Share

บทที่ 3

Author: เอเลียนา เคอร์ส
ตอนบ่าย ที่สำนักงานใหญ่ของกลุ่มบริษัท

ข่าวแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว เสิ่นเจียอินพาน้องสาวเข้าร่วมประชุมคณะกรรมการ และประกาศ

โอนหุ้นต่อหน้าทุกคนทันที

"เสิ่นเจียอิน คุณกำลังล้อเล่นอยู่เหรอ?" กรรมการอาวุโส กรรมการลั่ว ดึงฉันไปคุยเป็นการส่วนตัว

"ฉันเอาจริงนะ" ฉันลงลายเซ็นของตัวเอง "ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หลินอวี่เวยจะเป็นตัวแทนฉันในการตัดสินใจเรื่องของบริษัท"

หลินอวี่เวยตัวสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้น แต่เธอพยายามทำท่าทางให้ดูถ่อมตัวสุดกำลัง "พี่...ฉัน...ฉันไม่รู้จะพูดอะไรดี!"

"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น" ฉันส่งเอกสารให้เธอ "ตั้งใจทำให้ดี"

ระหว่างทางกลับบ้าน ในที่สุดเธอก็เลิกเสแสร้ง "เสิ่นเจียอิน ทำไมพี่ต้องทำแบบนี้?"

"เพราะนี่คือสิ่งที่เธอต้องการ ไม่ใช่เหรอ?" ฉันเอนพิงกระจกหน้าต่างรถ "สามีของฉัน…ลูกสาวของฉัน…ทรัพย์สินของฉัน…หลินอวี่เวย เธอคือผู้ชนะแล้ว"

"พี่...ฉัน..."

"สัญญากับฉันเรื่องหนึ่ง" ฉันขัดจังหวะเธอ "อย่างน้อยต่อหน้าถังถัง ก็ขอให้แสร้งทำต่อไป เธอยังเด็กอยู่ ยังต้องการครอบครัวที่สมบูรณ์"

ตอนกลางคืน ฉันจัดของคนเดียวอยู่ในห้องทำงาน

พี่เฉินเดินเข้ามา เห็นสภาพของฉันแล้วน้ำตาคลอ "คุณนาย"

"จัดการสิ่งเหล่านี้ให้หมด" ฉันชี้ไปที่เอกสารบนโต๊ะ หลักฐานอาชญากรรมของหลินอวี่เวยเหล่านั้น "เผามันทิ้งให้หมดเถอะ"

"แต่คุณนาย ถ้ามีสิ่งเหล่านี้ เราก็สามารถ—"

"ถังถังต้องการแม่" ฉันเช็ดน้ำตา "ถึงแม้ว่าคนนั้นจะไม่ใช่ฉัน"

เช้าวันสุดท้าย ฉันแทบไม่มีแรงลุกจากเตียง

เซลล์มะเร็งได้ลุกลามไปทั่วร่างกาย ทุกลมหายใจเหมือนกับกำลังกลิ้งตัวอยู่บนคมมีด ฉันมองดูตัวเองในกระจก ใบหน้าซีดเผือด ร่างกายซูบผอม ดวงตาลึกโบ๋

"ยังเหลือเวลาอีก 24 ชั่วโมง" ฉันบอกกับตัวเอง

วันนี้คือวันจัดงานหมั้นของลู่เป่ยเฉินกับหลินอวี่เวย ใช่แล้ว พวกเขาไม่อาจรอได้อีกแล้ว

ฉันฝืนแรงตัวเองเดินลงบันได ห้องรับแขกถูกตกแต่งใหม่เรียบร้อยแล้ว หลินอวี่เวยสวมชุดราตรีสีแชมเปญ กำลังสั่งงานคนรับใช้ให้จัดวางดอกไม้

"เจียอิน"

ฉันหันกลับไป เห็นพ่อแม่เดินเข้ามา ทั้งคู่แต่งตัวหรูหราสง่างาม แม่ถึงกับสวมสร้อยคอไพลินที่ย่าทิ้งไว้ให้ ซึ่งเดิมทีควรจะตกเป็นของฉัน

"เจียอิน ทำได้ดีมาก ในที่สุดลูกก็รู้จักวางตัวสักที! ตลอดหลายปีมานี้ ลูกเอาแต่ทะเลาะแย่งกับอวี่เวย แม่กับพ่อปวดหัวมากเลยนะ" แม่เอ่ยพร้อมเผยรอยยิ้มอ่อนโยน

"จริงด้วย" พ่อพยักหน้า "อวี่เวยเชื่อฟังและว่านอนสอนง่ายมาตั้งแต่เด็ก ไม่เหมือนลูก ที่เอาแต่ใจและแข็งกร้าวมาตลอด ในที่สุดตอนนี้ลูกก็รู้จักทำตัวเป็นพี่สาวแล้ว"

ฉันมองสีหน้าเปี่ยมสุขของพวกเขา หัวใจราวถูกมีดกรีด ตั้งแต่เด็กจนโต ไม่ว่าฉันจะเก่งแค่ไหน ในสายตาของพวกเขาก็ไม่เคยเทียบได้กับ "อวี่เวยที่เชื่อฟังว่านอนสอนง่าย"

ฉันหันหลังเดินจากไป ไม่อยากฟังต่ออีกแล้ว

งานเลี้ยงเริ่มตอนหนึ่งทุ่ม

ภายในงานเลี้ยงแขกผู้มีเกียรติหลั่งไหลมามากมาย ล้วนเป็นบุคคลจากสังคมชั้นสูงของนิวยอร์ก ทุกคนต่างมองมาที่ฉันด้วยความประหลาดใจ เพราะการมาร่วมงานหมั้นระหว่างสามีของตนกับผู้หญิงคนอื่นนั้น ต้องใช้ความอดทนมากเพียงใด

"เจียอิน เธอมาจริง ๆ ด้วย" ลู่เป่ยเฉินเดินเข้ามา ใบหน้าหล่อเหลาดูแฝงไปด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน

"ฉันบอกแล้วว่าจะมา" ฉันยกแก้วแชมเปญขึ้น "ขอแสดงความยินดีกับพวกคุณ"

"เจียอิน..." เขาดูเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่หลินอวี่เวยก็คล้องแขนเขาเดินเข้ามา

"พี่คะ ขอบคุณที่มาร่วมงาน" เธอยิ้มอย่างหวาน ใบหน้างดงามเปล่งประกาย แหวนเพชรที่สวมอยู่บนนิ้วมือซ้ายวาววับ นั่นคือของตระกูลลู่ ซึ่งเดิมทีเป็นแหวนที่ควรจะเป็นของฉัน

"สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษทั้งหลาย" ลู่เป่ยเฉินยกแก้วขึ้น "ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมงานหมั้นของผมกับอวี่เวย โดยเฉพาะต้องขอบคุณ...เสิ่นเจียอิน ขอบคุณเธอที่ยอมสละให้และสำหรับคำอวยพร"

เสียงปรบมือกึกก้อง ฉันยกแก้วขึ้นดื่มอวยพรจากระยะไกล

"ฉันก็อยากจะขอบคุณพี่สาวของฉันด้วย" หลินอวี่เวยน้ำตาคลอเบ้า "เธอมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้ฉัน ทั้งครอบครัว ความรักความเอาใจใส่ และตอนนี้ยังรวมถึงความรัก ฉันคือคนที่โชคดีที่สุดในโลก"

ฉันมองดูสองคนนั้นที่กอดกันอยู่บนเวที ในใจกลับเย็นเยียบดุจน้ำแข็ง
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • สามวันก่อนตาย ฉันก็ได้กลายเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมในสายตาครอบครัวเสียที   บทที่ 12

    ยามโพล้เพล้ หญิงสาวคนหนึ่งก้าวมาถึงหน้าหลุมศพ“คุณคือ…?” ถังถังมองเธอด้วยแววตาสงสัย“ฉันชื่อจางลี่ เป็นผู้ป่วยมะเร็งตับอ่อน” ดวงตาของหญิงสาวแดงก่ำ “เมื่อห้าปีก่อน มูลนิธิเจียอินเป็นผู้ช่วยชีวิตฉันไว้ วันนี้ฉันมาเพื่อขอบคุณคุณแม่ของเธอ”“แม่ต้องได้ยินแน่ ๆ” ถังถังเอ่ยเสียงแผ่วเบาจางลี่วางช่อดอกไม้ลง แล้วก้มศีรษะคำนับอย่างลึกซึ้ง “คุณเสิ่นเจียอิน ขอบคุณนะคะ เพราะคุณ ฉันถึงมีชีวิตอยู่มาจนถึงวันนี้ และได้เฝ้ามองลูกของฉันเติบโตขึ้น”ภาพเหตุการณ์เช่นนี้ ถังถังเคยเห็นมานับครั้งไม่ถ้วน ทุกคนที่เคยได้รับความช่วยเหลือจากมูลนิธิล้วนจดจำชื่อของเสิ่นเจียอินไว้เสมอแม่ของเธอแลกด้วยชีวิต ไม่เพียงเพื่อความเสียใจของครอบครัว แต่ยังมอบชีวิตใหม่ให้กับผู้คนนับไม่ถ้วนค่ำคืนคืบคลานเข้ามา ถังถังลุกขึ้นในที่สุด เตรียมจะจากไปเมื่อยามราตรีมาเยือน ในที่สุดถังถังก็ลุกขึ้นเตรียมตัวจะจากไป“แม่…” เธอเหลือบมองหลุมศพเป็นครั้งสุดท้าย “แม่เคยถามว่า พวกเราจะนึกถึงแม่บ้างไหม”“คำตอบก็คือ—ทุก ๆ วัน ทุก ๆ ขณะ จนชั่วนิรันดร์”ระหว่างทางกลับบ้าน ถังถังเปิดบันทึกที่แม่ทิ้งไว้ให้ นี่คือสิ่งที่เธอได้รับมาตั้งแต่อาย

  • สามวันก่อนตาย ฉันก็ได้กลายเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมในสายตาครอบครัวเสียที   บทที่ 11

    20 ปีต่อมาถังถังยืนอยู่ริมหน้าต่างกระจกบานใหญ่ของแกลเลอรี มองออกไปยังถนนนิวยอร์กอันคึกคักเบื้องหน้า เธอสืบทอดความงดงามจากมารดา และยังได้รับพรสวรรค์ด้านธุรกิจที่ติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด ในวัย 25 ปี เธอได้กลายเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงของวงการศิลปะไปแล้ว“ถังถัง ถึงเวลาให้สัมภาษณ์แล้วค่ะ” ผู้ช่วยเอ่ยเตือนนี่คือการสัมภาษณ์พิเศษของนิตยสาร ไทม์ ภายใต้หัวข้อ “สืบทอดกิจการแม่ — จักรวรรดิศิลปะของบุตรสาวเสิ่นเจียอิน”“ถังถัง หลายคนบอกว่าคุณเหมือนกับคุณแม่มาก” ผู้สื่อข่าวเอ่ยถาม “คุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้?”ถังถังนิ่งเงียบไปชั่วครู่ ก่อนเอ่ยว่า “ฉันไม่มีวันเป็นเหมือนเธอได้”“ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ?”“เพราะเธอใช้เวลา 29 ปีของชีวิต สอนให้ทุกคนรู้ว่าความรักที่แท้จริงคืออะไร ส่วนฉันต้องใช้เวลา 18 ปี กว่าจะเข้าใจได้ว่าอะไรคือความเสียใจภายหลัง”ผู้สื่อข่าวซึ่งชัดเจนว่ารู้เรื่องราวในอดีตของตระกูลนี้อยู่แล้ว จึงไม่ได้ซักถามต่อหลังจบการสัมภาษณ์ ถังถังขับรถตรงไปยังสุสาน วันนี้เป็นวันครบรอบการจากไปของเสิ่นเจียอิน และในทุก ๆ ปีเมื่อถึงวันนี้ เธอจะต้องมาเยือนเสมอหน้าหลุมศพถูกประดับไปด้วยดอกไม้สดมากมาย บางส่

  • สามวันก่อนตาย ฉันก็ได้กลายเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมในสายตาครอบครัวเสียที   บทที่ 10

    หนึ่งเดือนต่อมาลู่เป่ยเฉินไปนั่งที่หน้าหลุมศพของเสิ่นเจียอินทุกวัน เขาจะพาถังถังไปด้วย แม้ว่าหนูน้อยจะไม่ค่อยเต็มใจนัก“พ่อคะ ทำไมเราต้องมาที่นี่ด้วย?” ถังถังเตะก้อนหินเล็ก ๆ ไปมา“เพราะที่นี่มีคนที่รักลูกนอนอยู่”“แต่เธอไม่เคยมาเล่นกับหนูเลย” ถังถังทำปากงอน “แม่อวี่เวยบอกว่า คนที่รักหนูจริงจะอยู่กับหนูตลอดเวลา”หัวใจของลู่เป่ยเฉินแตกสลายอีกครั้ง เขาไม่รู้จะอธิบายกับเด็กห้าขวบอย่างไร ว่าคนที่บอกว่าจะ “อยู่กับเธอตลอดไป” นั้นแท้จริงคือคนโกหก ส่วนคนที่ “ไม่ค่อยได้เล่นกับเธอ” ต่างหาก ที่รักเธอจนยอมแลกด้วยชีวิตหลินอวี่เวยถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต ในศาลเธอยังพยายามแก้ตัว โบ้ยว่าทุกอย่างเป็นแผนการที่เสิ่นเจียอินวางไว้เพื่อใส่ร้ายเธอ แต่หลักฐานชัดเจนเกินกว่าจะปฏิเสธได้ ไม่มีใครเชื่อคำพูดของเธอเลยพ่อแม่ของเสิ่นเจียอินขายบ้านทิ้ง แล้วย้ายไปอยู่ฟลอริดา พวกเขาบอกว่า ทุกสิ่งทุกอย่างในนิวยอร์กจะทำให้พวกเขานึกถึงลูกสาวที่เสียไป ก่อนจากไป แม่ได้คุกเข่าอยู่หน้าหลุมศพของเสิ่นเจียอินอยู่นานแสนนาน“ถ้ามีชาติหน้า...” เธอเอ่ยเสียงสะอื้น “แม่จะรักแค่ลูกคนเดียวเท่านั้น”แกลเลอรีได้บริจาคให้กับพิพิธภ

  • สามวันก่อนตาย ฉันก็ได้กลายเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมในสายตาครอบครัวเสียที   บทที่ 9

    หลังจากที่หลินอวี่เวยถูกพาตัวไป คฤหาสน์ตระกูลเสิ่นก็ตกอยู่ในความเงียบงันราวกับความตายลู่เป่ยเฉินนั่งอยู่ข้างร่างของเสิ่นเจียอิน ราวกับไร้วิญญาณ โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นไม่หยุด ทั้งจากบรรดากรรมการ หุ้นส่วนทางธุรกิจ และนักข่าว ทุกคนต่างถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาไม่รับสายแม้แต่สายเดียว“คุณผู้ชาย” พี่เฉินเอ่ยเตือนเสียงแผ่วเบา “คนจากสถานจัดงานศพมาถึงแล้วค่ะ”ลู่เป่ยเฉินเงยหน้าขึ้นทันที “ไม่! ห้ามพาเธอไป!”แต่เขารู้ดีว่านั่นเป็นไปไม่ได้ เสิ่นเจียอินจากไปแล้ว จากไปตลอดกาลชั้นล่าง พ่อแม่ของเสิ่นเจียอินยังคงพลิกดูหลักฐานเหล่านั้น เอกสารแต่ละฉบับ คลิปเสียงแต่ละตอน ล้วนเสมือนคมมีดที่กรีดลึกลงกลางหัวใจของพวกเขา“วันที่นี่...” แม่ชี้ไปที่ใบเสร็จการรักษา ใบหน้าเปล่งเสียงสั่นพร่า “วันคริสต์มาสปีที่แล้ว เจียอินก็ตรวจพบว่าเป็นมะเร็งแล้ว”"แต่เธอไม่เคยพูดอะไรเลย" น้ำเสียงของพ่อแก่ชราลงไปสิบปีพี่เฉินเดินเข้ามา “เพราะวันนั้นหลินอวี่เวยเกิดล้มป่วยกะทันหัน พวกคุณต่างก็อยู่ที่โรงพยาบาลคอยดูแลเธอ คุณนายไม่อยากสร้างความลำบากให้พวกคุณค่ะ”แม่ยกมือขึ้นปิดหน้า ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด “พวกเราได้ทำอะไรลงไป.

