Share
บทที่ 160
Related chapter
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 161
อเล็กซ์พลันมองไปยังเบียทริซอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้น เขาก็ยังคงหยิบเนื้อกุ้งล็อบสเตอร์อีกชิ้น เข้าปาก อเล็กซ์ยังคงกินกุ้งล็อบสเตอร์ต่อไปพร้อมกับสีหน้าสุดมีความสุข ราวกับว่าเบียทริซไม่มีตัว ตนอยู่เลยด้วยซ้ำ เบียทริซพลันรู้สึกโมโห เธอครุ่นคิด “หมายความว่ายังไง? หมอนี่เห็นเราเป็นอะไรกัน?” เบียทริซเผยหน้าแดงและเบิกตามกว้าง “ร็อคกี้เฟลเลอร์! ไอ้คนตะกละ! นายหูหนวกหรือยังไง กัน? ฉันกําลังพูดกับนายอยู่นะ! ทําไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? เข้ามาได้ยังไงกัน?” ในสายตาของเบียทริซ อเล็กซ์ยังคงเป็นผู้ชายไร้ประโยชน์ที่ไม่สามารถทําอะไรเองได้ นอกจากพึ่งพาพี่สาวของเบียทริซ อีกทั้ง เบียทริซก็มักจะหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าเขา โดยเฉพาะความไม่สบอารมณ์จากเหตุการณ์ก่อนหน้าที่อเล็กซ์ทําร้ายเธอ ทว่า อเล็กซ์กล่าวคําพูดอย่างไม่ใส่ใจ เขาไม่แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ ล่ะ? เลิกกวนอารมณ์ฉันสักที" อะไรกัน? เบียทริซรู้สึกโกรธจัดและตกใจกับคําพูดของอเล็กซ์ เธอครุ่นคิด “ไอ้คนไร้ประโยชน์ที่ เอาแต่กดขี่ข่มเหงคนในบ้านเอ๊ย อีกทั้ง ยังชอบมาขอความช่วยเหลือจากพี่สาวของฉันอีก อีกอย่าง นี่ขนาดเรา
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 162
ในตอนนี้ เบียทริซตัดสินใจว่าเธอควรอยู่ให้ห่างจากปัญหานี้ ไม่นานนัก ลุงแดเนียลก็มาถึง “วิลสัน แขกคนนั้นอยู่ที่ไหนกัน?” “นั่นครับลุง” วิลสันพลันชี้นิ้วไปยังอเล็กซ์ แดเนียลพลันมองตาม เขาพลันจ้องมองไปยังอเล็กซ์ ผู้ซึ่งสวมเสื้อผ้าลำลองราคาถูกและกำลังกินปูตัวใหญ่อยู่ “คุณครับ ผมเป็นผู้จัดการสถานที่สำหรับการประมูลในค่ำคืนนี้ แดเนียล จอร์แดน ขอดูคำเชิญของคุณหน่อยสิครับ” อเล็กซ์พลันคายเนื้อปูออกจากปาก ทันทีที่ดึงทิชชูเปียกจากด้านข้างออกมาเช็คปาก เขาก็พลันกล่าวคำพูดขึ้น “ปูตัวนี้น่าจะปรุงนานเกินไปหน่อยนะครับ เสียรสสัมผัสไปหมด ไม่ค่อยอร่อยเลย อีกอย่าง กุ้งล็อบสเตอร์ออสเตรเลียก็น้อยเกินไปด้วย ยังไงก็เถอะ ผมขอกุ้งล็อบสเตอร์อีกจานด้วยก็แล้วกัน แล้วก็อย่าลืมใส่ขิงและน้ำส้มสายชูลงไปด้วยล่ะ” เบียทริซซึ่งยืนอยู่ห่างจากอเล็กซ์ประมาณห้าเมตรแทบไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยิน เธอครุ่นคิด “ผู้ชายคนนี้ไม่รู้ตัวเลยหรือยังไงว่าตัวเองกำลังซวย? เขาคิดว่าตัวเองอยู่ไหนกัน? สวนหลังบ้านหรือไง?” แม้แต่วิลสันก็ยังตกใจ เขาเองก็ไม่เคยเห็นคนแบบนี้มาก่อน แดเนียลยืนรอคำตอบจากอเล็กซ์ประมาณสามสิบวินาที ถึ
