BFF PUB @เวลา 22:00 น.
“…กูจอง!” ติณห์บอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นขณะจับจ้องไปยังลูกค้าสาวที่สวยดับจิต คนที่หงุดหงิดอยู่ละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์เล็กน้อยก่อนจะพบเป้าหมายเดียวกัน ฝ่ามือรั้งไหล่เพื่อนทันทีที่เห็นว่ามันกำลังจะลุกออกไปทักทาย “เดี๋ยว” “โอ๊ยไอ้เหี้ย! อย่าดึงเสื้อกู” “คนนี้กูเห็นก่อน” “เดี๋ยว ตอนไหนวะ กูคุยกับมึงมึงก็ไม่คุยกับกูปะ มัวส่งข้อความหาใคร” พอจะมองมันก็ดับหน้าจอโทรศัพท์ หัดมีความลับกับเพื่อนกับฝูง อย่าให้ได้สืบนะลีโอ “เอาเป็นว่ากูมองก่อน คนนี้กูจะเข้าไปดูแลเอง” “แหม เหมือนหิวเลยนะ แล้วมีหน้ามาร้องเอาของดีซะด้วย ดูดีๆ ก่อน เขามากับผัวไหม” “โต๊ะนั้นก็มองๆ มึงอยู่นี่หว่า กูให้ทั้งสอง จัดแซนด์วิชไปเลย” ตัดความรำคาญ มีผงมีผัวอะไร กูตอกคนแรกไหม ถึงจะได้แค่ตอกไม่ทันได้กระแทก กูก็คนแรกอยู่ดี “ไอ้เหี้ย ไม่ใช่รสนิยมกู ถ้าทีละคนได้อยู่ จะจัดให้แจ่มๆ เลย” เพื่อนขอก็มีเหรอที่คนอย่างติณห์จะไม่ให้ ยอดขายที่ร้านก็ดี ดีมากๆ ชีวิตดี เงินก็วิ่งเข้ากระเป๋าไม่ขาด แต่เห็นมันเหม่อๆ มาหลายวันแล้ว ปล่อยๆ มันก่อน คนนี้ถ้ามันอยากได้ก็ให้มันไป ลีโอคว้าแก้วเครื่องดื่มมากรอกลงคอรวดเดียวเกลี้ยง ไม่นานสายตาคู่นั้นที่เขามองอยู่ก็หันมามองสบตากัน เป็นลีโอที่เป็นฝ่ายสาวเท้าเข้าไปหา ไม่อยากให้เธอเจอเพื่อนเขา กลัวมันสาวความต่อ รำคาญ! ยังยืนยันคำเดิมว่าอยากกินเงียบๆ มากกว่า มีแบบเป็นตัวเป็นตน กูไม่เอาครับ ไม่เอาเด็ดขาด ไม่เอา! “ไม่เห็นตอบไลน์” ตาคมไล่มองตั้งแต่ใบหน้ามาจนถึงลำคอ สวยว่ะ สวยมาก สวยแบบตะโกนเลย ตอนเมาว่าสวยแล้ว ตอนนี้สวยกว่า จะว่าดื่มเยอะจนตาลายก็ไม่น่าจะใช่ “นั่งตรงไหนได้บ้าง อยากดื่มก่อน” เธอไม่ตอบคำถาม ตากลมกวาดมองออกไปรอบๆ บริเวณ ลูกค้าผับนี้ยังแน่นเหมือนเดิม “ห้องส่วนตัวดีไหม?” “มีว่าง?” “เปล่า ห้องเรา ห้องส่วนตัว” “หิวเหรอ?” เธอสบตาแล้วยกยิ้มที่มุมปาก ก็หิวสิครับ หิวมาก แต่ต้องเก็บอาการเพราะเธอ…พูดตรงเหี้ยๆ เลย “เปล่า~ ชั้นสองไหมล่ะ เดี๋ยวให้เด็กเคลียร์โต๊ะให้” “อือ” คนที่เจอกับเรื่องเบื่อหน่ายมาหมาดๆ ขานรับในลำคอเบาๆ ลีโอหันไปสั่งเด็กให้ขึ้นไปเคลียร์โต๊ะที่ชั้นสองให้ ดีเหมือนกัน ห่างหูห่างตาไอ้ติณห์บ้างก็ดี ชั้นล่างว่าดีแล้ว ขึ้นมาชั้นสองก็ดีไม่ต่างกัน