Mag-log inShare
บทที่ 5/2 เจ็บปวดยิ่งกว่าครั้งไหน
Huling Na-update:
2025-01-13 18:37:14พิรุณตบบ่าสุริยะฝากให้เพื่อนซี้ดูแลดาเนียแทนเขา สุริยะทรุดตัวลงนั่งบนเตียงคอยใช้เจลประคบเย็นที่บริเวณหน้าผากที่บวมช้ำของดาเนีย ใบหน้าอิดโรยขยับส่ายไปมาราวกับกำลังฝันร้าย
"ฮื้อ...อย่า อย่าทำฉัน โอ๊ย! เจ็บ เนียเจ็บ" เสียงละเมอเพ้อพบทำให้เขาถึงกลับอดกลั้นความเจ็บปวดนี้ไม่ไหว สองมือโอบประคองร่างกายอุ่นในห่อผ้าขึ้นมาแล้วโย้ร่างกายที่กระตุกวูบเพราะความฝันไปมาให้ผ่อนคลาย
"เฮียอยู่ตรงนี้แล้วครับ เนียได้ยินไหม ถ้าได้ยินตามเสียงเฮียมานะ" เสียงกระซิบอุ่นที่รดคลอเคลียข้างใบหูปลุกเรียกให้ดาเนียตื่นจากฝันร้าย เปลือกตาหนักอึ้งปรือมองและเห็นดวงหน้าของเฮียแซ็คกำลังจดจ้องมองลงมา ไม่รู้ว่าเป็นภาพความฝันหรือความจริง แต่มือของเธออยากจะเอื้อมไปจับใบหน้าของเขา อยากสัมผัสเขาอีกสักครั้ง
"เฮียแซ็คเหรอคะ" มือที่ใหญ่กว่าประคองมือเล็กขึ้นมานาบแก้มของตน ทันใดที่ถูกสัมผัสของเขาดวงตากลมก็เบิกโพลงด้วยความตกใจ เพราะนี่มันไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดไปเอง ไม่ใช่ความฝัน แต่คือความจริง
"ทำไมตกใจเหรอ หืม....พูดหน่อยสิครับ" น้ำเสียงที่เขาใช้คุยกับเธอเปลี่ยนไป มันทั้งนุ่มนวลและอ่อนโยนอย่างน่าประหลาด แล้วเขายังเอาแต่ระดมจูบมือของเธอไม่ยอมหยุด
"เฮียแซ็คลักหลับเนีย" ปากอิ่มคว่ำลงย่นคิ้วชิดชนกัน ดูน่ารักและน่ามันเขี้ยว
"ใครจะลับหลักคนที่หลับลึกเหมือนกับซากศพได้ลงคอ" เอ่ยอย่างกวน ๆ จนคนฟังรู้สึกน้อยใจจึงรีบชักมือออกรีบเบนหน้าไปทางอื่นไม่อยากสบสายตากับคนใจร้ายอย่างเขา
"ไหนว่ารังเกียจเนีย แล้วจะมากอดมาหอมเนียทำไม" ดาเนียพยายามดิ้นให้หลุดจากวงแขน แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งถูดรัดแน่นขึ้น
"เฮียขอโทษก็ได้ที่เคยบอกว่ารังเกียจเนีย เฮียไม่ได้คิดแบบนั้นจริง ๆ" จมูกโด่งฝังลงมาที่ขมับของเธอ
"คนอำมหิต คนโฉด คนเหี้ยมโหด" ปากอิ่มว่าฉอด ๆ
"ปากจัดแบบนี้อยากชิมดูจังว่าหวานไหม" ว่าจบใบหน้าในอ้อมกอดก็ถูกดันให้รับรอยจูบที่ประทับลงมาแผ่วเบา เพราะกลัวดาเนียจะเจ็บบาดแผลที่ริมฝีปาก เขาจึงได้จูบเหมือนสายลมพัดผ่าน ดูดปากอิ่มเบา ๆ เนิบนาบและเชื่องช้า ทว่าก็ทำให้ร่างกายของดาเนียเหมือนถูกช็อตด้วยไฟฟ้าได้ในเวลาเดียวกัน เปลือกตาหนาสองชั้นหลับพริ้มหลับจูบที่ละมุนและนุ่มนวล
