แชร์

บทที่ 3

ผู้เขียน: ลู่ลู่
เฉินอวี่เฟยมองไปที่สัญญาหย่าบนโต๊ะ แววตาของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

เขาทั้งคนมืดหม่นลงทันตา จ้องมองฉันด้วยสายตาเยือกเย็น

“หลินเยว่ ฉันรู้ว่าเธอตอนนี้อารมณ์ไม่คงที่”

“แต่เราพึ่งจะแต่งงานกัน เธอแค่ใช้อารมณ์ชั่ววูบ ฉันให้อภัยเธอได้”

ฉันมองเขาอย่างเย็นชา อยู่พักใหญ่ก่อนจะเอ่ยปากพูด

“เฉินอวี่เฟย ว่าฉันใช้อารมณ์ชั่ววูบหรือเปล่า คุณก็น่าจะรู้ดีที่สุด”

สีหน้าของเฉินอวี่เฟยแข็งค้างไปทันที ข้าง ๆ ซูซินทำท่าจะพูดอะไรออกมา แต่เขาก็ขัดขึ้นมาก่อน

“เสี่ยวซิน พวกเรามีเรื่องต้องคุยกันอีกหน่อย เธอกลับไปก่อนนะ ได้ไหม”

ซูซินเหมือนยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่พอเห็นรายละเอียดการแบ่งทรัพย์สินในสัญญาหย่า ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างทันที กำลังจะอ้าปากด่าฉัน แต่ก็ถูกเฉินอวี่เฟยผลักออกไปนอกประตูก่อน

แทบจะทันทีที่เธอเดินออกไป เสียงของเฉินอวี่เฟยก็อ่อนลงทันตา

“เยว่เยว่ ฉันรู้ว่าเธอไม่พอใจที่ฉันสนิทกับเสี่ยวซิน”

“แต่อย่าเพิ่งคิดมากเลยนะ ฉันมองเสี่ยวซินเป็นแค่น้องสาวจริง ๆ เธอต่างหากที่เป็นภรรยาของฉัน”

“แล้วยิ่งถ้าเราเพิ่งแต่งงานแล้วจะหย่ากันทันที คนอื่นจะมองเรายังไงกันล่ะ”

ฉันไม่พูดอะไร เพียงแค่มองเขาเงียบ ๆ

“เฉินอว
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • สัญญาหัวใจร้อยปี   บทที่ 7

    แต่เพื่อให้ชื่อเสียงของผลิตภัณฑ์บริษัทกลับมาสะอาดเหมือนเดิม ฉันจำเป็นต้องเผยแพร่วิดีโอท้าทายที่ซูซินเคยส่งมาให้ฉันต่อสาธารณชนเพียงแค่ฉันเผยแพร่ออกไปได้ไม่นาน ทางซูซินก็ถูกชาวเน็ตจำนวนมากรุมด่าทันทีมีหลายคนรีบเข้าไปคอมเมนต์ใต้คลิปที่เธอเคยโพสต์อวดความรัก บอกว่าเธอแย่งสามีคนอื่นทั้งที่รู้ว่าเขามีเจ้าของแล้ว และว่าไม่รู้จักอายส่วนเฉินอวี่เฟยซึ่งเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนั้น ชาวเน็ตก็ไม่ยอมปล่อยไว้เหมือนกันเบอร์โทรศัพท์ของเขาถูกเปิดเผย ข้อมูลส่วนตัวก็ถูกเผยแพร่ต่อสาธารณะเขาถูกบังคับให้ปิดโทรศัพท์ เขาตัดขาดจากโลกออนไลน์ทั้งกายและใจแต่เมื่อเป็นแบบนี้ไปนานเข้า สภาพจิตใจของเขาก็เริ่มมีปัญหาอย่างรวดเร็วจากตอนแรกที่ไม่กล้าออกจากบ้าน จนถึงขั้นหลัง ๆ กลัวแม้แต่จะเจอผู้คนแม้ว่าพ่อเฉินแม่เฉินจะรีบจัดการกดข่าวเหล่านั้นอย่างรวดเร็วที่สุด แต่เหล่าชาวเน็ตที่เก่งกาจก็ขุดข้อมูลของทั้งสองคนออกมาได้ในเวลาไม่นานแม้แต่เรื่องที่เธอเคยรับสินบนและให้สินบนก็ยังถูกชาวเน็ตขุดขึ้นมา หลายคนพากันเข้าไปคอมเมนต์ในช่องทางทางการทำให้เธอกับพ่อเฉินถูกหน่วยงานต้นสังกัดไล่ออกในวัยที่ใกล้จะเกษียณส่วนบริ

  • สัญญาหัวใจร้อยปี   บทที่ 6

    “ไม่มีทางหรอก เฉินอวี่เฟย ข้อตกลงหย่าที่คุณเคยเซ็นไว้น่ะ ระบุชัดเลยว่าคุณต้องออกไปมือเปล่า ถ้าพรุ่งนี้คุณสามารถไปเอาใบหย่ากับฉันตรงเวลาได้…”“เราสามารถพิจารณาแบ่งทรัพย์สินกันใหม่ได้ บริษัทอาจจะยกให้คุณก็ได้”“แต่ถ้าคุณไม่ไป ฉันจะเอาข้อตกลงหย่านี้ไปฟ้องศาล ถึงตอนนั้นอย่าหวังเลยว่าจะได้สักสตางค์เดียว”เฉินอวี่เฟยมองฉันด้วยความไม่อยากเชื่อ เหมือนไม่อาจยอมรับได้ว่าคำพูดเหล่านี้ออกมาจากปากของฉัน“เยว่เยว่ เธอจะทำแบบนี้จริง ๆ เหรอ?”ฉันมองขวดเหล้าที่อยู่บนโต๊ะ โดยในแววตาไม่มีความอ่อนโยนหลงเหลืออยู่เลย“เรื่องที่เกี่ยวกับคุณ เป็นสิ่งที่ฉันตัดสินใจไปแล้ว และไม่เคยเสียใจหรือเปลี่ยนใจเลย”เฉินอวี่เฟยมองฉันพร้อมรอยยิ้มขมขื่น แล้วเอนตัวไปข้างหลัง ก่อนจะนอนราบลงบนพื้นทันที“เยว่เยว่ เธอไม่รู้หรอก”“ตอนเด็ก ๆ พ่อแม่ฉันเข้มงวดมาก พวกเขาไม่อนุญาตให้ฉันคบเพื่อน”“มีแค่ซูซินเท่านั้น ที่ยอมเป็นเพื่อนกับฉัน ดังนั้น…”น้ำตาของความเสียใจไหลออกจากหางตาของเขาไม่หยุด เขาพูดพร่ำไม่หยุดถึงเหตุผลที่เขาปฏิบัติต่อซูซินดีขนาดนั้นแต่ฉันไม่สนใจจะฟังเลยแม้แต่น้อยฉันเดินกลับเข้าห้องไปล้างหน้าแปรงฟันทันที

  • สัญญาหัวใจร้อยปี   บทที่ 5

    ในช่วงวันเวลาหลังจากนั้น เฉินอวี่เฟยก็ทำได้จริง ๆ ตามที่พูดไว้ คือไม่ติดต่อกับซูซินอีกเลยเขาลบและบล็อกช่องทางการติดต่อทั้งหมดของซูซินต่อหน้าฉันเริ่มหันมาคอยเอาใจใส่ฉันทุกวัน กลัวว่าฉันจะเป็นอะไรไปหรือทำอะไรผิดพลาดจนกระทั่งหลังจากที่ฉันออกจากโรงพยาบาล ฉันก็กลับไปที่เรือนหอของเรากับเฉินอวี่เฟยในช่วงเวลานั้น ซูซินมาหาเขาหลายครั้ง แต่ทุกครั้งก็ถูกเขาปฏิเสธแต่ฉันรู้ดีว่า เขาคงทนได้อีกไม่นานและอีกไม่นานหลังจากนั้น ก็ถึงวันที่ฉันต้องไปตรวจร่างกายซ้ำก่อนวันตรวจร่างกายหนึ่งวัน ฉันมองเฉินอวี่เฟยที่ดูมีท่าทางรู้สึกผิดในใจ แล้วแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง พูดขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจ“อวี่เฟย พรุ่งนี้ฉันต้องไปตรวจร่างกายซ้ำนะ คุณจะไปกับฉันใช่ไหม”เฉินอวี่เฟยรีบรับปากต่อเนื่องหลายครั้ง“เยว่เยว่ ไม่ต้องห่วงนะ พรุ่งนี้ฉันจะไปกับเธอแน่นอน”ฉันพยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นก็อาศัยจังหวะที่ซูซินออกไปซื้อของ ส่งข้อความไปให้เธอ[ดูเหมือนว่าในใจของเฉินอวี่เฟย เธอเองก็ไม่ได้สำคัญอะไรมากนักนะ][เขาบอกเองเลยนะว่าพรุ่งนี้จะไปโรงพยาบาลกับฉันแน่นอน แล้วก็บอกด้วยว่าเรื่องระหว่างเขากับเธอแค่เล่น ๆ สนุกเท่านั้

  • สัญญาหัวใจร้อยปี   บทที่ 4

    เขายังพูดไม่ทันจบ พ่อของฉันที่เพิ่งกลับมาพร้อมน้ำก็เห็นเข้าพอดี รีบดึงฉันไปยืนอีกด้านทันที“อยากได้ก็เอาไปเลย! บ้านเราไม่ได้อยากได้มันนักหรอก!”เฉินอวี่เฟยมองฉันด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ นิ้วมือสั่นระริก ชี้มาที่ฉันเหมือนยังอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ซูซินที่ยืนอยู่ข้างหลังเขากลับทรุดลงกับพื้นทันที แล้วตะโกนเรียกเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง“อวี่เฟย... ฉันรู้สึกไม่ดีเลย…”แต่ครั้งนี้เฉินอวี่เฟยไม่ได้ตอบเธอ กลับจ้องมองฉันด้วยดวงตาแดงก่ำพ่อฉันไม่อยากต่อปากต่อคำกับเขา กลัวว่าฉันจะเกิดอะไรขึ้นอีก จึงรีบพยุงฉันกลับไปที่ห้องพักคนไข้ทันทีพอถึงเวลาอาหารเย็น แม่เพิ่งจะจัดอาหารที่เอามาจากบ้านวางไว้ตรงหน้าฉัน ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นจากหน้าห้องคนไข้วินาทีถัดมา เฉินอวี่เฟยก็ปรากฏตัวเดินเข้ามาจากหน้าประตู“พ่อครับ แม่ครับ ผมมาเยี่ยมเยว่เยว่ครับ”สีหน้าของพ่อฉันมืดลงทันที แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร“ประธานเฉินพูดล้อเล่นอะไรอย่างนั้น พวกคนแก่สองคนอย่างเรา ไม่กล้ารับให้คุณเรียกว่าพ่อแม่หรอกนะ”บนใบหน้าของเฉินอวี่เฟยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ส่วนข้างหลังเขานั้น มีพ่อเฉินและแม่เฉินตามมาด้

