LOGINShare
ตอนที่ 10 หวงเนื้อหวงตัวบ้างเถอะ
Last Updated:
2025-08-08 00:38:01-คนโปรด-
วันนี้คนโปรดมาทำงานแต่เช้าตามปกติเหมือนอย่างทุกวัน แต่สิ่งที่ไม่ปกติในวันนี้คือ ขณะนี้สายตาหลายคู่กำลังเหลือบมองจับจ้องมาทางคนโปรดอย่างสนใจ เพราะเขาไม่ได้อยู่ในชุดนักศึกษาเหมือนกับทุกครั้ง แต่วันนี้เลือกใส่เป็นชุดไพรเวทที่ดูสะดุดตา คนโปรดใส่เอี๊ยมยีนสีขาว ซึ่งเป็นขาสั้นเหนือเข่าขึ้นมานิดหน่อย คู่กับเสื้อยืดสีชมพูอ่อนที่ซ่อนความน่ารักเอาไว้ แมทช์กับรองเท้าผ้าใบหุ้มข้อสีขาว ให้ลุคที่ดูสดใสและผ่อนคลาย คนโปรดรู้สึกถึงสายตาที่มองมาอย่างชัดเจน แต่ก่อนที่จะมีใครเข้ามาทักหรือพูดอะไร คนโปรดรีบดีดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งประจำ แล้วเดินขึ้นไปยังห้องผู้บริหาร ก๊อก ก๊อก ก๊อก “เข้ามา” “ขออนุญาตครับ” คนโปรดพูดขณะเปิดประตูเข้าไป “อ้าว มีไรแต่เช้า?” เขาเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ แต่ใบหน้ายังคงก้มดูอยู่ที่จอมือถือในมือ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองคนที่เข้ามา จากนั้นเขาก็ไล่สำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วก็เอามือเท้าคาง “ขอโทษนะครับ ..ผมใส่กางเกงขาสั้นมา.. เป็นอะไรรึเปล่าครับ? ผมเห็น..พี่ๆ เขา มองผมแปลกๆ” “หึ” คนตรงหน้าขำเล็กน้อย กับประโยคเริ่มต้นของคนโปรด “ไม่แปลกสิแปลก กล้ามากนะเรา” หัวใจผมเต้นเร็ว ตายแล้วเรา ทำไงดี จะโดนดุมั้ยเนี่ย “ขอโทษครับ” ผมก้มหัวลงขอโทษเขาอย่างสุภาพ “คุณธ- พี่ธามบอกว่าให้สบายๆ เหมือนอยู่บ้าน ผมเลย...” คนอายุมากกว่ากุมขมับ แต่ก็แอบยิ้มเล็กน้อย “แต่ว่าผมมีเหตุผลนะครับ ช่วงนี้มันร้อนมากเลยครับ จริงอยู่ที่แอร์ก็เปิด แต่เอ่อ..จริงๆ ผมอยากแต่งตัวแบบอื่นมากกว่าชุดนักศึกษาครับ!” “ฮ่าๆ ฮ่าๆ” คุณธามระเบิดขำออกมา ? ผมมองเขาด้วยความงุนงง “โอเคๆ ผมดู..มันก็โอเคอยู่นะ ไม่ได้มากอะไร ใส่มาได้” เขาว่าออกมาด้วยท่าทางสบายๆ “จริงเหรอครับ ขอบคุณครับ” คนโปรดตอบรับด้วยน้ำเสียงที่สดใสขึ้นมาอย่างชัดเจน “นั่งก่อนสิ” เขาเอ่ย คนโปรดเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ “ใส่มาได้เลย ชิลล์ๆ เราไม่ได้เคร่งอะไร คนใส่ชุดสบายๆ กันก็มี พี่ว่าโปรดใส่ชุดนี้ก็น่ารักดี อันไหนเราใส่แล้วมั่นใจก็ใส่มาเลย” “แต่อย่าให้สั้นมากนะ เดี๋ยวคนอื่นเขาทำงานกันไม่ได้” ผมหรี่ตามองเขาอย่างเป็นกันเอง “พูดไป” “เอ้า จริงๆ” เขาหัวเราะเบาๆ อย่างไม่จริงจัง ผมยิ้มบาง ก่อนจะพูดขึ้น “พี่ธามก็ดูเป็นคนน่ารักเหมือนกันนะครับ” “งั้นเหรอ?” เขาเลิกคิ้ว “ใช่ครับ ตอนแรกๆ พี่ดูดุๆ แต่วันนี้ดูเป็นคนตรงๆ พูดเพราะ” “ดูยาวๆ ไปก่อน อย่าเพิ่งตัดสิน” “ก็จริง ไม่เหมือนใครบางคน”... “ใคร? ไอ่ไนท์เหรอ มะ หมายถึงไนท์เหรอ?” “ไม่มีอะไรหรอกครับ” “ใส่มาได้ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ” ? ทันใดนั้นผู้บริหารก็พูดเสริมขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ … “เอ่อ…อะไรครับ?” ติ๊ดๆๆๆ ก่อนเขาจะตอบอะไร เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะ เขากดรับเปิดลำโพงอย่างรวดเร็ว “คุณธามคะ มีสายเข้าค่ะ” เสียงจากปลายสาย “งั้น..ไว้ค่อยคุยกัน” คุณธามหันมาพูดกับผม ผมพยักหน้า “ครับ” แล้วเดินไปที่ประตู ก่อนปิดประตูก็หันกลับมา “สู้ๆ ครับ” พร้อมชูสองนิ้วโบกไปมาให้คนในห้อง เมื่อเห็นเขาพยักหน้ารับ ผมก็ปิดประตูเบาๆ ไนท์ที่เพิ่งออกมาจากห้องผู้บริหารร่วมซึ่งอยู่ตรงข้ามกัน ยืนมองคนโปรดอยู่เงียบๆ ตั้งแต่เมื่อครู่นี้ “อะ อ้าว” คนโปรดที่เห็นไนท์ก็อุทานขึ้น แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ร่างสูงก็ดันเดินลงลิฟต์ไปอย่างทันที โดยไม่รีรออะไร คนโปรดส่ายหัวเบาๆ ผมได้ย้ายโต๊ะทำงานมาอยู่ติดกับผนังห้องของพี่โดนัท ซึ่งถัดกันไปเป็นห้องของพี่ไนท์ ผมได้ย้ายมาเพราะไม่ต้องไปฝึกงานคอนเทนต์ครีเอทีฟแล้ว พี่โดนัทเล่าให้ฟังว่าคุณธามเขารับทราบแล้วและก็ไม่ได้ว่าอะไร 14:00 น. ผมหยิบชีทบนโต๊ะที่ถึงได้มาซึ่งเป็นเรื่องย่อมินิซีรีส์เรื่องใหม่ของไนท์ ก่อนจะเดินเอาไปให้เขาที่ห้อง ก๊อก ก๊อก ก๊อก คนโปรดเคาะประตูเบาๆ ไม่รอให้อีกฝ่ายอนุญาต คนโปรดก็ผลักประตูเข้าไปเลย เพราะมองเห็นผ่านทางมู่ลี่แล้วว่ามีแค่ร่างสูงที่อยู่ในห้อง และคาดว่าเจ้าของห้องก็คงเห็นแล้วว่าตนมา ผ่านทางหน้าต่างเช่นกัน “รู้แล้วใช่มั้ยครับ ว่าจะมีโปรเจกต์ที่เป็นวายมินิซีรีส์ อันนี้เป็นเนื้อเรื่องครับ ถ้ามีปัญหาหรือสงสัยตรงไหนถามผมได้” ผมพูดพร้อมกับวางชีทไว้ให้เขาตรงหน้า ผมไม่ได้นั่งลงที่เก้าอี้ เพียงแต่วางชีทให้เขา เพราะไม่ได้มีอะไรจะคุยเพิ่มเติม และไม่อยากรบกวนเขามาก เดี๋ยวจะรำคาญอีก แม้ว่าเมื่อวานเขาจะดูเป็นคนดีขึ้นมา เจ้าของห้องไม่พูดอะไร ผมจึงหันหลังกลับเพื่อจะออกจากห้อง แต่ทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้นพอให้ผมได้ยิน “เป็นผู้ชายแต่ทำตัวสะดีดสะดิ้ง” คนโปรดหยุดชะงัก แล้วปิดประตูกลับไปเหมือนเดิม ? สะดีดสะดิ้งงั้นเหรอ ..อ๋อ เมื่อกี้นี้อ้ะนะ ผมนึกในใจ ก่อนจะพูดออกไปด้วยความท้าทาย “แล้วทำไมอ้ะ คนทำตัวสะดีดสะดิ้งคนนี้แหละจะทำให้พี่ชอบให้ได้” ไนท์แค่นเสียง “เหอะ ไม่มีทาง ใครจะเอา” โห “แรงมาก~ ตบปาก” ผมง้างมือ เป็นเชิงจะตีปากเขา แต่ไม่ได้ตั้งใจจะทำจริงๆ หรอก หมับ! “นี่!” ร่างสูงคว้าข้อมือผมไว้แน่น พลางใช้สายตาไล่มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างจงใจ “ไม่ได้จะให้พี่เอาสักหน่อย หมายถึงให้พี่เลิกไม่ชอบผมต่างหาก” “หึ แล้วกางเกงเนี่ย ใส่สั้นไปไหน ไม่รู้จักกาลเทศะเหรอ เรียนเยอะซะเปล่า” “หวงเนื้อหวงตัวบ้างเถอะ คนอื่นเขาจะว่าได้” เขาพูดน้ำเสียงติดดุ “คนอื่นที่ไหน เห็นแต่พี่เนี่ยแหละว่า เทศน์ยับ หวงเหรอ?” ผมยักคิ้วข้างหนึ่งว่าล้อๆ “ทำไมกูต้องหวง? เขาจะนินทากันได้ว่าผู้จัดการกูชอบอ่อยต่างหาก” “เหรอ เจ้าของบริษัทเขายังไม่ว่าอะไรเลยนะ เขายังบอกใส่ได้” ผมสวนกลับ “ไม่ว่างั้นเหรอ..” ไนท์พึมพำเบาๆ เหมือนคุยกับตัวเอง “แต่มึงเป็นเด็กฝึกงาน ก็ควรใส่ชุดนักศึกษา ไม่ก็ชุดที่มันดูสุภาพกว่านี้ แค่นี้คิดไม่ได้เหรอ” ก่อนที่พี่มันจะเปลี่ยนเป็นเสียงแข็งร่ายยาวเทศน์ผมต่อ “ขอโทษละกัน วันหลังจะไม่ใส่ โอเค จบนะ” ผมพูดไปให้มันจบๆ พร้อมกับคิดในใจ เป็นพ่อป้ะวะ “ยัง” ไนท์พูดขึ้น ? ก่อนจะดันหลังผมให้ชนเข้ากับขอบโต๊ะทำงาน แล้วมือข้างหนึ่งของเขาก็เลื่อนมาบีบขาผม “พี่ไนท์” ผมเรียกเขาด้วยเสียงเข้ม บรรยากาศในห้องเริ่มตึงเครียด “อะไร แค่นี้จับไม่ได้เหรอ? ที่ใส่มาก็ไม่ใช่ว่ามาอ่อยเหรอ” ไนท์พูดเน้นเสียงที่คำว่า ‘อ่อย’ ด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ “ผมไม่ได้!-” ผมรีบตอบกลับทันที แต่ยังไม่ทันพูดจบ เสียงพี่โดนัทที่มาจากหน้าห้อง ก็ดังแทรกขึ้นมาขัดจังหวะก่อน “คนโปรดเสร็จแล้วมาหาพี่ที่ห้องหน่อยนะ” “คะ..ครับ” ผมตอบกลับเขา “พี่! ปล่อย!” ผมพยายามแกะมือเขาที่จับขาผมออก แต่เขาก็ยังไม่ปล่อย “อย่าเพิ่งสิยังไม่เสร็จเลย ไหนบอกจะทำให้กูชอบไง ก็อยู่เฉยๆ สิ” “พี่ไนท์! ผม ล้อเล่น แล้วก็ไม่ได้หมายความว่าแบบนี้” คนโปรดอธิบายเสียงจริงจัง “ล้อเล่นอะไรกัน” ผมผลักพี่มันออกเต็มแรงเพื่อจะเดินหนี แต่ก็ไม่พ้นเพราะแขนแกร่งของเขาเอื้อมมาคว้าเอวผมเอาไว้ทัน พร้อมกับดึงผมเข้าไปชิดกับร่างเขา ด้วยมือเดียว “ชอบใช้ความรุนแรงอ๋อ? ดี จริงๆ กูก็ชอบเหมือนกัน” วงแขนแกร่งกอดรัดแน่นจนขยับยาก “พี่ไนท์” “เรียกกูเก่งจัง” พี่มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ บริเวณซอกคอ ผมเบี่ยงหน้าหลบพร้อมกับยกแขนขึ้นดันอกพี่มันออก พยายามจะออกจากกอดเขา แต่เหมือนยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งรัด ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากไหน “คนโปรด” พี่โดนัทเปิดประตูเข้ามาตาม “ครับผม?” ผมรีบผลักอกพี่มันออก พร้อมกับดีดตัวลุกขึ้น “ตามพี่มานี่หน่อย เดี๋ยวจะบอกว่าแต่ละวันต้องทำอะไรบ้าง” โดนัทมองไปที่อย่างจับผิด “ได้ครับ” ผมตอบรับเสียงเรียบ จากนั้นก็ยืนจัดชุดให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินตามพี่เขาออกไป เข้ามาในห้องโดนัท “มีอะไรกันรึเปล่าเมื่อกี้” โดนัทถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “ไม่มีอะไรครับ” “มีอะไรบอกพี่ได้หมดเลยนะ” “ครับ” คนโปรดยิ้มรับ สีหน้าปกติ “นั่งๆ” โดนัทเห็นคนโปรดไม่นั่งลงสักที จึงบอกให้นั่งลง จากนั้นเขาก็อธิบายให้คนโปรดฟังว่าต้องทำอะไรบ้าง และควรทำตัวยังไง . “ถ้าไม่มีอะไรสงสัย ก็ไปได้แล้วจ้ะ” โดนัทพูดเมื่ออธิบายเสร็จ “ครับผม” คนโปรดตอบรับก่อนจะลุกขึ้น “สู้ๆ” โดนัททำมือชูสองนิ้วให้กับคนโปรด คนเด็กกว่าพยักหน้าให้ก่อนจะเดินออกจากห้องและปิดประตู “อ้าว พี่มิ้นต์หวัดดีครับ” คนโปรดกล่าวทักทาย เมื่อเดินมาแล้วเจอเข้ากับเลขาสาวท่านประธานที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะของเขา “หวัดดีจ้ะ คุณธามให้พี่มาเรียกเราไปหาน่ะ” ขณะนั้นเอง ไนท์ที่ออกมาจากห้องที่อยู่ในสุด เดินผ่านมา “ผมเหรอครับ ดะ ได้ครับ” คนโปรดตอบรับ จากนั้นเลขาสาวก็หมุนตัวจะเดินไป “อ้าวพี่ไม่ไปด้วยกันเหรอครับ?” “อ๋อ พี่ต้องไปทำธุระให้คุณธามน่ะ ขึ้นไปเลย” “อ่อ โอเคครับ” เรียกไปคุยอะไรวะ วันนี้ก็คุยไปแล้วไม่ใช่เหรอ ไนท์คิดในใจ ก๊อก ก๊อก ก๊อก พอคนโปรดเข้ามาแล้ว เขาก็พูดขึ้น “ก่อนคุยอะไรกัน ดูนี่ให้หน่อยสิ ด้ายมันเข้าไปติดกับซิป” คุณธามลุกออกมาจากเก้าอี้ แล้วมายืนพิงที่หน้าโต๊ะ “ได้..ครับ” คนโปรดยืนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก็เดินเข้าไปใกล้คุณธาม “ขออนุญาตนะครับ” คุกเข่าลงเพื่อดูและแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น วันนี้คุณธามใส่เสื้อยืดไหมพรมมา เมื่อรูดซิปด้ายคงจะเข้าไปติด ก๊อก ก๊อก ก๊อก ไนท์เคาะประตูเป็นมารยาท แต่เขาก็ไม่วายเสียมารยาท ผลักประตูเปิดเข้าไปก่อนจะได้รับอนุญาต เพราะไม่อยากรอให้คนโปรดคุยเสร็จ เขาจึงคิดจะคุยกับธามครู่หนึ่งแล้วค่อยกลับ ตอนนี้เป็นเวลา15:50 น. วันนี้ไม่มีอะไรต่อแล้วจึงจะกลับไปทำอย่างอื่นหรือพักผ่อน แต่เปิดประตูออกไปยังไม่ได้เต็มบาน เขามองเห็น … “ได้มั้ย” เสียงเจ้าของห้อง “ใกล้ละครับ” คนโปรดค่อยๆ ใช้มือดึงด้ายออกจากซิปเบาๆ โดยพยายามไม่ให้ซิปและเสื้อเกิดความเสียหาย เมื่อเห็นแบบนั้น คนมาใหม่ก็ปิดประตูกลับไว้เหมือนเดิม แกร๊บ ก่อนจะเดินออกไป ภายในห้อง ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าคนตรงหน้าไม่สบอารมณ์นิดหน่อย ที่โดนขัดจังหวะการคุยหลายครั้งเข้า ปกติจะมีพี่เลขาประจำโต๊ะอยู่ที่หน้าห้อง แต่ตอนนี้ไม่เห็น คงจะไปทำธุระยังไม่เสร็จ “เชิญ” คนอายุมากกว่าอนุญาตให้คนที่อยู่หน้าห้องเข้ามา ผมหันไปทางประตูเพื่อดูว่าใครมา ขณะยังนั่งคุกเข่าอยู่ในท่าเดิม “อ้าวคนโปรด” พี่โดนัทเดินเข้ามา สายตาของเขามองผมกับคุณธามสลับกัน “ผมให้เขาช่วยเอาด้ายเสื้อออกจากซิปให้น่ะ” เป็นคุณธามที่พูดขึ้น “อ๋อค่ะ” “คุณมีไรล่ะ? คุยมาได้เลย” ผมหันหน้าไปทางอื่น “เมื่อกี้ ไนท์ได้เข้ามาคุยกับคุณธามแล้วรึยังคะ?” “ยัง” เขาตอบเสียงเรียบ “พอดีว่า.. ไนท์บอกว่าหลังจากจบเรื่องต่างๆ ที่ถ่ายอยู่ตอนนี้เสร็จอยากจะพักช่วงสักหน่อยน่ะคะ เพราะว่าจะไนท์ว่ามันเริ่มจะหนักและถี่ไป คุณธามไม่ว่าอะไรใช่มั้ยคะ” “อือ ก็ดีเหมือนกันตอนนี้ก็เหมือนถ่ายตุนไว้เยอะประมาณนึงละ แค่นี้ใช่มั้ย?” “ค่ะ ไม่รบกวนแล้วค่ะ” คนโปรดยกมือขึ้นเกาท้ายทอย “กลับบ้านดีๆ นะ” พี่โดนัทโบกมือลาผม “ครับผม” ผมโบกมือบ๊ายบายลาเขากลับ ก่อนจะหันกลับมาดึงด้ายออกจากซิปให้เสร็จ “ออกแล้วครับ” คนโปรดดันตัวลุกขึ้นยืน “จำได้มั้ยเมื่อเช้า ที่บอกว่าต้องมีข้อแลกเปลี่ยน” คุณธามถามขึ้น “จำ..ได้ครับ” “นั่งสิ” เขาผายมือไปที่เก้าอี้ “โปรดต้อง…“ เขาเว้นช่วงนิดหน่อยทำให้ผมลุ้นว่าเขาจะพูดว่าอะไร ขณะหย่อนก้นลงนั่งที่เก้าอี้ “มาเล่นในโปรเจกต์เรื่องล่าสุดของค่ายเรา” ฮะ!? คนโปรดไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องนี้และเร็วขนาดนี้ เพราะเขายังไม่ทันทำอะไรเลย “พูดเล่นรึเปล่าครับ?” คนโปรดถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้คิดไปเอง “หึ พูดจริงสิ“ คุณธามพูดด้วยท่าทีที่ทำให้รู้สึกว่าเขาเป็นคนใจดีด้วยใบหน้าที่ยิ้ม “พี่ดูบทเรื่องนึงล่าสุด แล้วดูเข้ากับเรานะ เรื่อง..ต่างคนต่างรัก เราเป็นนายคู่รอง ไปทำการบ้านมานะ” …เรื่องนี้ที่พี่ไนท์เล่นหนิ ที่เพิ่งเอาชีทไปให้ “อันนี้คือ..เป็นผมแน่ๆ ใช่มั้ยครับ?” คนโปรดเลิกคิ้วถาม ยังคงไม่แน่ใจว่าตัวเองฝันไปรึเปล่า “ใช่สิ ตอนนี้เขากำลังจะเริ่มแคสนักแสดงเพิ่ม มันมีประมาณ 3 ตอน งานลูกค้า เดี๋ยวพี่เอาบทนี้ให้เราเลย” “มันจะไม่เป็นอะไรเหรอครับ…?” “จะเป็นอะไร ไม่เป็น แต่ถ้าเราแสดงไม่ได้อ้ะเป็นแน่ ถ้าเราทำไม่ได้พี่ก็จะเอาบทให้คนใหม่” “…” ขู่กันรึเปล่าเนี้ย “หลังจากวันนี้ก็ไปหาทีมของเรื่องนี้นะ” “ครับ แล้วเรื่อง… ตอนนี้ผมเป็นผู้จัดการให้พี่ไนท์อยู่..” คนโปรดพูดเสียงเบาลง “อ่อจริงสิ ลืมไปเลย เดี๋ยวพี่หาคนใหม่ให้ไนท์มันเองก็แล้วกัน” … คนโปรดเม้มปากคิดเล็กน้อย ก่อนจะพูดออกไป “จะเป็นอะไรมั้ยครับ ถ้าผมเป็นผู้จัดการให้พี่ไนท์แล้วก็เป็นนักแสดงด้วย..” “..จะเอางั้นเหรอ?” เขาไม่ได้ถามเหตุผล แต่ยกแก้วกาแฟตรงหน้าขึ้นมาจิบ ก่อนจะพูดต่อ “แล้วแต่ ตามใจ จัดการตัวเองให้ดีๆ แล้วกัน จะมาว่าค่ายรังแกไม่ได้นะ” ประโยคท้ายเขาพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ แต่ก็เดาใจเขาไม่ถูก “ไม่ว่าหรอกครับ จะว่าได้ยังไง ค่ายมีพระคุณกับผมขนาดนี้” ผมพูดออกไปจากใจจริง “อย่าลืมตอบแทนพระคุณด้วยล่ะ” “ถ้าไม่เกินตัว ก็ยินดีครับ” “ไม่เหมือนใครจริงๆ เลยนะเราเนี่ย” . เฮอะ ‘เจ้าของบริษัทเขายังไม่ว่าอะไรเลย’ ใช่สิ แม่งชอบกันอ้ะ ไนท์กลอกตา “อ้าวไนท์ คุยแล้วเหรอ?” “ไนท์” โดนัทเรียกซ้ำ เมื่อเดินสวนกันกับไนท์ แต่เขาก็ยังไม่สนใจฟัง ก้าวเท้าเดินตรงออกไปเพื่อจะกลับ “เป็นอะไรของเขา?” โดนัทพูดขึ้นกับตัวเอง ###
