บทที่ 606

เมื่อเสิ่นหว่านอิ๋งกล่าวจบ ก็จะไปอย่างเร่งรีบโดยไม่เปิดโอกาสให้ทุกคนได้พูด

ทั้งห้ามองหน้ากันแวบหนึ่ง รู้ว่าตอนนี้พึ่งพาฉู่หนิงไม่ได้ ต้องพึ่งพาตัวพวกเขาเองแล้ว

โชคดีที่รองเสนาบดีกรมการคลังเป็นคนของฉู่อ๋อง เชื่อว่าหลังจากอีกฝ่ายรู้เรื่องนี้ จะต้องหาทางผ่อนผันเวลาให้สองสามวันแน่นอน

ส่วนทางฮ่องเต้ ก็ต้องดูว่าพระชายาจะสามารถเกลี้ยกล่อมได้หรือไม่แล้ว

ไม่นานนัก เสิ่นหว่านอิ๋งก็มาถึงพระราชวัง

ตำหนักอิงอู่

ฮ่องเต้กำลังฟังองครักษ์เงารายงานด้วยสีพระพักตร์เคร่งขรึม

“คิดไม่ถึงว่าเพิ่งผ่านไปสามวัน คนเหล่านี้ก็รอไม่ไหวจนเริ่มลงมือกับตระกูลเสิ่นแล้ว!”

ฮ่องเต้แค่นเสียงเย็น ‘ฮึ่ม’ “พวกเขาไม่กลัวฉู่หนิงกลับมาอย่างปลอดภัยเลยหรือ?”

องครักษ์เงากล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ฝ่าบาท ตามข่าวที่คนของเราส่งกลับมา มีดของมือลอบสังหารอาบยาพิษ เกรงว่าฉู่อ๋อง……”

คำพูดบางอย่าง พูดแค่นี้ก็เข้าใจแล้ว

ฮ่องเต้ขมวดพระขนงแน่น มีแสงเย็นสายหนึ่งแลบผ่าน

แม้นิสัยของฉู่หนิงจะดื้อรั้นไปบ้าง โลภมากไปบ้าง แต่ยังไม่ถึงขั้นล่วงเกินผู้อื่นจนมองหน้ากันไม่ติด

การลอบสังหารถึงกับใช้ยาพิษด้วย นี่คือกลัวฉู่หนิงตายไม่สนิทเลยนะ!