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 163
ฝูงชนพลันจ้องมองมาตามทิศทางของเสียง มันเป็นเสียงที่มาจากเด็กสาวหน้าอกสะบึมในคราบชุดนักเรียนสีม่วง เธอรีบเดินเข้ามาหาอเล็กซ์อย่างรวดเร็ว ผู้หญิงคนนั้นคือมิเชลล์ โยเวล สำหรับคนที่ไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร พวกเขาต่างก็หลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง พวกเขาคิดว่ามันน่าตลกไม่น้อยที่อเล็กซ์มีเพื่อนนักเรียนสาวมาหนุนหลัง ในระหว่างนั้น พวกช่างพูดบางคนก็เผลอหลุดสิ่งที่คิดออกมา “เด็กคนนี้มาจากไหนกัน? เธอต้องเหมือนพวกหนอนหนังสือ และมาที่นี่เพื่ออวดดีแน่เลย” “ทุกคนที่นี่ต่างก็เป็นแขกผู้มีเกียรติชนชั้นสูงทั้งนั้น แม่หญิงสาวคนนี้ต้องโผล่มาที่นี่เพื่อโอ้อวดอิทธิพลของตัวเองแน่เลย” ถึงกระนั้น คนที่กำลังพูดอยู่ก็ถูกเพื่อนข้างกายปิดปาก และกระซิบเตือนข้างหู "นายพูดบ้าอะไรออกมาน่ะ? เธอคนนี้คือปีศาจตัวน้อยของตระกูลโยเวลไง แค่เห็นสายตาของเธอที่จ้องมองมาทางนี้ ก็เสียวสันหลังแล้ว" ว่ายังไงนะ? ชายคนนั้นตัวสั่นและรู้สึกกลัวไม่น้อย ก่อนหน้านี้ เขาเพิ่งพูดออกไปว่าผู้หญิงตรงหน้าโผล่มาเพื่อโอ้อวดอิทธิพลของตัวเอง แต่ท้ายที่สุดแล้ว เขานี่แหละที่กำลังพยายามพูดจาโอ้อวดอยู่! ชายคนนั้นไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีกและรีบถอยกลั
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 164
“แต่ว่าเขา...” ก่อนที่ดาเนียลจะได้เปิดปากพูดจนจบ มิเชลล์ที่กำลังหัวร้อนก็พลันเตะเขาอีกครั้งและกล่าวคำพูด “ไปให้พ้นเลยนะ นายถูกไล่ออก!” “อ๊าก!” แดเนียลพแน่นิ่งไป ใบหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดราวกับผ้าผืนหนึ่ง แดเนียลใช้เวลามาตั้งหลายปี และพยายามทำงานอย่างหนักเพื่อก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งผู้จัดการของศูนย์การค้าแห่งนี้ แต่ทว่า ความเข้าใจผิดเล็กน้อยกลับทำให้เขาต้องสูญเสียงานที่ตัวเองทุ่มเทมาทั้งหมดไป ในตอนนี้ แดเนียลจ้องไปยังวิลสันด้วยแรงอาฆาตอันแรงกล้า และอยากที่จะบีบคอหลานชายตัวเองไม่น้อย วิลสันรู้สึกตกใจไม่น้อย ไม่เพียงแค่นั้น ทั้งโมนา แซม และคนอื่นๆ ต่างก็ตะลึงเช่นกัน เบียทริซเองก็ไม่เชื่อสายตาตัวเองเช่นกัน ไอ้คนไร้ค่าอย่างอเล็กซ์เข้ามาเกี่ยวพันกับมิเชลล์และกลายเป็นแขก VIP ของเธอไปได้อย่างไรกัน? มันเป็นไปไม่ได้! “เป็นไปได้ไหมที่ชายคนนี้จะนอกใจพี่สาวของเราและไปมีอะไรกับมิเชลล์?” ทั้งนี้ นั่นอาจจะเป็นคำอธิบายที่น่าจะเป็นไปได้ที่สุดเพียงหนึ่งเดียว ไม่ช้า แดเนียลถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยลากออกไปตามคำสั่งของมิเชลล์ หลังจากนั้น เธอก็เหลือบมองไปยังวิลสันและเดินเข้าไปตบห
