Share
บทที่ 104
Bab terkait
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 105
ทุกคนกำลังเตรียมตัวอย่างตื่นเต้นสำหรับสงครามนี้ และซ่งซีซีก็ฝึกฝนหองทัพมาหลายวันแล้วทหารยามซวนเจียจำนวนหนึ่งหมื่นห้าพันนาย แบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งทำหน้าที่โจมตีและอีกหนึ่งกลุ่มป้องกัน แต่ละกลุ่มแบ่งออกเป็นสิบหน่วย และจำนวนการโจมตีและการป้องกันทั้งหมดรวมกันคือยี่สิบหน่วยแผนการต่อสู้ของนางเป็นเช่นนี้ ขั้นแรก ให้ทั้งห้าหน่วยโจมตี จากนั้นอีกห้าหน่วยจะป้องกัน ให้สลับหน้าที่อย่างรวดเร็ว เมื่อหน่วยการป้องกันได้คงที่ให้รีบโจมตีทันที สลับกันปกป้องและโจมตีเลย ตามนี้ไปการฝึกไม่กี่วันก็ค่อนข้างมีประสิทธิผลบัดนี้ อาวุธพร้อมแล้ว โดยมีโล่และมีดสั้นสำหรับหน่วยป้องกัน และหอกสำหรับหน่วยโจมตีผู้บังคับบัญชากล่าวว่าก็ประมาณอีกสองสามวันข้างหน้าจะเริ่มโจมตีเมืองแล้ว กองทัพซวนเจียทำหน้าที่เป็นผู้นำกองทัพ จะต้องเตรียมแผนการล้อมโจมตีเมืองทีละแผนให้ดีๆในเวลานั้น จ้านเป่ยว่างจะให้ความร่วมมือและนำคนหนึ่งหมื่นคนไปสร้างบันได ดันเครื่องโยนหิน ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจะต้องหารือเกี่ยวกับเรื่องความร่วมมือในช่วงสองสามวันก่อนสงครามจริงๆ แล้วแผนการโดยรวมถูกผู้บังคับบัญชากำหนดไว้แล้ว พวกเขาไม่มีอะไรสำคัญที
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 106
จ้านเป่ยว่างถามเบาๆ อีกครั้ง "แล้วที่เจ้าแต่งงานกับข้า เป็นเพราะเจ้าชอบข้าจริงๆ หรือว่าเจ้ายอมแต่งงานกับใครก็ตามที่ท่านแม่ของเจ้าเลือกให้เจ้า?"ซ่งซีซีกล่าวว่า "คำถามนี้ไม่มีความหมายย"เขารีบพูดขึ้น "ข้าอยากรู้"ซ่งซีซีขมวดคิ้วอีกครั้ง "จ้านเป่ยว่าง เจ้าไม่เคยวางตัวให้ถูกเลย ยามที่เจ้าเป็นสามีของข้าเจ้าวางตัวไม่ถูก ยามนี้ที่เจ้าเป็นสามีของยี่ฝาง เจ้าก็ยังวางตัวไม่ถูกเช่นกัน"จ้านเป่ยว่างมองนางด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ และน้ำเสียงของเขาก็เย็นชา "เพราะงั้นเจ้าไม่เคยชอบข้ามาก่อนเลย เจ้าแค่แต่งงานกับข้าตามคำสั่งของท่านแม่เจ้า ข้าว่าแล้วเชียว ข้าแค่แต่งภรรยาที่เท่าเทียมกันคนหนึ่ง เจ้ากลับเข้าวังเพื่อขอหย่าโดยสันติ เจ้าไม่มีความรู้สึกอะไรต่อข้าเลย เจ้าใจร้ายกับข้าก่อน แต่กลับให้ทุกคนคิดว่าข้าทำผิดต่อเจ้า"ซ่งซีซีหัวเราะด้วยความโกรธ "ไม่ว่าข้าจะมีความรู้สึกต่อเจ้าหรือไม่ ตั้งแต่ที่ข้าแต่เข้าจวนแม่ทัพของเจ้า ข้าดูแลท่านพ่อแม่ของเจ้าโดยเอาใจใส่ ทำทุกอย่างให้เต็มที่ ยับยั้งตัวเอง และรอเจ้ากลับมาด้วยความสำเร็จ แต่เจ้าเล่า คำสัญญาในเวลาที่เจ้าสู่ขอ ก่อนที่เจ้าจะออกศึกบอกข้าว่าให้ข้ารอเจ้า ข้ารอมาตั้
