LOGINShare
บทที่ 81
Last Updated:
2025-05-02 12:43:16บทที่ 81
หลังจากไปส่งน้าอันนาและยัยเด็กกวนประสาทนั่นแล้ว หนึ่งนทีก็รีบกลับมาที่บ้าน พบว่าทุกคนกำลังคุยกันในเรื่องของนักรบ รวมถึงพ่อแม่ที่แท้จริงของธารทีรา
“ได้เรื่องยังไงบ้าง” หนึ่งนทีเอ่ยถามลูกน้องที่เดินเข้ามาหา
“ผมกำลังให้คนตามหาตัวอยู่ครับ” ซันยืนประสานมือกันไว้ด้านหน้า และเอ่ยกับเจ้านายด้วยท่าทีนิ่ง ๆ
“มันไปกบดานที่ไหนนะ” คุณจอห์นเอ่ยพึมพำ ก่อนที่หนึ่งนทีจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“ไม่แน่ว่ามันอาจจะไปหลบอยู่ที่โกดังร้างที่เคยถูกจับตอนกวาดล้างการค้าอาวุธครั้งใหญ่ของมันก่อนหน้านี้ก็ได้ครับ”
“ก็อาจเป็นไปได้” ผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้น ซึ่งหนึ่งนทีก็รีบหันไปสั่งการลูกน้องของตน “ไปสืบมาว่ามันอยู่ที่นั่นจริงหรือเปล่า”
“ครับ” ซันก้มหัวให้ทุกคน แล้วเดินถอยหลังออกไปทำตามคำสั่งของเจ้านาย
ด้านคุณหญิงโสภาที่นั่งเป็นกังวลใจเรื่องของนักรบ เมื่อเห็นซันออกไปแล้วก็เอ่ยถามสามี
“คุณคะ แล้วตารบหลานเราจะกลับมาจำเรื่องราวตอนเด็ก ๆ ได้ไหมคะ”
“คงยากครับแม่” หนึ่งนทีที่ลืมนึกถึงความรู้สึกของน้องสาวเอ่ยขึ้นโดยไม่ได้ไตร่ตรอง
ด้านคุณหญิงโสภาก็พยักหน้าเห็นด้วยกับลูกชาย ทำให้ธารทีราที่นั่งหน้าเศร้าอยู่นั้นรู้สึกไม่ดี เมื่อได้ยินพี่และแม่คุยกันเรื่องอาการความจำเสื่อมของพี่ชายแท้ ๆ
“ขอตัวก่อนนะคะ” ธารทีราบอกทุกคนพร้อมลุกขึ้นยืน เนื่องจากไม่ต้องการฟังเรื่องที่ทำให้ตัวเองรู้สึกปวดใจอีกต่อไป
“น้ำ” เขตแดนที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ เมื่อเห็นหญิงสาวลุกและเซถลาเหมือนจะล้มลง จึงรีบลุกขึ้นไปประคองเธอไว้
“พี่ดิน” หญิงสาวหน้าซีดเหมือนจะเป็นลม พลางเอียงหน้ามองเขา
“โอเคไหม” เขตแดนถามอย่างเป็นห่วง
“โอเคค่ะ” ธารทีราพยักหน้ารับ แล้วผละออกจากเขา เมื่อเห็นว่ามีสายตาของพ่อแม่และพี่ชายกำลังมองมาทางเธอ
“ไอซ์ ทำไมลูกหน้าซีดจัง ไม่สบายหรือเปล่า” คุณหญิงถามด้วยความห่วงใย เมื่อเห็นลูกสาวหน้าซีด
“หนูรู้สึกปวดหัวนิดหน่อยค่ะ” หญิงสาวบอกไปอย่างนั้นเอง เพราะความจริงเธอไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่เพียงเสียใจมากเกินไปเท่านั้น
“งั้นก็ขึ้นไปพักไป” คุณหญิงโสภาบอกลูกสาว
“ขอตัวนะคะ” หญิงสาวเอ่ยเท่านั้นก็เดินจากไป โดยมีเขตแดนเดินตามไปด้วยความห่วงใย
“ให้พี่อุ้มไหม”
“พี่ดินบ้าเหรอ! ไม่เอา” ธารทีราตีแขนเขาไปหนึ่งที แล้วรีบวิ่งหนีขึ้นไปชั้นบน โดยมีชายหนุ่มมองตามไปอย่างเอ็นดู ทว่าเขาก็ต้องหันมามองเมื่อมีคนเอ่ยเรียก
“ดิน”
“ครับ” เขตแดนขานรับ แล้วเดินกลับไปนั่งตามเดิม
“นั่งสิ ลุงมีเรื่องจะคุยด้วย”
“คุณลุงมีอะไรครับ”
“ดินรู้เรื่องของนักรบได้ยังไง”
คำถามของคุณจอห์นทำให้เขตแดนโล่งอก เขานึกว่าจะถูกตำหนิเรื่องเขากับธารทีราเสียอีก ซึ่งชายหนุ่มก็ตอบคุณจอห์นไปว่า
“ผมให้คนตามสืบเรื่องของไทเกอร์ แล้วไปเจอวันเดือนปีเกิดที่แจ้งเกิดที่ต่างประเทศ มันดูมีพิรุธหลายอย่าง เลยให้ภามเจาะลึกลงไปจนเจอประวัติการรักษาครับ”
หนึ่งนทีได้ยินเช่นกันจึงทวนคำของเพื่อน
“ประวัติการรักษางั้นหรือ”
