ตอนที่ 21 ค้างคืน

ตอนที่

21

ค้างคืน

หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจที่ศูนย์เรียนรู้  กลุ่มนักศึกษาก็พร้อมออกเดินทางต่อไปยังจุดหมายปลายทางถัดไป นั่นคือที่พักริมทะเล รถบัสแล่นออกมาจากศูนย์ทิ้งความร่มรื่นของป่าไม้ไว้เบื้องหลัง

มุ่งหน้าสู่ท้องทะเลสีครามที่รออยู่เบื้องหน้า แสงแดดยามบ่ายเริ่มอ่อนลง บรรยากาศในรถอบอวลไปด้วยความตื่นเต้นและรอยยิ้มของนักศึกษา

ปรายฟ้านั่งริมหน้าต่างมองวิวทิวทัศน์ที่เปลี่ยนผ่านไปเรื่อย ๆ ข้าง ๆ เธอ ภาคภูมิกำลังก้มอ่านอะไรสักอย่างด้วยความตั้งใจแต่ก็มีบางจังหวะที่เงยหน้าขึ้นมามองเธอ

กัสที่นั่งกับณัฐพลไม่วายที่จะแอบหยิกแก้มของณัฐพลเบา ๆ เมื่อเขาแกล้งหลับพิงไหล่ของเธอ ส่วนมีนาและชัยวัฒน์ก็ยังคงเถียงกันเรื่องเพลงที่เปิดในรถ เสียงหัวเราะและเสียงแซวกันดังเป็นระยะ สร้างความครึกครื้นตลอดการเดินทาง

“นักศึกษามีใครอยากเป็นนักร้องบ้าง ใครอยากโชว์ลูกคอเป็นเพลงแรกค่ะ” อาจารย์สุภาวิณีเอ่ยถามขึ้นมาเท่านั้นแหละ บรรยากาศในรถก็เปลี่ยนเป็นคอนเสิร์ตเคลื่อนที่ทันที

กัสและณัฐพลอาสาเป็นคู่แรก พวกเขาร้องเพลงคู่รักหวาน ๆ ด้วยเสียงที่ประสานกันอย่างน่ารัก ทำให้เพื่อน ๆ ในรถส่งเสียงกรี๊ดและแซวกันยกใหญ่

“โอ๊ย!!! หวานกว่าน้ำตาลก็คู่นี้แล้วแหละ” มีนาแซวพร้อมกับส่งสายตากระเซ้าเย้าแหย่

หลังจากคู่กัสกับณัฐพลจบลง ชัยวัฒน์ก็รีบคว้าไมค์ส่งให้มีนาทันที

“ตาเธอแล้วแม่คุณ” 

“ไม่เอาอ่ะ นายร้องเองสิ” มีนาปฏิเสธเป็นพัลวัน

“ร้องเลยมีนา ร้องเลย” ชัยวัฒน์ยังคงคะยั้นคะยอ สุดท้ายมีนาก็ยอมแพ้เธอจับไมค์อย่างไม่เต็มใจนักแต่เมื่อเสียงดนตรีดังขึ้น เธอก็เริ่มร้องเพลงแนวป๊อบร็อกด้วยเสียงที่ทรงพลังเกินคาด ทำให้ทุกคนในรถปรบมือกันถ้วนหน้า

“เฮ้ย!!! ไม่ธรรมดานี่หว่ามีนา” ชัยวัฒน์ที่ตอนแรกกวนประสาทแต่ตอนนี้เอ่ยชมอย่างจริงใจ

มีนายิ้มแก้มปริแทบแตก “ก็แน่นอนอยู่แล้ว ใครจะไปเหมือนนายเสียงเหมือนกบถูกเหยียบ”

เมื่อทุกคนได้ยินก็หัวเราะเพราะมีนาพูดใส่ไมค์ทำให้ทุกคนบนรถได้ยินแม้แต่อาจารย์ก็หัวเราะไปด้วย

ภาคภูมิเองก็แอบยิ้มมุมปากแล้วก็หัวเราะให้กับเพื่อนของเขา ปรายฟ้าเองก็สนุกสนานไปกับบรรยากาศ เธอหันไปชวนภาคภูมิ

“นายไม่ลองร้องบ้างเหรอภาคภูมิ”

ภาคภูมิส่ายหน้าเล็กน้อย “ผมไม่ถนัดร้องเพลง”

“โธ่!!! แค่นิดหน่อยน่า จะได้ปลดปล่อยไง” ปรายฟ้าพยายามคะยั้นคะยอแต่ภาคภูมิก็ยังคงส่ายหน้าพลางยิ้มบาง ๆ บรรยากาศในรถยังคงเต็มไปด้วยเสียงเพลงและเสียงหัวเราะของเหล่าวัยรุ่นที่กำลังสนุกกับการเดินทาง

เมื่อรถบัสมาจอดเทียบท่าที่พักริมทะเล ทุกคนต่างรีบขนกระเป๋าลงจากรถด้วยความตื่นเต้น เสียงคลื่นซัดเข้าฝั่งเบา ๆ และลมทะเลเย็น ๆ พัดผ่านมาสร้างความสดชื่นทันทีที่ก้าวลงจากรถ

“นักศึกษา ฟังทางนี้นะคะ คืนนี้เราจะยังไม่มีกิจกรรมอะไร อาจารย์จะให้พักผ่อนเต็มที่ก่อน พรุ่งนี้เช้าเจอกัน” 

“ห้องพักของเราจะพักห้องล่ะสามคนนะคะ” 

เสียงฮือฮาของนักศึกษาดังขึ้นเหมือนกำลังพยายามจะจับกลุ่มกันเพื่อนอนด้วยกันแต่อาจารย์ก็เริ่มอ่านรายชื่อ

