LOGINShare
05 แตกกลุ่ม [5/5]
Last Updated:
2025-03-29 11:19:14“นั่นสินะครับ” เจ้ากระต่ายข่าวพยักหน้าเห็นด้วย หลังจากนี้ไปโลกคงไม่มีวันกลับไปปกติสุขเช่นทุกวันอีกแล้ว มีแต่ต้องดิ้นรนเพื่อให้มีชีวิตรอดอยู่ให้ถึงวันพรุ่งนี้ให้ได้
ใกล้หกโมงเช้า กลุ่มทหารรับจ้างทุกคนก็ตื่นจากนิทราแล้วแยกย้ายไปล้างหน้าล้างตาคนละมุมห้อง
“วันนี้จะเข้าไปตรวจในโรงงานกันต่อ ถ้าเครื่องจักรยังใช้ได้คงต้องเคลียร์ซอมบี้ด้านในให้เรียบร้อย” จากนั้นก็แจ้งให้ทางฝั่งฐานพันธมิตรส่งคนมาควบคุมดูแลต่อ ส่วนรถบรรทุกที่นำมาด้วยจะขนเสบียงอาหารกลับไปด้วยบางส่วน เพื่อให้ฐานมีแจกจ่ายให้กับประชาชนธรรมดาที่สามารถทำงานแลกอาหารได้ แน่นอนว่าตรงนี้ก็จะมีส่วนแบ่งของพวกเขาด้วย
“คุณเฉินจะเข้าไปด้วยกันหรือจะไปสำรวจที่อื่นต่อล่ะ” อธิบายให้คนในทีมฟังเสร็จก็หันไปถามสมาชิกพิเศษ ในระหว่างที่พูดคุยก็สำรวจว่าทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับออกไปด้านนอกหรือยัง เสียงซอมบี้นั้นเหลือไม่มากก็จริง แต่มันก็ยังคงป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้ไม่ได้ไปไหนไกล
“ผมว่าจะไปดูโกดังปลากระป๋องถัดไปครับ” ก็คือพวกเขาคงต้องแยกทางกันตรงนี้ แต่ละคนล้วนมีหน้าที่ของตนเอง
“โอเค ยินดีที่ได้พบคุณนะ” โจเซฟหันไปยิ้มให้ เขาไม่รู้ว่าคนที่ดูบอบบางนี้จะอยู่ได้นานเท่าไร
“...” นิโคลัสมุ่นคิ้วคิดหนัก
“ขอบคุณสำหรับข้อมูลมากเลยนะครับ” เฉินเฟิงหันไปค้อมศีรษะให้กลุ่มทหารรับจ้าง ถ้าไม่เจอคนกลุ่มนี้ เขาก็ยังคงเหมือนคนถูกปิดหูปิดตา ไม่เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
“หัวหน้า เหมือนมีคนไม่อยากไปกับเรานะคะ” หงส์เหล่มองเพื่อนร่วมกลุ่มอย่างรู้ทัน ฆ่าซอมบี้สีหน้าไม่เคยเปลี่ยน จะแยกกับหนุ่มน้อยเข้าหน่อยล่ะคิดมาก
“ขอออกไปเคลียร์ข้างนอกก่อนแล้วกันนะ” ตุ่นหันไปบอกหัวหน้าโดยมีทีโอเตรียมเปิดประตูโกดัง ชายหนุ่มหูสุนัขเคยเป็นทหารอาสาและเคยกลับมาสมัครอยู่ในหน่วยรบพิเศษ ชายหนุ่มจึงไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องการปรับตัวหลังวันสิ้นโลกมากนัก นับได้ว่าเป็นตัวแทงค์ของทีมเลยก็ว่าได้ ส่วนทีโอขี้เกียจอยู่ฟัง ขอออกไปจัดการซอมบี้ฆ่าเวลาดีกว่า
คราแรกเฉินเฟิงเลิ่กลั่กเล็กน้อย นึกว่าหญิงสาวหมายถึงเขา แต่เมื่อมองตามสายตาไปกลับเห็นว่าเธอกำลังมองนิโคลัสอยู่
คงเป็นเรื่องภายในกลุ่มมั้ง... รีบไปดีกว่า