Latest chapter
ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด ตอนที่ 16 คลายเครียด (2/2)
เดินมาถึงบาร์ Lazy Loungeในเมื่อเขายืนยันแบบนั้นแล้วคนโปรดก็ไม่ขัด อาจเป็นเพราะอยากตามใจให้อีกฝ่ายได้ผ่อนคลายบ้าง จึงไม่อยากเคร่งครัดกับเขานัก แม้ว่าลึกๆ แล้ว จะยังไม่แน่ใจว่าการอนุญาตให้มาที่นี่นั้นจะนำไปสู่เรื่องอะไรอีกรึเปล่า แต่เพราะเขาอยากให้ไนท์รู้สึกดีขึ้นมาบ้างที่มีเขาเป็นผู้จัดการ ไม่อยากให้ไนท์คิดแค่ว่าตนสร้างแต่ความปวดหัวมาให้บาร์แห่งนี้ดูเผินๆ เหมือนเป็นร้านเล็กๆ ธรรมดาๆ ในห้าง ไม่ได้ดึงดูความสนใจอะไรมากมาย แต่เมื่อก้าวเข้ามาภายใน กลับให้ความรู้สึกเหมือน ‘บาร์ลับ’ ที่ซ่อนตัวอยู่จากสายตาคนทั่วไปแสงไฟสลัวตัดกับเคาน์เตอร์ไม้สีเข้ม ด้านหลังเป็นชั้นวางเครื่องดื่มที่เรียงรายเป็นระเบียบ กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ผสมกับกลิ่นไม้และเครื่องเทศคลุ้งลอยอยู่ในอากาศ แต่ยังไม่ถึงขั้นแสบจมูก บรรยากาศให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัวและอบอุ่น ต่างจากบาร์ทั่วไปที่มักเต็มไปด้วยเสียงดังและความวุ่นวาย เสียงดนตรีเบาๆ ดังแว่วมาจากด้านใน มีเสียงพูดคุยและเสียงแก้วกระทบกันดังเป็นระยะไนท์ก้าวเข้าไปโดยไม่ลังเล พร้อมกับกวาดสายตามองรอบๆ อย่างคุ้นชิน ต่างจากคนโปรดที่ไม่ได้มาสถานที่แบบนี้บ่อยนั
ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด ตอนที่ 16 คลายเครียด (1/2)
-คนโปรด-ห้องปีย์“มึงเห็นนี่ยัง” เสียงของปีย์ดังมาจากโซฟาด้านบน คนโปรดที่นั่งอ่านบทอยู่บนพื้นเงยหน้าขึ้นมอง“อะไร?” “ไอดอลมึงอ้ะ” มันยื่นโทรศัพท์มาให้ดู บนหน้าจอแสดงภาพข้อความพาดหัวข่าวตัวโต‘พระเอกซีรีส์ดัง อักษรย่อ น. ถูกแฉซื้อบริการ แฟนคลับวิจารณ์สนั่น เหมาะสมหรือไม่?’ ข้อความพาดหัวข่าว เรียกความวิตกให้กับคนโปรด เขาชะงัก คิ้วขมวดและคิดว่าไนท์จะทำยังไงต่อนะ เห็นข่าวรึยัง“มึงคิดว่าไง?”“คิดว่าอะไร?” “ก็ มึงเชื่อป้ะ?” “เชื่อไม่เชื่อแล้วเกี่ยวไรกับมึง” “เอ้า ก็อยากรู้เฉยๆ เดี๋ยวนี้ถามไม่ได้เลยไง?” คนโปรดเหลือบมองปีย์ที่ทำหน้าเหมือนจะรำคาญเต็มที “เชื่อ แต่แล้วไงอ้ะ? เหมือนมึงไม่ซื้อ วันนั้นมึงก็ไป” “มันก็ไปที่นั่นเหรอ?” “มันอะไร” คนโปรดพูดเสียงเย็นเฉียบ ภายในใจไม่ค่อยชอบนักที่เพื่อนใช้คำนั้นเรียกศิลปินที่ตัวเองชื่นชอบ “เออ โทษที เขาก็ไปที่นั่นเหรอ?” ปีย์รีบแก้คำพูดทันที เมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอใช้คำที่ไม่ค่อยดีนัก “อือ” “มึงเห็น? แสดงว่า… งั้นก็เรื่องจริ
ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด ตอนที่ 16 คลายเครียด (1/2)