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 165
“ให้ตายเถอะ นี่มันบ้าอะไรกัน? เธอพาฉันมาที่นี่เพื่อที่ตัวเองจะได้ล้มตัวใส่ฉันงั้นเหรอ?” ในระหว่างที่อเล็กซ์กำลังหมกหมุ่นกับกุ้งล็อบสเตอร์ออสเตรเลียจนไม่ได้สังเกตเห็นใบหน้าอันเจ็บปวดของมิเชลล์เลย แต่ทว่า อเล็กซ์ก็ต้องตกใจทันทีที่สัมผัสได้ถึงร่างกายอันอ่อนนุ่มและอบอุ่นของมิเชลล์อยู่ในอ้อมแขน และที่สำคัญ อเล็กซ์ควรทำอย่างไรกับผู้หญิงที่ล้มตัวใส่เขาดีล่ะ? “เจ้าเล่ห์นักนะ คีธ โยเวล! ที่ทำกันแบบนี้!” อเล็กซ์กัดฟัน พร้อมกับคิดว่าเขาน่าจะ... ในเวลานี้ มิเชลล์ก็ร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง พร้อมกับจับหน้าอก เธอไอกระอักออกมาอย่างกระทันหัน อะไรกัน? อเล็กซ์พลันตกใจทันทีที่อ้วกแทบจะถูกถ่มใส่หน้าของเขา! “นี่ มิเชลล์! มิเชลล์!” ในตอนนั้นเอง อเล็กซ์ก็พลันตระหนักได้ว่าเขาคิดผิด มิเชลล์ไม่ได้อ่อยเขา แต่เธอทรุดตัวลงในอ้อมแขนเพราะอาการบาดเจ็บ เธอในตอนนี้ยืนไม่ไหวเลยด้วยซ้ำ “ให้ตายเถอะ เธอน่าจะบอกฉันก่อนหน้านี้หน่อยสิ! เธอกำลังทำให้ฉันกังวลนะเนี่ย!" อเล็กซ์บ่นพึมพำระหว่างที่กำลังหายใจ เขารีบจับไปที่ชีพจรของมิเชลล์ทันที ด้วยเหตุนี้ อเล็กซ์จึงเข้าใจอาการของเธอได้อย่างรวดเร็ว มิเช
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 166
ทว่า เสียงของมิเชลล์ก็พลันดังขึ้นมาขัดสมาธิของอเล็กซ์ “อเล็กซ์ นายต้องการสมุนไพรห่อสิ่วโอวไหม?” นั่นเพราะสมุนไพรห่อสิ่วโอวเป็นสินค้าประมูลที่กำลังแสดงอยู่บนหน้าจอในห้อง VIP อเล็กซ์เหลือบมองหน้าจอและฮัมเพลงออกมาแสดงถึงการตอบตกลง ในตอนนี้ ราคาปัจจุบันของสมุนไพรห่อสิ่วโอวนั้นสูงถึงเจ็ดล้านดอลลาร์ และผู้เสนอราคาก็คือเป็ปเปอร์ เธอดูเหมือนมั่นใจในการประมูลราคาไม่น้อย แต่ทว่า มิเชลล์ก็เสนอราคาสิบล้านดอลลาร์ต่อทันที ผู้ประมูลประกาศขึ้น “ห้อง VIP หมายเลขหนึ่งประมูลให้ราคาสูงถึงสิบล้านเหรียญแล้วครับ ตอนนี้มีใครให้ราคาสูงกว่าสิบล้านดอลลาร์ไหมครับ?” ทั้งนี้ ผู้เข้าร่วมงานส่วนใหญ่ก็รู้ดีว่าปีศาจตัวน้อยจากตระกูลโยเวลและหนุ่มกุ้งล็อบสเตอร์เป็นแขกของห้องVIP หมายเลขหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะมีคนต้องการเสนอราคาที่สูงกว่า แต่พวกเขาก็ตัดสินใจที่จะไม่ทำเช่นนั้น เพราะทุกคนต่างก็ไม่อยากยั่วโมโหตระกูลโยเวล เป็ปเปอร์พลันขมวดคิ้วและตะโกนขึ้นอีกครั้ง “สิบเอ็ดล้านดอลลาร์!” “สิบห้าล้านดอลลาร์!” มิเชลล์กล่าวเสริม “สิบหกล้านดอลลาร์!” “ยี่สิบล้านดอลลาร์!” อเล็กซ์สังเกตเห็นชายหัวล้านเป็ปเปอร์โน้มตัวม
