บทที่ 5

สัญญารักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 4

"โนอาร์ประธานบริษัท เอ็นโอ กรุ๊ป เป็นบริษัทนำ-เข้าส่งออกรถยนต์รายใหญ่ของประเทศ เรียกได้ว่าในวงการรถยนต์คันหรูไม่มีใครไม่รู้จักนักธุรกิจหนุ่มคนนี้ และยังไม่หมดเพียงเท่านั้น นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงยังถือหุ้นส่วนกับอีกหลายบริษัททั้งในประเทศไทยและต่างประเทศ ผู้บริหารทั่วโลกอยากร่วมงามกับนักธุรกิจหนุ่มหล่อที่มากความสามารถ...." ไอรีนอ่านบทความพาดหัวข่าวของสำนักข่าวแห่งหนึ่งพร้อมกับเบะปากมองบนกับการอวยยศอวยตำแหน่ง ต่างกับสิ่งที่เธอเจอมาอย่างสิ้นเชิง

นานนับชั่วโมงที่ไอรีนนั่งหาข้อมูลเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นอย่างมุ่งมั่น "คนอย่างไอรีนก็ไม่ยอมให้ใครมาหยามได้เหมือนกัน ตายเป็นตาย" คนตัวเล็กผลุนผลันหยิบกระเป๋าสะพายและกุญแจรถออกจากห้องทันที ใบหน้าหวานเรียบนิ่งเต็มไปด้วยความโกรธที่ปะทุอยู่ตลอดเวลา

@บริษัท เอ็นโอ กรุ๊ป

ภายในห้องทำงานของประธานบริษัท ชายหนุ่มท่าทางน่าเกรงขามกำลังจดจ่อกับเอกสารตรงหน้าที่เขาต้องเซนต์เพื่ออนุมัติโปรเจคต่างๆ ใบหน้าคมคายเรียบนิ่งไร้ซึ่งความรู้สึก บรรยากาศภายในห้องเงียบสงัดไม่มีแม้แต่เสียงรบกวน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ขออนุญาตครับ"

"เอกสารที่นายสั่งครับ ประวัติของผู้หญิงคนนั้น" ลูกน้องคนสนิทวางแฟ้มประวัติที่เขาไปตามสืบมาได้ลงตรงหน้าชายหนุ่ม

โนอาร์ปรายตามองเอกสารชุดใหม่ที่ลูกน้องคนสนิทนำมาวางเพียงนิด

"ไม่มีประวัติเสียหายครับ และก็เป็นพริตตี้สาวชื่อดังของประเทศไทย แต่ที่น่าแปลก..."

"ออกไป" น้ำเสียงเข้มพูดแทรกทันทีไม่รอให้ลูกน้องคนสนิทพูดจบ

"ครับ" ธันวาก้มหัวให้เป็นการทำความเคารพก่อนจะหมุนตัวกลับ

"เตรียมต้อนรับแขกคนพิเศษด้วยละ" โนอาร์พูดขึ้นไล่หลังลูกน้องคนสนิท ทำให้ธันวาหยุดฝีเท้าก่อนจะหันมามองหน้าเจ้านายหนุ่มด้วยความสงสัย แต่ได้ความนิ่งเฉยตอบกลับมา

โนอาร์ละความสนใจจากเอกสารตรงหน้า และเอ็นหลังพิงกับพนักเก้าอี้ก่อนจะหยิบบุหรี่ราคาแพงขึ้นมาสูบ พ่นควันขาวคลุ้งไปทั่ว ดวงตาคมกริบมองประวัติพร้อมกับรูปถ่ายหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาเรียบเฉย "เหมือนจะเจอแจ็คพอตนะ" ริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปาก

หญิงสาวร่างบางสวมชุดเดรสสีดำรัดรูปสั้นเหนือเข่ากำลังยืนอยู่หน้าบริษัทยักษ์ใหญ่ใจกลางเมือง เธอใช้เวลาไม่นานในการขับรถมาที่นี่ ด้วยสมัยนี้มีแค่จีพีเอสก็พาไปได้ทุกที และในการหาที่อยู่ของบริษัทยักษ์ใหญ่ขนาดนี้มันไม่ใช่เรื่องยาก

"เอาวะ" ไอรีนสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะเดินนวยนาดด้วยเข้าบริษัททันที

"ขอพบคุณโนอาร์ค่ะ"