ความเป็นส่วนตัวมากกว่า แต่มองไปด้านล่างก็ได้บรรยากาศอีกแบบ เหมาะแก่การมาผ่อนคลายจริงๆ “ดื่มเหมือนเดิมใช่ไหม” ถามออกไปทั้งๆ ที่เครื่องดื่มพร้อมแล้ว ก็ลงทุนนิดหน่อยที่จำรายละเอียดเล็กๆ ว่าวันนั้นเธอดื่มอะไร “ขอบใจ” “ไหนบอกจะมาสามทุ่ม ไลน์ไปไม่ตอบด้วย” “ยุ่งๆ น่ะ” “เรากวนปะ” ที่ถามเพราะเธอเล่นแบบถามคำตอบคำ ก็ทำเหมือนสนใจกูบ้าง กูก็หล่อไหมว่ะ ฉีดน้ำหอมมาเยอะจัด แต่เธอแบบทำหน้าเฉยๆ เฉยแต่สวย เออ! ดีจริงๆ “เสร็จวันนี้จะแยกย้ายเลยไหม” “รีบเหรอ?” “อยากรู้” “แล้วเธอคิดว่าไงอ่ะ ปกติไม่ค่อยเจอผู้หญิงถามแบบนี้อ่ะดิ” “ลีลาดีเหรอ?” “ก็ใช่ เธอคิดไงอ่ะ” แปลกเว้ย แปลกมาก คนแรกเลยที่ทำให้อยากคุยมากกว่าการรีบลากไปจัด ทำเวลาในที่แคบๆ สุขทางกายมากกว่าการเปลืองน้ำลายตอนคุย “เราแค่อยากมีเซ็กซ์ ไม่ได้ต้องการความวุ่นวาย” “ก็เหมือนกันนะ คิดแบบนั้นเหมือนกัน” “เธอมีแฟนไหม” หน้าสวยๆ ดูหยิ่งฉิบหาย แต่ตาใสๆ ทำให้อยากลองชิมเธอฉิบหายเลยเหมือนกัน “พอดีว่าหวงความโสดน่ะ และคิดว่าคงจะหวงยาวๆ” ลิเดียร์พยักหน้ารับ ใบหน้ายังคงเรียบเฉย ยกเครื่องดื่มขึ้นมาจิบในขณะที่สายตาคู่นั้นมองเธออยู่ตลอดเวลา “ถ้าชอบแค่เซ็กซ์เหมือนกัน มาหาได้ทุกครั้งที่อยากนะ” “เป็นเจ้าของผับ?” “ครับ” “ก็ถ้าถูกใจ ไว้จะเก็บไปพิจารณา” ได้ ได้เลย พูดแบบนี้ทำให้แข็งขึ้นมาเลย ดูทรงแล้วเธอปั่นหัวเก่งใช่ย่อย หน้าหยิ่งๆ เฉยๆ แต่สวยโคตรๆ เดี๋ยวจะเล่นให้ร้อง ตอนนี้ยิ่งเบื่อๆ มีอะไรใหม่ๆ ท้าทายๆ มาให้ได้เล่นได้ลองก็ดีเหมือนกัน ———————— พี่ลีโอเหมือนจะหิวนะคะ ทรงนี้หิวแหละ ดูหิวมากเลย ยังรออ่านกันอยู่ไหมคะ คิดถึงกันบ้างไหม ทำไมทรงเศร้าๆ น้าา~ว่าที่คุณพ่อยิ้มหน้าบานเมื่อรู้ว่าเจ้าตัวน้อยที่กำลังจะออกมาลืมตาดูโลกเป็นลูกสาว ก็พอจะเคยได้ยินคำว่า หลงรักตั้งแต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้ามาบ้าง แต่วันนี้ลีโอได้เข้าใจความหมายของคำคำนั้นอย่างลึกซึ้งแล้วว่ามันเป็นยังไง หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจของวันนี้ ซึ่งเป็นวันหยุดพักผ่อน หลังจากที่ไปหาหมอตอนเช้าจนได้รู้เพศลูก หลังจากนั้นก็แวะไปทำบุญ มีถวายสังฆทาน บริจาคอะไรหลายๆ อย่าง ซึ่งเอาจริงๆเขาไม่ค่อยได้ทำอะไรพวกนั้น ได้มาทำอย่างจริงจังก็ตอนที่มีเมีย ลีโอวางโทรศัพท์ หลังจากตอบกลับข้อความที่เพื่อนส่งมาแสดงความยินดีกับว่าที่คุณพ่อที่ได้ลูกสาว จากนั้นก็เดินเข้าไปหาคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ มือเตรียมคว้าไอแพดเพื่อไปเปิดดูซีรี่ย์ หรือวาไรตี้อื่นๆ ที่ช่วยทำให้ผ่อนคลาย คิ้วสวยของลิเดียร์ขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อใบหน้าคมคายซุกเข้ากับหน้าท้องแบนราบหลังจากที่กุมมือมาที่เตียง วงแขนโอบกอดตัวเธอแบบที่ชอบทำ วางศีรษะลงบนตักนุ่ม ลีโอในตอนนี้ ขี้อ้อนที่สุดเลย “เป็นอะไร” “อยากกอดเฉยๆ” “ก็กอดมาทั้งวันเลย” ที่พูดไปไม่เกินจริง ลีโอกอดเธอทุกครั้งที่มีโอกาส ได้ยินคำถามที่แสดงถึงความห่วงใยอยู่บ่อยครั้ง มีอะไรหลายๆ อย
“ยิ้มๆ ยิ้มแบบนี้แปลว่า?” ลีโอเอียงใบหน้ามองสบตากับคนที่นั่งอยู่สูงกว่า ก็เห็นเธอยิ้ม ยิ้มแบบที่เห็นแล้วใจละลาย“แปลว่ายอมให้แก้ผ้าเลยไหม” ลีโอถามย้ำ ตาคมหยุดมองสบตากับเธอขณะลุ้นคำตอบ “ยัง” “ยังไม่ให้แก้ตอนนี้?”“ยังไม่รีบแก้อีก” เนี่ย! พอเจอแบบนี้แล้วหน้าอย่างกูจะไปไหนรอด ชอบโว้ย ชอบแบบนี้ฉิบหาย ชอบเวลาเมียให้ท่ามันทำให้หัวใจเต้นแรงอยู่เรื่อยเลย“แก้ตอนนี้เลย สองวิ” พูดแล้วก็รีบดีดตัวลุก เข็มคงเข็มขัด รีบดึงรีบถอด กลัวแหละ กลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจ “สองวิเสร็จ?”“เธอหยอกแรงไป~” “ก็นึกว่าสองวิเสร็จไง” ลิเดียร์อมยิ้ม ฉีกยิ้มได้กว้างมากกว่าเก่าด้วยซ้ำ“สองวิเพื่อถอดกางเกง ถ้าเสร็จต้องสองวัน”“บ้าเหรอ! เกินไป~” ได้ยินเธอร้องเสียงหลงก็ใจฟูแล้ว ยิ้มจนแก้มแทบแตกเลย “จูบหน่อย” เธอขอ แล้วมีเหรอที่ผัวเธอจะไม่จัดให้ ลีโอพุ่งตัวเข้าไปจูบปิดปากเรียวปากเอิบอิ่มของคนที่ยิ้มให้เขา คนที่รักเขา และเป็นคนที่เขาเองก็รักเธอมาก ลีโอมอบจูบแบบใส่ใจ ละเมียดละไม ทำเหมือนค่อยๆ จูบ แต่แอบแฝงไว้ด้วยความลึกซึ้ง ร้อนแรง ลิ้นสากสอดกระหวัดเข้าไปควานหาความหวาน เกี่ยวพันลิ้นเล็กที่จูบตอบเขา แลกลิ้นจนน้ำลายใสเปรอะเป
หลายวันต่อมา ห้องพักที่อยู่ชั้นสามของผับถูกปรับเปลี่ยน ตกแต่งใหม่จนแทบกลายเป็นคนละห้องกับก่อนหน้านี้ ลีโอยอมรับเลยว่ารสนิยมแม่ของลูกคือดีมาก โทนสีของห้องเป็นสีเทาๆ แต่ไม่ได้เทาจนทำให้ดูมืดและไม่น่าอยู่ แต่มันเป็นสไตล์ที่ลีโอเองก็ชอบมาก เตียงถูกปรับไซส์ให้ใหญ่ขึ้น โซฟา ผ้าม่าน หรือแม้แต่ต้นไม้ที่เขาไม่เคยคิดจะเอามาปลูก