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 167
“สองคนนั้นจะออกไปก่อนเวลา!” ดวงตาของอเล็กซ์เป็นประกาย เขายืนขึ้นและต้องการจะไล่ตามทั้งสองไปตามสัญชาตญาณ แต่ทว่า มิเชลล์ก็ดึงอเล็กซ์กลับไป "นายกำลังจะไปไหนน่ะ? สินค้าประมูลจะกำลังจะถูกจัดส่งแล้ว ฉันอยากให้นายช่วยตรวจดูให้หน่อย" “เธอตรวจดูเองไม่ได้หรือยังไงกัน?” “ก็ฉันไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพรนี่ แถมพวกตาแก่ที่คอยเก็บประมูลครั้งนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์เลยด้วย ใครจะไปรู้ล่ะว่าพวกเขาจะโกงหรือส่งของปลอมมาให้หรือเปล่า? สมุนไพรพวกนี้จำเป็นต่อการช่วยชีวิตคุณปู่ของฉันมากเลยนะ เพราะแบบนั้น เราต้องรอบคอบเป็นพิเศษ” อเล็กซ์คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า ด้วยความที่เป็ปเปอร์มากับยอดฝีมือชาวญี่ปุ่นหัวล้านคนนั้น อเล็กซ์จึงไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่าจะจับตัวเธอได้ไหม แต่ทว่า วอลทซ์เองก็ได้จัดกลุ่มคนเพื่อเฝ้าระวังเป็ปเปอร์เอาไว้แล้ว เพราะเหตุนั้น ในอนาคตอเล็กซ์ก็ยังสามารถที่จะจับตัวเธอได้อีกแน่ ทันทีทีไฟถูกดับลง มิเชลล์ก็รู้สึกกังวลไม่น้อย แต่ท้ายที่สุดแล้ว นั่นเป็นก็เป็นโรงแรมที่ตระกูลโยเวลเป็นเจ้าของ แต่ทว่า ใครจะไปกล้าโกงมิเชลล์ ซึ่งเป็นผู้ประมูลสมุนไพรเหล่านั้นในราคาสูงได้กัน?
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 168
"นี่นาย!" มิเชลล์รู้สึกโกรธจนพูดอะไรไม่ออก แต่ทว่า ในตอนนั้นเอง ท้ายรถก็ถูกกระแทกอย่างแรง "เกิดบ้าอะไรขึ้นกัน? นี่นายขับไปชนใครหรือเปล่าเนี่ย? บอกแล้วไงว่าให้ขับดี ๆ! ให้ตายเถอะโว้ย!” มิเชลล์ตะโกน ทว่า ก่อนจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น รถคันใหญ่อีกคันก็ขับฝ่าไฟจราจร พร้อมกับมุ่งหน้ามายังรถของทั้งสองด้วยความเร็วเต็มที่ ไฟหน้ารถสว่างมาก มากเสียจนทั้งสองแทบจะลืมตาไม่ขึ้น "อ๊าย!" มิเชลล์พลันกรีดร้องตามสัญชาตญาณ หากถูกรถชนโดยตรง แม้แต่บีเอ็มดับเบิลยูเอ็มแปดก็ไม่สามารถทนต่อแรงกระแทกได้ อีกทั้ง อาจจะถูกบีบจนเละเลยด้วย ในตอนนี้ อเล็กซ์ก็เหยียบคันเร่ง พร้อมกับหลบรถคันใหญ่ที่พุ่งเข้ามาด้วยการหักเลี้ยวซ้าย รถคันใหญ่เฉียดท้ายบีเอ็มดับเบิลยูเอ็มแปดไปก่อนที่จะพุ่งชนฮอนด้าสีดำซึ่งตามมาข้างหลัง ตู้ม! สถานการณ์ในตอนนี้น่าเป็นห่วงไม่น้อย อเล็กซ์เหยียบคันเร่งอีกครั้งและขับออกไปโดยไม่ลังเล มิเชลล์เองได้สติอีกครั้ง “มันเป็นอุบัติเหตุนะ เมื่อกี้รถนายเพิ่งจะถูกชน แล้วนายจะหนีทำไมกัน? หรือว่ากลัวเป็นฝ่ายถูกจับข้อหาชนคนอื่นแล้วหนี?” อเล็กซ์กล่าวคำพูดด้วยสายตาสุดเย็นชา “พวกมันตามเรามา” อเล็กซ
Latest chapter
