ตอนที่ 4 บังเอิญหรือตั้งใจ

ตอนที่ 4 บังเอิญหรือตั้งใจ 

เช้าบรรยากาศที่สดชื่นแจ่มใสต่างจากคนที่ไม่มีความสดใสเหมือนบรรยากาศเลย ก็ตั้งแต่เมื่อวานที่เธอเจอผู้ชายคนนั้นคนที่เป็นคุณหมอ ร่างบางก็นอนไม่หลับกระสับกระส่ายวิตกกังวลอยู่ตลอด เธอไม่คิดว่าจะเจอเขาอีกและพอมารู้ว่าเขาทำงานที่โรงพยาบาลในเครือตระกูลของตัวเอง มันจึงทำให้รู้สึกไม่อยากไปทำงานแต่ใดๆคือไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

ยอมรับเลยว่าเมื่อวานเธอถึงกับสะตั้นไปเหมือนกัน ทั้งที่บอกกับตัวเองว่าอย่าไปคิดอะไรเขาคงจำเธอไม่ได้ แต่พอจะนอนก็นอนไม่หลับในหัวมีแต่ภาพของเขาคนนั้นวนเวียนซ้ำไปซ้ำมาอยู่เต็มไปหมด มันจึงทำให้เมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับคิดไม่ตกไปหมดทุกอย่าง เหมือนจิตใต้สำนึกมันกำลังตีรวน ใจนึงก็บอกว่าอย่าไปกลัวอย่าไปสนใจ แต่อีกใจก็หวาดระแวงกลัวเขาจะจำเธอในคืนนั้นได้

และดูเหมือนว่ามันไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลย ก็ตอนนี้ตัวเธอเองได้เลือกตำแหน่งหน้าที่เอาไว้หมดแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงเธอก็จะต้องไปทำงานแล้ว ในใจภาวนาขอให้หลังจากนี้ไม่เจอกับเขาคนนั้นอีก โรงพยาบาลตั้งกว้างคงไม่บังเอิญมาประสบพบเจอให้เป็นที่อับอายกับวีรกรรมที่เคยทำเอาไว้เมื่อหลายเดือนก่อน 

โรงพยาบาลรคนทวี

“ สองสาวพี่จะแนะนำเพื่อนของพี่ให้รู้จัก อันที่จริงเมื่อวานก็เจอกันแล้วแหละแต่แค่ยังไม่ได้แนะนำตัว วันนี้ก็เอาแบบเป็นทางการเลยแล้วกัน นี่คือคุณหมอฐาณัฐเป็นคุณหมอแผนกอายุรกรรมระบบทางเดินอาหาร หรือเรียกง่ายๆก็คือคุณหมอรักษาโรคกระเพาะนั่นเอง “

“ ส่วนนี่น้องสาวกูยัยรติมึงคงจำไม่ได้แล้วมั้งเพราะว่าไม่ได้เจอกันนานแล้วนี่ ส่วนอีกคนก็คือเพื่อนของน้องสาวกูเองชื่อฟ้าลดาคนไข้ของมึงเมื่อวานนี้ “ 

เมื่อมาถึงยังโรงพยาบาลรพีก็ทำการแนะนำเพื่อนชายของตนให้น้องสาวและเพื่อนของน้องสาวได้รู้จัก อันที่จริงเมื่อวานก็เจอกันแล้วแต่เป็นเพราะเขายังช็อคกับเรื่องของฟ้าลดาอยู่ จึงทำให้ไม่ได้แนะนำตัว อย่างเป็นทางการ 

ซึ่งหลังจากนี้พวกเธอทั้งคู่จะต้องทำงานที่นี่โดยเขาจะฝากให้เพื่อนของเขาอย่างหมอณัฐเป็นคนคอยดูแล ส่วนตัวเขาก็ขึ้นไปทำงานที่กรุงเทพฯเหมือนเดิมแต่จะลงมาหาร่างบางและน้องสาวอยู่บ่อยๆ ก่อนที่จะแนะนำสองสาวให้กับเพื่อนซี้ได้รู้จักบ้างเช่นเดียวกัน

แต่เมื่อรติเห็นแบบนั้นก็อยากจะร้องไห้ไม่รู้เมื่อเช้าก้าวขาข้างไหนออกมาจากบ้าน อุตส่าห์เตรียมใจมาแล้วแท้ๆว่าจะต้องไม่เจอกันแน่พื้นที่กว้างขวางขนาดนี้อย่างเก่งคงแค่เดินเฉียด แต่ไหงเรื่องมันกลับตาลปัตรไปเป็นแบบนี้ นอกจากจะไม่เฉียดแล้วยังเจอกันแบบเป็นๆจังๆด้วยระบบ HD อีก เรียกได้ว่าคมชัดลึกทุกระเบียดนิ้วเลย 

“ สวัสดีค่ะคุณหมอฐาณัฐ “ (ฟ้าลดา)

“ สะ สะ สวัสดีค่ะ “ (รติ)

“ สวัสดีครับพี่ชื่อฐาณัฐหรือเรียกสั้นๆว่าหมอณัฐก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้องฟ้าลดา น้องรติ “ 

แนะนำตัวกันจนเสร็จเป็นอันว่ารู้จักกันฟ้าลดาก็ทำการนอบน้อมต่อผู้อาวุโสกว่า เพราะฐาณัฐมีอายุมากกว่าเธอหลายปีทุกอย่างเป็นไปตามปกติ จะมีก็แต่ร่างบางอีกคนนั่นก็คือรติเธอดูไม่ปกติสายตาเลิ่กลั่กมีอาการคล้ายคนวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่เธอจะทักทายออกไป 

และเมื่อ 2 สาวทักทายมามีเหรอที่หมอณัฐจะไม่ทักทายกลับ ก่อนที่จะแนะนำตัวเองออกไปอย่างเป็นทางการเช่นเดียวกัน แต่สายตาไม่ได้มองที่หญิงสาวคนแรกเลย 

เพราะเขาเอาแต่มองร่างบางอีกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องสาวของเพื่อน และเมื่อรติเห็นอย่างนั้นเธอก็มีท่าทีประหม่าก้มหน้าไม่กล้าสบตากับเขาเลย ก็นะใครจะกล้าไปมองหน้าเขาตอนนี้เธอทำตัวไม่ถูกไปหมดแล้ว เธอไม่รู้ว่าเขาจะยังคงจำเธอได้อยู่หรือไม่ แต่ในใจก็ภาวนาขอให้เขาลืมๆผู้หญิงใจง่ายคนนั้นไปเสีย 

“ เอาละ เนื่องด้วยตำแหน่งที่เราทั้งคู่เลือกไว้ในตอนแรกมีคนเข้ามาทำหน้าที่แทนเป็นที่เรียบร้อย พี่เลยจัดสรรใหม่โดยให้น้องฟ้าไปเป็นพยาบาลหน้าเคาน์เตอร์ คอยซักประวัติคนไข้จะได้ไม่เหนื่อยมากเพราะว่ากำลังท้องกำลังไส้อยู่ไม่ต้องลุกๆนั่งๆบ่อยๆแค่นั่งประจำการอยู่กับที่ก็พอ “

“ จะดีเหรอค่ะ ฟ้าเกรงใจคนอื่น “ 

รพีจัดสรรปันส่วนตำแหน่งหน้าที่ใหม่เดิมทีสาวๆทั้งสองได้เลือกเอาไว้เป็นที่เรียบร้อย แต่เป็นเพราะเขาเป็นห่วงร่างบางไม่อยากให้เธอต้องไปทำงานให้เหนื่อย จึงได้ให้เธออยู่ในตำแหน่งที่สมเหตุสมผล 