"นัดไว้หรือเปล่าคะ" พนักงานต้อนรับหน้าเคาน์เตอร์ของบริษัทถามกลับ

"เอ่อ...ไม่ได้นัดค่ะ" ไอรีนเริ่มหน้าถอดสี แต่พยายามทำใจดีสู้เสือ

"ท่านประธานไม่รับแขกที่ไม่ได้นัดล่วงหน้านะคะ"

"แล้วเขาอยู่ไหม"

"เขา?" พนักงานต้อนรับเอียงคอถามด้วยความสงสัยกับสรรพนามที่หญิงสาวตรงหน้าถามมา

"ไอ้...เอ่อ คุณโนอาร์อะค่ะ"

"ท่านประธานพึ่งเข้าบริษัทมาเมื่อสักครู่นี้ค่ะ ถ้ามีเรื่องสำคัญอะไรฝากดิฉันไว้ได้เลยเดี๋ยวดิฉันรายงานท่านประธานให้ค่ะ"

"งั้นรบกวนคุณโทรหาเขาบอกว่า "ไอรีน" มาขอพบ ฉันเชื่อว่าแค่ได้ยินชื่อฉันเขาก็ยอมให้เข้าหา แต่ถ้าเธอยังกีดกันไม่ให้ฉันขึ้นไป ไม่แน่ที่ตรงนี้อาจมีคนทำแทนก็ได้นะ" มือบางกำหมัดแน่นพยายามข่มความตื่นเต้นและพูดออกมาด้วยความมั่นใจ ริมฝีปากบางกระตุกยิ้มอย่างเหนือกว่า ทั้งๆที่เธอไม่อยากทำอะไรแบบนี้เลย นอกจากจะข่มคนอื่นแล้วยังพานทำให้โดนเกลียดอีก

"สักครู่นะคะ"

ไอรีนยืนรอลุ้นอย่างใจจดใจจ่อเมื่อเห็นพนักงานต้อนรับโทรศัพท์หาคนที่เธอต้องการเจอ

"คุณผู้หญิงคะ ท่านประธานให้คุณขึ้นไปพบได้เลยค่ะ ลิฟต์อยู่ทางขวามือ กดไปชั้นบนสุดได้เลยค่ะ" พนักงานสาวรีบก้มหัวให้ไอรีนทันทีเธอน่าจะเป็นคนสำคัญจริงๆ มันยากมากที่จะมีคนไม่ได้นัดล่วงหน้าเข้าพบได้ แต่แค่เธอพูดชื่อหญิงสาว ท่านประธานของเธอก็ยอมให้ขึ้นไปอย่างง่ายดาย สร้างความสงสัยให้กับพนักงานตรงนั้นไม่น้อย

"อ่อ...ขอบคุณนะคะ" รอยยิ้มหวานฉายขึ้นบนใบหน้า หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"นี่ ฉันว่าผู้หญิงคนนั้นหน้าคุ้นๆนะ"

"ฉันก็ว่าคุ้นเหมือนกัน แต่ยอมรับเลยว่าสวยแบบหาที่ติไม่ได้ ขนาดฉันเป็นผู้หญิงยังอิจฉา"

"หรือว่า...เด็กใหม่ท่านประธาน"

"แต่ปกติฉันไม่เคยเห็นเด็กท่านประธานมาที่นี่เลยนะ"

"เลิกพูดกันได้แล้ว แกก็รู้ว่าท่านประธานหูตาเป็นสับปะรด จุ้นจ้านเรื่องส่วนตัวท่านมากมีหวังได้หางานใหม่แน่"

พนักงานต้อนรับต่างพูดคุยกันหลังจากที่ไอรีนเดินขึ้นลิฟต์ไปแล้ว ตั้งแต่พวกเธอทำงานมาไม่มีผู้หญิงคนไหนมาเหยียบที่บริษัทเลย ส่วนใหญ่ที่มาจะเป็นนักธุรกิจและบรรดาเพื่อนสนิทเท่านั้น

ติ๊ง (ประตูลิฟต์เปิดออกเมื่อมาถึงชั้นเป้าหมาย)

เป็นอีกครั้งที่ไอรีนสูดอากาศเข้าปอด และพยายามควบคุมความตื่นเต้นของตัวเอง ดวงตากลมโตมองไปรอบๆกลับไม่มีแม้แต่พนักงานคนอื่นเลย บรรยากาศเงียบสงัดราวกับไม่มีใครอยู่ ความเงียบนี้ทำให้เธอได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงของตัวเองดังกระทบพื้นอย่างชัดเจน

"นายรออยู่"

"ตะ ตกใจหมด! มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียง" ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อมีเสียงดังขึ้นด้านหลัง จนทำให้เธอหันหลังกลับไปมอง ก็พบกับชายหนุ่มที่สวมชุดสูทสีดำแสดงสีหน้าเรียบนิ่งราวกับน้ำแข็ง ไม่ต่างจากผู้ชายคนที่เธอกำลังมาหา ด้วยบุคลิกการแต่งกายที่เธอเคยเห็นมาก่อนหน้านี้คงเดาได้ไม่ยากว่าคือลูกน้องของเขา แต่ที่เธอนิ่งไปเพราะความหล่อเหลาสไตล์ไทยออกฝรั่งนิดๆของคนตรงหน้า ไม่น่าเป็นแค่ลูกน้องธรรมดาแน่

"เชิญ"

ความคิดของไอรีนถูกขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมอีกครั้ง จนเธอหลุดออกจากภวังค์ความคิด คนตรงหน้าไม่ตอบคำถามเธอแต่ผายมือไปทางประตูห้องทำงานบานหนึ่งแทน

ไอรีนเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูกระจกบานใหญ่ "ใจเย็นๆ" เธอพึมพำกับตัวเองและผลักประตูนั้นออกทันทีโดยที่ไม่เคาะประตูส่งสัญญาณให้บุคคลในห้องรู้ก่อน

ผลัก!

ประตูบานใหญ่เปิดออก ดวงตากลมโตมองบุคคลที่เธอต้องการเจอนั่งมองเธออยู่บนโต๊ะทำงานด้วยใบหน้าเรียบเฉย พร้อมกับพ่นควันบุหรี่ขาวคลุ้งต้อนรับเธออย่างไร้มารยาท

ห้องทำงานขนาดใหญ่ถูกตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์สีดำ ทุกอย่างภายในห้องถูกจัดให้เป็นระเบียบจนหาจุดบกพร่องไม่ได้ แสงสว่างจากกระจกบานใหญ่หลังชายหนุ่มที่มองเห็นวิวรอบเมือง

ตึก ตึก ตึก

แกร๊ก...เพียงเธอเดินเข้ามาภายในห้องไม่กี่ก้าว เสียงล็อกประตูหน้าห้องก็ดังขึ้นทันทีทำให้ไอรีนหันกลับไปมองด้วยความตกใจ ใบหน้าหวานซีดเผือด และรีบหันไปมองชายหนุ่ม เขายังคงนั่งจ้องเธออยู่เหมือนเดิม

"คะ คุณทำแบบนี้ทำไม" ไอรีนเว้นระยะห่างพอสมควรและถามคนตรงหน้า

"...."

"ผู้บริหารบริษัทใหญ่โต แต่ใช้วิธีสกปรก ทุเรศสิ้นดี"

"หึ..." มีเพียงเสียงหัวเราะออกมาจากในลำคอ โนอาร์เขี่ยบุหรี่ในมือทิ้ง ก่อนจะยัดกายลุกขึ้นเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่ยืนด่าเขาฉอดๆ

ร่างกายของเธอสั่งให้ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ ท่าทางน่าเกรงขามของเขาทำให้เธอเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง

ปัก ปัก ปัก

"ยะ อย่าเข้ามานะ ละ ล็อกประตูทำไม" ไอรีนพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เพราะตอนนี้ตัวเธอติดกับประตูกระจกบานใหญ่ที่ถูกล็อกไว้ มือบางพยายามเขย่าประตูเพื่อให้เปิดแต่มันกับไม่เป็นผล เธอไม่รู้ว่าถูกล็อกจากด้านในหรือด้านนอก แต่ตอนนี้ความรู้สึกเธอกำลังบอกว่าผู้ชายคนนี้คือคนอันตราย ปฏิกิริยาที่เขากำลังแสดงให้เธอเห็นทำให้เธอกลัวจนตัวสั่น ถึงจะไม่มีแม้แต่เสียงพูดจากปากชายหนุ่มออกมา แต่ท่าทางที่น่าสะพรึงกลัวของเขาทำให้เธอเสียวสันหลังวาบ