“ประวัติการรักษาของไทเกอร์น่ะครับ มันระบุว่าเขาถูกส่งตัวไปจากเมืองไทย และมีการรักษาอาการทางสมองหลายปี อีกทั้งยังมีการผ่าตัดปรับเปลี่ยนโครงหน้าด้วยครับ โดยให้เหตุผลว่าได้รับบาดเจ็บการอุบัติเหตุรถชน แต่ตอนแรกยังไม่มีหลักฐานชี้ชัด ว่าเขาคือพี่ชายของน้ำ ผมก็เลยยังไม่ได้มาบอกคุณลุง”
เขตแดนอธิบายให้ฟัง เพราะตอนแรกเขาแค่สงสัย แต่ไม่มีหลักฐานหรือพยาน กลัวว่าถ้าพูดไปแล้วคนจะไม่เชื่อ ซึ่งก็ยากมากจริง ๆ ที่คนจะเชื่อว่าไทเกอร์และนักรบคือคนเดียวกัน
Related chapters
สลักรักเคียงใจ บทที่ 82
บทที่ 82พอธารทีราขึ้นมาบนห้องแล้ว หญิงสาวก็รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด แต่กลับกลายเป็นว่าเธอใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานหลายชั่วโมง เพราะเอาแต่นึกถึงเรื่องราวต่าง ๆ ในตอนเด็ก รวมถึงเรื่องราวของพี่ชายด้วยภาพต่าง ๆ ในหลายเหตุการณ์ตอนที่เธอวิ่งเล่นกับพี่ชายตอนเด็กๆ ภาพที่เธอหกล้มแล้วถูกนักรบแบกขึ้นหลังพากลับบ้าน ภาพที่พี่ชายชอบเสียสละของกินของเล่นต่าง ๆ ให้เธอเสมอไหลเข้ามาในหัว ราวกับการฉายเรื่องราวในอดีตซ้ำอีกครั้ง“พ่อคะ แม่คะ พี่รบกลับมาหาน้ำแล้วนะ น้ำไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้วค่ะ” ธารทีราพูดเสียงเบาหวิว น้ำตาแห่งความดีใจไหลอาบแก้มไม่ขาดสายทว่าเมื่อได้ยินเสียงคนเปิดประตูห้องเข้ามา หญิงสาวก็รีบปาดน้ำตาทิ้งแล้วหยิบเสื้อผ้าใส่อย่างลวก ๆ ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องน้ำมาดู“ประตูก็ยังปิดนี่”เมื่อออกจากห้องน้ำมายืนตรงกลางห้อง หญิงสาวก็มองไปโดยรอบแต่ก็ไม่เห็นใครสักคน ทว่ายังไม่ทันได้ก้าวเดินไปไหน ธารทีราก็ถูกใครบางคนพุ่งเข้ามากอดไว้จากทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะดึงเธอให้หันมาซุกซบในอกกว้างของตน“พี่ดิน” ร่างบางขัดขืนเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเขตแดนจึงยอมยืนนิ่งอยู่ในวงแขนของคนตัวสูง“ทำไมอาบน้ำนานจัง
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 83
บทที่ 83 ทันทีที่เปิดประตูห้องออกมา ชายหนุ่มก็ต้องชะงักไปเล็กน้อย เมื่อเห็นเพื่อนยืนทำหน้าขึงขังอยู่ข้างประตู“แอบเข้าห้องน้องสาวกูเหรอ” หนึ่งนทีกอดอกมองเพื่อนตาเขม็ง“ไม่ได้แอบ” เขตแดนตอบแล้วเดินนำหน้าลงบันไดไปอย่างไม่ยี่หระ“ไอ้ชั่ว” ชายหนุ่มเดินตามมาต่อว่าเพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก“สัส มีอะไรก็ว่ามา” เขตแดนสวนกลับ“เปล่า กูแค่จะมาหาไอซ์ แต่แม่บอกว่ามึงขึ้นมา กูเลยแอบตามมาดู”“ดูอะไร”“เปล่า” หนึ่งนทีทำหน้าทะเล้นใส่เพื่อน ด้านเขตแดนก็ไม่ตอบโต้ แต่กลับยักไหล่ใส่เพื่อน แล้วเดินลงบันไดไปหน้าตาเฉย“ไอ้ดิน”“ว่า” เขตแดนขานรับ ทั้งที่ยังคงเดินลงบันได โดยมีหนึ่งนทีเดินตามลงมาด้วย“มึงว่าเขาจะหายไหมวะ ไทเกอร์น่ะ”“มึงถามกู แล้วกูจะไปถามใคร”“นั่นสินะ”“เชี่ย ทำหน้าแบบนี้ประชดกูเหรอ”“กูรู้สึกแปลกๆ ว่ะ” หนึ่งนทีบอกออกไป และทำหน้าเครียดกว่าเดิม“แปลกอะไร” เขตแดนถามขึ้นด้วยความสงสัย“ก็เป็นพี่ชายมาตั้งนาน จู่ ๆ ก็ได้เป็นน้องชายซะงั้น”“หรือมึงอยากเป็นศัตรูกันวะ”พวกเขายังไม่ทันตอบก็ต้องหันไปยิ้มให้คุณหญิงที่เดินมาหา ซึ่งพอคุณหญิงโสภาเห็นว่าสองหนุ่มเดินลงบันไดมาด้วยกันก็เอ่ยถามขึ้นมาว่า “น้องน
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 84
