บทที่ 19 เสน่ห์แรง

คาสิโนของเอริค – เคาร์เตอร์บาร์

แสงไฟสีสันฉูดฉาดสะท้อนบนพื้นกระจกเงาของบาร์ เสียงเพลงเป็นจังหวะสนุกสนานปนกับเสียงพูดคุยเจื้อยแจ้วของผู้คน ทั้งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเครื่องดื่มและน้ำหอมชั้นดีลอยฟุ้งไปทั่ว ทำให้บรรยากาศภายในคาสิโนยิ่งดูมีชีวิตชีวามากขึ้นเป็นเท่าตัว

แต่ช่วงนี้ที่เคาร์เตอร์บาร์ของคาสิโน จะคึกคักมากเป็นพิเศษ ตั้งแต่ที่มีบาร์เทนเดอร์คนใหม่เข้ามาทำงาน หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ก็วนเวียนอยู่แถวหน้าบาร์มากขึ้นกว่าปกติ จนทำให้เจ้าของคาสิโนเริ่มไม่ค่อยชอบใจขึ้นมาสักเท่าไหร่

“เสน่ห์แรงจังเลยนะ” เสียงพูดประชดประชันดังขึ้น พร้อมร่างสูงของเจ้าของคาสิโนนั่งลงที่หน้าเคาร์เตอร์บาร์

ปกติเอริคจะไม่ค่อยลงมานั่งที่บาร์ของลูกค้าสักเท่าไหร่ แต่เพราะวันนี้มันอดไม่ได้จริง ๆ เมื่อครู่เอริคยืนมองดูจากชั้นบนอยู่พักใหญ่ พอเห็นใบหน้าขาวของบาร์เทนเดอร์คนใหม่ ยืนแจกยิ้มให้ลูกค้าไม่หยุด อยู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่าภาพตรงหน้า มันช่างขัดหูขัดตามากจนหงุดหงิด เดี๋ยวก็ผู้ชายคนนั้นเข้ามาคุยด้วย เดี๋ยวก็ผู้ชายคนนี้เดินเข้าคุยด้วย จนตอนนี้ที่หน้าบาร์มีแต่ผู้ชาย วนเวียนมายืนอยู่แทบไม่ซ้ำหน้า

“ครับ”

เฟยแกล้งถามกลับยิ้ม ๆ ถึงจะรู้ความหมายอยู่แล้วก็ตาม เพราะเขาสังเกตเห็นเอริคยืนดูตัวเองมาครู่ใหญ่แล้วเหมือนกัน

“อย่าลืมข้อตกลงที่พูดไว้ก็แล้วกัน” เอริครู้ว่าเฟยแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจที่ตัวเองพูด เลยเอ่ยขึ้นต่ออย่างไม่สนใจ

“ครับบบ...ไม่ลืมหรอกว่าคุณจะต้องให้ผมกินจนอิ่มทุกคืน”

เฟยลากเสียงตอบกลับอย่างทะเล้น ก่อนจะค่อย ๆ โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้เอริค แล้วพูดกระซิบประโยคต่อไปด้วยน้ำเสียงยียวน

“ไอ้เฟย! กูไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น”

เอริคถลึงตาใส่เฟยอย่างเคือง ๆ ก่อนจะกัดฟันพูดว่าออกมาอย่างหงุดหงิด ไอ้จีนบ้านี่ ทำไมชอบพูดกวนประสานเขาจังเลยนะ

“แล้วหมายถึงเรื่องไหนครับ”

เฟยไม่สะทกสะท้านกับสีหน้าไม่พอใจของเอริค ใบหน้าหล่อฉีกยิ้มระรื่น แล้วถามขึ้นราวกับไม่เข้าใจที่อีกฝ่ายกำลังจะสื่อ

“ไม่ต้องมาเล่นลิ้นกับกู” เอริคชักสีหน้าไม่พอใจใส่คนตรงหน้า ก่อนจะพูดว่าออกไปเสียงแข็ง

เขารู้ดีว่าเฟยเข้าใจสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อทุกอย่าง แต่แค่อย่างแกล้งยั่วโกรธเขาเล่นเท่านั้น

“หึหึ คุณเอริคไม่ต้องหึงผมหรอกครับ ผมบอกแล้วไงถ้าคุณให้ผมกินอิ่มทุกมื้อ ผมก็ไม่คิดไปหากินต่อที่อื่นแน่นอนครับ ไว้ใจได้เลย”

เฟยหัวเราะในลำคออย่างถูกใจ ก่อนจะเอ่ยพูดเอาใจอีกฝ่ายออกไป พอได้เห็นใบหน้าของคนตรงหน้าเริ่มบูดบึ้งขึ้นเรื่อย ๆ เฟยชอบเวลาที่เอริคทำหน้าแบบนี้ที่สุด เขาว่ามันดูดีกว่าใบหน้าเรียบเฉย ที่อีกฝ่ายชอบทำตั้งเยอะ

“ใครหึงมึงพูดดี ๆ นะ ไอ้จีนหื่น!”

พอเอริคได้ยินคำว่า ‘หึง’ ออกจากปากของเฟย ก็รีบแย้งกลับทันที เขาไม่ได้รู้สึกหึงหวงสักหน่อย ก็แค่มาเตือนว่าอย่าลืมข้อตกลงที่ทำไว้กับตัวเองเท่านั้นเอง คนอะไรหลงตัวเองที่สุดเลย

“ครับ ครับ ไม่ได้หึงเลย” เฟยตอบกลับยิ้ม ๆ

เอริคนั่งดื่มที่บาร์อยู่พักใหญ่จนใกล้จะถึงเวลาที่เฟยจะเลิกงาน เขาเลยคิดว่าจะลุกกลับไปห้องทำงานของตัวเอง...แต่อยู่ ๆ ก็มีเสียงของใครบางคนดังขึ้นมาข้าง ๆ เขาซะก่อน

“น้องเฟยครับ เย็นนี้เลิกงานแล้วไปดื่มต่อกับพี่ข้างนอกไหมครับ” เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยชวนดังขึ้น สายตาหวานเยิ้มมองจ้องไปที่บาร์เทนเดอร์หนุ่มที่กำลังยืนชงเครื่องดื่มอยู่

สองสามวันนี้ชายหนุ่มมาที่คาสิโนทุกวัน เพราะเกิดถูกใจบาร์เทนเดอร์คนใหม่ของที่นี่มาก เฟยเป็นเด็กหนุ่มที่ยิ้มเก่ง และอัธยาศัยดีพูดเพาะ แถมหน้าตายังตรงสเปคของเขาทุกอย่างอีกด้วย เขาเลยชอบเข้ามาคุยเล่นด้วย หวังว่าสักวันความสัมพันธ์จะพัฒนาไปทางที่ดีมากขึ้น

“เออ...คงไม่ดีกว่าครับ”

เฟยหันมองเอริคแวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปยิ้มตอบลูกค้าหนุ่มกลับเสียงอ่อน หึหึ มาถามได้ถูกจังหวะจริง ๆ เลยนะ

“ทำไมละครับ”

คนมาใหม่ถามย้ำอย่างไม่ยอม ใบหน้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงอ่อน ทำให้รู้ได้ว่า ก่อนหน้านี้ดื่มมามากพอควร คนเมาโน้มตัวไปหาบาร์เทนเดอร์หนุ่ม เพื่อขอคำตอบ

...แต่คนถูกถามยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดตอบ เสียงของใครอีกคนก็เอ่ยพูดแทรกขึ้นมาซะก่อน

“เพราะกูไม่ให้ไปไง”

เอริคพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก ก่อนจะหันไปจ้องมองคนเมาเขม็ง กล้าดียังไงมาชวนคนของเขาออกไปดื่มข้างนอก

“แล้วมึงเป็น คุ...คุณเอริค” ชายหนุ่มที่ถูกพูดขัดก็หันมามองต้นเสียงอย่างหาเรื่อง

แต่พอเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ตัวเองนั้นเป็นใคร ก็ชะงักค้างแทบหยุดหายใจ อาการมึนเมาที่มีมาก่อนหน้านี้หายไปเกือบหมด ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่ เมื่อครู่เขามัวแต่มองบาร์เทนเดอร์หนุ่มตรงหน้า เลยไม่ทันสังเกตว่าใครนั่งอยู่ข้าง ๆ

ซวยแล้วไงทีนี้!! บาร์เทนเดอร์หนุ่มคนนี้ คงจะไม่ใช่เด็กของเขาหรอกนะ

“เอ่อ กูเอง” เอริคตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“เออ...งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

ชายหนุ่มยืนตัวสั่นพูดขึ้นเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะรีบหันหลังเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ดูถ้าเขาจะต้องหยุดมาคาสิโนนี่สักพักแล้วสินะ

“ยิ้มเหี้ยอะไร”

เอริคจ้องมองตามหลังคนเมาเดินออกไปจนลับสายตา ถึงได้หันกลับมาหาเฟย ก็เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ พอเขาเห็นแบบนั้นก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น เสน่ห์แรงจริง ๆ นะ แล้วแบบนี้เขาจะเชื่อคำพูดที่บอกเมื่อครู่ได้ยังไง

“เปล่าครับ”

เฟยเห็นท่าทางของเอริค ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ถึงปากจะบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลยสักนิด แต่พอเห็นการกระทำเมื่อครู่ เขาก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาแล้ว ถึงตอนนี้เอริคอาจจะคิดกับเขาแค่คู่นอนคนหนึ่งก็ตาม แต่สักวันเฟยจะต้องทำให้เอริคเห็นตัวเองเป็นคนรักให้ได้

                                                                           ********************

แสงแดดอ่อน ๆ ในยามเช้า สอดส่องมาที่โต๊ะอาหารหน้าระเบียง ที่มีชายหนุ่มสองคนกำลังนั่งกินข้าวกันอย่างเงียบ ๆ เฟยย้ายมาพักที่คาสิโนกับเอริคได้เกือบสองเดือนกว่าแล้ว ตอนนี้นอกจากจะเป็นบาร์เทนเดอร์ให้กับกคาสิโนของเอริค เฟยยังรับหน้าที่เป็นพ่อครัวทำอาหารให้เอริคกินอีกด้วย

ทุกเช้าเฟยจะตื่นขึ้นมาทำอาหารให้เอริคกิน ตอนแรก ๆ เอริคก็เอาแต่พูดบ่นว่าไม่กิน ไม่กิน แต่เฟยก็ไม่สนใจ ลุกขึ้นมาทำเหมือนเดิมทุกเช้า แล้วพอทำเสร็จคนที่บ่นว่าไม่กิน ก็จะมานั่งรอทุกเช้าเหมือนกัน

“วันนี้ไม่ต้องลงไปทำงานนะ”

เอริคเห็นว่าคนตรงหน้ากินข้าวอิ่มแล้ว ก็พูดขึ้นเสียงเรียบ เมื่ออีกฝ่ายทำท่าเหมือนกำลังจะลุกขึ้น

“ทำไมละครับ”

เฟยที่กำลังจะลุกขึ้นเก็บจาน ก็ชะงักค้างไป แล้วถามกลับอย่างสงสัย ทำไมถึงไม่ให้เขาไปทำงานละ? หรือเพราะกลัวจะมีคนมาคุยกับเขาเหมือนคราวก่อนอีกกันนะ

“เดี๋ยวออกไปข้างนอกกับกู” เอริคพูดบอกออกไปอีกครั้ง เมื่อเห็นใบหน้าสงสัยของเฟย

“ไปข้างนอก...ไปไหนครับ” เฟยที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งงุนงงเข้าไปใหญ่ ออกไปข้างนอกอย่างงั้นเหรอ นี่เอริคคิดจะพาเขาไปไหนกัน

ตั้งแต่เฟยย้ายมาทำงานกับเอริคที่คาสิโน ก็จะสามเดือนเข้าไปแล้ว เขายังไม่เคยเห็นเอริคออกไปไหนเลยสักครั้ง วัน ๆ ก็ทำแต่งานจนดึกดื่นแทบทุกวัน ถือว่าเป็นชอบเก็บตัวคนหนึ่งเลยทีเดียว ส่วนเฟยถึงจะทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์ที่นี่ แต่ก็ทำแค่ตอนกลางวันเท่านั้น เพราะเอริคไม่ให้ทำของช่วงกลางคืน เขาบอกว่าคนเมาช่วงนั้นมันเยอะ เฟยก็ไม่ได้พูดขัดอะไร เพราะดีซะอีกเขาจะได้มีเวลาอยู่กับเอริคมากขึ้น

...แต่วันนี้มาแปลก ชวนออกไปข้างนอกงั้นเหรอ เขาคิดจะทำอะไรกันนะ

“ไปห้าง” เอริคตอบกลับสั้น ๆ เขาคิดเรื่องนี้มาหลายวัน ว่าจะต้องพาคนตรงหน้าไปห้างให้ได้สักวัน

“ห้าง?” เฟยขมวดคิ้วเป็นปม พูดทวนกลับอย่างงง ๆ

เฟยจ้องมองเอริคอย่างไม่เข้าใจ วันนี้คนตรงหน้ามาอารมณ์กันนะ ถึงได้จะพาเขาไปเดินห้างเล่นเนี่ย!!!