“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวออกไปพร้อมกับคุณตุ่นเลยก็แล้วกันนะครับ” เจ้ากระต่ายไม่รู้ว่าในกลุ่มเกิดอะไรขึ้น หรือว่าจะมีการทะเลาะกัน ดังนั้นไม่ยุ่งด้วยจะดีที่สุด
นิโคลัสมองตามการก้าวเดินของชายหนุ่มตาแดง คิ้วหนาก็ยิ่งขมวดพันกันแน่น
“อ้าว พ่อหนุ่มหูกระต่ายก็จะมาด้วยเหรอ” ตุ่นเอ่ยทักในขณะที่สองมือกระชับมีดยาวในมือ ด้านหลังสะพายปืนกล
“ครับ ผมว่าจะไปดูโกดังปลากระป๋องข้าง ๆ น่าจะได้อาหารกลับไปบ้าง” เฉินเฟิงพยักหน้า จับขวานในมือแน่น
“ไปคนเดียวจะดีเหรอครับ” ขนาดมาโกดังน้ำตาลยังแทบแย่ ถ้าไม่ได้พวกเขาช่วยไว้ป่านนี้กลายเป็นซอมบี้ไปแล้ว
“ไม่ไหวก็ต้องไหวครับ” กระต่ายขาวยิ้มแหย ครั้งนี้คงต้องระวังทุกฝีเก้ามากกว่าเดิม
“จะเปิดแล้วนะ” ตุ่นให้สัญญาณ
“ใครว่าหมอนี่จะไปคนเดียว” นิโคลัสเดินเข้ามาใกล้
“...” เฉินเฟิงที่จับต้นชนปลายไม่ถูก
“...” ตุ่นที่มือหนึ่งปลดล็อกประตูโกดังเป็นที่เรียบร้อย
“ฉันก็จะไปด้วย”
ตึง!
ประตูโกดังถูกเปิดออกเผยให้เห็นซอมบี้เดินโซเซอยู่ด้านนอกกว่ายี่สิบตัว
กรรรซ์!
“วิ่ง!” แพทย์หนุ่มกระตุกมือเล็กของกระต่ายขาวพาออกไปยังจุดที่เล็งเห็นว่ามีซอมบี้น้อยที่สุด ฟากตุ่นที่เหมือนเพิ่งได้สติก็รีบตวัดมีดยาวในมือออกไปด้านหน้า ไม่ถึงวินาทีหัวของอดีตมนุษย์ก็ร่วงหล่นลงพื้น
ตุบ
พร้อมกับหัวใจของคนในทีม
แพทย์ทหารหนีตามผู้ชายไปแล้วโว้ยยยย!!!
Latest chapter
วันสิ้นโลกของผม 101 ความร่วมมือ [5/5]
[จ้ะ ไม่มีอาการแทรกซ้อนแปลก ๆ อะไร แล้วลูกล่ะ กลายพันธุ์อย่างเดียวเหรอ?] มาดามเอเลนหมุนตัวให้ลูกชายดู“ผมมีพลังไฟครับ ส่วนคนรักก็มีพลังพฤกษา” นิโคลัสเลือกบอกพลังเบื้องต้นของทั้งคู่ ไม่ลงลึกถึงระดับพลังที่ถือครองอยู่ เผื่อมีใครแอบฟังจะได้ไม่ยุ่งยากในอนาคต[แด๊ดชักอยากจะให้ทางรถไฟเสร็จเร็ว ๆ แล้วสิ] จะได้เห็นหน้าลูกชายกับคนรักของลูกด้วยตาตัวเอง[ว่าแต่ลูกสะใภ้ของมัมไม่ค่อยพูดเลย เกร็งเหรอคะ] มาดามเอเลนแกล้งเย้าเจ้ากระต่าย ใบหูสีขาวลีบติดศีรษะนั่นน่าเอ็นดูไม่เบา“มัมก็อย่าแซวแฟนผมสิครับ” นิโคลัสอ่อนอกอ่อนใจ เจ้ากระต่ายอุตส่าห์หายตื่นเต้นแล้ว เจอมัมเขาทักเข้าไปหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย“เอ่อ ผม... ผมแค่ตื่นเต้นครับ เลยไม่รู้จะคุยอะไร” เฉินเฟิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก[ตายจริง เหมือนมัมตนเจอมัมของแด๊ดเลย ตอนนั้นมัมเองก็ไม่กล้าพูดเหมือนกัน] เอเลนยิ้มตาหยี“เอ๋ มาดามก็เป็นเหรอครับ”[มาดง มาดามอะไรกันล่ะ เรียกมัมอย่างที่นิคเรียกก็ได้] มารดานิโคลัสถูกใจนัยน์ตาสีแดงเปล่งประกายของคนรักลูกชายเข้าแล้ว“เอ่อ…” จะดีเหรอ[เรียกสิจ๊ะ] มาดามเฮอร์นันเดซคะยั้นคะยอ“คุ... คุณมัม” เฉินเฟิงอายหน้าแดงหู