บทที่ 84“กินเลยไหมคะ”“อื้อ” นักรบพยักหน้ารับ มองน้องสาวเดินไปจัดอาหารใส่จาน และไม่ถึงห้านาทีเธอก็ถือถาดเดินมาหา“ข้าวผัดไข่ อาหารของคนป่วยมาแล้วค่ะ คุณป้าบอกว่าถ้าพี่รบหายแล้วจะทำของโปรดอื่น ๆ ให้พี่กินค่ะ” เธอกล่าวยิ้ม ๆ ขณะลากโต๊ะอาหารมาไว้ตรงหน้าของพี่ชาย“ขอบใจนะ” นักรบขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ซึ่งเขาก็ถึงกับนิ่วหน้าเพราะรู้สึกเจ็บแผลขึ้นมา ทว่าสุดท้ายก็ส่งยิ้มให้น้องสาวที่เข้ามาช่วยประคองให้ลุกขึ้นนั่งในท่าที่สบายเมื่อเห็นพี่ชายตักข้าวกินคำแรก ธารทีราก็เอ่ยถามด้วยความคาดหวัง“อร่อยไหมคะ”“อร่อย” นักรบพยักหน้าให้น้องสาว พร้อมตักอีกคำใส่ปากเคี้ยวช้า ๆ“ฝีมือคุณป้าอร่อยมาก เหมือนกับของแม่อรเลยค่ะ” หญิงสาวยังคงพูดเจื้อยแจ้วอย่างมีความสุข เมื่อนึกถึงตอนเธอเป็นเด็ก แต่พอพูดจบก็ถึงกับต้องชะงักไป พร้อมกับทำหน้าเศร้า เมื่อเห็นพี่ชายหยุดกินข้าว“ขอโทษค่ะ น้ำแค่อยากพูดถึงอาหารของแม่”“เล่าต่อสิ” นักรบยิ้มให้น้องสาวอย่างจริงใจ เพราะเขาเองก็อยากจะฟังเรื่องราวของพ่อแม่ที่แท้จริงของตนเช่นกัน“คะ?”“เรื่องครอบครัวของเรา พ่อแม่เราไง ท่านเป็นคนยังไง” นักรบขยายความให้เธอเข้าใจ“น้ำเอารูปของครอบครัวเรา
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 85
บทที่ 85คนที่เดินเข้ามาคือคุณหญิงโสภานั่นเอง เมื่อเห็นหน้าหลานชายแล้ว ท่านก็เอ่ยถามหลานชายเสียงไพเราะว่า“เป็นยังไงบ้างลูก”“สวัสดีครับ” นักรบยกมือไหว้คุณหญิงโสภาด้วยท่าทีเก้อเขิน“ป้ารู้ว่ารบเกร็ง แต่ค่อย ๆ ปรับตัวไปนะลูก รบเป็นพี่ชายไอซ์ก็เหมือนลูกของป้าอีกคน” คุณหญิงรับไหว้แล้วพูดไม่ให้หลานชายรู้สึกอึดอัดนักรบไม่พูดอะไร แต่ยิ้มให้คุณหญิงโสภาเล็กน้อยด้านธารทีราก็ยิ้มเช่นกัน เมื่อเห็นว่าพี่ชายเริ่มดีขึ้นมากแล้ว จากนั้นก็หันไปถามแม่ว่า“แล้วคุณพ่อล่ะคะ”“ไปคุยกับหมอน่ะลูก” คุณหญิงโสภาตอบแล้วเดินไปจัดผลไม้ใส่จานมาให้หลานชายกิน“อ๋อค่ะ” ธารทีราพยักหน้ารับรู้ แล้วเดินไปช่วยมารดาอีกแรงหนึ่ง ก่อนจะยกจานผลไม้ที่ปอกไว้อย่างสวยงามมาให้พี่ชายเวลาผ่านไปครู่หนึ่งก็มีแขกเข้ามาในห้องของนักรบอีกคน ซึ่งคุณหญิงโสภาก็เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม“นั่นไง มาพอดี”“สวัสดีครับ” นักรบยกมือไหว้คุณจอห์นด้วยท่าทีที่ค่อนข้างประหม่า“ลุงให้คนไปจัดการเรื่องเอกสารส่วนตัวของรบแล้วนะ”คุณจอห์นพยักหน้ารับไหว้ แล้วเดินไปยืนข้างเตียง“กลับมาใช้ชื่อเดิม นามสกุลเดิมเสียทีนะ” คุณหญิงโสภาน้ำตาคลอเบ้าขณะเอ่ยกับหลานชาย“ครับ” ถึ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 86
บทที่ 86“น้ำเอาถาดไปเก็บนะคะ” ธารทีราขอตัวเอาถาดอาหารที่พี่ชายเพิ่งกินเสร็จไปเก็บ ตอนนี้จึงเหลือแค่หนึ่งนทีที่ยืนจ้องหน้านักรบอยู่ข้างเตียง“มีอะไร” นักรบหันไปถามด้วยความสงสัย“มึงหวงน้องหรือเปล่า”“ทำไม” นักรบขมวดคิ้วแล้วถามด้วยความแปลกใจ ไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหนกันแน่“เปล่า กูแค่จะบอกว่าไอซ์...ไม่สิ น้ำนั่นแหละกับไอ้ดินคบกันอยู่ ถ้ามึงจะหวงน้องสาวก็เอามันให้หนัก กูฝากด้วย ไปล่ะ”หนึ่งนทีบอกเรียบ ๆ พร้อมยักไหล่ให้ แล้วเดินหนีออกไป“ปัญญาอ่อน” นักรบต่อว่าอย่างไม่จริงจังนัก จากนั้นก็หัวเราะออกมา ขณะมองตามหลังคนหวงน้องสาวที่กำลังเดินออกจากห้องไปณ บ้านของดาเนียลเมื่อเห็นลูกสาวเดินเข้ามาในบ้าน มาดามอันนาที่นั่งรออยู่ด้วยใจจดจ่อก็รีบลุกขึ้นมาหา แล้วเอ่ยถามขึ้นทันที“เดีย พี่เราเป็นยังไงบ้าง”“พี่ไทด์ปลอดภัยแล้วค่ะ” นาเดียร์รีบเดินไปประคองแม่ แล้วพาไปนั่งที่เดิม“อื้อ” มาดามมีสีหน้าโล่งใจ เมื่อได้ยินลูกสาวตอบเช่นนั้น“พี่ไทด์ถามหาแม่ด้วยนะ” นาเดียร์บอก เมื่อเห็นแม่นั่งเงียบ เธอรู้ว่าแม่ต้องคิดว่าพี่ชายของเธอต้องเปลี่ยนไปแน่ ขนาดเธอยังคิดเลยว่าสักวันพี่ชายคงลืมเธอ เพราะวันนี้ที่ไปเยี
