉันพึมพำอะไรไม่เป็นภาษาก่อนจะยกซุปขึ้นซด ในหัวเริ่มมีภาพบางอย่างแวบกลับมา…
ฉัน...อยู่ในอ้อมแขนของเขา
ลืมตาขึ้นเบา ๆ เห็นใบหน้าเขาใกล้แค่คืบ
ตอนนั้นฉัน...เอื้อมมือไปแตะหน้าเขา แล้วพูดว่า…
“หล่อจัง… เห
最新チャプター
วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม ตอนที่ 16 อำลาเด็กฝึกงาน
สิบกว่านาทีต่อมา รถจอดหน้าร้านไอศกรีมเล็ก ๆ ในซอยเงียบ ๆ บรรยากาศเหมือนหลุดจากกลางเมืองวุ่นวายร้านตกแต่งเรียบง่าย โทนสีน้ำตาลอบอุ่น มีกลิ่นวานิลลาอ่อน ๆ ลอยอยู่เต็มร้าน โต๊ะไม้นั่งสบาย ๆ แอร์เย็นกำลังดี“เลือกเลยครับ” เขาผายมือให้ฉันยืนเลือกหน้าตู้ไอศกรีมฉันเลือกรสชาไทย ในขณะที่เขาเลือกรสนมฮอกไกโดราดซอสกาแฟเรานั่งตรงมุมหน้าต่างที่มองเห็นต้นไม้เขียว ๆ เล็ก ๆ ข้างร้านฉันนั่งจิ้มไอศกรีมในถ้วยไปเรื่อย ๆ แต่มือมันไม่ค่อยจะเชื่อฟังเท่าไหร่เพราะหัวฉันมัวแต่คิดเรื่องเมื่อกี้...คุณไอรีน...กับคุณภูริพวกเขารู้จักกันมานานแค่ไหน? เคยร่วมงานกันมากี่โครงการแล้ว?หรือเคย...ใกล้ชิดกันมากกว่าที่ฉันคิด?ทำไมเธอดูรู้ทันเขาไปหมดทุกมุมขนาดนั้น?ดูมั่นใจ ดูเคยชินกับการเข้าไปในระยะที่ฉันเองยังไม่เคยกล้าฉันกัดช้อนเบา ๆ...แล้วฉันจะอยากรู้ไปทำไม?ก็แค่คู่ค้าทางธุรกิจของเขานี่ จะรู้จักกันนานแค่ไหน มันก็ไม่เกี่ยวกับฉันเลยใช่...ไม่เกี่ยวเลยฉันเลยตัดปัญหาโดยการตักไอศกรีมเข้าปากแ
วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม ตอนที่ 15 คุณไอรีน
เสียงเคาะประตูดังขึ้นในตอนที่ฉันกำลังนอนงง ๆ อยู่บนเตียง หัวตึ้บ ร่างปวกเปียก และโลกทั้งใบหมุนวนเบา ๆ แบบไม่จบไม่สิ้น“วี ตื่นหรือยังลูก แม่เอาซุปแก้แฮงค์มาให้”“อื้อ...เข้ามาเลยค่ะ…”ประตูเปิดออก พร้อมกับกลิ่นหอมของซุปขิงลอยมาแตะจมูก แม่วางถาดไว้ข้างเตียง ฉันยันตัวลุกนั่งอย่างยากลำบาก“เมื่อคืน...วีกลับมาที่นี่ได้ยังไงคะ?” ฉันถามพลางขมวดคิ้ว “วี...จำไม่ค่อยได้เลย”“ก็คุณภูริน่ะสิ เป็นคนอุ้มวีมาส่ง” แม่พูดเรียบ ๆ พลางยกถ้วยซุปมาให้“หา?” ฉันแทบสำลักอากาศ“ใช่ อุ้มเข้ามาส่งถึงห้องนอนเลยล่ะ” แม่ส่ายหัวเบา ๆ “ดื่มน่ะแม่ไม่ว่าหรอกนะ แต่ต้องรู้จักพอประมาณเข้าใจไหมลูก”ฉันพึมพำอะไรไม่เป็นภาษาก่อนจะยกซุปขึ้นซด ในหัวเริ่มมีภาพบางอย่างแวบกลับมา…ฉัน...อยู่ในอ้อมแขนของเขาลืมตาขึ้นเบา ๆ เห็นใบหน้าเขาใกล้แค่คืบตอนนั้นฉัน...เอื้อมมือไปแตะหน้าเขา แล้วพูดว่า…“หล่อจัง… เห
วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม ตอนที่ 14 ฉลองดีลร้อยล้าน
วันถัดมา พี่พรมาบอกฉันแต่เช้าถึงเรื่องงานเลี้ยงบริษัทที่จะจัดเย็นนี้ ไม่ใช่งานสังสรรค์ของพนักงานทั่วไป แต่มันคืองานฉลองปิดดีลโครงการร่วมทุนมูลค่าหลายร้อยล้านบาท ที่บริษัทเพิ่งเซ็นสัญญาได้สำเร็จเมื่อไม่นานดีลใหญ่นี้หมายถึงการพัฒนาโครงการอสังหาริมทรัพย์ระดับพรีเมียมใจกลางกรุงเทพฯ ที่จะกลายเป็นอีกหนึ่งหมุดหมายสำคัญของบริษัทในปีหน้า และที่สำคัญ เป็นดีลที่ภูริเป็นคนเจรจาด้วยตัวเองตั้งแต่ต้นจนจบช่วงเย็น ระหว่างที่ฉันกำลังเก็บของลงกระเป๋า ภูริพูดกับฉันก่อนออกจากออฟฟิศว่า“คุณไปงานเลี้ยงกับผมนะ ถือว่าตอนนี้คุณก็เป็นส่วนหนึ่งของบริษัทแล้ว”ฉันพยักหน้ารับ แต่รีบบอกต่อ“แต่ขอไม่ไปกับคุณดีกว่าค่ะ เดี๋ยวคนจะสงสัย ฉันไปกับพี่พรได้ไหม?”เขานิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าเรียบ ๆ “ครับ ตามสบาย”เมื่อมาถึงร้าน ฉันนั่งกับพนักงานฝ่ายการตลาดกับแผนกบุคคล บรรยากาศสนุกและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ต่างจากโต๊ะของภูริที่ดูสุขุมเรียบร้อยแบบชนิดที่ฝ่ายบริหารทุกคนตรงนั้นนั่งตัวตรง พูดกันเบาๆ ราวกับกำลังนั่งอยู่ในห้องสัมภาษณ์ ไม่ใช่
วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม ตอนที่ 13 เด็กฝึกงานอเนกประสงค์
ผ่านไปหลายชั่วโมง ฉันยื่นแฟ้มงานที่ตรวจสอบเรียบร้อยให้กับชายหนุ่มที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน“เสร็จแล้วค่ะ”ภูริเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ ก่อนจะรับแฟ้มจากมือฉันไปเปิดดูทีละหน้า ฉันยืนรออย่างเกร็ง ๆ แม้จะมั่นใจว่าเช็กทุกอย่างอย่างละเอียดแล้ว แต่เมื่อเขาเป็นคนตรวจ…ฉันก็อดประหม่าไม่ได้ เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง เขาปิดแฟ้มลงและพยักหน้าเบา ๆ“เรียบร้อยดีครับ ถูกต้องหมด”แค่ประโยคสั้น ๆ ก็ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนได้ถอนหายใจลึก ๆ เป็นครั้งแรกของวัน“ตั้งแต่พรุ่งนี้ คุณไปเรียนรู้ระบบงานกับแต่ละแผนกครับ”ภูริพูดเรียบ ๆ ระหว่างส่งแฟ้มงานให้ฉัน“ให้ครบทุกแผนก ฝ่ายละหนึ่งวัน จะได้เห็นภาพรวมว่าบริษัททำงานยังไง ตั้งแต่ระดับปฏิบัติการจนถึงการตัดสินใจระดับบริหาร”ฉันรับคำโดยไม่ลังเล ไม่ใช่เพราะกลัว...แต่เพราะรู้อยู่เต็มอกว่านี่คือโอกาสทอง ที่จะได้เก็บเกี่ยวให้มากที่สุดหนึ่งสัปดาห์ต่อมา ฉันวนไปเรียนรู้งานกับทุกแผนกจริง ๆ ทั้งบัญชี การตลาด บุคคล ฝ่ายก่อสร้าง ฝ่ายจัดซื้อ และแม้กระทั่งทีมคอล เซนเตอร์ ที่ต้องรับมือกับลูกค้าทุกระดับ จดทุกอย่างลงสมุด ไม่เว้นแม้แต่กระบวนการเล็ก ๆ อย่างการจัดสรรงบประมาณรายโปรเจกต์ ห
วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม ตอนที่ 12 เด็กเส้น
