10

"ข้าไม่อยู่ เจ้าให้สองแฝดกินข้าวหมา เจ้าจำได้รึไม่ คนใจคออำมหิตเยี่ยงเจ้ารึ จะเป็นคนดี เสแสร้งสิ้นดี" น้ำเสียงเย็นพลันเอ่ยขึ้น คนฟังอย่างหลี่ซินถึงกับขนลุก

นางคุกเข่าตรงหน้าเขาด้วยความหวาดกลัว เขาก็ได้ทำให้นางตายไปแล้วครั้งหนึ่ง ไม่พอใจอีกรึ

"ท่านอ๋องยกโทษให้ข้าด้วย ข้าดีกับพวกเขามาตลอดหลายวันมานี้ ทั้งซื้อของอร่อยให้พวกเขากิน"

หลี่ซินเอ่ยทั้งน้ำตา หวังให้หยางอ๋องเห็นใจนางขึ้นมาบ้าง แต่ทว่าหยางอ๋องกับมอบรอยยิ้มที่แสนจะน่ากลัวให้นาง

"ประการแรกเจ้าย้อมแมวเข้ามาในจวนอ๋อง ทั้งที่เจ้าผ่านบุรุษมาอย่างมัวหมอง ประการที่สองเจ้าทำร้ายบุตรของข้า"

"ท่านอ๋อง ข้าดีกับพวกเขาแล้ว" นางเอ่ยจนปากฉีกถึงรูหูเขาก็ไม่ฟังนาง

"อี้ชาง เอาอาหารหมาเข้ามา" คำว่าอาหารหมาทำให้หลี่ซินขมคอทันที

อี้ชางเดินเข้ามาพร้อมกับชามข้าวหมา ในจวนมีหมาหลายตัวที่เลี้ยงอยู่ท้ายจวน

ชามข้าวตรงหน้านางนั้นมีแต่กระดูกไก่ อีกทั้งเม็ดข้าวปะปนกับน้ำแกงต่าง ๆ แค่ได้กลิ่นหลี่ซินก็จะอาเจียนแล้ว ใบหน้างามอาบไปด้วยหยาดน้ำตา

"กินมันเข้าไป เหมือนอย่างที่เจ้าเคยบังคับ เสี่ยวเปา เสี่ยวเปย" ดวงตาที่เขามองนางเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างมากล้น หลี่ซ