พอมีขึ้นมามันกลับทำให้สดชื่นและสบายตาได้เป็นอย่างดี “เหนื่อยไหมเนี่ย จัดห้องทั้งวันเลย” ลีโอสวมกอดคนรักจากทางด้านหลัง กดริมฝีปากไปจุ๊บเบาๆ ที่ข้างแก้มของคนที่กำลังรดน้ำต้นไม้“ไม่เหนื่อยเลย เอาอะไรมาเหนื่อยก็มีคนช่วยทำนี่นา” คนช่วยทำที่ว่านี่ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็เขานั่นแหละ เขาช่วยทุกอย่าง แค่เธอเอ่ยปากว่าอยากได้อะไร เขาจัดให้ทุกที “ห้องนี้สวยขึ้นเพราะเธอเลยนะเนี่ย ไม่เคยรู้เลยว่ามันจะน่าอยู่ขนาดนี้” “ดีใจที่ชอบนะ” ลิเดียร์หันไปบอกด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม จากนั้นไม่นานก็เปลี่ยนเป็นการมองค้อนเมื่อฝ่ามือใหญ่เลื่อนขึ้นมาบีบก้อนเนื้อกลมๆ ทั้งสองข้างของเธอสลับกันไปมา “จับเฉยๆ คิดถึง” “แค่คิดถึง?”“เปล่า~ จริงๆ ก็…” “ก็?”“ก็อยากกินแหละ แต่รอได้ รอจนกว่าเธอจะสบายใจค่อยกินก็
“พวกมึง…” ลีโอรวบคอของเซย์ที่อยู่ใกล้ที่สุดเข้ามากอดก่อนจะขยับตัวเข้าไปยังตรงกลางของกลุ่มเพื่อนผู้ชายด้วยกัน“อ่า ว่า?” “เดี๋ยวกูมานะ” “มึงจะไปไหน?” องศาถามพร้อมกับหรี่ตามอง ท่าทางดูร้อนรนขึ้นมาแปลกๆ เหมือนกำลังตื่นเต้นอะไรสักอย่าง เข้าใจว่าวันนี้เป็นวันที่ดีของเพื่อน มันก็น่าจะผ่านช่วงเวลานั้นไปแล้วไม่ใช่เหรอ หรือยังเหลืออะไร?“เดี๋ยวพาเมียขึ้นไปดูห้องแป๊บ” “นั่นไง กูคิดไว้แล้วไม่มีผิด” เซย์ดีดนิ้วจนส่งเสียงดัง ส่งผลให้คนที่กำลังถูกจ้องรีบอธิบายทันที“ไม่ใช่แบบนั้น คือกูตั้งใจจะตกแต่งห้องใหม่ แล้วจะให้เดียร์เป็นคนจัดการ เลยถือโอกาสพาเขาไปดูก่อน” “ก็เคยดูแล้วไม่ใช่เหรอวะ กูว่ามึงมีเหตุผลอื่นมากกว่า” ติณห์เอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน“ใช่แบบนั้นซะที่ไหนล่ะ ก่อนหน้านี้เคยเห็นก็จริงแต่ตอนนั้นยังไม่มีความคิดที่จะตกแต่งใหม่ไง พอตอนนี้ความคิดเปลี่ยนมันก็ต้องดูอีกครั้งเพื่อความแน่ใจไง” “นี่สินะที่มาของคำว่าแถไปแบบหน้าด้านๆ” ฉลามหลุดขำ และตอนที่เพื่อนกำลังจะอ้าปากเถียงเขาจึงเดินไปแตะบ่าของเพื่อนพร้อมกับกระซิบออกมาเบาๆ “บอกกันตรงๆ ก็ได้ อะไรที่ไม่เข้าใจก็จะพยายามเข้าใจให้” “กวนตีนแล้วหลาม” “จะ
“อื้ออ~” เสียงครางในลำคอดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ฝ่าความมืดสลัวในเวลาที่ใกล้เช้า ลิเดียร์เชิดใบหน้าขึ้นหลังจากที่เผลอหลุดเสียงครางออกมาเบาๆ อยู่ๆ ก็มีความรู้สึกว่าได้ผ่อนคลายจากบางการกระทำที่ห่างหายไปในระยะหนึ่ง บ่อยครั้งที่เผลอบิดกายเร่าๆ ในจังหวะที่กำลังประมวลทุกอย่างว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นกับตัวเองก็ในตอนที่ขาสวยถูกดันให้แยกออกจากกันให้กว้างกว่าเก่า แม้ในห้องจะไม่ได้สว่างมาก แต่ก็มองเห็นใบหน้าคมคายที่ซุกอยู่กับใจกลางความเป็นสาวอย่างชัดเจน“ละ ลีโอ…” คนที่กำลังแลบลิ้นโลมเลียกลีบสีชมพูระเรื่อ หวังมอบความสุขให้คนรักเงยหน้าขึ้นมองอัตโนมัติ“ตื่นแล้วเหรอ กวนไหม” “ทะ ทำอะไร” รู้ว่าเขากำลังทำอะไร แต่ไม่เข้าใจว่าอารมณ์ไหนถึงก้มลงไปทำแบบนั้นทั้งที่เธอยังหลับอยู่ “ยังมืดอยู่เลย เธอนอนต่อเถอะ” บอกออกมาพร้อมกับกดปลายนิ้วบดขยี้ลงที่จุดอ่อนไหว แล้วคนที่กำลังดิ้นพล่านเพราะความเสียวซ่านจะข่มตาให้หลับต่อได้ยังไง “อื้ออ~ เธอ…” “อยากทำให้เธอมีความสุข อยากให้เธอผ่อนคลาย ขอทำต่อนะ” ได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วใจอ่อนยวบ ลิเดียร์กัดริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ใช้แขนดันกับที่นอนเพื่อยกตัวเองขึ้น มองการกระทำที่พ่อขอ
“…เอาล่ะๆ ดึกแล้ว เราเลิกพูดถึงเรื่องของคนอื่นดีกว่านะ” “จะนอน?”“ไม่ๆ เลิกพูดเรื่องของคนอื่น แล้วมาคุยเรื่องของเราไง” คนบอกโน้มตัวขึ้นไปหอมแก้ม ฝังปลายจมูกโด่งคมลงบนพวงแก้มหนักๆ หนวดสั้นๆ พลอยทิ่มโดนแก้มให้ใจสั่นได้อยู่เหมือนกัน “คุยหมดแล้ว” “ยังไม่หมดเลย ยังมีอีกหลายเรื่องเลยที่ต้องคุย” “งั้นก็ว่ามา จะฟังจนกว่าจะง่วงละกันนะ” “พรุ่งนี้เราพาเธอไปเจอเพื่อนเรานะ เดี๋ยวนัดพวกมันมาเจอที่ผับ เดี๋ยวบอกให้พวกมันพาเมียมันมาด้วย จะได้ทำความรู้จักกันไว้หมดทุกคนเลย” “ลีโอ…” “ครับ” คนตอบรับยิ้มให้ สบตาเธออยู่แบบนั้น ไม่ว่าปัญหาของเธอจะคืออะไร เขาพร้อมจะเคลียร์ให้จบ จะได้เริ่มต้นกันใหม่สักที “เธอแน่ใจแล้วเหรอ” “หมายถึง?” “แน่ใจจริงๆ เหรอว่าจะเอาแบบนี้” “อย่าพูดนี้สิเดียร์ อย่าเครียด ถือว่าเราขอร้องนะ อยากให้เธอลองเปิดใจและให้โอกาสเราจริงๆ” “เราแค่กลัวว่าเราจะไม่ได้เป็นคนที่ใช่สำหรับเธอจริงๆ” “มันใช่ที่สุดแล้ว เลิกคิดเอาเองได้แล้ว คุณแม่เครียด เดี๋ยวลูกเครียดตามนะ” ปลอบใจคนข้างๆ ด้วยการวางมือลูบศีรษะทุยเล็กอย่างแผ่วเบา “ขอบคุณนะ” “เรื่อง?”“ทุกเรื่องที่เธอตั้งใจทำเพื่อเรานั่นแหละ ทั้