เช้าวันจันทร์ ฉันมายืนรอที่ล็อบบี้ของตึกสำนักงานสูงระฟ้าซึ่งมีโลโก้ของบริษัท TP พรอพเพอร์ตี้ ชื่อดังติดเด่นเป็นสง่า บริษัทหลักที่ภูริดูแลอยู่ นี่มันห่างไกลจาก ‘โรงสี’ ของบ้านฉันเกินไปหรือเปล่านะ? ฉันคิดในใจอย่างเหนื่อยใจนิด ๆอสังหา...มันจะไปเกี่ยวอะไรกับข้าวสารในกระสอบที่เราขายกันได้ล่ะ?แต่ก็นั่นแหละ โอกาสในการได้เรียนรู้จากคนเก่งอย่างภูริ...มันไม่ได้มีมาง่าย ๆ ฉันไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ และเอาเข้าจริง...ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนอย่างเขาบริหารบริษัทระดับนี้ได้ยังไงเสียงประตูลิฟต์ดังขึ้นพร้อมกับชายหนุ่มในสูทเทาเข้มก้าวออกมาด้วยท่วงท่าสงบ เยือกเย็น และดูดีจนสาว ๆ แถวนั้นแทบจะหายใจไม่ทั่วท้อง“มาแต่เช้าเลยนะครับ” ภูริพูดเรียบ ๆ ขณะเดินเข้ามาใกล้ “พร้อมหรือยัง?”“พร้อมค่ะ...แต่ขออย่างหนึ่ง” ฉันรีบเอ่ยก่อนจะเดินตามเขาไป “คุณอย่าบอกใครได้ไหมคะ...เรื่องที่ฉันเป็นคู่หมั้นของคุณ”เขาหยุดเดิน มองฉันนิ่ง ๆ ไม่พูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง“ทำไมครับ?”“ฉันไม่อยากให้คนอื่นพูดถึงฉันในเรื่องอื่น” ฉันตอบเรียบ ๆ “ที่ไม่ใช่งาน”ภูริยิ้มมุมปากเบา ๆ “ครับ…ตามใจ”เมื่อเราเดินมาถึงชั้นฝ่ายบริหาร ประตูกระจกเลื่อนเปิดออ
วราลีคนนี้ไม่เหมือนเดิม ตอนที่ 11 ตั้งใจมาหา
คืนนั้นฉันนอนไม่หลับ...ความคิดวนเวียนซ้ำไปซ้ำมา ทั้งภาพเหตุการณ์เมื่อวาน สีหน้าของภูริ คนร้ายที่พุ่งเข้าใส่เขา และความจริงที่ว่าศัตรูของเขา…อาจเป็นใครก็ได้และเมื่อฉันแต่งงานกับเขา…ไม่ว่าอยากหรือไม่ เราก็จะมีศัตรูคนเดียวกันโดยปริยายแค่คิดถึงสิ่งที่อาจรออยู่ข้างหน้า ก็เหมือนจะรู้สึกได้ถึงอายุขัยที่สั้นลงทีละวันแต่ตอนนี้ มีบางอย่างสำคัญกว่าให้ต้องจัดการสัญญาของคุณพิชิต…ฉันตัดสินใจเดินไปหาเขาในเช้าวันนั้น บรรยากาศในห้องทำงานของชายวัยกลางคนยังคงเงียบเชียบเหมือนเดิม เขานั่งอยู่ที่เก้าอี้ทำงานตัวเดิม ผมเริ่มแซมสีดอกเลาเป็นการบ่งบอกว่าอายุของเขาเพิ่มมากขึ้นแล้ว“ดิฉันอยากพูดเรื่องที่คุณรับปากไว้ค่ะ เรื่องการเปิดตัวในฐานะผู้บริหาร และฐานะลูกสาว”เขาเงยหน้าขึ้นจากเอกสารช้าๆ สีหน้าไม่แสดงอารมณ์อะไร“หึ...ดูรีบร้อนเสียจริงนะ”“ดิฉันทำหน้าที่ของดิฉันแล้วค่ะ” ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ“หรือคุณชายจะเปลี่ยนใจ?”คุณพิชิตมองฉันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะวางปากกาและเอนตัวพิงพนักเก้าอี้“เปล่า...ฉันพูดคำไหนคำนั้น การดูตัวกับหลานชายคนเล็กตระกูลนั้นคงเป็นไปได้ดีอย่างแกว่า เมื่อคืนก่อนคุณหญิงสมศรีถึงกั
あなたも気に入るかもしれません
เศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน64.6K ビューไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ33.8K ビューบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋76.9K ビューคนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว219.4K ビューว่าผมเด็กแล้วผมเด็ดมั้ยครับ
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k1.4K ビューไร่รักกับดักวิวาห์
baiboau-เนื้อนวล163 ビューLOVE FOR YOU เสพติดคุณ
เม็ดขนุน38 ビューคุณหมอสายรุก
ชนิตร์นันท์2.6K ビュー
