Share
บทที่ 154
Related chapter
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 155
ห๊ะ!เสียงหัวเราะเปี่ยมด้วยความสุขของแซคคารีหยุดลงทันที ราวกับว่ามีใครมากระชากลิ้นของเขาออกไปทันใดนั้น ความโกรธของเขาก็เดือดพล่านอเล็กซ์พูดอย่างไม่ใส่ใจ “ไงล่ะ จี้ใจดำอย่างนั้นเหรอ?”“ไร้สาระ! แกต่างหากที่มีปัญหาเกี่ยวกับฝันเปียกเหมือนกับทุกคนในครอบครัวของแกนั้นแหละ!” แซคคารีใส่อารมณ์มันคือความเจ็บปวดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เกิดขึ้นเกือบทุกคืน ในกลางดึกเขามักจะสะดุ้งตื่นเพราะความเปียกชุ่มบนตัว และหลังจากนั้นเขาต้องตื่นขึ้นมาเพื่อทำความสะอาดร่างกายเป็นประจำ มันแย่มากจนเขาไม่กล้าแชร์ห้องนอนกับเพื่อนร่วมชั้นตอนเรียนอยู่ที่ต่างประเทศเพราะกลัวว่าความลับจะถูกเปิดเผย แต่อเล็กซ์ก็ได้เปิดเผยความอับอายนี้ต่อหน้าเชอริล ดังนั้นเขาจึงรู้สึกเจ็บปวดจากความอัปยศอดสูราวกับว่าถูกถลกหนังออกมาทั้งเป็นดังนั้น ไม่มีทางที่เขาจะยอมรับโดยเด็ดขาดเชอริลและเจมส์มองไปที่แซคคารีอย่างขบขันเจมส์พูด “แซคคารี ทำไมไม่ให้ฉันตรวจดูว่าชีพจรเต้นถูกจังหวะหรือเปล่า? ถ้าเป็นเรื่องจริง มันอาจจะส่งผลต่อการสืบพันธุ์ของนาย และจะต้องได้รับการรักษาโดยเร็วที่สุด”“ผมบอกว่า ผมสุขสภาพดีและไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับร่างกายขอ
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 156
ทว่า คู่ต่อสู้ที่ยกธกขาวนั้นไม่ใช่อเล็กซ์ ร็อคกี้เฟลเลอร์ เชอริลพลันมองไปยังอเล็กซ์ด้วยอารมณ์ที่ท่วมท้นออกมาจากดวงตา แต่ถึงกระนั้น อเล็กซ์ก็สนใจแต่แพทริค "นายคิดว่ายังไงล่ะ?" แพทริคเผยรอยยิ้ม "ฉันจะทำตามที่แซคคารีบอก ส่วนที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับนายแล้ว คุณหมอสุดอัจฉริยะ" จากนั้น อเล็กซ์พยักหน้าตอบรับ ถึงอย่างไร อาการป่วยของแซคคารีก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับอเล็กซ์เลย ... หนึ่งชั่วโมงต่อมา ณ สวนสาธารณะ “ส่วนเรื่องงานแต่ง มันถูกยกเลิกไปแล้วนะ ตอนนี้เธอเป็นอิสระแล้ว เพราะฉะนั้น ไม่จำเป็นต้องหาใครมาเป็นแฟนปลอม ๆ อีกแล้วนะ” อเล็กซ์ยืนกอดอกและเผยยิ้มให้เชอริล ทว่า สิ่งที่อเล็กซ์สื่อออกไปดูเหมือนจะเป็นคำใบ้ที่ไม่ค่อยชัดเจนนัก อารมณ์ประมาณว่าปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวสักทีเถอะ ถึงกระนั้น เชอริลเองก็ไม่ได้สนใจมากนัก "อันที่จริง ฉันไม่ได้สนใจเรื่องงานแต่งอยู่แล้ว ไม่มีใครบังคับฉันได้หรอก อีกอย่าง สิ่งที่ผู้ชายคนนั้นพูดออกมาก็ทำอะไรฉันไม่ได้อยู่ดี" “ผู้ชายคนนั้น... พ่อของเธอน่ะเหรอ?” “จะว่างั้นก็ได้” อเล็กซ์ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก เขารู้ดีว่ามันคงจะเป็นเหมือนความชอกช้ำที่เธอไม่อย
