LOGINShare
บทที่ 4
Latest chapter
วิวาห์ลวงรักเจ้าพ่อมาเฟีย บทที่ 8
มาดามเอลิซ่าส่งตัวฉันมารักษาที่ศูนย์พักฟื้นระดับท็อปแห่งหนึ่งในสวิตเซอร์แลนด์ซึ่งมีความเป็นส่วนตัวสูงมาก หลังจากถูกกรอกยานอนหลับเข้าไปจำนวนมาก ร่างกายที่ทรุดโทรมเพราะโรคมะเร็งอยู่แล้วของฉันก็แทบจะพังทลายลง เป็นมาดามเอลิซ่าที่มาช่วยฉันไว้ได้ทันเวลา ในวันนั้น ภาพที่ฉันจำได้แม่นคือ นายหญิงแห่งตระกูลคอร์สิกาผู้สง่างามและเข้มแข็งมาโดยตลอด กำลังคุกเข่าลงต่อหน้าฉัน น้ำตาไหลอาบสองแก้ม เอ่ยคำสารภาพผิดต่อฉันและต่อพ่อแม่ที่ล่วงลับไปแล้วของฉัน แต่เรื่องพวกนี้ สำหรับฉันแล้ว มันไม่สำคัญอีกต่อไป เนื้องอกในสมอง เปรียบเสมือนระเบิดเวลาที่ฝังลึกอยู่ภายใน ฉันอาจจะตายเมื่อไหร่ก็ได้ ความเสียใจเพียงหนึ่งเดียวก็คือ แหวนหยกที่พ่อทิ้งไว้ให้ มันแตกไปแล้ว ฉันเก็บรวบรวมเศษซากของมันอย่างทะนุถนอม ใส่ไว้ในกล่องกำมะหยี่ แต่ไม่ว่าจะพยายามต่อมันอย่างไร มันก็ไม่มีวันกลับคืนมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก หลังจากที่ฉันเข้ารับการรักษาได้สามเดือน ในที่สุดลอเรนโซก็ตามหาฉันจนเจอ ฉันรู้ว่า เป็นเพราะมาดามเอลิซ่าใจอ่อน ไม่เจอกันไม่กี่เดือน เขาดูซูบตอบลงไปมาก ปลายคางเขียวครึ้มไปด้วยตอหนวด นัยน์ตาแดงก่ำเต็มไปด้วยเส้
วิวาห์ลวงรักเจ้าพ่อมาเฟีย บทที่ 7
ลอเรนโซกลับมาที่โรงพยาบาล ทันทีที่โซเฟียเห็นเขา นัยน์ตาของเธอก็เปล่งประกายขึ้นมาทันที เธอยกยิ้มมุมปาก “ลอเรนโซ ฉันรู้ว่าคุณไม่มีทางทิ้งฉัน...” เธอทำท่าจะเข้ามาควงแขนเขา แต่กลับถูกลอเรนโซเบี่ยงตัวหลบอย่างเย็นชา เขามองเธอ แววตาไร้ซึ่งความอบอุ่นเฉกเช่นวันวาน เหลือเพียงสายตาแห่งการจับผิดอันหนาวเหน็บ “เรื่องที่คุณฆ่าตัวตาย เป็นฝีมือเคียร่าบีบบังคับจริง ๆ เหรอ?” โซเฟียไม่คาดคิดว่าเขาจะถามเรื่องนี้อีก จึงแสร้งทำเป็นใจดีสู้เสือ “แน่นอนสิคะ! ลอเรนโซ คุณอย่าไปเชื่อคนอื่น ผู้หญิงพรรค์นั้น...” “ผมเช็กมาแล้ว” ลอเรนโซพูดแทรกขึ้นมา น้ำเสียงราบเรียบไร้คลื่นอารมณ์ มีเพียงความผิดหวังและความเหนื่อยล้าสายหนึ่ง “เคียร่าไม่ได้ติดต่อกับคุณโดยตรงเลย แล้วเธอบีบบังคับคุณยังไง ให้คุณฆ่าตัวตายในวันที่ผมตัดสินใจไปโบสถ์พอดีเป๊ะ?” “หมอบอกว่าความเข้มข้นของยาในเลือดคุณ ไม่ถึงขั้นทำให้เสียชีวิตได้เลยสักนิด การฆ่าตัวตายครั้งนี้ ดูเหมือนการแสดงที่วางแผนมาอย่างดีมากกว่า” น้ำเสียงของลอเรนโซเย็นชาลงเรื่อย ๆ ประโยคสุดท้าย เหมือนเขาพูดตอกย้ำความโง่ของตัวเอง จู่ ๆ เขาก็ตระหนักได้ว่าตัวเองโง่เขลาและน่าสมเพชเ
วิวาห์ลวงรักเจ้าพ่อมาเฟีย บทที่ 6