สุริยะผละออกใช้มือลูบไล้ดวงหน้าที่สุดแสนคิดถึง สามปีแล้วที่เขาไม่ได้สัมผัสใบหน้านี้ เปลือกตา จมูก และกลีบปากช่างพูดเป็นต่อยหอยของดาเนีย
"เจ็บมากไหม" เขาถามเสียงนุ่มนวล ดาเนียส่ายหน้าและอมยิ้มออกมา
"นิดหน่อยค่ะ เนียเคยเจ็บมามากว่านี้" เพราะเธอบอกว่าเคยเจ็บมากกว่าตอนนี้มันยิ่งทำให้คนฟังอย่างเขาทุรนทุรายตามไปด้วย เขาเคยทำร้ายเด็กคนนี้ เขาทำร้ายจิตใจดาเนียจนบอบช้ำ แต่แม่คนเก่งก็ยังฝืนทนยอมรับและปิดปากทนดูทนฟังสิ่งที่เขาเคยทำกับเธอ แต่เขานี่สิเอาแต่ขับไล่ไสส่งเธอ คอยถากถางด้วยวาจาเสียดแทงจิตใจ
"เฮียรู้จากเรนแล้ว" เขาเอ่ยออกมาทำให้ร่างกายที่ถูกกอดอยู่ขยับตัวทำท่าจะลุกขึ้น
"เรื่องตอนเด็กของเนียใช่ไหมคะ อย่าคิดมากเลยค่ะ มันผ่านมาตั้งนานแล้ว" ดาเนียพยายามกลบเกลื่อนเพื่อไม่ให้เฮียแซ็ครู้ว่าวันนี้เธอก็โดนเพื่อนกลุ่มเดิมรังแกอีกครั้ง
"ไม่ต้องมาโกหกเฮียรู้ว่าใครทำเนีย และเฮียจะไปสะสางบัญชีแค้นในวันพรุ่งนี้" เอ่ยด้วยแววตาขึงขังจริงจัง ดาเนียรีบลุกพรวดโดยไม่ได้ดูสภาพของตัวเองให้ดี ทำให้สุริยะรีบตวัดหน้าหนีแล้วหันหลังให้กับเธอแทน
"สะสางอะไรคะ ไม่ต้องถึงขนาดฆ่าใครนะคะ เนียไม่อยากให้เฮียแซ็คเป็นคนป่าเถื่อนแบบพวกนั้น"
"โอเค ๆ เฮียจะไม่ฆ่าใครทั้งนั้นแหละแต่เนียช่วยหาไรคลุมตัวหน่อย" ดาเนียรีบหลุบมองตัวเองที่อยู่ในสภาพไร้เสื้อผ้าอาภรณ์
"คนวิตถาร!!" เธอเอ็ดใส่เขาแล้วตะครุบผ้าขนหนูขึ้นมาห่อปิดเนื้อตัวของตนไว้ สุริยะหันมาดูใบหน้าที่กำลังเห่อแดงเพราะถูกเขาเห็นทรวดทรงจนหมด
"อายเหรอ" เขาว่าแล้วผลักแผ่นหลังเธอเข้าไปหา
"เปล่าซะหน่อยเนียแค่ไม่ชินกับการที่...ที่ถูกคนแบบเฮียจ้องมอง" ดาเนียพยายามหาเหตุผลมาอ้าง
"คนแบบเฮียทำไม" ออกแรงดันแผ่นหลังเธอเข้ามาใกล้แล้วถือโอกาสรวบยกบั้นท้ายงอนให้นั่งลงบนหน้าขา
"อ๊ายยเฮียแซ็คคนบ้าจะทำอะไรคะ" กำปั้นของเธอทุบลงมาที่กลางอก เขากระตุกยิ้มชอบใจที่เธอเริ่มกลับมามีเรี่ยวมีแรงทะเลาะกับเขาเหมือนเดิม
"ถ้าเนียบอกว่าให้เฮียกินเนียได้ เฮียจะกินเนียเดี๋ยวนี้" ดวงหน้าของเธอเห่อร้อนวูบเหมือนถูกไฟลน
"ทะลึ่ง!! เนียไม่ใช่เลขาเฮียแซ็คอีกแล้ว" ใบหน้าเง้างอนตวัดไปทางอื่น เธอยังคงจำภาพนั้นได้ติดตาตรึงใจ
"หึงเฮีย หรือว่าอิจฉากันแน่" สุริยะโน้มใบหน้าลงมาใกล้แล้วให้ปลายจมูกเกลี่ยแก้มใสที่กำลังหันหนี