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 157
ว่ายังไงนะ? ทันทีที่เชอริลพูดจบประโยคและหันหน้ากลับไป น้ำเสียงสุดกังวลของอเล็กซ์พลันดังขึ้น "โดโรธี! โดโรธี! ฮัลโหล! ฟังฉันก่อนสิ! มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ! คือว่าฉัน... ฮัลโหล! ฮัลโหล! ฮัลโหล..." เสียงกวนที่น่าดึงดูดของเชอริลทำลายความหวังของอเล็กซ์ไปแทบจะทันที ไม่ต้องพูดถึงการไปนั่งดูหนังตอนเที่ยงคืนกับโดโรธีเลย ตอนนี้อเล็กซ์กลัวว่าเธอจะไม่ยอมให้เขาเข้าบ้านมากกว่า โดโรธีจะรู้สึกดีได้ยังไงกันหากได้ยินเสียงอันทรงสเน่ห์ของเชอริลทางโทรศัพท์ในยามค่ำคืนเช่นนี้? ด้วยเหตุนั้น เธอจึงรู้สึกโกรธจัดและวางสายทันที ทว่า ทันใดนั้น อเล็กซ์ก็กดเบอร์เพื่อโทรกลับไปอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่รับโทรศัพท์ หลังจากนั้น เขาก็โทรอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะปิดเครื่องไปแล้ว ในตอนนี้ อเล็กซ์ทำได้เพียงแค่ส่งข้อความและอธิบายให้โดโรธีฟังว่าตนได้รับคำเชิญจากดร.เจมส์ โคนีย์ให้ไปงานงานเฉลิมฉลองวันเกิดเท่านั้น โดยลืมบอกความจริงที่ว่าเขาเป็นเพียงแค่คนนอกเพียงคนเดียว อีกทั้ง ยังเป็นคนที่แสร้งเป็นแฟนของเชอริลด้วย ดวงจันทร์พลันหมุนเวียนครบรอบคืน เช้าวันรุ่งขึ้น อเล็กซ์โทรหาโดโรธีอีกครั้งในทันที ในฐานะผู้จัดการข
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 158
“ฉันจะกลับตอนบ่ายนะ เดี๋ยวเอาแตงโมมาให้ด้วย พี่ก็ทำตัวดี ๆ ด้วยล่ะ!” ในตอนนี้ มีเพียงแค่อเล็กซ์เท่านั้นที่รู้ว่าวอลทซ์มีหน้าที่การงานที่ถูกกฎหมาย เธอเป็นถึงหัวหน้านักธุรกิจหญิงของธุรกิจเดินเรือในรัฐแคลิฟอร์เนีย ทันทีที่เข็มนาฬิกาตีชี้ไปที่เลขเก้า อเล็กซ์ก็ลงไปยังห้องใต้ดินเพื่อเริ่มทำยาเม็ด แล้วทำไมเขาถึงต้องใช้หม้อต้มยักษ์เพื่อทำยาเม็ดด้วยล่ะ? นั่นเป็นเพราะการทำยาเม็ดนั้นแตกต่างจากการปรุงยา การปรุงยาที่เพียงแค่โยนสมุนไพรลงไปในหม้อก็เป็นอันเสร็จ เพราะท้ายที่สุดแล้ว มันก็เป็นแค่ยา ดังนั้น ผลของมันจึงเทียบไม่ได้กับยาเม็ดปรุงสำเร็จเลย เนื่องจากสมุนไพรแต่ละส่วนมีคุณสมบัติที่แตกต่างกัน จุดประสงค์ของการปรุงยาเม็ดคือการกำจัดส่วนที่ไร้ประโยชน์ทั้งหมดของสมุนไพรออกไป เหลือเพียงส่วนที่จำเป็นเท่านั้น จากนั้น ส่วนที่จำเป็นจะถูกเสริมด้วยพลังฉีเพื่อควบแน่นให้เป็นเม็ดเดียวดังนั้น หม้อต้มทั่วไปจึงไม่สามารถนำมาใช้ปรุงยาเม็ดได้ เพราะมันอาจจะแตกเป็นเสี่ยงทันทีที่มีการใส่พลังฉีเข้าไปในตัวยา สามชั่วโมงต่อมา ในที่สุด อเล็กซ์ก็ทำโอสถแห่งพลังจักระชุดแรกเสร็จ ถึงแม้ว่าความพยายามสองครั้งแรกจะล้มเหลว