วันสิ้นโลกของผม 101 ความร่วมมือ [4/5]
“คือ… จะคุยกันวันนี้เลยเหรอครับ” เฉินเฟิงอ้อมแอ้มถาม ฝ่ามือทั้งสองข้างจับกันอย่างประหม่า“อาเฟิงไม่สะดวกเหรอ” นิโคลัสชะงักการก้าวเท้า หันมามองคนรักที่ยืนหน้าแดงก่ำ ดีที่พวกเขาอยู่เพียงลำพังแค่สองคน ไม่อย่างนั้นท่าทางน่ารักนี้คงตกอยู่ในสายตาคนอื่นด้วย“ไม่ อ่า ไม่ใช่ว่าไม่สะดวกหรอกครับ แค่เหมือนยังไม่ได้เตรียมใจล่ะมั้ง” เจ้ากระต่ายเกาแก้มแก้เขิน“แค่ไปคุยกับแด๊ดของพี่เองครับ อาเฟิงไม่ต้องซีเรียสหรอก แด๊ดพูดง่ายแล้วก็ใจดีมาก” คุณหมอหมีคว้ามือคนรักมาจับให้กำลังใจ“ฮื่อ ผมจะอธิบายยังไงดี” เป็นครั้งแรกที่เฉินเฟิงรู้สึกกระสับกระส่ายทำตัวไม่ถูกให้เขาทำจานหลักรับรองแขกระดับ VVVIP ยังไม่ตื่นเต้นเท่านี้เลย…“ไม่ต้องกังวลนะ ยังไงพี่ก็อยู่ข้างเราเสมอ” นิโคลัสกระชับมือตนเองให้แน่นขึ้นแทนคำมั่นว่าจะไม่ปล่อยออกจากกันเด็ดขาด“ผมจะพยายามใจเย็นให้มากกว่านี้นะครับ” เขาประหม่าเกินไปจริง ๆ“ปะ ไปกันเถอะ”“ครับ”หลังได้รู้ว่าจอมพลเรือโคลตันคือพ่อของคนรัก พวกเขาจึงทำเรื่องขอพูดคุยด้วยทันที แต่กลายเป็นว่าหลังติดต่อไปได้ไม่นาน จอมพลเรือก็ติดภารกิจออกไปนอกค่ายเป็นเวลาสามวัน การพูดคุยจึงต้องเลื่อนไปก่อนจนกว่าอ
วันสิ้นโลกของผม 101 ความร่วมมือ [3/5]
“ไม่คิดว่าคุณสิงหาเขาจะให้แต้มคะแนนพวกเราด้วย” เลวี่มีสีหน้าเหลอหลา ใช้คำว่าเราแทนคำว่าเขาเพื่อไม่ให้ใครก็ตามที่แอบฟังอยู่นำไปปะติดปะต่อแล้วเชื่อมโยงว่าได้เซรุ่มมาจากเขาเฮ้อ… ต้องระวังคำพูดนี่มันลำบากชะมัด“ก็สมกับเป็นคุณสิงหาล่ะนะ” โจเซฟหวนนึกถึงที่อีกฝ่ายเคยประกาศรับผิดชอบเรื่องโรคระบาดที่มากับฝน ทั้งยังใช้แต้มคะแนนของตนเองเยียวยาชาวบ้านจนตัวเองแห้งกรอบไม่เหลือสักคะแนน“ยังดีที่พวกผู้บริหารระดับบนเห็นด้วย” นิโคลัสส่ายศีรษะให้กับความคิดบ้าบิ่นของนักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะคนนี้จริง ๆในช่วงเวลาวุ่นวายนี้สิงหาก็ชิงประกาศว่าเซรุ่มชุดทดลองประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี สามารถนำออกไปใช้นอกฐานได้เลย