และเมื่อฟ้าลดาได้ยินอย่างนั้นเธอก็ทักท้วง เพราะเธอรู้สึกเกรงใจไม่อยากเป็นจุดเด่นกลัวว่าจะได้อภิสิทธิ์มากจนเกินไปแล้วมีผู้คนอิจฉา ในการทำงานไม่ว่าจะเป็นที่ไหนเธอย่อมรู้ดีว่ามีทั้งคนไม่ดีและคนดีปะปนกันไป เธอแค่ไม่ค่อยสบายใจกลัวใครเขาจะหาว่าเป็นเด็กเส้น 

แต่เมื่อรพีได้ยินอย่างนั้นเขาก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม ฟ้าลดาก็ยังคงเป็นฟ้าลดาอยู่วันยังค่ำ เธอทั้งอ่อนน้อมถ่อมตนมีนิสัยขี้เกรงอกเกรงใจเป็นคนน่ารักอ่อนหวานแบบนี้อยู่เสมอ เขารู้สึกเอ็นดูเธอเหลือเกินก่อนที่จะเอ่ยเพราะยังไงเสียก็ไม่มีใครสามารถมาว่าหรือไม่พอใจอะไรเธอได้ ถ้ามันเป็นคำสั่งของลูกหลานเจ้าของโรงพยาบาลอย่างเขา ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ท้วง

“ ไม่ต้องเกรงใจอะไรทั้งนั้นแหละ เราท้องอยู่ทำงานแค่นี้พอแล้วต่อไปจะก้มๆเงยๆเหมือนก่อนหน้านี้ไม่ได้แล้วนะเข้าใจที่พี่พูดใช่ไหม “ 

“ คะ เข้าใจก็ได้คะ “ 

ในที่สุดร่างบางก็ต้องยอมเพราะเธอไม่มีสิทธิ์ขัดคำสั่งอะไรพี่ชายของเพื่อนได้ เขาเป็นถึงเจ้าของโรงพยาบาลถ้าสั่งให้เธอทำตรงไหนเธอก็ควรที่จะทำ เพราะเธอก็นับถือเขาเป็นพี่ชายคนหนึ่งเหมือนกัน ถึงแม้ว่าจะรู้สึกเกรงใจและกลัวพนักงานคนอื่นๆจะหาว่าเธอเป็นเด็กเส้นก็ตาม 

แต่เมื่อรติได้ยินอย่างนั้นเธอก็ขมวดคิ้วเป็นปม เธอเข้าใจได้ว่าเพื่อนสาวของเธอกำลังท้องอยู่ทำงานง่ายๆสบายๆมันก็ดีอยู่แล้ว แต่ที่ไม่เข้าใจคือตัวเธอล่ะจะต้องไปทำงานตรงไหนทำไมถึงไม่ได้อยู่กับเพื่อน ถึงแม้ลึกๆในใจไม่อยากจะห่างกับเพื่อนเลยก็ตาม 

แต่ก็พอที่จะเข้าใจได้แต่อย่างน้อยๆเธอก็อยากที่จะอยู่ใกล้กับฟ้าลดา เธอก็ไม่รู้ว่าพี่ชายของเธอจะจัดหาตำแหน่งหน้าที่การงานอะไรมาให้ทำในครั้งนี้ เพราะทั้งโรงพยาบาลจะไม่มีใครรู้เลยว่าเธอนั้นเป็นน้องสาวของรพีและเป็นลูกหลานเจ้าของโรงพยาบาล

เธอต้องการให้ปิดเป็นความลับเพื่อจะได้ไม่เกร็งเวลาที่ต้องทำงานร่วมกับพยาบาลรุ่นพี่คนอื่นๆ ซึ่งคนที่รู้จะมีก็แต่คนในเท่านั้นรวมถึงคุณหมอฐาณัฐเองด้วย 