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 108
การล้อมโจมตีเมืองนั้นโหดร้ายที่สุด พวกเขาอยู่บนกำแพงเมืองของซีม่อน และเครื่องยิงธนูก็มุ่งเป้าไปที่ทหารที่อยู่ด้านล่าง ดังนั้นพวกเขาจึงยังคงใช้วิธีก่อนหน้านี้ ให้ผู้ที่มีทักษะวิชาตัวเบาเก่งๆ บินขึ้นไปบนกำแพงเมืองแต่คราวนี้กำแพงเมืองของซีม่อนได้ถูกซ่อมแซมให้สูงขึ้น ในเวลาเพียงสิบวัน ชาวแคว้นซาได้สร้างกำแพงเมืองสูงขึ้นมาหนึ่งฟุต ดังนั้น คนที่สามารถบินขึ้นไปบนกำแพงเมืองก็มีเพียงพวกเซี่ยหลูโม่ ซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือในตอนแรก แม่ทัพฟางก็ไม่สามารถบินขึ้นไปได้ เขาพยายามอย่างเต็มที่ ได้บินขึ้นไปหลายครั้ง แต่ก่อนที่เขาจะยืนตัวให้มั่นคง หอกของศัตรูก็แทงมาเขาลงที่เขาทันที เสิ่นว่านจือเห็นเช่นนั้น เฆี่ยนแส้อีกครั้ง และมัดแม่ทัพฟางก่อนจะลากเขากลับเข้ามาเสิ่นว่านจือช่วยแม่ทัพฟาง นางเลยตกอยู่อันตราย เฉินเฉินก็รีบช่วยเฝ้าระวังให้นาง และปกป้องนางจากหอกของศัตรูซ่งซีซีและเซี่ยหลูโม่ทำลายเครื่องยิงธนูสองคันท่ามกลางกองทหารศัตรู จากนั้นซ่งซีซีก็ตะโกนบอกกองทัพซวนเจียว่า "ใช้เครื่องยกหิน"ปี้หมิงทำตามคำสั่ง "ใช้เครื่องยกหิน!"อาวุธหนักที่กองทัพจ้านเป่ยว่างนำมาล้วนมาถึงแล้ว ขณะที่กองทัพซวนเจียและจ้านเป
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 108
ด้านล่าง จ้านเป่ยว่างช่วยเหลือในการโจมตีเมือง แต่เมื่อเขาเห็นยี่ฝางนำคนอยู่ข้างหลัง เขาก็สะดุ้งและพูดอย่างกังวลว่า "ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่? ผู้บังคับบัญชาไม่ได้ให้เจ้าและแม่ทัพมู่อยู่ด้านหลังหรือ?""ข้าบอกไปแล้วว่าข้าต้องการช่วยเจ้าสร้างผลงาน" ดวงตาของยี่ฝางเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า "การยึดเมืองนี้ไว้ถือเป็นผลงานสำคัญมาก เราไม่สามารถปล่อยให้พวกซ่งซีซีแย่งไปทั้งหมด ยิ่งกว่านั้น ต่อไปเจ้าสามารถอยู่ต่อหน้ากระทรวงกลาโหมและฮ่องเต้เอ่ยถึงข้า โดยบอกว่าข้าได้ออกศึกอยู่แนวหน้า""แต่เจ้าไม่ควรฝ่าฝืนคำสั่งทางทหาร" จ้านเป่ยว่างรู้สึกโกรธมาก"ไม่เป็นไรหรอก ตราบใดที่เจ้าได้ผลงานก็พอ" ยี่ฝางไม่เกรงกลัวอะไรเลย ยังไงนางจะถูกลงโทษด้วยกฏทหารแล้ว เซี่ยหลูโม่คงไม่ลงโทษนางจนตาย นางเป็นแม่ทัพหญิงอับดับแรกที่ไทเฮาชื่นชม ผู้ที่จะต่อสู้เพื่อชื่อเสียงของสตรีแห่งโลกยิ่งไปกว่านั้น พี่จ้านและซ่งซีซีอยู่ด้วยกันตามลำพังมานานมากในระหว่างการฝึกซ้อม และนางก็รู้สึกตื่นตระหนกมาก นางต้องทำอะไรเพื่อพิสูจน์ตัวเอง ถ้านางสามารถช่วยพี่จ้านสร้างผลงานได้ พี่จ้านถึงจะยิมยอมอยู่กับนางอย่างมั่นคงไม่ว่าซ่งซีซีจะมีความสามารถแค่ไหน นา