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 159
ทำไมมิเชลล์ถึงอยากให้อเล็กซ์เข้าร่วมประมูลสมุนไพรกับเธอด้วยล่ะ? มันเป็นเพราะในช่วงนั้น ตระกูลโยเวลได้ระดมลิ่วล้อเพื่อรวบรวมสมุนไพรที่อเล็กซ์ต้องการ แต่ทว่า ก็ยังมีสมุนไพรล้ำค่าอยู่สองสามชนิดที่หลุดมือไป อันที่จริง มิเชลล์ได้ยินมาว่าสมุนไพรอายุร้อยปีจำนวนมากจะถูกนำมาประมูลในครั้งนี้ เพราะเหตุนั้น เธอจึงต้องการลองไปเช็คดู สำหรับประสิทธิภาพของสมุนไพร ก็มีเพียงอเล็กซ์คนเดียวเท่านั้นที่รู้ดีที่สุด อเล็กซ์เนื้อเต้นในทันที เมื่อไม่นานมานี้ วอลทซ์ก็เคยบอกเอาไว้ว่าเป็ปเปอร์ กิมมิชจะมาเข้าร่วมการประมูลสมุนไพร และในตอนนี้ มิเชลล์ก็ได้เชิญตนไปที่งานด้วย ทุกอย่างเป็นไปตามความปรารถนาของอเล็กซ์อย่างที่บอก… “มีแค่เธองั้นเหรอ? ทำไมตระกูลโยเวลถึงส่งเธอที่เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ไปที่นั่นด้วยล่ะ?” อเล็กซ์ตอบกลับอย่างเฉยเมย "ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ? ฉันไม่ได้ตัวเล็กสักหน่อย!” “อ่า ก็จริงแหละ” อเล็กซ์เห็นด้วยกับมิเชลล์ในเรื่องนี้ เขารู้ดีว่าเธอเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าที่อ่อนวัยและหน้าอกสุดสะบึม อีกทั้ง หากสาวสวยอย่างเชอริลมายืนอยู่ข้างมิเชลล์ ความแตกต่างทางกายภาพนั้นจะถูกสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนตั
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 160
“ไม่ใกล้ไม่ไกล แต่ฉันก็เกือบจะถึงระดับนั้นแล้วแหละ” เธอกระโดดโลดเต้นไปมาราวกับคนบ้า พร้อมกับวิ่งไปหาอเล็กซ์และจูบเขาทันที คุณนายบริตทานีซึ่งอยู่ในห้องชั้นสองตั้งแต่ตอนแรกเดินออกมาเพราะได้ยินเสียงของวอลทซ์ เธอพลันเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่อหน้าต่อตา จากนั้น เธอก็มองต่ำไปที่บันไดวน ไม่นานนัก คุณนายบริตทานีส่ายหัวและเดินกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง ... อเล็กซ์เดินทางไปยังงานประมูลสมุนไพรสุดล้ำค่าด้วยตนเองตอนห้าโมงครึ่ง การประมูลถูกจัดขึ้นในรูปแบบของงานเลี้ยงค็อกเทลที่ชั้นบนสุดของศูนย์การค้าสเพลนเดอร์ในรัฐแคลิฟอร์เนีย อเล็กซ์สามารถเดินเข้าไปในห้องประมูลได้เลยเพียงเอ่ยชื่อมิเชลล์ที่ทางเข้า ในตอนนี้ ณ ทางเข้าของศูนย์การค้าสเพลนเดอร์ กลุ่มชายหนุ่มและหญิงสาวต่างก็กำลังพูดคุยกันระหว่างที่เดินเข้าไปยังตัวอาคาร ท่ามกลางคนเหล่านั้น หญิงสาวในชุดสีขาวคนหนึ่งก็ปรากฎตัวขึ้น เธอเป็นน้องสะใภ้ของอเล็กซ์ เบียทริซ แอสเส็กซ์ นอกจากนี้ อีกสามคนที่เหลือก็คือคนที่อเล็กซ์รู้จัก ไม่ว่าจะเป็นโมนา ไวส์ วิลสัน จอร์แดน และแซม คัลเวอร์ ทั้งสี่คนเดินอยู่เป็นกลุ่มเล็ก ๆวิลสันสวมชุดสูทสุดเท่ เขามองดูเบียทริซอย