“ แล้วติละค่ะ พี่รพีจะให้ติทำงานส่วนไหน “ 

จัดสรรงานให้เพื่อนสาวเสร็จแล้วร่างบางก็รอว่าพี่ชายของเธอจะสั่งให้เธอไปทำงานในส่วนไหน แต่รอแล้วรอเล่าพี่ชายของเธอก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักทีเอาแต่ยืนยิ้มกรุ้มกริ่มใส่เพื่อนสาวของเธออยู่ได้ นั่นจึงทำให้ตัวเธอรู้สึกหงุดหงิดและโมโหอะไรจะหลงรักเพื่อนสาวมากขนาดนี้ 

ก็นะพอเข้าใจได้ว่าพี่ชายสุดที่รักชอบพอเพื่อนสนิทของเธอมาตั้งแต่สมัยเรียน แต่ทำยังไงก็ไม่มีวี่แววว่าจะจีบติดสักที คงไม่แปลกอะไรที่ร่างสูงจะดูคลั่งไคล้ฟ้าลดามากขนาดนี้ แต่มันใช่เวลาไหมน้องสาวยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคนกลับไม่สนใจ มันจึงทำให้รติเองรู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาจริงๆ 

ก่อนที่จะเอ่ยถามออกไปเพราะเธอก็อยากรู้แล้วว่าเธอจะได้ทำงานในตำแหน่งไหน เกิดถ้าไม่โอเคหรือทำไม่ได้เธอจะได้ขอผู้เป็นพี่ชายเปลี่ยนได้ทันท่วงที 

“ เออลืมโทษที ส่วนแกยัยรติแกต้องไปทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยคุณหมอฐาณัฐ เพราะตำแหน่งนี้ว่างอยู่พอดี “ 

เห็นไหมเธอบอกแล้วถ้าไม่ทักท้วงพี่ชายของเธอก็จะลืมน้องสาวคนนี้ มัวแต่ยืนมองเพื่อนของเธออยู่ได้ แต่ประโยคถัดมามันทำให้ร่างบางรู้สึกขุ่นมัวไม่ค่อยพอใจ เธอเข้าใจได้ว่าตำแหน่งที่เลือกก่อนหน้านี้มันเต็มพี่ชายของเธอจึงจัดสรรให้ใหม่ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเอาตัวเธอเข้าไปอยู่ในกรงขังของเพื่อนสนิทพี่ชายอย่างคุณหมอฐาณัฐ 

ซึ่งเธอพยายามหลบหลีกและไม่อยากเข้าใกล้ก็เพราะวีรกรรมของเธอที่มีต่อเขาไม่ใช่น้อยๆ ถ้าก่อนหน้านี้ไม่เคยเจอกันเธอจะไม่ติดเลย เพราะชายตรงหน้ามีรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาซึ่งตรงสเปคของเธอสุดๆ ถ้าไม่ติดตรงนั้นรับรองได้เลยว่าเธอจะตะครุบเอาไว้ให้อยู่ในกำมือ 

เพราะเธอก็รู้สึกหลงไหลได้ปลื้มในตัวของเขาไม่น้อย แต่ก็นั่นแหละวีรกรรมของเธอที่เคยเจอกับเขาในคืนนั้นเป็นสิ่งที่ไม่อาจยอมรับได้ เธอยังรู้สึกอายกับการกระทำของตัวเองอยู่และถ้าให้ตัวเองนั้นเข้าไปสุงสิงไปพัวพันอยู่ในวงจรชีวิตของเขาทุกวันมีหวังเธอต้องตระบะแตกเป็นแน่เลย 

ซึ่งเธอคิดว่าไม่ขออยู่ทำงานกับเขาคนนั้นจะดีกว่า เพื่อรักษาหน้าตาของตัวเองและความอับอายที่เคยมีมา เกิดถ้าเธอทำให้เขาไม่พอใจแล้วเขาเอาเรื่องในคืนนั้นไปเล่าให้ผู้เป็นพี่ชายหรือพ่อแม่ของเธอฟังเธอก็ไม่รู้เลยว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน 