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 109
เมื่อจ้านเป่ยว่างได้ยินคำพูดดังกล่าว เขารู้สึกปวดใจมาก ก่อนตะโกนว่า "พวกเขาไม่จำเป็นต้องเสียชีวิต กองทัพซวนเจียเป็นกองกำลังหลักเพื่อโจมตีเมือง และเราแค่ทำหน้าที่ช่วยเหลือ แม้ว่าเจ้าจะอยู่ข้างข้า เจ้าก็สามารถให้พวกเขาช่วยบรรทุกหินได้ แทนที่จะให้พวกเขาตายไปเปล่าๆ"ปี้หมิงไม่สนใจอะไรมาก และสั่งโดยตรงว่า "กองทัพซวนเจียขึ้นไปบนบันไดยาว ใครก็ตามที่ไม่ใช่กองทัพซวนเจีย ให้ถีบออกไปเลย"ในเมื่อกี้กองทัพซวนเจียตกอยู่ความสับส้น เมื่อพวกเขารู้สึกตัว ก็ปีนขึ้นบันไดอีกครั้งทันที หากพบใครที่ไม่ใช่กองทัพซวนเจีย พวกเขาจะดึงออกมาหรือเตะลงบุคคลยังคงตกลงไม่หยุด แต่ไม่ได้ถูกหอกแทงเข้า ยังสามารถอยู่รอดได้เมื่อจ้านเป่ยว่างเห็นว่าได้รับการควบคุมแล้ว เขาก็ผลักยี่ฝางออกไปและพูดว่า "จะร้องไห้ก็ออกไปไกลๆ"เขาวิ่งไปที่เครื่องโยนหิน แล้วสั่งว่า "บรรทุกหินต่อไปแล้ว โยนหินออกไป"ยี่ฝางยืนขึ้น ปาดน้ำตา ทันใดนั้นดวงตาของนางก็ดูดุร้ายมาก และสั่งให้ทหารของนางล่าถอยออกไป รอที่จะบุกเข้าไปในเมืองและรีบเร่งเข้าต่อสู้ ทหารภายใต้การบังคับบัญชาของนาง จะต้องแย่งผลงานทางทหารจากซ่งซีซีให้ได้พี่จ้านจะต้องเสียใจแน่นอนเซี่
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 110
สนามรบอยู่ในเมืองซีม่อน ตั้งแต่เริ่มการโจมตีเมือง ประชาชนต่างปิดประตูบ้านแน่นและซ่อนตัวให้ดีเมื่อทหารแคว้นซาบุกเข้ามาที่นี่ พวกเขากดขี่ประชาชนและรังแกพวกผู้หญิง ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าจะเกิดสงครามขนาดใหญ่หลังจากที่เมืองถูกโจมตีให้เปิดออก ทว่าพวกเขาก็หวังอย่างยิ่งว่า กองทัพเป่ยหมิงจะบุกโจมตีเข้ามาและขับไล่ชาวแคว้นซาออกไปการต่อสู้ดำเนินไปอย่างรุนแรง ยี่ฝางติดตามกองทัพเข้าไปในเมือง ไม่นานก็ต่อสู้ถึงแนวหน้า นางไม่ใช่แม่ทัพหญิงเพียงคนเดียว แต่นางเป็นแม่ทัพหญิงคนเดียวที่สวมเสื้อเกราะ เสื้อเกราะนี่สั่งทำโดยพิเศษจากกระทรวงกลาโหมนอกจากนี้ ยังมีผ้าพันคอสีแดงบนชุดเกราะของนาง ซึ่งหมายความว่า นางเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญดังนั้น แม้ว่าสถานการณ์การต่อสู้จะวุ่นวายมาก ทว่านางก็ดูสะดุดตาเป็นพิเศษซูลันจีเห็นนางแล้ว และทหารจำนวนมากของเมืองซีจิงก็เห็น นางเช่นกันกลยุทธ์ที่ต่อต้านนางได้เริ่มขึ้นแล้ว นั่นก็คือกลุ่มคนที่นางกำลังต่อสู่นั้นกำลังถอยกลับอย่างต่อเนื่อง นางเป็นคนชอบเอาชนะ ดังนั้นนางจึงต้องการไล่ตามพวกเขาและทำลายล้างพวกเขาทั้งหมดอย่างแน่นอนจ้านเป่ยว่างเห็นดังนั้นก็ตะโกน "ยี่ฝาง จะไล่ตาม
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 111