ลอเรนโซระดมกำลังคนเพิ่มขึ้น แทบจะพลิกแผ่นดินค้นหาไปทั่วเครือข่ายใต้ดินของเมือง แต่กลับไม่พบร่องรอยของเคียร่าแม้แต่น้อย ราวกับว่าเธอไม่เคยมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ ท้ายที่สุด เขาจำต้องบากหน้าไปหาแม่ของเขา ผู้กุมอำนาจที่แท้จริงคนหนึ่งของตระกูลคอร์สิกา “แม่ครับ แม่รู้ไหมว่าเคียร่าอยู่ที่ไหน? เธอหายตัวไป ผมหาเธอไม่เจอ” น้ำเสียงของลอเรนโซเจือความร้อนรนที่แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่ทันสังเกต มาดามเอลิซ่าปรายตามองเขาด้วยสายตาเย็นชา “ไม่ต้องหาแล้ว ในนามของตระกูลคอร์สิกา แม่ได้ยกเลิกสัญญาหมั้นหมายระหว่างลูกกับเคียร่าไปแล้ว ตอนนี้เธอไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับลูกอีกต่อไป” ประโยคนั้นเปรียบเสมือนค้อนปอนด์ที่ทุบลงกลางใจของลอเรนโซอย่างจัง เขารู้สึกวิงเวียนไปชั่วขณะ ก่อนจะโพล่งแย้งออกมาเสียงหลง “ยกเลิกงานหมั้น?! ทำไมครับ! นี่เป็นสัญญาที่ตระกูลมอร์โตแลกมาด้วยชีวิตนะ! พวกเราเคยให้สัตยาบันเลือดกันไว้!” มาดามเอลิซ่ายิ้มเยาะ “สัตยาบันเลือด? ลูกยังจำได้ด้วยเหรอว่านี่คือคำสาบานที่ลูกกรีดเลือดสาบานไว้? แล้วหลังจากนั้นลูกทำอะไรลงไปบ้าง?!” ลอเรนโซจุกจนพูดไม่ออก เขากัดฟันพูดอย่างดื้อรั้น “เคียร่าไม่มีทางยอ
วิวาห์ลวงรักเจ้าพ่อมาเฟีย บทที่ 5
พอได้ยินคำตอบ ใบหน้าของลอเรนโซก็ซีดเผือดลงทันตา! นับตั้งแต่ตอนที่ช่วยชีวิตโซเฟียจนถึงตอนนี้ ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงแล้ว! ปริมาณยาที่เขากรอกลงไป... มากพอที่จะทำให้คนคนหนึ่ง... ภายในเวลาสองชั่วโมง... เขาผลักลูกน้องออกอย่างแรง วิ่งโซซัดโซเซออกจากโรงพยาบาล กระโดดขึ้นรถแล้วขับมุ่งหน้าไปยังวิลล่าของโซเฟียอย่างบ้าคลั่ง ตลอดทาง หัวใจของเขาเต้นรัวไม่หยุด มันเงียบเกินไป โทรศัพท์ของเขาไม่มีข้อความแจ้งเตือนใด ๆ เขากระหน่ำโทรหาเบอร์ของเคียร่า แต่มีเพียงสัญญาณสายไม่ว่างตอบกลับมา ประตูวิลล่ายังคงเปิดแง้มอยู่ ห้องรับแขกยังคงเละเทะ บนพื้นนอกจากขวดยาเปล่าและเศษซากแหวนหยกแล้ว ก็ไม่มีใครอยู่เลย ลอเรนโซหอบหายใจถี่ แทบจะตะโกนก้องร้องเรียก “เคียร่า?!” ไม่มีเสียงตอบรับ คนที่ถูกกรอกยานอนหลับไปครึ่งขวดจะหนีไปไหนได้? ลอเรนโซยืนนิ่งอยู่กับที่ ลางสังหรณ์ร้ายแรงถาโถมเข้ามาในสมองราวกับคลื่นยักษ์ เขานวดขมับที่ปวดตุบ ๆ เกลียดการขาดสติและความอำมหิตของตัวเองในตอนนั้น ถึงอย่างไร... เธอก็เป็นคู่หมั้นของเขา เป็นลูกสาวของผู้มีพระคุณ เป็นเด็กผู้หญิงที่เขาเคยปฏิบัติด้วยอย่างอ่อนโยนในความทรงจำวัยเด็
วิวาห์ลวงรักเจ้าพ่อมาเฟีย บทที่ 4
