ตอนที่ 8 ปฏิบัติการเลิกเนิร์ด

“เจ้าหญิง...”

คนตัวเล็กสับเท้าวิ่งไปหาเจ้าหญิง หลังแยกย้ายกับแตงโมเมื่อนาทีก่อนตอนเลิกคลาส

“มีอะไรเหรอ” เจ้าหญิงเงยหน้าจากโทรศัพท์ขึ้นมอง

“คือเรามีอะไรอยากให้ช่วยหน่อยน่ะ”

“ว่ามาเลย อยากให้เราช่วยอะไรล่ะ”

พูดแล้วก็เก็บมือถือลงกระเป๋าเพื่อตั้งใจฟัง ส้มหวานสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เธอประสานมือไว้ด้านหน้าแล้วพูดในสิ่งที่ต้องการออกไป

“เจ้าหญิงมีอะไรอยากแนะนำเรามั้ย แบบว่า... การแต่งตัวหรือการแต่งหน้าน่ะ เราอยากสวยแบบเจ้าหญิงบ้าง”

“เอะ”

“หื้อ”

“ต้าวจ้มน่ารักกว่าเราอีกน้า”

เจ้าหญิงบีบแก้มนิ่มส้มหวานทั้งสองข้าง สายตาที่มองมีแต่ความเอ็นดูจนคนโดนบีบแก้มทำตาปริบๆ ใส่ตอนถูกชม

ส้มหวานแค่อยากได้คำแนะนำจากคนฮอตแบบเจ้าหญิงบ้าง เธอเป็นดาวเด่นของคณะแพทย์เลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็มีแต่หนุ่มๆ มารุมขายขนมจีบ

เธออยากได้คำแนะนำจากคนสวย เผื่อจะได้เอามาปรับใช้กับตัวเองบ้าง ไม่งั้นคงจะดูจืดชืดแบบนี้ไปตลอดแน่

“ถ้างั้นไปที่คอนโดเรามั้ย เดี๋ยวช่วยสอนแต่งหน้าให้” เจ้าหญิงเสนอความคิดขึ้น จนส้มหวานยิ้มกว้างออกมา

“จริงเหรอ เจ้าหญิงจะสอนเราจริงเหรอ”

“จริงสิ ใครเขาจะหวงทริคเพื่อนกันล่ะ”

“ถ้างั้นวันนี้เราฝากตัวด้วยนะ”

ส้มหวานดีใจจนยิ้มไม่หุบ เธอจับมือเจ้าหญิงแล้วบีบแน่นเพื่อขอบคุณ พากันควงแขนเรียกรถกลับคอนโด แต่ดันมีรุ่นพี่หนุ่มหล่อที่รู้จักเจ้าหญิงอาสาขับรถไปส่งพวกเธอแทน

ส้มหวานนั่งนิ่งเป็นหุ่นให้เจ้าหญิงแต่งหน้า โดยชุดที่ใส่อยู่ก็นำเสนอโดยเจ้าของห้องที่จับเธอแต่งตัวเป็นตุ๊กตา

เจ้าหญิงบอกว่ามันคือแฟชั่นแบรนด์จากเวียดนามที่กำลังฮิต เสื้อตัวจิ๋วเข้ากับกระโปรงตัวน้อยสั่นเต่อ พอใส่แล้วดูเป็นสาวหวานที่ดูเซ็กซี่ขึ้นมาทันทีเลย

“รู้มั้ยว่าจุดอ่อนผู้ชายอยู่ตรงไหน” เจ้าหญิงที่กำลังใช้บรัชเกลี่ยลิปสติกบนปากเธอถามขึ้น

“ตรงไหนเหรอ”

“ที่หูกับต้นคอ”

ส้มหวานมุ่นคิ้วไม่เข้าใจ แต่ประโยคถัดมาของเจ้าหญิง ทำเธอทั้งหน้าและใบหูเห่อร้อนไปหมดเลย

“แล้วก็ตรงนั้นอ่อนไหวที่สุดเลย”

“ตรง- ตรงนั้น”

“หน้าแดงหมดแล้วนะ”