ซูลันจีและวิกเตอร์ยังไม่ได้เข้าสู่สนามรบ พวกเขายังเฝ้าดูสงครามจากที่สูงศพนอนอยู่ทั่วเมือง และทุกที่ที่พวกเขามองเห็นได้ก็มีแต่ทหารที่ตายแล้ว เมืองนี้แทบจะย้อมเป็นสีแดงด้วยเลือดและส่วนใหญ่เป็นทหารของเมืองซีจิงและทหารแคว้นซา การต่อสู้ในเมืองนี้ ได้แต่สู้ต่อไปเท่านั้น ไม่มียุทธวิธีใดๆ อีกเลยวิกเตอร์รู้ดีว่าไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องละทิ้งเขตหนานเจียง และเข้าซีม่อน หลังจากที่เขาเข้าไปซีม่อน เขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่า ที่ชาวซีจิงมาช่วยเพียงเพื่อสังหารทหารของแคว้นซางเพื่อระบายความโกรธของพวกเขาและสังหารแม่ทัพหญิงที่ชื่อว่ายี่ฝางด้วยพวกเขาไม่มีความมั่นใจที่จะเอาชนะแคว้นซางได้ ยิ่งไม่ต้องการแบ่งเขตหนานเจียงกับแคว้นซา พวกเขามาเพื่อระบายความโกรธมากกว่าดังนั้น วิกเตอร์จึงรู้สึกโกรธมาก หากไม่ใช่ชาวซีจิงมา พวกเขาอาจจะพ่ายแพ้จนวิ่งหนีไปนานแล้ว ไม่ต้องมาต่อสู้ตั้งหลายครั้งจนทำให้มีทหารเสียชีวิตตั้งมากมายขึ้นไปเขาพูดกับซูลันจีอย่างเย็นชา "ถ้าเจ้าต้องการระบายความโกรธ ทำไมไม่สังหารหมู่ทั้งเมืองล่ะ?"เขาคงรู้ว่าทำไมซูลันจีจึงเกลียดชาวซางมากขนาดนี้ เขาสืบรู้ว่าในระหว่างการต่อสู้ที่ชายแดนเฉิงหลิง มีห
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 112
ทหารของแคว้นซาและทหารของเมืองซีจิงต่างล่าถอยไปเป็นจำนวนมาก ซึ่งทำให้กองทัพเป่ยหมิงที่กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดนั้นต่างตกตะลึงเมื่อฟังเสียงสัญญาณให้ล่าถอย พวกเขายังคิดว่านี่อาจจะเป็นกลยุทธ์ของแคว้นซาเพื่อล่อลวงศัตรูให้เข้าไปอย่างไรอย่างนั้นแต่พอคิดดูดีๆ อีกที ได้ล่าถอยจากซีม่อน แล้วพวกเขายังจะไล่ตามไปทำไมอีก? เดิมที่ก็ต้องการขับไล่พวกเขาออกไป แต่ไม่ใช่ฆ่าพวกเขาทั้งหมดดังนั้น กองทัพเป่ยหมิงจึงเฝ้าดูกองทหารศัตรูละทิ้งชุดเกราะและหนีออกไปทั้งอย่างนั้นชัยชนะมันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?พวกเขาทั้งหมดเตรียมพร้อมที่จะตายเพื่อประเทศของตน เพราะถึงยังไง ชาวซีจิงก็มาช่วยอย่างยิ่งใหญ่เช่นนี้ พวกเขาจะยอมพ่ายแพ้ง่ายๆ ได้อย่างไร?แม้แต่ผู้บังคับบัญชาเองก็เข้าสู่สนามรบไปต่อสู้เอง ย่อมต้องโหดร้ายอย่างยิ่งแน่ๆ และความจริงก็โหดร้ายอย่างยิ่งจริงๆ มีศพอยู่ทุกหนทุกแห่ง และทั้งเมืองก็เต็มไปด้วยเลือด แม้ว่าหิมะตก แต่ก็ไม่สามารถซ่อนกลิ่นอันท่วมท้นของคาวเลือดได้แต่เมืองซีม่อนนั้นใหญ่มาก และยังมีหมู่บ้านมากมายนอกเหนือจากเมืองแม่ทัพฟางรีบกลับไปที่ค่ายบัญชาการและถามว่า "ท่านผู้บังคับบัญชา ต้องการติดตามพวกเราไ
Bab terbaru
