บทที่ 8 ยิ่งเกลียดยิ่งดุดัน nc

หลี่หมิงดึงรั้งอาภรณ์ของสตรีใต้ร่างจนแทบจะหลุดลุ่ย   เขาฉีกตูโต้วผืนบางของนางออกจนขาดเป็นทาง  แล้วแหวกกระโปรงผ้าเนื้อบางเบาของนางออก  เลิกมันขึ้นไปจนสูง  เปิดเปลือยเนินเนื้ออวบใหญ่ที่คุ้นตาให้แก่เขา  หลี่หมิงถอดกางเกงของตนเองอย่างรวดเร็ว  แล้วจับเจ้าลูกชายของเขาถูไถเนินเนื้อของนางไปมา  แต่ไม่ยอมสอดเข้าไป เพียงถูไถมันไปมาเพียงเท่านั้น 

ส่วนสตรีใต้ร่างก็ดิ้นรนขัดขืนไม่สมยอมเขาดังเช่นที่เคยผ่านมา  “ ปล่อยข้านะ  ปล่อยข้า  เจ้าคนชั่ว เจ้าคนเลวอย่าทำอะไรข้านะ  ไม่อย่างนั้นข้าจะร้องให้คนช่วย  ออกไปจากเรือนของข้านะ  ” นางกรีดร้อง แต่ก็ไม่กล้าเสียงดังจนเกินไปเพราะเกรงจะมีคนได้ยิน  แล้วหลี่หมิงจะเดือดร้อน  นางแค่ต้องการให้เขาโกรธและเลิกมายุ่งเกี่ยวกับนาง

แต่หลี่หมิงไม่สนใจเสียงข่มขู่นั้น   เขากลับก้มลงดูดอกอวบใหญ่ที่สั่นไหวอยู่ใต้ร่าง  เขาขบกัดผลอิงเถาของนางอย่างแรง สลับกับไล้เลียมันไปมา  หงลี่พยายามดิ้นรนไม่ยอมให้เขากระทำตามใจ  แต่ยิ่งดิ้นยิ่งถูกดูด  เขาดูดเต้าหวานของนางจนแทบจะเข้าไปในปากทั้งเต้า  ดูดอย่างแรง  ดูดสลับกับไล้เลียชิมรสของมัน  ดูดจนสตรีใต้ร่างเลิกดิ้นรนหนี  แต่เปลีี่ยนไปเป็นดิ้นพล่านเพราะความเสียวแทน  ร่างอวบอัดดิ้นพล่านไปมา  พลางแอ่นอกอวบใหญ่ขึ้นหาปากที่ร้อนรุ่มของคนบนร่าง   

บัดนี้พวกเขานอนคลุกเคล้ากันอยู่บนพื้นไม่ไกลจากถังอาบน้ำใบใหญ่ของหงลี่นัก  ร่างบางที่อวบอัดไม่น้อย ยามเปิดเปลือยเนื้อแท้ๆ ให้ฮ่องเต้หนุ่มได้เห็นเต็มตา  หงลี่ดิ้นพล่านไปมา  แอ่นหยัดร่างขึ้นหาปากร้อนรุ่มที่ดูดผลอิงเถาของนางจนบวมเป่ง  ดูดจนนางแทบจะบ้าอยู่แล้ว  

ส่วนผ้าผ่อนของนางแทบจะหลุดลุ่ยไปจากเรือนกายจนหมดสิ้น   และแล้วเจ้าลูกชายแสนล่ำของคนบนร่างที่กำลังโกรธขึงนางและต้องการลงโทษนางอย่างรุนแรง  ก็สอดเข้าไปในร่องรักที่มันกระหายอย่างคุ้นเคย  ส่วนหงลี่ที่ปากก็ไล่เขา ปากก็ร้องห้ามเขา  ต้องการให้เขาออกไปจากห้องของนาง  แต่ร่องรักกลับตอดตุบๆ ไม่พัก  

น้ำหวานของนางไหลรินออกมาอย่างมากมาย  และเข้าชะโลมแก่นกายของคนบนร่างที่เป็นบุรุษที่นางแสนจะรัก  แต่นางจำต้องบอกเขาว่านางไม่ได้รักเขา  ไม่ได้สนใจ  และเกลียดเขา  แค่หลอกลวงเขาเล่นๆ เพียงเท่านั้น

บั้นเอวสอบเริ่มโยกไหว  ส่งเจ้าลูกชายที่มันกระหายในร่องรักที่คุ้นเคยนี้อย่างมาก  จนมันผลุบหายเข้าไปในร่องรักที่เขากำลังโยกบั้นเอวเข้าหาอย่างบ้าคลั่ง  เสียงร้องห้ามของหงลี่หายไปแล้ว  มีแต่เสียงครวญครางกระเส่าของนางและเสียงครางกระหึ่มของคนบนร่างของนางเท่านั้น  สองร่างที่บัดนี้หลงลืมทุกอย่างไปจนสิ้น  ต่างก็เกี่ยวกระหวัดรัดรึงกันและกัน  แล้วโยกขยับเข้าหากันอย่่างเร่าร้อน รุนแรง และดุเดือด  เพราะต่างก็ปลดปล่อยความรู้สึกที่ทั้งรักทั้งชังกันออกมาจนหมดสิ้น