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 87
บทที่ 87หนึ่งนทีไม่ตอบแต่กลับหัวเราะเยาะใส่ พลางปรายตามองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความชิงชัง แม้จะรู้ว่าเธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องร้าย ๆ ที่ดาเนียลก่อ แต่อย่างไรคนตรงหน้าก็เป็นลูกสาวของไอ้ชาติชั่วนั่น“นี่อย่ามาหัวเราะแบบนี้แล้วเดินหนีฉัน บอกมานายมองอะไร” หญิงสาวรู้สึกไม่พอใจ จึงเดินตามไปจับแขนกำยำดึงให้เขาหันมามองหน้ากันชายหนุ่มดันมือของนาเดียร์ออก พร้อมเอ่ยด้วยเสียงเกรี้ยวกราดใส่หน้าเธอว่า“ทำไมจะหัวเราะไม่ได้ ลูกฆาตกรอย่างเธอมีค่าอะไรในสายตาฉันด้วยหรือไง”เพี๊ยะ!!..คำพูดที่ออกจากปากผู้หน้าตาหล่อเหลา แต่นิสัยเลวทรามทำให้นาเดียร์โกรธจนทนไม่ได้ เธอตบหน้าเขาไปฉาดหนึ่งพร้อมทั้งตวาดกลับ“นายไม่มีสิทธิ์มาว่าคนอื่นแบบนี้”“อยากตายเหรอ ถึงกล้าตบหน้าฉัน”“ว้ายย! นี่ปล่อยฉัน นายจะพาฉันไปไหน ปล่อย! ถ้าไม่ปล่อยฉันจะร้องไห้คนช่วยนะ” นาเดียร์พยายามกรีดร้อง เมื่อถูกคนพาลอุ้มจนเท้าลอยด้วยแขนข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างของเขาก็ปิดปากเธอไว้“นายมัวเลว ช่วยด้วย!”“ร้องสิ ร้องเลย ทุกคนจะได้เห็นว่าฉันกำลังจะฆ่าเธอ”ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างน่ากลัว เมื่อพาอีกฝ่ายมาอยู่ในที่ลับตาคน เขาปล่อยให้เธอยืนหลังพิงพนัง ส่
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 88
บทที่ 88“ยัยเดีย หลีกไป”“ไม่! เดียไม่ยอมแน่ ถ้าป๋าจะทำร้ายแม่” นาเดียร์ยืนขวางไว้อย่างต้องการปกป้องแม่ ดวงตาของเธอที่จ้องมองพ่อไหวระริกและมีม่านน้ำตาก่อตัวขึ้น“นังลูกเนรคุณ” ดาเนียลสบถด่าและผลักลูกสาวจนเซถลา“ป๋า...เดียเป็นลูกป๋านะคะ” หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงน้อยใจ ที่พ่อทำร้ายเธอ ทั้งที่เมื่อก่อนพ่อไม่เคยทำแบบนี้กับเธอเลย“หึ! เอาโทรศัพท์แกมา”“ป๋า...ไม่ค่ะ อย่าเอาโทรศัพท์เดียไปนะ”“คุณจะทำอะไร ปล่อยลูกนะ” มาดามอันนาถามสามีและพยายามเข้าไปช่วยลูกสาวที่กำลังถูกยื้อแย่งโทรศัพท์อยู่“ก็โทรหาลูกชายนอกไส้ของเธอไง” ดาเนียลกระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจ พร้อมกระชากมือถือจากมือของลูกสาวไปถือไว้“อย่านะ! อย่าไปยุ่งกับไทด์ ปล่อยเขาไป” มาดามอันนาเดาได้ทันทีว่าสามีคงคิดจัดการกับลูกชาย จึงร้องห้ามและเข้าไปแย่งมือถือ แต่อีกฝ่ายก็ไม่คิดสนใจ“กูไม่หยุด ถอยไป!” ดาเนียลตะคอกใส่ภรรยา พร้อมทั้งใช้กำลังผลักร่างบางออกไป จนมาดามอันนาเซถอยหลังล้มไปกองบนพื้น “คุณแม่” นาเดียร์เห็นเช่นนั้นก็ตกใจจนร้องออกมา พร้อมกับวิ่งเข้าไปประคองแม่เอาไว้“หึ!” ดาเนียลไม่สนใจอะไรแล้วตอนนี้ เขาเอาแต่หัวเราะเสียงดังอย่างคนที่จิตไม่ปกติ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 89