-คนโปรด-ห้องปีย์“มึงเห็นนี่ยัง” เสียงของปีย์ดังมาจากโซฟาด้านบน คนโปรดที่นั่งอ่านบทอยู่บนพื้นเงยหน้าขึ้นมอง“อะไร?” “ไอดอลมึงอ้ะ” มันยื่นโทรศัพท์มาให้ดู บนหน้าจอแสดงภาพข้อความพาดหัวข่าวตัวโต‘พระเอกซีรีส์ดัง อักษรย่อ น. ถูกแฉซื้อบริการ แฟนคลับวิจารณ์สนั่น เหมาะสมหรือไม่?’ ข้อความพาดหัวข่าว เรียกความวิตกให้กับคนโปรด เขาชะงัก คิ้วขมวดและคิดว่าไนท์จะทำยังไงต่อนะ เห็นข่าวรึยัง“มึงคิดว่าไง?”“คิดว่าอะไร?” “ก็ มึงเชื่อป้ะ?” “เชื่อไม่เชื่อแล้วเกี่ยวไรกับมึง” “เอ้า ก็อยากรู้เฉยๆ เดี๋ยวนี้ถามไม่ได้เลยไง?” คนโปรดเหลือบมองปีย์ที่ทำหน้าเหมือนจะรำคาญเต็มที “เชื่อ แต่แล้วไงอ้ะ? เหมือนมึงไม่ซื้อ วันนั้นมึงก็ไป” “มันก็ไปที่นั่นเหรอ?” “มันอะไร” คนโปรดพูดเสียงเย็นเฉียบ ภายในใจไม่ค่อยชอบนักที่เพื่อนใช้คำนั้นเรียกศิลปินที่ตัวเองชื่นชอบ “เออ โทษที เขาก็ไปที่นั่นเหรอ?” ปีย์รีบแก้คำพูดทันที เมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอใช้คำที่ไม่ค่อยดีนัก “อือ” “มึงเห็น? แสดงว่า… งั้นก็เรื่องจริ
ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด ตอนที่ 15 เชื่อฟัง (2/2)
ณ วัดบูรณภักดิ์วาอารามเช้าที่ควรแสนสงบ… แต่คนที่มาด้วยนั้นดันสร้างความไม่สงบเท่าไหร่นัก ขณะเราสองคนเดินไปยังศาลาการเปรียญ ที่นี่มีบรรยากาศที่เงียบสงบ มีเสียงลมอ่อนๆ พัดผ่านต้นโพธิ์ใหญ่ที่มีอายุเก่าแก่ และเสียงนกร้องแว่วทักทายเป็นระยะ “เข้ามาอยู่ในวัดแล้ว อยู่ในความสงบด้วยนะครับ อารมณ์หรืออะไรที่มันไม่ดีก็ระงับหรือตัดทิ้งไปนะครับ” ผมเอ่ยขึ้นเบาๆ“สั่งกู?”“ถ้าโตพอก็น่าจะรู้ว่าอะไรควรไม่ควร ไม่ใช่ว่าแคร์สายตาคนอื่นนะ แต่มันจะดีกับตัวพี่เอง”“สอนกู” ไนท์หรี่ตามอง“อือ” คนโปรดยักคิ้วข้างหนึ่งให้เขา พลางยิ้มบางเข้ามาในศาลาการเปรียญ คนโปรดและไนท์วางชุดสำรับอาหารและดอกไม้ที่แวะซื้อมาตั้งแต่เช้าลงข้างตัว ก่อนจะก้มกราบพระสามครั้ง หลังจากนั้นพวกเขาก็นำของที่เตรียมมาไปวางไว้ในจุดสำหรับถวาย ขณะนั้นเองเสียงระฆังก็ดังขึ้น เป็นสัญญาณเริ่มพิธีถวายภัตตาหารพอดี โม่งงงง…. เสียงก้องของระฆังที่ถูกตีอย่างช้าๆ ดังลึกและยาว สะท้อนก้องออกไปในอากาศ พระอาจารย์ขึ้นสู่ธรรมาสน์ พระสงฆ์รูปอื่นๆ นั่งเรียงแถวกันจนครบ ทั้งคู่เดินกลับมาหาที่นั่ง ก่อนจะประนมมือขึ
ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด ตอนที่ 15 เชื่อฟัง (1/2)