“ ได้ไงอะพี่รพี ติขอทำตำแหน่งอื่นได้ไหมหรือว่ามันไม่ “

“ ทำไมหรอครับน้องรติไม่อยากเป็นผู้ช่วยของพี่หรอ “ 

ร่างบางยังพูดไม่ทันจบคุณหมอหนุ่มก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อนเขาอยากได้เธอมาทำงาน และอีกประหนึ่งก็คือเขามีเรื่องมากมายที่อยากจะคุยกับเธอ แต่ดูเหมือนว่าคนตรงหน้าไม่อยากจะคุยกับเขาสักเท่าไหร่ ก็นะยังไงซะเธอก็หนีไม่รอดเพราะเขาเจอตัวเธอแล้วยังไงก็ไม่มีทางปล่อยแม่สาวจีสตริงสีแดงให้หลุดมือไปได้แน่นอน

หึ ถามมาได้ว่าฉันไม่อยากเป็นผู้ช่วยหรอไอ้อยากมันก็อยากแหละ ก็พ่อเจ้าปะคุณดันหล่อขนาดนี้ แต่จะให้ทำยังไงฉันก็อับอายกับสิ่งที่เคยทำเอาไว้เหมือนกัน ก็ไม่รู้หรอกว่าคุณหมอหนุ่มสุดหล่อจะจำฉันในคืนนั้นได้หรือไม่ 

แต่ที่แน่ๆฉันรู้สึกลำบากใจที่จะทำงานร่วมกันกับเขาจริงๆ เกิดวันดีคืนดีถ้าทำให้เขาไม่พอใจแล้วเอาเรื่องที่ฉันเคยนอนร่วมเตียงไปบอกให้ผู้เป็นพี่ชายหรือพ่อแม่ของฉันรู้ มีหวังตระกูลของฉันต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงเป็นแน่ที่มีลูกสาวใจแตกถวายตัวให้ผู้ชายถึงที่แบบนี้

และดูสิสายตาแบบนี้ท่าทางแบบนี้มันดูกดดันฉันยังไงก็ไม่รู้เข้าใจได้นะว่าเขาหน้าหล่อแต่ดูท่าทางแล้วคงจะเจ้าเล่ห์ไม่เบา ฉันอยากจะบ้าตายจริงๆยัยรติเอ้ย ทำไมจะต้องมาเจออะไรกับเขาคนนี้ด้วยก็ไม่รู้ 

ร่างบางบ่นคนเดียวพึมพำเธอมีท่าทีลำบากใจไม่ใช่ว่าไม่อยากทำงานร่วมกันกับเขา แต่เป็นเพราะอดีตที่เคยมีมามันไม่ค่อยจะเพอร์เฟคสักเท่าไหร่ มันจึงทำให้เธออึดอัดไม่รู้จะตอบออกไปยังไงทั้งสายตาที่คุณหมอหนุ่มส่งมาบ่งบอกถึงความกดดันสุดๆ 

“ เอ่อ คือ รติ คือว่า “ 

“ ไม่ต้องมาเอ่อคืออะไรทั้งนั้นแหละ พี่เลือกแล้วให้เราอยู่กับไอ้ณัฐนั่นแหละดีที่สุด เพราะพี่จะให้มันเป็นคนดัดนิสัยเราด้วยจะได้เป็นผู้เป็นคนกับเขาสักที วันๆก็หัวดื้อหัวรั้นเกเรเอาคุณหมอเจ้าระเบียบนี่แหละเป็นคนดัดนิสัยจะได้รู้ซึ้งซะบ้าง “ 

รติไม่รู้จะตอบคำถามของคุณหมอสุดหล่อยังไงเธอเอาแต่อ้ำอึ้ง แต่จู่ๆรพีผู้เป็นพี่ชายก็เป็นฝ่ายทักท้วงขึ้นมาเองเพราะเขาเลือกแล้วที่จะให้น้องสาวอยู่กับเพื่อนสนิท เขาต้องการให้เพื่อนของเขาดัดนิสัยความดื้อรั้นของน้องสาว 