  • สัญญาหัวใจร้อยปี   บทที่ 3

    เฉินอวี่เฟยมองไปที่สัญญาหย่าบนโต๊ะ แววตาของเขาก็เปลี่ยนไปทันทีเขาทั้งคนมืดหม่นลงทันตา จ้องมองฉันด้วยสายตาเยือกเย็น“หลินเยว่ ฉันรู้ว่าเธอตอนนี้อารมณ์ไม่คงที่”“แต่เราพึ่งจะแต่งงานกัน เธอแค่ใช้อารมณ์ชั่ววูบ ฉันให้อภัยเธอได้”ฉันมองเขาอย่างเย็นชา อยู่พักใหญ่ก่อนจะเอ่ยปากพูด“เฉินอวี่เฟย ว่าฉันใช้อารมณ์ชั่ววูบหรือเปล่า คุณก็น่าจะรู้ดีที่สุด”สีหน้าของเฉินอวี่เฟยแข็งค้างไปทันที ข้าง ๆ ซูซินทำท่าจะพูดอะไรออกมา แต่เขาก็ขัดขึ้นมาก่อน“เสี่ยวซิน พวกเรามีเรื่องต้องคุยกันอีกหน่อย เธอกลับไปก่อนนะ ได้ไหม”ซูซินเหมือนยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่พอเห็นรายละเอียดการแบ่งทรัพย์สินในสัญญาหย่า ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างทันที กำลังจะอ้าปากด่าฉัน แต่ก็ถูกเฉินอวี่เฟยผลักออกไปนอกประตูก่อนแทบจะทันทีที่เธอเดินออกไป เสียงของเฉินอวี่เฟยก็อ่อนลงทันตา“เยว่เยว่ ฉันรู้ว่าเธอไม่พอใจที่ฉันสนิทกับเสี่ยวซิน”“แต่อย่าเพิ่งคิดมากเลยนะ ฉันมองเสี่ยวซินเป็นแค่น้องสาวจริง ๆ เธอต่างหากที่เป็นภรรยาของฉัน”“แล้วยิ่งถ้าเราเพิ่งแต่งงานแล้วจะหย่ากันทันที คนอื่นจะมองเรายังไงกันล่ะ”ฉันไม่พูดอะไร เพียงแค่มองเขาเงียบ ๆ“เฉินอว

  • สัญญาหัวใจร้อยปี   บทที่ 2

    พอเขาเห็นฉัน สีหน้าก็แสดงความเก้อเขินเล็กน้อย แต่ยังพยายามทำเป็นใจเย็นพูดออกมา“เข้าไปด้วยกันไหม?”ฉันไม่ได้ปฏิเสธ แค่พยักหน้าแล้วเดินเข้าไปทันทีมื้อเย็นนั้นเต็มไปด้วยความอึดอัดใจ พ่อแม่คงยังไม่หายเคืองเรื่องที่เกิดขึ้นในวันแต่งงาน จึงมีท่าทีไม่ค่อยดีกับเฉินอวี่เฟยถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันคงพยายามช่วยประสานให้บรรยากาศดีขึ้น แต่ตอนนี้ ฉันแค่ปล่อยให้เฉินอวี่เฟยนั่งอยู่อย่างอึดอัดเพียงลำพังพอทานข้าวเย็นเสร็จ ฉันกำลังจะเรียกรถกลับบ้าน แต่เฉินอวี่เฟยก็ขับรถมาจอดตรงหน้าฉัน พอฉันเปิดประตูขึ้นไปนั่ง ก็เห็นมีสติ๊กเกอร์ติดอยู่ที่เบาะข้างคนขับ เขียนว่า [ที่นั่งเฉพาะของเสี่ยวซิน]เฉินอวี่เฟยกระแอมเบา ๆ ก่อนจะพูดอธิบายด้วยท่าทีที่รู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก“เสี่ยวซินยืนกรานจะติดไว้นี่แหละ ยังไงเธอก็ขับรถเองอยู่แล้ว”ฉันพยักหน้า แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“อืม ตอนแรก ๆ ก็เป็นแบบนี้แหละ”เฉินอวี่เฟยขมวดคิ้วแน่น กำลังจะพูดอะไรต่อ แต่โทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นก่อนฉันไม่สนใจเฉินอวี่เฟยอีก ก้มหน้าจดจ่อกับการตอบข้อความบนโทรศัพท์หลังจากจัดการเรื่องเสร็จ เฉินอวี่เฟยก็ขับรถมาจอดอยู่หน้าบ้านพักตากอา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status