-คนโปรด-เขาไม่ได้โกรธอะไรไนท์กับเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะคิดว่าไนท์ก็คงเป็นแบบนั้นตามปกติของเจ้าตัว และมันก็มีสัญญาณมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว เขาจึงไม่ได้รู้สึกตกใจมากนักแต่เมื่อไนท์แสดงท่าทีที่คิดจะทำจริงจังขึ้นมา ภาพความทรงจำบางอย่างที่เคยอยู่ในหัวของคนโปรดก็ฉายวาบกลับเข้ามาอีกครั้ง [ย้อน] 4 ปีที่แล้ว“สวัสดีค่ะพี่ลักษณ์ ลูกชาย เจ้าบอม อยู่ม.ห้า เพิ่งย้ายโรงเรียนมาอยู่กับแม่ สวัสดีพี่เขาสิลูก” เสียงของหญิงวัยกลางคนดังขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอยืนข้างเด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผิวขาว หน้าตาดี “สวัสดีครับ” บอมเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่ในใจมีความรู้สึกตื่นเต้นเล็กๆ “หวัดดีครับ” คนโปรดในวัยสิบแปดปี ยกมือขึ้นรับไหว้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ยังไงน้าฝากดูบอมด้วยนะลูก ถ้าเห็นผ่านๆ แต่ถ้าเกิดมันไปกวนอะไรเรา บอกน้าได้เลยนะ” หญิงวัยกลางคนเอ่ยกับคนโปรดด้วยท่าทีฝากฝัง พลางตบบ่าลูกชายเบาๆ ราวกับกลัวว่าเด็กคนนี้จะสร้างความปวดหัวให้ผู้อื่นอย่างนั้นแหละ“ได้ครับ”“พี่คนโปรดเขาเรียนเก่งมากเลยนะ” เธอหันไปพูดกับลูกชาย“แล้วผมไม่เก่งเหรอ” บอมเงยหน้
ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด ตอนที่ 14 ขอโทษ🔥
-ไนท์- วันนี้อยู่ในช่วงกลางเดือน ซึ่งถือเป็นช่วงพักผ่อนที่มีวันหยุดยาวสามวันติดต่อกันของไนท์ หลังจากที่ทำงานมาตลอดทั้งเดือน นอกจากจะขอหยุด ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เขาจะได้หยุดพักผ่อนจากความวุ่นวาย สนามบาสในโรงยิม เขามักจะมาที่นี่ในเวลาว่าง เพื่อเล่นบาสกับเพื่อนหรือคนที่อยู่ในยิม ซึ่งปกติก็จะเป็นกลุ่มคนในยิมกลุ่มเดิม เป็นกิจกรรมที่ได้เสียเหงื่อและช่วยให้เขาได้ผ่อนคลายจากความเครียดและความวุ่นวายในชีวิต เขาไม่ได้เพียงแค่เล่นกีฬา แต่ออกกำลังอยู่เรื่อยๆ ด้วย เพื่อรักษาหุ่นให้ฟิตและแข็งแรง “เล่นด้วยได้มั้ยครับ” ไนท์เดินเข้ามาพูดขึ้นกับกลุ่มคนที่เขาคุ้นเคยและไม่ได้เจอกันนาน“ได้ๆ มาเลยๆ อ้าว ตัวตึง” คุณตุลย์หันมาเห็นผม ตอนแรกเขาตอบคงไม่รู้ว่าเป็นผม“โห ไม่หรอกครับ”“หายไปนานเลย ยุ่งเหรอ?”“ครับ มีเรื่องใหม่เพิ่มเข้ามาน่ะ”“นี่รู้ป้ะ ไนท์เป็นดาราเลยนะเว้ย” เขาหันไปพูดกับเพื่อนในกลุ่มเดียวกันที่กำลังยืนอยู่ในสนาม“จริงอ๋อ ก็ไม่แปลกหรอก หน้าตาดี สเปกสาวๆ เลยหนิ”“เอาเลยมั้ยครับ?” ผมเดินกลับมาหลังจากไปวางกระเป๋าไว้ที่อัฒจันทร์ขอบสนาม“ม
You may also like
คลั่งรักนายนักฆ่า(Mpreg)
Melmee2.5K viewsThe Contract Mafia (ป๋า-มิท)
Silver Fish1.7K viewsมาเฟียคลั่ง(แค้น)รัก
ริตต้า6193.0K viewsเกิดใหม่อีกครา บรรพบุรุษสั่งให้ข้าหาสามี
White Cab6age1.4K viewsคู่หมั้นคุณภพ mpreg
Meithimm218 viewsบาร์เทนเดอร์อยากมีรัก(อัลฟ่าxเบต้า)
ซังกง168 viewsนายบำเรอของมาเฟีย [Mpreg]
หย่งฟู่1.5K viewsมนต์รักหนุ่มพิษณุโลก
นักเขียนเจ้าตอง(JaoTong)955 views