และเมื่อรติเห็นอย่างนั้นก็ไม่สามารถที่จะห้ามอะไรได้อีก ในเมื่อเธอไม่มีสิทธิ์จะมีปากมีเสียงอะไรทั้งนั้นก็ยอมๆมันไปจะได้จบๆ เผื่อบางทีคุณหมอตรงหน้าเขาอาจจะลืมเธอไปแล้วก็เป็นได้ และเมื่อฐาณัฐได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มอยู่ในใจเพราะที่จริงแล้วมันไม่ได้เป็นอย่างที่พูดเลย ตำแหน่งยังมีอีกมากมายพร้อมที่จะให้เข้าทำงาน แต่เป็นเพราะฐาณัฐเองที่เป็นคนขอรพีให้เอารติมาเป็นผู้ช่วยของเขา

เพราะผู้ช่วยคนเก่าได้ลาออกไปแล้วนั่นจึงทำให้ตอนนี้เขาไม่มีผู้ช่วยคนไหนอยู่เลย และด้วยความที่เขาเป็นคนเนี๊ยบเจ้าระเบียบ ทุกอย่างต้องตรงต้องเป๊ะสาวๆที่นี่จึงไม่ค่อยอยากเข้าใกล้ ถึงแม้คุณหมอจะมีใบหน้าที่หล่อเหลาก็ตาม 

และเมื่อรพีเห็นแบบนั้นเขาก็เห็นด้วยเขารู้สึกโอเครที่จะได้เพื่อนคนสนิทมาคอยอบรมสั่งสอนแม่น้องสาวตัวดี เขาคิดว่าได้ฐาณัฐที่เป็นคนเนี๊ยบเฉียบเป๊ะมาคอยดูแลก็คงจะดีไม่น้อยเขาจะได้รู้สึกหมดห่วงไปได้อีกเปราะหนึ่ง ทีนี้น้องสาวของเขาจะได้ดูเป็นคนดีมีมารยาไม่เกเรสะเปะสะปะกะโหลกกะลาสักที 

“ ก็ได้คะ “ 



ฝากรี๊ดทุกคนกดใจ ❤️ กดเข้าชั้น 📚

เพื่อที่จะได้ไม่พลาดทุกการอัพเดท

❌สำคัญมาก❌

ขอความกรุณารี๊ดทุกคนอ่านแล้วคอมเม้นให้กำลังใจไรท์หน่อย ถ้าไม่รู้จะเม้นอะไรขอสติ๊กเกอร์คนละดวงก็พอ ไรท์กราบนะค่ะอยากได้กำลัง❤️

ฝากนิยายเรื่องของยัยหนูฟ้าลดาด้วยนะค่ะ

เขาคือผู้ชายที่หล่อรวยมีแต่สาวๆ ร่ายล้อมส่วนเธอมันก็แค่ ' เด็กรับใช้ ' ที่ถูกอุปการะ การอยู่ร่วมกันในบ้านหลังเดียวจึงเกิดขึ้นก่อนที่เขาจะรังแกเธอสารพัดและเมื่อเธอทนไม่ไหวจึง ' จากไปพร้อมลูกในท้องแบบไม่มีคำร่ำลา '

เรื่อง สถานะ แค่คนใช้ 

สปอย

“เด็กในท้องนั่นคือลูกของฉันใช่ไหม “

“ไม่ใช่ลูกของฉันก็คือของฉันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ “

“มันจะเป็นไปได้ยังไงที่เธอจะท้องโดยที่ไม่มีพ่อของลูก “

“เป็นไปได้สิเพราะว่าลูกในท้องของฟ้าลดาก็คือลูกของผมเอง “

“นี่เธอกับมัน “

“ใช่คะฉันกับพี่รพีเรามีลูกด้วยกัน เพราะฉะนั้นเชิญคุณกลับไปเถอะคะ อย่ามายุ่งวุ่นวายกับฉันอีกเลยเพราะตอนนี้ฉันมีครอบครัวแล้ว “