สิ้นเสียงรายงานของลูกน้อง ลอเรนโซก็ลุกพรวดขึ้นยืนทันที สติสัมปชัญญะทั้งหมดของเขาขาดผึง บนใบหน้าเหลือเพียงความหวาดกลัว “เคียร่า! เธอกล้าดียังไง!” เขาจ้องมองฉันด้วยสายตาแทบจะกินเลือดกินเนื้อ ต่อให้รู้จักกันมาหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาหลุดการควบคุมได้ขนาดนี้ เขาไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้อธิบายแม้แต่คำเดียว กลับส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดด้านหลังลากตัวฉันขึ้นรถอย่างหยาบคาย แล้วมุ่งหน้าไปยังที่พักของโซเฟีย ภายในวิลล่าข้าวของกระจัดกระจายเละเทะ รูปคู่ของเขากับโซเฟียทั้งหมดถูกทุบทำลายจนแตกเกลื่อนพื้น โซเฟียนอนหน้าซีดเผือดอยู่บนเตียง ไร้ซึ่งสัญญาณแห่งชีวิต หน้าอกแทบจะไม่กระเพื่อมไหว เข่าทั้งสองข้างของลอเรนโซอ่อนยวบ เขาแทบจะถลากเข้าไปหาเธอที่เตียง น้ำเสียงของเขาสั่นเครือ มือหนากุมมืออันเย็นเฉียบของโซเฟียไว้แน่น “โซเฟีย! มองผมสิ! ผมไม่แต่งงานแล้ว! คุณลืมตามองผมสิ!” ข้างมือของโซเฟียมีขวดยานอนหลับที่ถูกเปิดฝาทิ้งไว้ และจดหมายลาตายฉบับหนึ่งที่เปื้อนเลือด เธอโยนความผิดเรื่องการฆ่าตัวตายทั้งหมดมาที่ฉัน ในจดหมายเต็มไปด้วยข้อความกล่าวหาฉัน รูม่านตาของลอเรนโซหดเกร็งด้วยความโกรธจัด
วิวาห์ลวงรักเจ้าพ่อมาเฟีย บทที่ 3
เกือบหนึ่งเดือนเต็มที่ลอเรนโซไม่ได้ติดต่อมาหาฉันเลย ดูเหมือนเขาจะทุ่มเวลาทั้งหมดที่มีให้กับโซเฟีย บัญชีโซเชียลมีเดียที่ไม่เคยมีความเคลื่อนไหวใดๆ กลับเริ่มปรากฏร่องรอยของเขากับโซเฟียบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาทำตัวเหมือนคู่รักทั่วไป ไปดูโอเปร่า ไปเที่ยวเกาะส่วนตัว ไปทำทุกอย่างที่เขาเคยบอกว่าไร้สาระสิ้นดี โพสต์ล่าสุด คือภาพถ่ายพรีเวดดิ้งที่เขาสวมสูทสั่งตัดถ่ายคู่กับโซเฟีย พร้อมแคปชั่นว่า อยากเห็นคนที่ผมรักในชุดเจ้าสาวสักครั้ง ฉันยิ้มสมเพชให้ตัวเอง กดไลก์ให้เขาไปหนึ่งที แล้วปิดมือถือทันที วันต่อมา ลอเรนโซโทรมาหาฉันด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เหมือนไม่เต็มใจนัก “เคียร่า เตรียมเอกสารประจำตัวมาให้พร้อม อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกันที่โบสถ์เก่า” เขาไม่รอให้ฉันตอบรับด้วยซ้ำ ก็ชิงวางสายไปเสียก่อน นี่เป็นครั้งแรกในรอบห้าปี ที่เขาเป็นฝ่ายเอ่ยปากชวนไปที่โบสถ์ ฉันกำลังจะพิมพ์ข้อความปฏิเสธ แต่จู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ทวงแหวนหยกที่พ่อทิ้งไว้ให้คืนมา ก่อนจะจากไป อย่างน้อยต้องเอามันกลับคืนมาให้ได้ ฉันเดินทางไปยังโบสถ์เก่าแก่ประจำตระกูล ถนนสายเดิมที่คุ้นตา ตลอดห้าปีมานี้ฉันผ่านทางนี้มานั