  • สามวันก่อนตาย ฉันก็ได้กลายเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมในสายตาครอบครัวเสียที   บทที่ 8

    ลู่เป่ยเฉินอ่านจดหมาย มือสั่นแรงขึ้นเรื่อย ๆ บนจดหมายนั้นได้บันทึกไว้อย่างละเอียดถึงอาการป่วยของเสิ่นเจียอิน การตัดสินใจของเธอ และเส้นทางความคิดความรู้สึกในช่วงสามวันสุดท้ายแม่ของเสิ่นเจียอินอ่านไปได้ครึ่งทางก็แทบจะรับไม่ไหว “ลูกสาวของแม่... ลูกสาวที่น่าสงสารของแม่!”ทันใดนั้น พี่เฉินก็เปิดโทรทัศน์ เสียบแฟลชไดรฟ์เข้าไปแล้วพูดว่า “นี่คือสิ่งที่คุณนายสั่งให้ฉันเปิดวันนี้”ภาพจากกล้องวงจรปิดเผยให้เห็นอย่างชัดเจนถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นที่โรงพยาบาลเมื่อสามวันก่อน ลู่เป่ยเฉินยกโอกาสในการรักษาให้กับหลินอวี่เวยโดยไม่ลังเล แม้แต่ความคิดเห็นของเสิ่นเจียอินเขายังไม่ได้ถามเลยถัดมาคือไฟล์บันทึกเสียง การสนทนาระหว่างหลินอวี่เวยกับชู้รักของเธอ เจียงเฉิน ทุกถ้อยคำเปรียบเสมือนคมมีดที่กรีดลึกลงกลางใจของทุกคน“แผนเป็นไปอย่างราบรื่น เสิ่นเจียอินกำลังจะตายแล้ว”“แกล้งทำเป็นป่วยมาตั้งหลายปีแล้ว เธอก็ไม่เคยสงสัยเลย...”ห้องนั่งเล่นเงียบงันราวกับความตาย“ไม่! นี่ไม่จริง!” หลินอวี่เวยกรีดร้องอย่างเสียสติแต่ไม่มีใครสนใจคำแก้ตัวของเธอ พี่เฉินยังคงหยิบหลักฐานออกมาเพิ่ม ใบผลตรวจปลอม รายการโอนเงิน และรูป

  • สามวันก่อนตาย ฉันก็ได้กลายเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมในสายตาครอบครัวเสียที   บทที่ 7

    บนรถ แม่เสิ่นยังคงกดโทรหาลูกสาวไม่หยุด"ยังปิดเครื่องอยู่" เธอมองไปทางสามีด้วยความร้อนใจ "เจียอินไม่เคยหายไปนานขนาดนี้โดยไม่รับสายมาก่อนเลย""อย่าเพิ่งใจร้อน เดี๋ยวฉันโทรหาเป่ยเฉินเอง" พ่อเสิ่นพูดพลางขับรถไปด้วยเสียงโทรศัพท์ดังอยู่นานกว่าจะมีคนรับสาย"พ่อตา?" เสียงของลู่เป่ยเฉินฟังดูแปลกไป ต่ำและอ่อนล้า"เป่ยเฉิน เจียอินอยู่กับนายหรือเปล่า?" พ่อเสิ่นถามอย่างร้อนใจ "โทรศัพท์เธอปิดเครื่อง เราหาเธอไม่เจอ ทนายบอกว่าเธอโอนทรัพย์สินทั้งหมดให้อวี่เวยแล้ว เรากลัวว่าเธอจะ..."ปลายสายเงียบไปอยู่ไม่กี่วินาที"พ่อตา แม่ยาย... ตอนนี้พวกท่านอยู่ที่ไหน?""กำลังจะไปบ้านพวกเธออยู่นี่แหละ" แม่เสิ่นแย่งโทรศัพท์ไปพูดต่อ "เป่ยเฉิน เจียอินอยู่กับนายหรือเปล่า? เธอเป็นยังไงบ้าง?""พวกท่าน...รีบมาที่นี่เถอะ" เสียงของลู่เป่ยเฉินยิ่งแผ่วต่ำลง"เกิดอะไรขึ้นกันแน่?" หัวใจของแม่เสิ่นแทบจะหลุดออกมาถึงลำคอ "เจียอินเกิดเรื่องแล้วใช่ไหม? พูดมาสิ!""แม่ยาย... พอมาถึงแล้วท่านก็จะรู้เอง ขับรถระวังด้วยนะ"สายถูกตัดไปแล้วแม่เสิ่นหันมองสามี สีหน้าของทั้งคู่พลันเปลี่ยนไป"รีบขับเร็วเข้า!" แม่เสิ่นเร่งเร้า "ต้อ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status