เจ้าหญิงยิ้มเอ็นดูส้มหวาน ก่อนจะวางแปรงไว้บนโต๊ะแล้วจ้องมองหาจุดจะเติมอีก

เธอแต่งหน้าให้ส้มหวานโทนสีชมพู มีกลิตเตอร์วิบวับที่เปลือกตาและปากชุ่มฉ่ำแดงระเรื่อ มีกรีดหางตาบางๆ ให้ดูมีมิติมากขึ้น บวกกับคอนแทกเลนส์ยิ่งทำให้ตาเป็นประกาย

“เราถามอะไรหน่อยได้มั้ยเจ้าหญิง”

“ถามได้เลยไม่ต้องเกรงใจเราหรอก”

ส้มหวานเม้มปากเข้าหากัน ก่อนจะถามสิ่งที่ใคร่รู้ออกไปเสียงค่อย กลัวจะทำให้อีกฝ่ายไม่สบายใจเอาได้

“เจ้าหญิงกับพี่เสือไปรู้จักกันได้ไงเหรอ” เธอถามออกไปแล้วหลุบตาลงเล็กน้อย

“อ๋อ พี่จ้าวขาพี่สาวเรากำลังจะแต่งงานกับพี่สรันย์” เจ้าหญิงตอบกลับแล้วใช้แป้งปัดแก้มบางๆ ให้เธอ

“พี่สรันย์พี่ชายคนโตน่ะเหรอ”

“ใช่ อย่าบอกว่าส้มหวานคิดว่าเราเป็นเด็กพี่เสือน่ะ”

“ก็... ก็เจ้าหญิงเซ็กซี่มากนี่นา ผู้หญิงของเขามีคนแต่สวย”

พูดแล้วก็พาให้เจ้าหญิงขำพรืดไม่ห่วงสวย ท่าทางของส้มหวานเชื่องซึมเหมือนแมวน้อยตัวขาวผ่อง แค่คิดว่าต้องไปเป็นผู้หญิงของเสือเจ้าหญิงก็ขนลุกจะแย่แล้ว

“เพราะซื่อแบบนี้ไงก็เลยไม่รู้ว่าโดนคนเขาอิจฉา”

“คืออะไรเหรอ”

“ไม่มีอะไรหรอก เอาเป็นว่าเราจะปกป้องแกเอง”

ส้มหวานไม่เข้าใจที่เธอพูด แต่ก็พยักหน้ารับหงึกหงัก ก่อนจะรับกระจกจากมือเจ้าหญิงมาส่องดูหลังแต่งหน้าเสร็จ

“ดูสิ โคตรจะน่ารักเลย” เจ้าหญิงเอ่ยชมเธอไม่ขาดปาก

“เจ้าหญิงแต่งหน้าเก่งจังเลย”

“นางแบบสวยอยู่แล้วต่างหาก”

สองสาวนั่งหัวเราะคิกคักด้วยกันสองคน กระทั่งมีคนมากดออดหน้าห้องเจ้าหญิงถึงหันไปให้ความสนใจแทน

“เดี๋ยวมานะ”

“อื้ม”

ส้มหวานพยักหน้ารับแล้วส่งยิ้มให้ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเดินไปส่องกระจกบานใหญ่เต็มตัวแล้วยิ้มคนเดียวใหญ่เลย

เธอแอบดึงกระโปรงลงนิดๆ เพราะรู้สึกมันสั้นไป แต่พอเข้ากับเสื้อและการแต่งหน้ามันเลยดูลงตัวไปทุกส่วนเลย ส้มหวานหมุนตัวไปมาก่อนหันหน้าไปทางประตูพอดี

“เมื่อไหร่พ่อเธอจะเลิกจับคู่เราสองคนบอกแล้วไงว่า...”