“ เป็นอย่างไร หญิงร่าน ถูกใจเจ้าหรือไม่  เจ้าไม่ได้รักข้า  เพียงแค่ต้องการให้ข้ากระแทกเจ้าเช่นนี้ใช่หรือไม่  ข้าจะสนองความร่านรักให้เจ้าเอง  ข้าไม่รู้มาก่อนว่าเจ้าต้องการแค่เพียงเท่านี้  หากเจ้าบอกข้าก่อนหน้านี้  ข้าก็จะมอบความหฤหรรษ์อย่างที่หญิงร่านรักอย่างเจ้าต้องการให้อย่างถึงใจ   เจ้าไม่ได้รักข้า  เพียงแค่ต้องการสิ่งนี้จากข้าเท่านั้น  และตอนนี้ข้าก็ตาสว่างแล้ว  หญิงร่านเช่นเจ้า  อนาคตก็คงไม่พ้นนางโลมบำเรอชาย  แต่ต้องเป็นหลังจากที่ข้าขย่มเจ้าจนเบื่อแล้วนะ ”  

หลี่หมิงยังขยับลำกายแกร่งเข้าหานางไม่พัก  ขณะที่ปากก็กระซิบที่ใบหูเล็กของคนใต้ร่างที่เขาเห็นว่าครวญครางด้วยเสียงกระเส่า  เหมือนสุขสมหนักหนา  แถมยังโยกสะโพกอวบของนางขึ้นรับเขาด้วยจังหวะเดียวกันเสียอีก

แค่เพียงถูกกดกระแทกไม่กี่ครั้งก็ติดใจเสียมากมาย  ร่านรักไม่มีดี  เขาไม่น่าจะดูคนไม่ออกเช่นนี้เลย  นางก็แค่หญิงแพศยา  สามานย์  รักชายใดก็ได้เพราะหิวเงิน  และร่านรัก  ต้องการให้ชายกดกระแทกนางเช่นนี้  

หลี่หมิงโยกบั้นเอวอย่างรุนแรง  ในใจลึกๆ เขานั้นรักนาง ยังรักนางเหลือเกิน  แต่ความเจ็บแค้นใจก็มีเปี่ยมล้น  และเขาจะต้องหาทางทวงคืนอย่างแน่นอน หญิงร่านผู้นี้  ไม่ควรจะเป็นภรรยาของชายใดทั้งสิ้น 

เพราะเขาจะทำให้นางเป็นเพียงหญิงบำเรอชาย  และชายผู้นั้นก็ต้องเป็นเขาก่อน  จนกว่าเขาจะเบื่อและโยนนางให้กับคนอื่นต่อไป   และเขาจะไม่ยกย่องนางให้มีีฐานะใดทั้งสิ้น   นอกจากนางบำเรอ  ที่มีหน้าที่ทอดกายให้เขาเชยชมเพียงเท่านั้น  เพราะนางเลือกที่จะเป็นเช่นนี้เอง

จังหวะรักที่ผสานไปด้วยความแค้นยังคงรุนแรง และดุดัน  แต่หงลี่ที่ในใจของนางแสนจะรักชายผู้นี้  จึงได้ยกแขนเรียวขึ้นโอบต้นคอหนาของเขา  แล้วมองสบตาเขาด้วยประกายตาหวานฉ่ำนัห  นางกดใบหน้าหล่อคมลงมาเพื่อจะจูบ  แต่หลี่หมิงเบือนหน้าหนีเพราะความรังเกียจ   เขาไม่อยากจะจูบนาง  รังเกียจสตรีแพศยาที่ไม่รู้ว่าไปจูบชายอื่นมาหรือไม่  

แต่หงลี่ไม่ยอม นางเกี่ยวต้นคอเขาจนโน้มลงมา  แล้วยกใบหน้าหวานของนางขึ้นหา  แล้วเลียไล้ริมฝีปากหนาของเขาก่อน เลียจนทั่วกลีบปากหนานั้น  ลิ้นเล็กพยายามจะซอกซอนเข้าไปให้ได้  และแล้วเรียวปากหนาก็ยอมเผยอแยกให้ลิ้นเล็กที่แสนจะนุ่มนิ่มของนางได้เข้าไป  

ลิ้นหนาที่ทนต่อการรุกเร้าเช่นนั้นไม่ไหวอีกต่อไปก็เพราะหัวใจของเขามันก็มีแต่เพียงนาง  แม้จะแข็งใจไม่ยินยอมเพียงใดก็จำต้องยอมส่งลิ้นสากเข้าเกี่ยวพันและเมื่อมันได้เกี่ยวพันกันและกันแล้ว 

ทุกอย่างก็เลยเถิด กลายเป็นจูบที่ร้อนลวกและดูดดื่ม  จูบที่เหมือนกระหายในกันและกันจนแทบจะคลั่ง จูบที่ในที่สุดฝ่ายชายกลับเป็นฝ่ายจูบเอาจูบเอา  ไม่ยอมเลิกรา  จนเมื่อสตรีใต้ร่างถอนจูบแล้ว เขาก็ยังตามติดมาจูบนางอีก จูบเหมือนกระหายและไม่ยอมอิ่มเอมสักที

หงลี่ยกยิ้มสมใจ หลี่หมิงหรือจะหนีนางได้พ้น  วันนี้ในเมื่อเขาเข้ามาหานางเอง  นางก็จะสนองเขาให้อิ่มเอม  นางรักเขาเกินกว่าจะปล่อยเขาไปได้ในตอนนี้

คนที่ภายในใจมีกันและกันจนเต็มเปี่ยมจึงได้เริงรักกันอย่างรุนแรง ดุดัน ดุเดือดเพราะรักนี้ปนไปด้วยความแค้นเคือง  หงลี่หยัดกายรับจังหวะรักที่ดุดันของบุรุษที่นางรักเขาจนเต็มหัวใจ  แต่นางมิมีทางปริปากบอกเขาว่านางรักเขา  รักมากเพียงใด