"เนียไม่หึงและไม่อิจฉาอะไรทั้งนั้น" ทำหน้าบูดบึ้งใส่แล้วตวัดตากลมส่งให้
"ถ้าเฮียไปห้อง6901อีกละ เนียจะทำยังไง" เขาท้าทาย
"เนียจะหนีเฮียไปอีก เนียจะไปเป็นชนเผ่าเอสกิโมยอมหนาวตายอยู่โน่นดีกว่า" ความน่ารักและตะบึงตะบอนของดาเนียทำให้สุริยะอดที่จะดันหลังคอเล็กเข้ามาประทับจูบลงไปอีกครั้งไม่ได้
"อื้อ...เอียแอ็คอน...อื้อ" ถึงเธอจะเจ็บปากที่โดนตบจนเกือบฉีกแต่จูบที่ร้อนแรงนี้ก็ทำให้เธอหลงลืมความเจ็บจนต้องยอมเปิดริมฝีปากออกเพื่อรองรับชิวหาของอีกฝ่ายที่กำลังแทรกตัวเข้ามา และควานหาคำตอบในอุ้งปากเธอ จูบที่ชวนให้ขาดใจและหวานจนตาลายทำให้ผู้ช่ำชองเรื่องกินดุอย่างสุริยะถึงกับครางกระหึ่มในลำคอ
Pinakabagong kabanata
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 44 นางนกต่อตัวแสบ
ในงานเลี้ยงหรูเต็มด้วยนักธุรกิจชายหญิงสุริยะในชุดทักซิโด้เรียบหรูหล่อจนสาวในงานพากันชะม้อยชะม้ายชายตา ไม่ต่างกับคู่ควงคนงามอย่างดาเนีย ภรรยาคนสวยที่แต่งชุดราตรีแบบจัดเต็มยศซะเขาหายใจหายคอไม่ออกเพราะหน้าอกขาวผ่องที่เบียดกระชับอยู่กลางเดรสคล้องคอเรียบสีดำแหวกหน้าตู้มต้ามเว้าหลังไปถึงช่วงเอวคอด ทำให้ใจของผู้ปฏิบัติงานชิงหุ้นคืนให้กับผู้ว่าจ้างรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนไปหมด แบบนี้เขาจะทำงานอย่างสบายใจได้อย่างไร ในเมื่อเมียแต่งชุดยั่วน้ำลายขนาดนี้"เนียไอ้เชือกที่ผูกเป็นปมที่คอถ้ากระตุกทีเดียวมันก็หลุดหมดเลยใช่ไหมคะ" เขาถามขณะจิบค็อกเทลอยู่ข้าง ๆ ดาเนียที่กำลังตักพุดดิ้งไวท์ช็อกโกแล็ตภายในงานเลี้ยงใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย"ใช่ค่ะเฮียจะกระตุกดูไหมล่ะคะ เนียจะได้โป๊เลย ฮ่าฮ่า" ท้าทายอย่างสนุก แต่คนโดนท้าไม่ขบขันเท่าไหร่นัก"ถ้าตอนเฮียไม่อยู่ หรือเนียถูกไอ้เขมมันล่อลวงไปเนียจะเอาตัวรอดยังไง" จิกตาขุ่นเขียวมาให้แล้วฉกขนมในมือของเธอวางลงเพื่อให้ตอบคำถาม"นี่ค่ะ" ดาเนียแหวกที่ช็อตไฟฟ้าที่เสียบไว้ข้างขา "พี่ลินซักซ้อมให้เนียเรียบร้อยค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะและก็ไม่ต้องหึงด้วยยังไงเนียก็เป็นของเฮียคนเดียว ถ้
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 43 ซุสกองอวย