บทที่ 89เมื่อได้ยินเสียงปืนและเสียงร้องของแม่กับน้องนักรบก็ยิ่งร้อนรน เขาพยายามจะลงจากเตียง ทำให้น้องสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ต้องถลันเข้าไปหา“พี่รบ อย่าค่ะ” ธารทีราพยายามห้ามพี่ชาย แต่ก็พอจะเดาได้ว่าคงจะเกิดเรื่องไม่ดีบางอย่างขึ้นกับมาดามอันนาและนาเดียร์แน่นอน พี่ชายของเธอถึงได้ร้อนรนปานนี้“ว่ายังไง”เสียงถามจากคนในสาย ทำให้นักรบหลือบตามองธารทีราครู่หนึ่ง ก่อนจะถามกลับไปว่า“ที่ไหน”“โกดังร้างนอกเมืองที่มึงก็น่าจะรู้จักดี”เมื่อได้บอกที่นัดหมายแล้ว ดาเนียลก็วางสายไปทันทีด้านนักรบเมื่อได้คำตอบแล้ว ชายหนุ่มก็ทรุดนั่งบนขอบเตียง มือใหญ่กำมือถือไว้แน่นจนเส้นเอ็นปูด“พี่รบเกิดอะไรขึ้นคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม พร้อมทั้งเอามือถือจากมือพี่มาเก็บไว้ “คลายมือออกก่อนนะคะ เลือดย้อนขึ้นไปในสายน้ำเกลือหมดแล้ว”“น้ำ…” นักรบยังไม่ทันได้บอกน้องสาว ทั้งสองก็ต้องหันไปมองที่ประตูที่มีคนเปิดเข้ามา“มีอะไรกัน” คุณจอห์นเอ่ยถามขึ้น เพราะเมื่อครู่เหมือนจะทันได้ยินเสียงร้อนรนของลูกสาว ในขณะที่คุณหญิงโสภา หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนที่ตามเข้ามาด้วยก็มองมาอย่างห่วงใยเช่นกัน“คุณพ่อ คุณแม่” หญิงสาวเรียกท่านทั้งสอง แต่ยังไม่กล
Last Updated : 2025-05-02
Latest chapter
สลักรักเคียงใจ บทที่ 97
บทที่ 97สองอาทิตย์แล้วที่นักรบกลับมาอยู่บ้าน และวันนี้เป็นวันแรกที่ธารทีราต้องไปยังบริษัทอีกแห่ง ซึ่งพ่อของเธอและพ่อของเขตแดนหุ้นกันเปิดขึ้นมาตั้งแต่เธอยังเล็ก ๆ“มาหาใครคะ” พนักงานต้อนรับเอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“คุณเขตแดนค่ะ” ธารทีราบอกพนักงาน“เอ่อ คุณได้นัดไว้ไหมคะ แล้วคุณ…”ธารทีราไม่รอให้พนักงานถามจนจบ เธอก็บอกไปว่า“ฉันชื่อธารทีราค่ะ เป็นน้องสาวของคุณหนึ่งนที” เธอบอกออกไปก่อนจะส่งบัตรวีไอพีของที่นี่ให้อีกฝ่ายดู“อ๋อค่ะ สวัสดีค่ะ” พนักงานฟังแล้วก็รีบเอ่ยทักทายอย่างรวดเร็วจากนั้นพนักงานก็เชิญเธอไปที่ลิฟต์“ชะ...เชิญทางนี้เลยค่ะ”เมื่อขึ้นลิฟต์มาถึงหน้าห้องทำงานของเขตแดน พนักงานก็ขอตัวทันที ทำให้หญิงสาวเคาะประตูขออนุญาต“เชิญ”เมื่อได้รับอนุญาตจากคนด้านใน ธารทีราก็เปิดประตูเข้าไปทันทีด้านเขตแดนที่นั่งทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย พอเห็นว่าใครเปิดประตูเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหา“น้ำมาได้ยังไงครับ”“ทำอะไรอยู่คะ น้ำมากวนหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถาม ก่อนจะยอมให้อีกฝ่ายคว้าร่างของเธอไปกอด“ไม่กวนครับ” เขตแดนเอ่ยอย่างนุ่มนวล พลางฉวยโอกาสหอมแก้มไปหนึ่งที“พี่ดิน” เธอตีที่ท่อนแขนแข็
สลักรักเคียงใจ บทที่ 96
บทที่ 96“ป้านมคือคนที่คอยเลี้ยงเราสองคนไง” ธารทีราหันไปอธิบายให้พี่ชายฟังด้วยรอยยิ้ม“ขอโทษด้วยครับ ผม…” นักรบเอ่ยด้วยเสียงที่ขาดห้วงไป ด้วยรู้สึกผิดที่ตนเองจำคนใกล้ตัวในอดีตไม่ได้เลย ป้านมเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีอึดอัดใจจึงเอ่ยแทรกขึ้นว่า“ไม่เป็นไรนะคะ ป้าดีใจที่สุดเลยค่ะที่คุณรบกลับมา”“นี่เป็นเอกสารใหม่ของรบนะ คุณลุงทำไว้ให้จ้ะ” คุณหญิงโสภายื่นซองเอกสารไปให้หลานชายนักรบหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู ซึ่งมันคือเอกสารการเปลี่ยนชื่อและเอกสารกรรมสิทธิ์ต่าง ๆ ของเขา