51

        ทันทีที่หนิงอ๋องทราบข่าวว่าพ่อบ้านต้าฝูนั้นไม่ให้เสี่ยวจูทำอาหารให้พระชายาเอก สั่งบ่าวโบยพ่อบ้านต้าฝูยี่สิบที เรื่องนี้ทำให้แม่นมหงกับเสี่ยวฮวาอิงตกใจอย่างมาก บ่าวในจวนไม่กล้าเหิมเกริมกับพระชายาอีก

ถังลีที่อาบน้ำผลัดเปลี่ยนอาภรณ์แล้ว ยามนี้นางนั่งอยู่หน้าคันฉ่อง ที่คอของนางเป็นรอยแดงช่างน่าสงสารยิ่งนัก นางรีบหารองพื้นจากห้องยามาทาเพื่อปกปิดรอยแห่งความชั่วร้ายนี้

"พระชายาเจ้าคะ ท่านอ๋องมาเจ้าค่ะ" เสี่ยวจูรีบสาวเท้าเข้ามา ถังลีมองคนกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาอีกทั้ง

"ข้าให้คนไปซื้ออาหารจากร้านอาหารอันดับหนึ่งของต้าโจวมาให้เจ้า" ถังลีหูฝาดไปใช่รึไม่หนิงอ๋องเหตุใดเขาจึงเอาใจใส่นางเล่า เพราะว่านางเป็นคนสำคัญที่รักษาขาของเขา เขาย่อมต้องดีกับนาง มันย่อมเป็นเช่นนั้นไม่มีทางเป็นอย่างอื่นแน่นอน ถังลีคิดเช่นนั้น

"นับแต่นี้หากคนในจวนหนิงอ๋องไม่เชื่อฟังเจ้า เจ้าลงโทษคนพวกนั้นได้เลย" หนิงอ๋องมองหน้าใบหน้าของนางซีดเผือด นางดีใจจนหน้าซีดรึ 

"เจ้าค่ะ" ถังลีได้แต่ยิ้มเจือ ๆ

"วันพรุ่งข้าจะกลับบ้านเดิมกับเจ้าด้วย เจ้ามิต้องกังวล" ถังลีมองหนิงอ๋องกับข้ารับใช้เขาจากไปแล้ว จึงให้เสี่ยวจูไปปิดประตู

 ในสมองขบคิดอย่างหนักคนเช่นเขารึจะดีกับนางจริง ๆ มันต้องมีอะไรแอบแฝงแน่นอน

ถังลีมองเสี่ยวจู สาวใช้จึงเล่าเรื่องทุกอย่างที่โรงครัวกลั่นแกล้งนางให้เจ้านายฟัง ถังลีนึกสมน้ำหน้าพ่อบ้านต้าฝูนักสมควรโดนเช่นนี้แล้ว

เช้าของวันถัดมาถังลีกำลังหาชุดในตู้นางจะสวมชุดไหนกลับจวนราชครูดี สาวใช้นำโดยเสี่ยวฮวาอิงที่มาส่งชุดกับเครื่องประดับให้พระชายาเอก

"ท่านอ๋องสั่งให้บ่าวนำชุดมามอบให้พระชายาเจ้าค่ะ" 

"วางไว้แล้วพวกเจ้าไปได้" ถังลีมองชุดสีน้ำเงินลายบุปผาอีกทั้งเครื่องประดับมุกที่หนิงอ๋องมอบให้นาง คนพวกนั้นเดินออกไปแล้ว

เสี่ยวฮวาอิงทำหน้าอย่างปวดใจที่ท่านอ๋องหลงเสน่ห์นังจิ้งจอกอย่างถังลี...

หนิงอ๋องมารอถังลีที่หน้าประตูใหญ่ เหตุใดนางไม่มาเสียที

"พระชายาช่างให้ท่านอ๋องมารอนางได้เยี่ยงไร" แม่นมหงเอ่ยขึ้นอย่างนึกชังชายาจิ้งจอกเจ้าเล่ห์

"ท่านอ๋อง" ถังลียิ้มให้หนิงอ๋อง เขานั่งอยู่บนรถเข็นมองนางสวมชุดสีน้ำเงิน ถังลีมองชุดหนิงอ๋องช่างเหมือนกันกับนางนัก เป็นชุดคู่ที่งดงามจริง ๆ