“พี่เสือ”

ดวงตากลมโตเบิกกว้างตกใจ เมื่อเห็นเสือเดินเข้ามาด้วยสีหน้ายุ่งๆ ดูไม่สบอารมณ์ แต่พอได้เห็นเธอคิ้วเข้มของเขาก็ยิ่งขมวดหนักกว่าเดิม

“นี่เธอ... มาทำอะไรที่นี่” เสือไล่สายตามองคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำส้มหวานไม่มั่นใจในตัวเองขึ้นมาดื้อๆ

“แล้วพี่เสือมาทำอะไรที่ห้องเจ้าหญิงคะ”

“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก”

ส้มหวานขบปากล่างเบาๆ แล้วกำชายกระโปรงแน่น ทีเขายังอยากรู้เรื่องของเธอเลยนี่ แต่ทำไมพอโดนสวนกลับบ้างดันบอกว่าไม่ใช่เรื่องของเด็กได้ไง

“อาหารที่สั่งกำลังจะมาส่งพอดี ขอเวลาห้านาทีนะแก” เจ้าหญิงโพล่งขึ้นแล้วโบกมือถือไปมา ก่อนจะรีบวิ่งแจ้นออกจากห้องไป

เสือระบายลมหายใจแรงแล้วสืบเท้ามาใกล้ เขาจ้องส้มหวานเขม็งจนเธอก้าวเท้าถอยหลังอย่างหวั่นประหม่า

“แต่งตัวอะไรของเธอวะ”

“เจ้าหญิงบอกว่าชุดแบบนี้กำลังฮิตเลยค่ะ”

ใบหน้าจิ้มลิ้มค่อยๆ แย้มยิ้มเล็กน้อย เสื้อผ้าชุดนี้ค่อนข้างเปิดโชว์เนื้อหนังช่วงบน แล้วกระโปรงก็สั้นเต่อเห็นขาอ่อน ทำเสือกัดกรามกรอดหัวเสียจนชักสีหน้าดุใส่เธอ

“มันไม่สวยเหรอคะ”

“ไปเปลี่ยน”

“ทำไมล่ะ มันก็... มันก็น่ารักดีออกนี่นา”

ส้มหวานเริ่มพูดตะกุกตะกัก สายตาพิฆาตของเขาทำเธอหมดความมั่นใจหมดเลย

“ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหนเลย ไปเปลี่ยนไป” เสือกดเสียงต่ำแล้วออกคำสั่งให้เธอไปเปลี่ยนชุดกลับ

“ใจร้าย”

“อะไรนะ”

“พี่เสือใจร้าย...”

คนตัวเล็กงุดหน้าแล้วเม้มปากแน่น ใต้ตาร้อนผ่าวขึ้นมากับคำพูดที่สุดจะใจร้ายของเสือ แค่สายตาก็ทำเธอประหม่าพออยู่แล้ว นี่ยังสาดคำพูดใจดำใส่ให้เธอรู้สึกแย่อีก

เธอคงจะเฉิ่มแล้วก็จืดอย่างที่รุ่นพี่บอก เพราะหนุ่มฮอตติดอันดับท็อปเทียร์ของวิศวะยังไม่เหลียวมองเลย

“บอกให้ไปเปลี่ยนไม่ได้ยินเหรอไงหมวย” เสือเริ่มขึ้นเสียงใส่ เมื่อเห็นว่าเธอยืนนิ่งไม่ยอมทำตามที่สั่ง

“พี่เสือไม่ชอบเลยเหรอคะ”

“หะ”

“แบบนี้ไม่ชอบสักนิดเลยเหรอ”

น้ำเสียงเธอแผ่วเบาตามความมั่นใจที่ลดลง ก่อนจะช้อนตาสบมองกับคนตัวสูงกว่าแล้วทำหน้างอใส่เขาที่มองมา

“ที่พี่ไม่ชอบเราเพราะว่าเราเฉิ่มแล้วก็จืดใช่มั้ยคะ”

“ก็ด้วยส่วนนึง อีกส่วนคือเธอเป็นน้องสาวไอ้สิงห์”

ส้มหวานหายใจแรงเพราะอยากเอาชนะ ไม่รู้เธอเอาความกล้ามาจากไหนถึงได้พูดประโยคนี้ออกไปต่อหน้าเขา

“งั้นก็ให้เราพิสูจน์สิ”

“พิสูจน์ยังไง”

“เราจะทำให้พี่มีอารมณ์ภายใน 3 นาที... แค่ 3 นาที”