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 161
อเล็กซ์พลันมองไปยังเบียทริซอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้น เขาก็ยังคงหยิบเนื้อกุ้งล็อบสเตอร์อีกชิ้น เข้าปาก อเล็กซ์ยังคงกินกุ้งล็อบสเตอร์ต่อไปพร้อมกับสีหน้าสุดมีความสุข ราวกับว่าเบียทริซไม่มีตัว ตนอยู่เลยด้วยซ้ำ เบียทริซพลันรู้สึกโมโห เธอครุ่นคิด “หมายความว่ายังไง? หมอนี่เห็นเราเป็นอะไรกัน?” เบียทริซเผยหน้าแดงและเบิกตามกว้าง “ร็อคกี้เฟลเลอร์! ไอ้คนตะกละ! นายหูหนวกหรือยังไง กัน? ฉันกําลังพูดกับนายอยู่นะ! ทําไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? เข้ามาได้ยังไงกัน?” ในสายตาของเบียทริซ อเล็กซ์ยังคงเป็นผู้ชายไร้ประโยชน์ที่ไม่สามารถทําอะไรเองได้ นอกจากพึ่งพาพี่สาวของเบียทริซ อีกทั้ง เบียทริซก็มักจะหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าเขา โดยเฉพาะความไม่สบอารมณ์จากเหตุการณ์ก่อนหน้าที่อเล็กซ์ทําร้ายเธอ ทว่า อเล็กซ์กล่าวคําพูดอย่างไม่ใส่ใจ เขาไม่แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ ล่ะ? เลิกกวนอารมณ์ฉันสักที" อะไรกัน? เบียทริซรู้สึกโกรธจัดและตกใจกับคําพูดของอเล็กซ์ เธอครุ่นคิด “ไอ้คนไร้ประโยชน์ที่ เอาแต่กดขี่ข่มเหงคนในบ้านเอ๊ย อีกทั้ง ยังชอบมาขอความช่วยเหลือจากพี่สาวของฉันอีก อีกอย่าง นี่ขนาดเรา
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 162
ในตอนนี้ เบียทริซตัดสินใจว่าเธอควรอยู่ให้ห่างจากปัญหานี้ ไม่นานนัก ลุงแดเนียลก็มาถึง “วิลสัน แขกคนนั้นอยู่ที่ไหนกัน?” “นั่นครับลุง” วิลสันพลันชี้นิ้วไปยังอเล็กซ์ แดเนียลพลันมองตาม เขาพลันจ้องมองไปยังอเล็กซ์ ผู้ซึ่งสวมเสื้อผ้าลำลองราคาถูกและกำลังกินปูตัวใหญ่อยู่ “คุณครับ ผมเป็นผู้จัดการสถานที่สำหรับการประมูลในค่ำคืนนี้ แดเนียล จอร์แดน ขอดูคำเชิญของคุณหน่อยสิครับ” อเล็กซ์พลันคายเนื้อปูออกจากปาก ทันทีที่ดึงทิชชูเปียกจากด้านข้างออกมาเช็คปาก เขาก็พลันกล่าวคำพูดขึ้น “ปูตัวนี้น่าจะปรุงนานเกินไปหน่อยนะครับ เสียรสสัมผัสไปหมด ไม่ค่อยอร่อยเลย อีกอย่าง กุ้งล็อบสเตอร์ออสเตรเลียก็น้อยเกินไปด้วย ยังไงก็เถอะ ผมขอกุ้งล็อบสเตอร์อีกจานด้วยก็แล้วกัน แล้วก็อย่าลืมใส่ขิงและน้ำส้มสายชูลงไปด้วยล่ะ” เบียทริซซึ่งยืนอยู่ห่างจากอเล็กซ์ประมาณห้าเมตรแทบไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยิน เธอครุ่นคิด “ผู้ชายคนนี้ไม่รู้ตัวเลยหรือยังไงว่าตัวเองกำลังซวย? เขาคิดว่าตัวเองอยู่ไหนกัน? สวนหลังบ้านหรือไง?” แม้แต่วิลสันก็ยังตกใจ เขาเองก็ไม่เคยเห็นคนแบบนี้มาก่อน แดเนียลยืนรอคำตอบจากอเล็กซ์ประมาณสามสิบวินาที ถึ
Latest chapter