ทั้งเรื่องบ้านและตัวธุรกิจที่เคยเป็นส่วนแบ่งของหมอคาร์ล“ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นกรรมสิทธิ์ของรบนะ”“แล้วน้ำล่ะครับ บ้านหลังนี้ก็ของพ่อแม่นี่ ทำไมถึง…” นักรบถามไม่ทันจบคำ ธารทีราก็พูดขึ้นว่า“คุณแม่จะยกบ้านหลังโน้นของคุณแม่ให้น้ำค่ะ ส่วนของพี่ซีลคุณแม่จะยกบ้านตากอากาศอีกหลังหนึ่งให้แทน”นักรบมองตามมือน้องสาวที่ชี้ให้เขาดูบ้านที่มีขนาดใหญ่พอ ๆ กับบ้านหลังนี้ ซึ่งอยู่ข้าง ๆ กัน โดยแค่มีรั้วต้นไม้กั้นไว้เท่านั้น“รบคงไม่ว่าป้านะ ถ้าในช่วงนี้ป้าจะให้น้ำไปอยู่กับป้า”"ผมเข้าใจครับ มีน้ำไปอยู่กับคุณป้าก็ดีแล้วล่ะครับ““ขอบใจมากจ้ะ ตอนนี้ซีลไปพักท
สลักรักเคียงใจ บทที่ 95
บทที่ 95พอมาถึงเจดีย์สีขาวสะอาดที่โดยรอบมีการทำความสะอาดและมีดอกไม้พร้อมกระถางธูปจัดวางอย่างเรียบร้อย ชายหนุ่มก็หันมาหาน้องสาว“น้ำมาที่นี่บ่อยใช่ไหม”“คุณพ่อ...เอ่อ...ลุงจอห์นให้คนจัดการให้ตลอดค่ะ มันก็เลยดูดีแล้วก็สะอาดแบบนี้” หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ เพราะทุกวันนี้เธอก็ยังคงเสียใจอยู่ จนพี่ชายต้องยกมือขึ้นไปจับที่บ่าบางแล้วบีบเบา ๆ“น้ำ ไม่เป็นไรนะ”“ค่ะ น้ำก็แค่คิดถึงอดีตที่ดี ๆ น่ะค่ะ คุณพ่อดีกับน้ำมาก ทั้งที่น้ำเป็นแค่หลานเท่านั้นเอง” เธอหันไปบอกพี่ชาย ก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสที่รูปของพ่อแม่ที่กำลังอุ้มพี่ชายของเธอตอนเล็ก ๆ อยู่ด้วย“เอาไว้น้ำจะให้คนมาเปลี่ยนรูปให้ใหม่นะคะ คุณพ่อคุณแม่”ธารทีราเอ่ยกับพ่อแม่ ทำเหมือนกับว่าท่านทั้งสองได้ยินสิ่งที่พูดไป จากนั้นก็หันมายิ้มให้พี่ชายสลับกับการมองเจดีย์ตรงหน้า“พ่อคะ แม่คะ น้ำพาพี่รบมาหาค่ะ”“พ่อครับ แม่ครับ ผมมาหาแล้วนะครับ” นักรบยกมือไหว้พ่อแม่ แม้หมอจะบอกว่าเขาคงไม่อาจจดจำอะไรได้แล้ว แต่เขาก็รู้ว่าพ่อกับแม่จะต้องรักเขามากอย่างแน่นอน จึงรู้สึกดีใจระคนเศร้าที่ได้มาหาพวกท่านจากนั้นสองพี่น้องต่างก็จมอยู่ในห้วงคิดส่วนตัว แต่แววตาของค
สลักรักเคียงใจ บทที่ 94
บทที่ 94หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...เมื่อรถจอดตรงลานจอด เขตแดนก็ลงจากรถเดินอ้อมไปฝั่งข้างคนขับเพื่อเปิดประตูให้ธารทีรา“นี่ถ้าคุณแม่ไม่บอกให้มา น้ำก็ไม่อยากมาหรอกนะคะ”“พี่เข้าใจ ยังไงเขาก็ตายแล้ว น้ำก็อโหสิกรรมให้เขาเถอะ”“ก็เพราะว่าอโหสิกรรมให้ไงคะน้ำถึงมา” ธารทีราย่นหน้าใส่เขตแดน เอาจริงๆ ถึงจะโกรธและแค้นดาเนียลมากแค่ไหนพ่อแม่เธอก็คงไม่ฟื้นขึ้นมาอยู่ดี“งั้นเข้าไปกันเถอะ” เขตแดนบอก พร้อมจับมือหญิงสาวมากุม แล้วพาเดินเข้าไปในวัดช่วงเวลาที่เดินเข้าไปในวัดนั้น ธารทีราก็ถามเพราะสงสัยมากที่ดาเนียลซึ่งเป็นลูกครึ่งนั้นนับถือศาสนาพุทธ“ตอนแรกนึกว่าเขาจะจัดงานศพแบบคริสต์นะคะเนี่ย”“เห็นว่าเขานับถือศาสนาตามภรรยาน่ะ”“อ้อ...” ธารทีราตอบรับ ก่อนจะถามถึงเรื่องอื่น “พี่ดิน พี่รู้ไหมว่าพี่ซีลไปไหน ตั้งแต่เสร็จงานศพคุณพ่อก็ไม่ยอมกลับบ้านเลยค่ะ โทรไปหาก็บอกแต่ว่าขอไปพักผ่อนเงียบ ๆ สักพัก พอถามก็ไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหน”“ไม่รู้สิ พี่ก็ไม่เห็นมันไปที่ผับนานแล้วนะ ปกติมันจะเข้าผับทุกคืน นี่มันยังทิ้งงานที่บริษัทให้พี่ทำเลย บอกแค่ว่าอยากไปทำใจสักพัก”“ความจริงงานศพของดาเนียลคุณแม่จะให้พี่ซีลมานะ แต่พี่ซีลเล่น
สลักรักเคียงใจ บทที่ 93