เนื่องในโอกาสที่ซุสเจ้าลูกเทพเจ้าตัวแสบมีอายุครบหนึ่งขวบหกเดือนบริบูรณ์ แถมยังเจื้อยแจ้วไม่หยุด วันนี้ดาเนียจึงทำมื้อเย็นสุดอร่อยให้ลูกชายกับสามี และออกปากให้สุริยะโทรตามผู้ว่าจ้างคนใหม่ของเขาอย่างพี่สาวต่างแม่ของเธอมาด้วยเพื่อให้มาเคลียร์ปัญหาที่ค้างคาใจให้จบ"นึกไงชวนดาเรศมา" สุริยะถามระหว่างขึงผ้าปูโต๊ะที่สนามหลังบ้านให้ตึง"เนียอยากคุยให้จบ ๆ ไปค่ะ ยังไงเขาก็มีสายเลือดปรมะเมคินทร์เหมือนเนีย" ดาเนียอธิบายแล้วเดินขนของกินมากมายมาวางบนโต๊ะกินข้าว"แกเห็นฉันเป็นพี่สาวแล้วจริง ๆ น่ะเหรอยัยเนีย" ดาเรศโผล่มาแล้วผายมือให้บอดี้การ์ดของเธอไปยืนอยู่ไกล ๆ ก่อนที่หล่อนจะทรุดตัวลงส่งตุ๊กตาหมาให้กับหลานชาย"มู๋" ซุสชูตุ๊กตาให้แม่ดู"หมาครับลูกไม่ใช่หมู" ดาเนียแก้คำพูดให้ลูกชาย"น่ารักดีนะ" ดาเรศบอกแล้วลูบหัวหลานคนแรกของตน"นั่งก่อนสิคะ กินไปคุยไปจะได้ไม่ตึงเครียดนัก" แม่บ้านดาเนียวางจานสเต็กไก่และรินไวน์ของไร่วิโอล่าให้พี่สาวต่างแม่"ขอบคุณนะ เธอก็นั่งก่อนสิ" สาวผมสั้นสีดำฉุดมือน้องสาวให้นั่งลงข้าง ๆ เธอ"อ้อค่ะ" สุดท้ายดาเนียจึงต้องมานั่งข้างพี่สาวส่วนซุสนั้นไปวิ่งเล่นอยู่กับสุรีย์อย่างสนุกสนา
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 42 เป็นเลขาให้สามี
สามีผู้รู้งานตอบรับการเล่นบทบาทสมมุติของภรรยาโดยการปลดเปลื้องอาภรณ์ของตนเองอย่างรวดเร็วแล้วเข้าไปปล้นถอดเสื้อผ้าดาเนียจนเหลือเพียงแค่ถุงน่องดำเท่านั้น"เริ่มเทสกันเลยดีไหม จากตรงไหนดี...." เขาถามแล้วกรีดปลายนิ้วลงมาที่ร่องอกแล้วเริ่มขยำทั้งสองข้างให้มันพองขยายพร้อมรับริมฝีปากของเขาอย่างเต็มที่ จากนั้นจับยกขาสองข้างของดาเนียขึ้นคร่อมวางที่มุมเก้าอี้ผ้าให้ความอล่างฉ่างตรงหน้าเบ่งบานชัดสู้สายตาที่กำลังสำรวจมอง"หยุดจ้องสักทีสิคะ" เขาเอาแต่จ้องจนแสกนทุกตารางนิ้วมือเล็กรีบเอื้อมไปปิดตาด้วยความอาย ถึงจะผ่านศึกกับเขามาเยอะแต่มาจ้องเขม็งกันแบบนี้เป็นใครก็ทำตัวไม่ถูก"มาสมัครงานไหนล่ะพอร์ตฟอลิโอ หรือว่าอันนี้" กระตุกยิ้มแล่บลิ้นวาดไปรอบริมฝีปากก้มใบหน้าต่ำลงมาที่ซอกขาออกแรงดูดเนินผิวอมชมพูที่ขาด้านในจนเป็นรอยแดง"อื้อ...เฮียอ่ะ" มือเล็กส่งออกไปหวังห้ามปรามแต่เขากลับรับไว้ทันแล้วถูกระดมจูบที่หลังมือไปทั่ว"ไม่เรียกเฮียสิ ตอนนี้รับบทเลขาอยู่ไม่ใช่เหรอคะ ต้องเรียกท่านประธานขาสิที่รัก เรียกเร็วเข้า"กลางรอยแยกสีชมพูพีชถูกฉีกออกกว้างด้วยนิ้วมืออันชำนาญของประธานหนุ่ม ปลายเท้าถูกยกขึ้นสูงให้องศาการวา
