ตอนที่ 5 ประกายไฟคู่กัด

ตอนที่ 5 ประกายไฟคู่กัด

เช้าวันรุ่งขึ้น ณ พื้นที่จัดงานแฟร์นวัตกรรม ความตึงเครียดจากเหตุการณ์เมื่อวานยังคงอบอวลอยู่ระหว่างภาคภูมิและปรายฟ้า ทั้งคู่ต่างทำงานของตัวเองเงียบๆ แต่ก็รับรู้ถึงการมีอยู่ของอีกฝ่ายตลอดเวลา บรรยากาศรอบตัวราวกับมีกำแพงน้ำแข็งกั้นกลาง

วันนี้เป็นวันสำคัญของการขึ้นโครงสร้างหลักของบูธต่างๆ และทีมของภาคภูมิกำลังสาละวนอยู่กับการประกอบแผงเหล็กขนาดใหญ่ด้วยความแม่นยำ ทุกสกรูถูกขันอย่างแน่นหนา ทุกข้อต่อถูกตรวจสอบอย่างละเอียด ราวกับกำลังสร้างสะพานแขวนขนาดยักษ์

"ตรวจสอบระยะห่างของจุดยึดให้เป๊ะนะครับ หากคลาดเคลื่อนเพียงเล็กน้อยจะส่งผลต่อความแข็งแรงโดยรวม" ภาคภูมิสั่งเพื่อนร่วมทีมด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขากำลังถือแบบแปลนขนาดใหญ่และวัดระยะอย่างพิถีพิถัน

ในขณะเดียวกัน ทีมของปรายฟ้าก็เริ่มนำอุปกรณ์ตกแต่งขนาดใหญ่เข้ามาในพื้นที่ ไม่ว่าจะเป็นจอ LED ขนาดมหึมา แผงไฟนีออนรูปทรงแปลกตา และแผ่นอะคริลิกสีรุ้งยักษ์สำหรับตกแต่งด้านหน้าบูธ เสียงหัวเราะของพวกเธอดังสลับกับเสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆ สร้างความขัดแย้งทางอารมณ์กับความเคร่งขรึมของฝั่งวิศวะอย่างสิ้นเชิง

"ปรายๆ ดูนี่สิ ถ้าเราติดแผ่นอะคริลิกรูปก้อนเมฆตรงนี้เพิ่มเข้าไปอีกนิด จะได้ฟีลเหมือนอยู่บนสวรรค์เลยนะ!" กัสพูดอย่างตื่นเต้น

"จริงด้วยกัส! แล้วตรงนี้เราจะยิงโปรเจกเตอร์เป็นรูปดาวเคราะห์น้อย ให้เหมือนลอยได้!" ปรายฟ้าเสริมด้วยแววตาเป็นประกาย

ภาคภูมิได้ยินบทสนทนาเหล่านั้น ก็อดถอนหายใจในใจไม่ได้ "สวรรค์อะไรกัน นั่นมันงานนะ ไม่ใช่โลกนิทาน" เขาคิด

ไม่นาน ความขัดแย้งเรื่องการจัดวางก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง

"ภูมิคะ! คือว่าจอ LED ขนาด 5 เมตรที่เราสั่งมา มันจำเป็นต้องติดตรงผนังบูธด้านในสุด เพื่อให้ได้มุมมองที่สมบูรณ์ที่สุดนะคะ" ปรายฟ้าเดินเข้ามาหาภาคภูมิพร้อมกับช่างติดตั้งที่กำลังลังเล

ภาคภูมิเงยหน้าขึ้นจากแบบแปลน "แต่จุดนั้นคือตำแหน่งของแผงควบคุมระบบไฟฟ้าหลัก และโครงสร้างไม่สามารถรับน้ำหนักจอขนาดนั้นได้หากไม่มีการเสริมแรงเพิ่มเติม"

"ก็เสริมแรงสิคะ!" ปรายฟ้าตอบอย่างรวดเร็ว

"ถ้าไม่ติดตรงนั้น ผู้เข้าชมจะเห็นไม่ชัดนะคะ!"

"การเสริมแรงต้องใช้เวลาในการออกแบบและติดตั้งโครงสร้างใหม่ ซึ่งจะทำให้งานล่าช้าไปอย่างน้อยสามวัน และใช้งบประมาณเพิ่มอีกหลายหมื่นบาท" ภาคภูมิอธิบายอย่างใจเย็นแต่หนักแน่น

"ทางเราเน้นประสิทธิภาพและการควบคุมงบประมาณครับ"

"คุณก็เอาแต่ประสิทธิภาพกับงบประมาณ! แล้วความสวยงาม ความดึงดูดใจไปอยู่ตรงไหนคะ! ถ้าไม่มีใครอยากเข้าบูธ นวัตกรรมที่คุณภาคภูมิภูมิใจนักหนามันก็ไร้ค่า!" ปรายฟ้าเริ่มเสียงสูงขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความหงุดหงิด

"นวัตกรรมมีคุณค่าในตัวของมัน ไม่ต้องใช้แสงสีเสียงฉาบฉวยมาช่วยหรอกครับ" ภาคภูมิตอบกลับอย่างไม่ลดละ "มันคือหลักการพื้นฐานที่เด็กวิศวะทุกคนเข้าใจ"

"แต่ฉันไม่เข้าใจค่ะ! เพราะฉันไม่ใช่วิศวะ และฉันเชื่อว่าคนทั่วไปก็ไม่ใช่วิศวะเหมือนคุณ!"

ระหว่างที่ภาคภูมิและปรายฟ้ากำลังถกเถียงกันอย่างดุเดือด ชัยวัฒน์ที่กำลังขนกล่องอุปกรณ์เดินผ่านมาพอดี ได้ยินเสียงโวยวายของปรายฟ้าก็ยิ้มมุมปาก เขาเห็นปรายฟ้ากำลังทำหน้ายุ่งๆ ก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปแซว