บทที่ 33

บทที่ 33

ภาพที่เห็นจากหน้าจอมือถือของเขตแดน ทำให้หญิงสาวรู้สึกใจสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“พี่ซีล แสดงว่าเขารู้แล้ว”

“ไม่ต้องกลัวนะ” หนึ่งนทีดึงน้องสาวมาซบไหล่แล้วกอดปลอบ แต่หญิงสาวกลับรู้สึกกังวลจนพูดอะไรไม่ออก

 “แล้วนี่ มึงรู้เรื่องนี้ด้วยหรือวะ”

เขตแดนได้แต่ตอบรับในลำคอ ใช่ว่าจะมีเพียงคนของหนึ่งนทีที่สืบเรื่องที่เกิดขึ้นกับธารทีรา เพราะเขาก็ได้ให้คนสืบข่าวมาเช่นกัน

“แล้วพี่ซีลจะทำยังไงต่อคะ คือ…”

“กลับบ้านเลยนะ ไม่ต้องทำงานต่อแล้ว”

“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับอย่างเชื่อฟัง เพราะไม่อยากให้เกิดเรื่องที่อยู่เหนือการควบคุมขึ้นมา

หนึ่งนทีนิ่งไปอย่างใช้ความคิด ก่อนจะหันไปมองเพื่อนรักแล้วถามออกมาว่า

“ดิน กูยังมีงานสำคัญที่ต้องทำต่อที่ห้าง มึงช่วยไปส่งน้องกูได้หรือเปล่า”

“ไอซ์มีการ์ดค่ะ ไม่ต้องรบกวนคุณดินก็ได้”

ธารทีราบอกพี่ชาย เพราะไม่อยากอยู่กับเขตแดนแค่สองคน

“หึ! สงสัยการ์ดที่พี่ให้มาปกป้องเรา จะเป็นหนอนบ่อนไส้”

หนึ่งนทีพูดเสียงเหี้ยม เพราะบอดี้การ์ดที่เขาให้มาดูแลน้องสาว รู้จักไทเกอร์ทุกคน แต่กลับไม่มีใครมารายงานเขาสักคนว่าอีกฝ่ายมาที่นี่

“พี่มีนาน่ะหรือคะ” ธารทีราหน้าซีดเผือก เมื่อนึกถึงใบหน้าสวยที่ดูจริงใจและไว้ใจได้ เธอไม่อยากเชื่อเลยว่า มีนาจะเป็นสายให้กับคนพวกนั้น

“วันนี้มีนาไม่อยู่ใช่ไหม” หนึ่งนทีถามน้องสาว

“แล้วคนของพี่มีนาล่ะคะ” ธารทีราพยักหน้า ชักใจคอไม่ดีเสียแล้ว เมื่อนึกถึงลูกน้องของมีนาที่มาทำงานเป็นการ์ดของเธอ

คำถามของน้องสาว ทำให้พี่ชายเงียบอยู่สักพัก แล้วเขาก็มองหน้าเพื่อนรักพลางถามเรียบ ๆ ว่า

“ฝากน้องกูหน่อย...ได้เปล่าวะ”

เขตแดนพยักหน้าตอบรับ โดยไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยสักคำ

“งั้นเจอกันที่บ้านกูนะ ขอบใจมาก” หนึ่งนทีเอ่ยขอบคุณเพื่อนรัก ก่อนจะเดินออกไปจัดการบางอย่าง

ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องห่วงน้องสาวอีกแล้ว เพราะมั่นใจว่าเขตแดนจะปกป้องธารทีราได้เป็นอย่างดี

“ดะ...เดี๋ยวสิคะ พี่ซีล” หญิงสาวทำท่าจะเดินตามไปคุยพี่ชาย แต่ก็ไม่ทันแล้วเพราะอีกฝ่ายเดินหายไปเร็วมาก และในที่สุดเธอก็ได้แต่หันไปมองเขตแดนที่กำลังจ้องมองมาทางเธอ

เมื่อรับปากเพื่อนแล้วว่าจะพาน้องสาวกลับบ้าน เขตแดนก็พาธารทีรามาเก็บของที่ห้องทำงานของเธอ โดยชายหนุ่มเป็นคนถือกระเป๋าและเดินประกบหลังตามมายังลานจอดรถ

“รถฉันอยู่ทางโน้น” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนตัวเล็กเดินไปอีกทาง ซึ่งไม่ใช่จุดที่รถของเขาจอดอยู่

หญิงสาวจึงจำต้องเดินตามเพื่อนของพี่ชายไปอย่างจนใจ เพราะเธอไม่ต้องการเสียเวลาโต้เถียงกับอีกฝ่าย

เขตแดนเอากระเป๋าของธารทีราไปวางไว้ที่เบาะหลัง จากนั้นก็เดินไปยังประตูฝั่งคนขับ และช่วงเวลาที่เขากำลังเปิดประตูเพื่อจะเข้าไปนั่ง ชายหนุ่มก็ได้เอ่ยออกมาว่า

“ยืนอยู่นั่นแหละ ทำไมไม่ขึ้นรถ”

ธารทีราเข้าใจว่าชายหนุ่มจะเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้กับเธอจึงไม่ได้ก้าวขึ้นไปในตอนแรก และพอขึ้นมานั่งประจำที่แล้วก็บ่นออกมาเบา ๆ

“ผู้ชายอะไรไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย”

แม้หญิงสาวจะบ่นกับตนเองเบาแค่ไหน เขตแดนที่นั่งอยู่เคียงข้างก็ยังคงได้ยิน เขาหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาใกล้เธอ

“เอ๊ะ! คุณจะทำอะไร” หญิงสาวอุทานออกมา เมื่อจู่ ๆ หน้าของเขาก็ขยับเข้ามาประชิด และห่างกับใบหน้าของเธอเพียงแค่ฝ่ามือกั้น