“ห้อง 101 กัส มีนา ปรายฟ้า”

กัสกับมีนาหันมายิ้มกว้างให้กัย ปรายฟ้ารู้สึกโล่งใจที่ได้อยู่กับเพื่อนสนิท

“ห้อง 102 ภาคภูมิ ณัฐพล ชัยวัฒน์”

ภาคภูมิพยักหน้ารับคำอย่างสงบ ส่วนชัยวัฒน์กับณัฐพลก็หันมาชนหมัดกันเบา ๆ อย่างดีใจ

“และห้อง 103...” อาจารย์อ่านรายชื่อไปเรื่อย ๆ จนจบพร้อมกับมอบกุญแจให้แต่ละห้องด้วย

ปรายฟ้ารู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่าห้องของพวกเธออยู่ติดกับห้องของภาคภูมิ

“ห้องของเราอยู่ใกล้กันเลยนะพล” กัสหันไปบอกณัฐพลแล้วก็ยิ้มออกมา

“ดีเลย จะได้เดินไปหากันง่าย ๆ” ณัฐพลยิ้มกริ่มแล้วก็เดินไปหากัส

มีนาหันมามองปรายฟ้าพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม “ปลายฟ้าโชคดีจริง ๆ เลยนะ เราได้อยู่ใกล้เจ้าชายน้ำแข็งเราจะได้ไม่ร้อน”

“แกก็พูดไปนั่น” 

ในขณะที่นักศึกษากำลังฮือฮาพูดคุยกันอยู่นั้นเอง อาจารย์ก็พูดขึ้นมา

“ส่วนอาหารเย็นเจอกันตรงนี้หกโมงเย็นอาจารย์จองร้านหมูกระทะริมทะเลไว้ให้แล้ว” เมื่ออาจารย์พูดจบทุกคนก็ร้องออกมาด้วยความดีใจ

“ตอนนี้เอาสัมภาระไปเก็บที่ห้อง อาบน้ำแต่งตัวให้พร้อมเพื่อไปกินหมูกระทะเย็นนี้” อาจารย์พูดจบนักศึกษาต่างก็แยกย้ายกันไปที่ห้องของตัวเอง

หลังจากรับกุญแจห้องแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายเข้าห้องพักเพื่อจัดสัมภาระ ห้องพักเป็นแบบเรียบง่ายแต่สะอาดและมีกลิ่นอายของทะเล

ปรายฟ้า กัสและมีนา จัดกระเป๋าของตัวเอง เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะดังลอดออกมาจากห้องพักหญิง แต่ไม่นานนักเสียงกรีดร้องของกัสก็ดังขึ้น

“ว้ายยยยยยยยยยยยยย!!!” กัสกรีดร้องสุดเสียง

“ตะขาบ!!!! ตะขาบ!!!”

ปรายฟ้าและมีนาหันไปมอง เห็นตะขาบตัวใหญ่กำลังเลื้อยอยู่บนพื้นห้องกัสกระโดดขึ้นไปยืนบนเตียงตัวสั่น

“โอ๊ย!!! กัส!!! ใจเย็น ๆ สิ” มีนาพยายามปลอบแต่ตัวเองก็แอบกลัวไม่แพ้กัน

เสียงกรีดร้องของกัสทำให้ภาคภูมิ ชัยวัฒน์และณัฐพล ที่เพิ่งจัดของเสร็จและกำลังจะออกจากห้องพักต้องรีบวิ่งมาดู

“เกิดอะไรขึ้นครับ” ภาคภูมิถามเสียงเรียบแต่แฝวความตกใจ

“ตะขาบค่ะ!!! ตะขาบตัวเบ้อเริ่มเลย!!! มันจะกินกัส!!!” กัสตอบเสียงสั่นเครือ ชี้ไปยังตะขาบที่กำลังเลื้อย ๆ

ชัยวัฒน์เห็นดังนั้นก็หัวเราะออกมา “โอ๊ย! แค่ตะขาบเอง! เดี๋ยวจัดการให้!” เขาพูดพลางจะเข้าไปในห้องแต่มีนาจับแขนไว้

“นายรีบเข้ามาจัดการ ฉันขนลุกไปหมดแล้ว” มีนาบอกกับชัยวัฒน์

ภาคภูมิเห็นปรายฟ้าที่กำลังพยายามหาวิธีจัดการกับตะขาบ แต่ดูเหมือนจะลังเล

เขาจึงก้าวเข้าไปในห้องอย่างใจเย็น เขามองหาไม้กวาดหรืออะไรสักอย่าง  เขาใช้ไม้กวาดตีตะขาบแล้วเขี่ยตะขาบให้ลงไปในถังขยะแล้วรีบเอาออกไปทิ้งข้างนอกอย่างรวดเร็ว

“เรียบร้อยแล้ว” ภาคภูมิบอกเสียงเรียบแต่ก็อดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นปรายฟ้าที่ยังคงหน้าซีดเล็กน้อย

“คุณโอเคไหม” เขาหันมาถามปรายฟ้า

ปรายฟ้าพยักหน้าเบา ๆ “โอเค ขอบใจนะนายช่วยได้เยอะเลย”

ณัฐพลรีบเข้าไปปลอบกัสที่ยังคงขาสั่นอยู่บนเตียงส่วนชัยวัฒน์ก็แอบกระซิบกับมีนา

“เห็นไหมล่ะ ฉันเก่งกว่าไอ้มนุษย์น้ำแข็งเยอะเลย” มีนาได้แต่ส่ายหน้ากับความขี้โม้ของเขา

“เก่งยังไงไม่ทราบ ทำไมภาคภูมิได้เป็นคนจัดการล่ะ” มีนาพูดขึ้นมาอย่างนั้นทำให้ชัยวัฒน์ได้แต่เกาหัวเขิน ๆ