บทที่ 93นักรบเองก็อึ้งไปเช่นกัน แต่แล้วชายหนุ่มก็ดึงสติกลับมาเมื่อมีมือของนาเดียร์ยื่นมาจับมืออีกข้างของเขาไว้ โดยที่มีอีกข้างตอนนี้มีธารทีราจับไว้เช่นกัน“แล้วแม่ล่ะ” นักรบถามเสียงเรียบ ทั้งที่ในใจกำลังห่วงใยมาดามอันนาอย่างที่สุด“คุณแม่ความดันกำเริบหมดสติ ตอนนี้นอนพักอยู่ที่ห้องพักฟื้นค่ะ” หญิงสาวร้องไห้ออกมาอีก ตอนนี้เธอเอาแต่ก้มหน้า เพราะไม่กล้าจะสู้หน้าใคร ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองมาตลอด“แม่...” นักรบเอ่ยเสียงสั่น ครั้งนี้เขายอมปล่อยมือน้องสาวแท้ ๆ เพื่ออ้าแขนโอบกอดน้องสาวอีกคนไว้ ถึงจะไม่ใช่น้องแท้ ๆ แต่เขาก็รักเธอเหมือนน้องสาว“ไม่ต้องร้องไห้นะ เงียบซะ” นักรบกอดนาเดียร์ไว้แน่น และพูดปลอบขวัญอย่างอ่อนโยน“พี่ไทด์อยู่เป็นเพื่อนเดียก่อนได้ไหม เดียไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี ป๋ายังนอนอยู่ในนั้น คุณแม่ก็…” นาเดียร์ไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงทุ้มต่ำที่เธอไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น“ไอ้รบ ถ้ามึงช่วยเป็นธุระจัดงานศพให้ไอ้ฆาตกรที่มันฆ่าพ่อแม่มึงและฆ่าพ่อกู กูจะขอเป็นศัตรูกับมึงตลอดไป” หนึ่งนทีปล่อยแม่ให้ยืนอยู่กับธารทีรา แล้วเดินเข้าไปยืนใกล้นักรบที่กำลังยืนกอดนาเดียร์อยู่“ซี
สลักรักเคียงใจ บทที่ 92
บทที่ 92ณ โรงพยาบาลคุณหญิงโสภรีบเดินทางมายังโรงพยาบาลทันทีหลังทราบว่าสามีของตนถูกยิงได้รับบาดเจ็บ“ซีล น้ำ พ่อเป็นยังไงบ้าง” เสียงสั่นเครือของคุณหญิงดังมาก่อนตัว โดยตอนนี้ที่หน้าห้องฉุกเฉินมีทั้งธารทีรา นักรบ หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนยืนออกันอยู่“หมอยังไม่ออกมาบอกเลยค่ะ”“เกิดอะไรขึ้น ใครยิงพ่อ” คุณหญิงโสภามองลูกสาวและลูกชายที่ยังยืนหันหลังให้ เพราะหนึ่งนทีเอาแต่ยืนมองประตูห้องฉุกเฉินอย่างไม่ยอมละสายตาคำถามของแม่ ทำให้หญิงสาวหันไปมองนักรบ เมื่อพี่ชายพยักหน้าจึงเล่าให้แม่ฟัง“น้ำไม่แน่ใจค่ะว่าใครยิงคุณพ่อ เหตุการณืตอนนั้นวุ่นวายไปหมด แต่ที่แน่ ๆ ดาเนียลสั่งลูกน้องให้ยิงพวกเราค่ะ”“ไอ้ดาเนียล มึงทำร้ายพ่อกู ถ้าพ่อกูเป็นอะไรขึ้นมา กูจะฆ่าล้างโคตรมึง” หนึ่งนทีมองนักรบด้วยแววตาไม่พอใจ แม้เขาจะไม่โทษอีกฝ่ายออกมาตรง ๆ แต่ลึก ๆ ธารทีรารู้ดีว่าหนึ่งนทีคงไม่พอใจนักรบอย่างมากที่เอาตัวเข้าไปเสี่ยง จนทำให้พ่อของเขาต้องตามไปช่วย“คุณหมอ คุณลุงเป็นยังไงบ้างครับ” เขตแดนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่ามีหมอคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้านคุณหมอมีสีหน้าเคร่งเครียด เขามองหน้าทุกคน โดยเฉพาะคุณหญิงโสภา ก่อนจะพูดอ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 91
บทที่ 91“พี่รบ” ธารทีรากรีดร้อง ขณะถูกผลักให้พ้นจากวิถีกระสุน“ไม่เป็นไรนะน้ำ” นักรบถามพร้อมกับเข้าไปกอดน้องสาวไว้ แล้วยิงสวนกลับไปแต่ก็พลาดเป้าเนื่องจากฝ่ายตรงข้ามหลบเข้าที่กำบังได้ทันเวลา“ไทด์ ไม่ต้องห่วงแม่ พาน้องไทด์หนีไป” มาดามอันนาตะโกนบอกลูกชายดาเนียลจึงหันไปยิงปืนขู่ภรรยาทันที ทำให้ทั้งอันนาและนาเดียร์ต่างก็กรีดร้อง และกระโจนเข้ากอดกันด้วยความกลัว“กูบอกให้เงียบ!” ดาเนียลสั่งพร้อมชี้ปืนใส่ภรรยากับลูกสาว“พอได้แล้วดาเนียล” คุณจอห์นที่เข้ามาใกล้ตัวดาเนียลมากขึ้นพยายามห้าม แต่ตอนนี้ดาเนียลได้คลั่งไปแล้ว ทั้งยังสั่งให้ลูกน้องกราดยิงไปทั่ว“กูไม่หยุด วันนี้พวกมึงกับกูต้องตายกันไปข้าง ยิงพวกมันให้ตายไปให้หมด!”