รถม้าสัญญาลักษณ์จวนหนิงอ๋องมาถึงจวนราชครูถังแล้ว ถังลีกับหนิงอ๋องลงจากรถม้า ราชครูถังหยวนออกมาต้อนรับ เค่อจ้าวเข็นรถเข็นไปตามราชครูถังหยวน

ถังลีกับเสี่ยวจูมุ่งหน้ามาที่เรือนเดิมของพวกนาง วันนี้นางจะทวงสินเดิมของมารดาด้วย 

"เจ้ามาแล้ว เจ้าไม่คิดจะไปหาข้ากับพี่สาวของเจ้าจริง ๆ เลย" ถังฮูหยินหรือเผยฮวนเดินมาพร้อมกับชายาเอกคังอ๋องอย่างถังเหมย

ถังลีมองสองคนนั้นนำสาวใช้ห้าคนเข้ามา คนพวกนี้คิดจะทำอะไรอีก

"ฮูหยินใหญ่คิดจะทำอะไร ถึงพาคนเข้ามามากมายเช่นนี้" ถังลีให้เสี่ยวจูไปหลบอยู่ด้านหลัง

"นังแพศยา คังอ๋องเอาแต่เพ้อหาเจ้าวันนี้ข้ากับท่านแม่จะสั่งสอนเจ้า" ถังเหมยยกมือขึ้นจะตบถังลี แต่ทว่าเท้าของถังลีไวกว่าถีบถังเหมยจนล้มลง

คนพวกนี้ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ ถังลีมิใช่ลูกพลับนิ่มที่พวกนางสองแม่ลูกจะกลั่นแกล้งได้อีกแล้ว

"ท่านแม่ข้าเจ็บ" ถังเหมยร้องอย่างเจ็บปวด สมน้ำหน้าเสี่ยวจูกับถังลีเยาะเย้ย

คนเป็นแม่อย่างถังฮูหยินรึจะทนในเมื่อนังแพศยาน้อยกล้าทำลูกสาวนาง นางก็จะให้มันได้ลิ้มรสชาติแห่งความเจ็บปวดเสียบ้าง

นังแพศยาหยีเฟิงก็ตายด้วยน้ำมือนาง เหตุใดนังสารเลวนี่จะต้องมีชีวิตอยู่เป็นเสี้ยนหนามหัวใจลูกสาวนางด้วยเล่า

"จับนางไว้ วันนี้ข้าฮูหยินใหญ่แห่งจวนราครูจะตบสั่งสอนนังเด็กสารเลวคนนี้เอง" สาวใช้ห้าคนกำลังรุมถังลี

พริบ !!!

เข็มพิษต่างปาไปโดนสาวใช้ทั้งห้าคนทำให้พวกนางไปกองกับพื้น เสี่ยวจูตบมืออย่างดีใจ แต่ก่อนคุณหนูรองของนางเป็นเบี้ยล่างของสองแม่ลูกคู่นี้ มีชีวิตที่อนาถนัก 

ถังลีนึกถึงความทรงจำเดิม ถังลีคนเดิมต้องโดนคนชั่วพวกนี้โขกสับ นับแต่นี้นางจะแก้แค้นให้เจ้าของร่างเดิมเอง

ถังฮูหยินตกใจราวกับเห็นผี เพียงสามวันนังสารเลวถังลีมันเก่งขึ้นได้อย่างไร เหตุใดมันถึงเป็นเช่นนี้

"เจ้า..." ถังลีสาวเท้ามาหาถังฮูหยินอย่างช้า ๆ ใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มชวนขนลุก

"แม่ใหญ่ท่านอยากโดนเหมือนพวกนางรึไม่ หากไม่อยากก็ไสหัวไปจากเรือนข้า" ถังเหมยรีบลุกขึ้น สาวใช้ต่างกู่หนีออกไปสองแม่ลูกวิ่งหากจุกตูดออกไปนอกเรือนแล้ว

"คุณหนูท่านเก่งมาเลยเจ้าค่ะ" เสี่ยวจูไม่ได้หัวเราะอย่างมีความสุขเช่นนี้มานานแล้ว ถังลีนั่งลงแล้วให้เสี่ยวจูไปต้มชามาให้ ใบหน้างามระบายด้วยรอยยิ้ม

ความแค้นยังไม่หมดเท่านี้ เย็นนี้นางจะทวงสินเดิมต่อหน้าทุกคนเลยคอยดู คังอ๋องก็มาด้วย น่าเสียดายนักที่ถังลีคนเดิมโง่เขลารักบุรุษเกาะชายกระโปรงสตรีไปวัน ๆ