หากโดนซอมบี้กัดไม่เกิน 2 ชั่วโมง เซรุ่มตัวนี้จะสามารถช่วยยื้อชีวิตกลับมาได้ที่ 98% ส่วนอีก 2% เผื่อไว้ในกรณีที่มีร่างกายของบางคนเกิดแพ้และต่อต้านเซรุ่มมีผู้คนเฝ้ารอวันจำหน่ายเซรุ่มอย่างใจจดใจจ่อ แต่ทางหน่วยวิทยาศาสตร์ก็บอกว่าจะแจกล็อตแรกที่มีเพียงไม่กี่หลอดนี้ให้กับทหารประจำการที่เตรียมไปทำภารกิจใหญ่ก่อนเป็นลำดับแรกประชาชนบางคนย่อมไม่พอใจ ไม่ว่าใครก็อยากมีเซรุ่มที่ช่วยทำให้ไม่กลายเป็นซอมบี้ไว้ในครอบ
วันสิ้นโลกของผม 101 ความร่วมมือ [2/5]
“มนุษย์กลายพันธุ์หรือไม่ก็คงเป็นผู้มีพลังพิเศษ” นายพลอธิยกมือนวดขมับเอ่ยเสียงเครียด สองสิ่งนี้นับเป็นปัญหาใหญ่ในการรับมือกับศัตรูที่สุด หากเป็นปืนหรือระเบิดก็ล้วนดูออกว่านำอะไรมา เพราะสามารถสแกนด้วยเครื่องตรวจจับโลหะได้ แต่พลังพิเศษนั้นแตกต่างออกไป มันไม่ได้มีลักษณะภายนอกให้เห็นเด่นชัดอย่างโจเซฟหากไม่บอกว่าอีกฝ่ายเป็นคนธรรมดาก็ต้องมีคนคิดว่ามีพลังพิเศษหรือเป็นมนุษย์กลายพันธุ์แน่นอน“คงมีคนที่มีพลังพิเศษแปลก ๆ ที่เราไม่เคยเจอมาก่อนหลบหลีกการตรวจสอบหน้าประตูเข้ามาในค่ายได้ จากนั้นก็รอเวลามาตลอด”“หรือไม่… ก็มาจากบนฟ้า” ที่ผ่านมาพวกเขาเจอแต่มนุษย์กลายพันธุ์ที่เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม…“เป็นไปได้ไหมครับที่คนจะบินอยู่บนฟ้าได้โดยไม่ต้องใช้เครื่องบินหรือเครื่องร่อน” สิงหากอดชาล็อตแน่นขึ้นราวกับเจ้าตัวน้อยเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจเพียงหนึ่งเดียวที่สามารถเชื่อใจได้พั่บ พั่บ พั่บเสียงกระพือปีกค่อย ๆ เบาลงก่อนที่ร่างของชายคนหนึ่งจะร่อนลงมายืนอยู่บนดาดฟ้าของอดีตตึกหรูใจกลางเมือง ที่บัดนี้เหลือแต่ซากปรักหักพังเพราะเกิดไฟไหม้ในช่วงชุลมุนปีกค้างคาวแผ่ขยายออกกว้างสร้างสมดุลให้เจ้าของร่างสามารถยืนบนพ
วันสิ้นโลกของผม 101 ความร่วมมือ [1/5]
เมื่อถูกพูดถึงกันปากต่อปากมากเข้า คนในค่ายต่างก็ตั้งตารอฟังประกาศจากหัวหน้าหน่วยพลเรือนที่จะขึ้นมาพูดในโรงอาหารช่วงเย็นอย่างใจจดใจจ่อ หนักหน่อยก็เข้าไปสอบถามข้อเท็จจริงถึงในสำนักงานของดนัยและลูกทีมเหตุการณ์นั้นพลอยทำให้เจ้าหน้าที่ต้องพยายามใจเย็นและเกลี้ยกล่อมให้รอฟังตอนเย็นพร้อมกัน เรื่องนี้จะไม่ถูกเก็บเป็นความลับแน่นอนทั้งเรื่องจุดกำเนิดของซอมบี้ความสำเร็จในการคิดค้นเซรุ่มต้นเชื้อไวรัสเป็นเรื่องจริงหรือเท็จขอให้ประชาชนทุกคนวางใจและกลับไปทำงานตามปกติ ผู้อาศัยอยู่ในค่ายถึงได้ยอมถอยไปรอฟังอย่างสงบอีกครั้ง“พวกเขาไปได้ยินข่าวมาจากไหน” ดนัยเกาหัวแกรก ๆ เมื่อลูกน้องมารายงานว่าผู้คนในค่ายเริ่มพูดกันแล้วว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้เป็นฝีมือของพวกผู้นำโลกกับเศรษฐี แม้แต่เรื่องที่สิงหาสามารถสกัดเซรุ่มต้านเชื้อไวรัสซอมบี้ก็ถูกพูดถึงกันครึกโครม“คงเป็นเพราะมนุษย์กลายพันธุ์นั่นแหละ” นายพลอธิไม่ได้ซีเรียสเรื่องข้อมูลที่หลุดออกไป อย่างไรวันนี้ดนัยก็จะอธิบายสถานการณ์ให้ฟังอยู่แล้ว แค่รู้เร็วกว่าหนึ่งถึงสองชั่วโมงเท่านั้น“น่าจับมาอยู่ในหน่วยข่าวกรองให้หมด” ดนัยถอนหายใจหนัก เอาเถอะ ก็แค่รู้
วันสิ้นโลกของผม 100 วันที่มีแต่ข่าวดี [5/5]
เฉินเฟิงโยนผลต้อยติ่งไปตามจุดที่ผู้บุกรุกอยู่ ทำให้ทั้งนิโคลัสและชาล็อตต่างต้องหาที่หลบกันเป็นพัลวันเมื่ออานุภาพทำลายล้างของผลต้อยติ่งนั้นเป็นแบบสุ่ม ไม่สามารถจำกัดให้อยู่ในวงแคบได้ ส่วนผู้บุกรุกที่ไม่ได้รู้เรื่องถึงจะได้ยินสัญญาณให้หลบก็ไม่รู้อยู่ดีว่าควรหลบอะไรเมล็ดต้อยติ่งพุ่งเข้าไปฝังอยู่ในร่างกายของผู้บุกรุกที่โชคร้ายหลบไม่พ้น แม้แต่อุปกรณ์ในห้องก็แตกกระจายไปบางส่วนหลังระเบิดต้อยติ่งสงบลง นิโคลัสก็พาตัวเองออกมาจากหลังตู้หนังสือ บนพื้นห้องมีกลุ่มคนปริศนานอนร้องโอดโอยอยู่เจ้ากระต่ายเห็นดังนั้นก็ออกไปเปิดประตูห้องให้ทหารที่รออยู่แล้วเข้าไปจับกุมคนเหล่านี้ไปสอบสวนกว่าทุกอย่างจะกลับเข้าสู่สภาวะปกติก็ใช้เวลาไปมากกว่า 20 นาที สิงหาไม่กล้าออกจากที่ซ่อนเลย แม้จะมีคนเข้ามาให้ความช่วยเหลือแล้วก็ตาม จนกระทั่งชาล็อตในร่างกระต่ายตัวเล็กใช้จมูกดุนดัน ยืนยันว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วถึงค่อยออกมา“ขอโทษนะครับ ผมทำห้องของคุณพังไปพอสมควรเลย” เฉินเฟิงรีบเอ่ยขอโทษ เขาไม่คิดว่าประสิทธิภาพของมันจะรุนแรงถึงเพียงนี้ผู้บุกรุกบางคนโดนแรงระเบิดของเมล็ดต้อยติ่งในระยะใกล้มาก ถึงขั้นบาดเจ็บสาหัสเลือดไหลอ
You may also like
The Light and Shadow : เงาทมิฬ
RainyStarSea 338 viewsข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ
อันเข่อซิง1.7K viewsร้อยวิธีพลีชีพในวันสิ้นโลก
แมวน้อยหมวกเขียว631 views5/B เมืองร้างต้องคำสาปที่หายสาปสูญ
ยัยแม่มดแสนน่ารัก80 viewsตื่นขึ้นในร่างท่านหญิงตัวร้าย
หลูซื่อเต๋อ29 viewsวันสิ้นโลก น้ำขวดเดียว คว้าสาวทั้งเมือง
แสงจันทร์สุกใส68 views