หลังจากที่คาเนีลออกคำสั่งก็เกิดการชุลมุนกันเกิดขึ้น กระสุนจำนวนมากสาดไปทั่วทุกทิศ ทว่านัดหนึ่งกลับพุ่งเข้าใส่คุณจอห์นที่หลบไม่ทัน“โอ๊ย!” คุณจอห์นใช้มือกุมหน้าอกที่เลือดค่อยๆ ไหลออกมา ทำให้เขาทรุดลงไปนอนนิ่งบนพื้น“คุณพ่อ!” ธารทีราที่อยู่ใกล้ที่สุดรีบวิ่งเข้าไปหาพ่อที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นด้วยความตกใจด้านนักรบทนเห็นดาเนียลทำร้ายใครต่อไปไม่ได้อีกแล้ว จึงตัดสินใจยิงไปที่อีกฝ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 90
บทที่ 90หลังวางสายจากดาเนียลเมื่อวาน ในที่สุดนักรบก็ออกจากโรงพยาบาล ทั้งที่ยังบาดเจ็บและหมอก็ห้ามแต่เขาไม่ฟัง และในตอนนี้ทั้งธารทีรากับนักรบก็เดินทางมาถึงโกดังร้างที่นัดหมายไว้กับดาเนียลเรียบร้อยแล้ว โดยมีน้องสาวเป็นคนขับรถมาให้“ผมมาแล้ว” นักรบลงจากรถ แล้วเดินอ้อมไปยืนข้างน้องสาว พร้อมพูดเสียงเรียบใส่มือถือที่กำลังสนทนาอยู่กับดาเนียล“เข้ามา” ดาเนียลพอใจที่เห็นสองพี่น้องมากันแค่สองคนผ่านกล้องวงจรปิด เขาละสายตาจากกล้องที่ดูอยู่หันไปหัวเราะใส่ภรรยา“ฮ่า ๆ มันรักเธอจริง ๆ นะอันนา”“คุณมันเลว” มาดามอันนาโกรธจัด จึงต่อว่าสามีที่เอาเธอกับลูกสาวมาเป็นเหยื่อล่อดาเนียลหัวเราะเสียงดัง เขาไม่สนใจความรู้สึกของภรรยาและลูกสาว เพราะตอนนี้เขามีความสุขมากที่กำลังจะได้ทวงแค้นคืนจากครอบครัวนั้น และช่วงที่เขากำลังมีความสุขกับเสียงหัวเราะ ดาเนียลก็ต้องหุบยิ้ม เมื่อสองพี่น้องก้าวเข้ามา“หวัดดี ไอ้ลูกรัก หนูธารทีรา” ดาเนียลทักทายทั้งสองคนด้วยท่าทางสบาย ๆ“พี่รบ” ธารทีรารีบขยับไปยืนข้างหลังของพี่ชาย เพราะรู้สึกกลัวสายตาของคนตรงหน้าที่มองมา“น้ำไม่ต้องกลัว” นักรบกระซิบบอกน้องสาว พลางใช้ร่างของตนบังอีกฝ่ายเ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 89
บทที่ 89เมื่อได้ยินเสียงปืนและเสียงร้องของแม่กับน้องนักรบก็ยิ่งร้อนรน เขาพยายามจะลงจากเตียง ทำให้น้องสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ต้องถลันเข้าไปหา“พี่รบ อย่าค่ะ” ธารทีราพยายามห้ามพี่ชาย แต่ก็พอจะเดาได้ว่าคงจะเกิดเรื่องไม่ดีบางอย่างขึ้นกับมาดามอันนาและนาเดียร์แน่นอน พี่ชายของเธอถึงได้ร้อนรนปานนี้“ว่ายังไง”เสียงถามจากคนในสาย ทำให้นักรบหลือบตามองธารทีราครู่หนึ่ง ก่อนจะถามกลับไปว่า“ที่ไหน”“โกดังร้างนอกเมืองที่มึงก็น่าจะรู้จักดี”เมื่อได้บอกที่นัดหมายแล้ว ดาเนียลก็วางสายไปทันทีด้านนักรบเมื่อได้คำตอบแล้ว ชายหนุ่มก็ทรุดนั่งบนขอบเตียง มือใหญ่กำมือถือไว้แน่นจนเส้นเอ็นปูด“พี่รบเกิดอะไรขึ้นคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม พร้อมทั้งเอามือถือจากมือพี่มาเก็บไว้ “คลายมือออกก่อนนะคะ เลือดย้อนขึ้นไปในสายน้ำเกลือหมดแล้ว”“น้ำ…” นักรบยังไม่ทันได้บอกน้องสาว ทั้งสองก็ต้องหันไปมองที่ประตูที่มีคนเปิดเข้ามา“มีอะไรกัน” คุณจอห์นเอ่ยถามขึ้น เพราะเมื่อครู่เหมือนจะทันได้ยินเสียงร้อนรนของลูกสาว ในขณะที่คุณหญิงโสภา หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนที่ตามเข้ามาด้วยก็มองมาอย่างห่วงใยเช่นกัน“คุณพ่อ คุณแม่” หญิงสาวเรียกท่านทั้งสอง แต่ยังไม่กล
