ตอนที่ 8

ตอนที่ 8: เงาที่ค่อยๆ คลี่คลาย

ประจงนั่งอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวที่เต็มไปด้วยเอกสารและแฟ้มคดี เขาพิจารณาข้อมูลที่ได้รับเกี่ยวกับสุริยัน ชายหนุ่มที่เป็นต้นเหตุของอุบัติเหตุที่คร่าชีวิตดวงจันทร์

สุริยันไม่ใช่แค่ลูกชายของนักการเมืองทรงอิทธิพล แต่ยังมีข่าวลือว่าเขาเกี่ยวข้องกับธุรกิจใต้ดินหลายประเภท การสืบสวนเขาอาจนำมาซึ่งอันตรายต่อครอบครัวของประจง แต่เขาก็ไม่อาจนิ่งเฉย

ประจงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลูกน้องที่ไว้ใจได้ “สันต์ ฉันต้องการให้แกดูแลคดีนี้ให้รอบคอบที่สุด อย่าให้ข่าวหลุดออกไป เข้าใจมั้ย”

“ครับพี่ ผมจะจัดการให้ดีที่สุด” สันต์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

ในใจลึกๆ ประจงรู้ดีว่าการต่อกรกับสุริยันและครอบครัวเขาไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เขาเลือกที่จะสู้ เพราะเขาไม่อาจมองข้ามความยุติธรรมในครั้งนี้ได้

ตกดึกคืนนั้นร่างของดาวเหนือกำลังหลับอย่างกระสับกระส่าย ฝันถึงภาพที่ชัดเจนขึ้นกว่าครั้งก่อน เขาเห็นหญิงสาวในชุดขาวกำลังนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ หญิงสาวมองมาที่เขาด้วยสายตาเศร้าสร้อย

“ช่วยฉันด้วย…” เสียงกระซิบเบาๆ ดังขึ้นในหัวของเขา

เขาสะดุ้งตื่นอย่างแรง หน้าอกกระเพื่อมขึ้นตามลมหายใจ ในฝันนั้นมันช่างเหมือนจริงจนเขาร้อนใจ

เขาตัดสินใจโทรหาประจงในทันที

“พ่อครับ เรื่องคดี..พ่อเจออะไรเพิ่มเติมหรือเปล่า”

“พ่อกำลังจัดการอยู่ ดาวเหนือ แต่ลูกต้องใจเย็นไว้ก่อน อย่าทำอะไรโดยลำพัง” ประจงเตือนด้วยน้ำเสียงจริงจัง

วันต่อมา อาทิตย์เดินเล่นในสวนสาธารณะอีกครั้งเพื่อหาคำตอบให้ตัวเอง เขามีภาพของชายหนุ่มคนนั้นอยู่ในหัว และเขารู้สึกว่าชายคนนี้อาจมีคำตอบบางอย่างที่เขาต้องการ

ไม่นานนัก ดาวเหนือก็เดินผ่านสวนแห่งนั้นด้วยความคิดวุ่นวายเกี่ยวกับข้อมูลที่เขาได้มาจากประจง

“คุณอีกแล้ว...” อาทิตย์พูดขึ้นเมื่อเห็นดาวเหนือ

ดาวเหนือหยุดเดิน หันมามองด้วยความแปลกใจ

“ครับ...คุณมาที่นี่บ่อยหรอ”

"ผมมาที่นี่ทุกวัน" ดาวเหนือพยักหน้าอย่างเข้าใจ

"แล้วคุณล่ะมาที่นี่บ่อยหรอ" อาทิตย์ถามขึ้น

"ก็..ตั้งแต่ผมหายป่วยอ่ะ" ดาวเหนือตอบพร้อมกับส่งรอยยิ้มพริ้มเพราให้ชายหนุ่มตรงหน้า รอยยิ้มนั้นทำให้หัวใจปิดตายของอาทิตย์เริ่มเต้นแรงขึ้น

"คุณไม่ดูเหมือนคนป่วยเลย"

"ไม่จริงหรอก..ผมอ่ะนะนอนโรงพยาบาลเหมือนเป็นบ้านหลังที่สองของตัวเองเลย ถึงตอนนี้ผมจะหายแล้วก็เถอะ" ดาวเหนือพูดขึ้น และเริ่มพูดเรื่องของตัวเอง

"คุณคงลำบากมาก"

"ไม่หรอก... ผมมันเลือดนักสู้" เขาพูดพร้อมชูกำปั้นขึ้นด้วยท่าทางร่าเริงสดใส ทำให้คนมองยิ้มตามให้กับความสดใสนั้น

ด้านดาวเหนือที่มองรอยยิ้มบนใบหน้าที่เรียบเฉยก็รู้สึกดีที่เห็นคนข้างๆเขายิ้มได้ แววตาเศร้าของอาทิตย์ไม่เหมาะที่จะอยู่ในแววตาสวยๆของเขา ชายหนุ่มร่างบางเลยใช้กลยุทธ์เล็กเพื่อขจัดของเศร้าของอาทิตย์ออกไป

"คุณรู้มั้ย...เวลาคุณยิ้มแบบนี้แล้วคุณหล่อที่สุดในโลกเลยนะ..อ้าววว" ดาวเหนือพูดหยอกเย้า แต่...เมื่อเห็นน้ำตาของคนข้างๆเขาก็อุทานด้วยความผิดหวัง ที่ได้เห็นรอยยิ้มของอาทิตย์แต่แป็บเดียว

"คุณเป็นอะไรรึเปล่า"

"เปล่าหรอก...คุณทำให้ผมนึกถึงคนๆนึง" อาทิตย์พูดขึ้น เพราะคำพูดก่อนหน้านั้นของดาวเหนือมันเป็นคำพูดของดวงจันทร์ที่เคยพูดกับเขาก่อนที่จะตาย

ในขณะเดียวกัน ประจงและทีมสืบสวนของเขาก็เริ่มรวบรวมหลักฐานเกี่ยวกับสุริยัน พวกเขาพบว่ามีการจ่ายเงินใต้โต๊ะเพื่อปกปิดคดีในหลายระดับ

สันต์รายงานให้ประจงฟัง “พี่ครับ ผมพบหลักฐานการโอนเงินที่เกี่ยวข้องกับเจ้าหน้าที่บางคนในพื้นที่เกิดเหตุ ดูเหมือนจะมีการปิดคดีอย่างไม่โปร่งใส”

“ดีมากสันต์ เก็บหลักฐานทั้งหมดไว้ให้ปลอดภัย เราจะใช้มันเมื่อถึงเวลา” ประจงตอบ

แต่เขาก็รู้ดีว่าการเคลื่อนไหวครั้งนี้อาจทำให้เขาต้องเผชิญหน้ากับอิทธิพลของสุริยันโดยตรง

แระจงกลับมาที่บ้าน เปิดดูข้อมูลที่ได้รับ เขาเริ่มเข้าใจว่าไม่ใช่แค่ดวงจันทร์ที่ตกเป็นเหยื่อของสุริยัน แต่ยังมีอีกหลายคนที่ได้รับผลกระทบจากความประมาทและอำนาจของเขา

เขาตัดสินใจบันทึกข้อมูลทั้งหมดไว้ในสมุดเล่มหนึ่ง พร้อมกับตั้งคำถามว่า “ถ้าผมได้เจอคนรักของคุณ..เขาจะรู้สึกเหมือนกันมั้ยว่าหัวใจคุณอยู่ในร่างผม”