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 41 อโหสิกรรม
ดาเนียอดหลับอดนอนดูแลสามีทั้งคืน สำหรับเธอแล้วเขาเหมือนเด็กผู้ชายที่หลงมาอยู่ในร่างชายอายุ 30 ปี อยู่ต่อหน้าคนอื่นดูน่าเกรงขาม ดุดัน และเกรี้ยวกราด แต่อยู่กับเธอและลูกปากหวาน ขี้อ้อน และนุ่มนวล ซึ่งมันทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่านิสัยแข็งนอกอ่อนในของเขามีสาเหตุมาจากการสูญเสียงซ้ำแล้วซ้ำเล่าหรือเปล่าเริ่มตั้งแต่ที่พ่อแม่เอาเฮียแซ็คไปทิ้งให้ตายายเลี้ยงที่เมืองนอก อดีตคนรักเสียชีวิต แล้วพ่อก็มาหัวใจวาย คราวนี้ถึงตาแม่เขาอีกคน นึกไม่ออกเลยว่าเขารับมือกับมันได้อย่างไร แต่สิ่งเดียวที่เธอจะช่วยให้เขาผ่านเคราะห์ทั้งหลายไปได้ก็คือ การอยู่เคียงข้างเขา และทำให้ปรารถนาที่เขาอยากมีลูกสี่คนเป็นจริงให้ได้ เพราะเธอเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่าที่เฮียแซ็คอยากมีลูกเยอะๆ ก็เพื่อทดแทนบุคคลที่เขาสูญเสียไปนั่นเอง"ไข้เฮียลดแล้ว งั้นเนียเปิดปากคุยเรื่องสำคัญเลยนะคะ" ดาเนียทำหน้านิ่งบนตักของเธอมีซุสนั่งอ่านหนังสือนิทานอยู่อย่างตั้งใจ"เรื่องอะไรเหรอเนีย" คนป่วยหน้าซีดตักข้าวต้มทะเลใส่ปาก"เมื่อวานแม่เฮียโทรมา เนียเลยรับสาย""แล้วยังไง""แม่เฮียบอกว่าเธอป่วยเป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้ายค่ะ""........" มือที่กำลังจะตักข้าวต้มใส
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 40/2 เฮียที่เติมไม้โท
"ตือ!ตือ!" ซุสคลานขึ้นมานั่งคร่อมแล้วเขย่าพ่อไปมาแต่สุริยะก็ไม่ตื่น ดาเนียที่ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วจึงมาช่วยลูกชายปลุกสามี"ซุสพ่อยังไม่ตื่นอีกเหรอ" เอื้อมมือไปจับแขนสามีเพื่อเขย่าให้เขาตื่นแต่กลับต้องชะงักออก "เฮียตัวร้อนเป็นไฟเลย" ดาเนียยกหลังมือขึ้นทาบหน้าผากแล้วลุกเดินไปล้วงยาแก้ไขกับยาแก้แพ้อากาศในกระเป๋าที่พกติดมาด้วยครืด!! ครืด!!ระหว่างที่เธอกำลังเตรียมยาให้สามีกินอยู่นั้นเจ๊กระต่ายก็โทรเข้ามาเพราะเห็นว่าเธอไม่มากินอาหารเช้าสักที"ฮัลโหลค่ะพี่ต่าย เนียว่าจะสั่งมากินที่ห้องค่ะ เฮียแซ็คเป็นไข้ตัวร้อนจี้เลย" ดาเนียรีบวางสายแล้วจัดการงัดสามีขึ้นมาให้นอนพิงกับพนักเตียง"พอพอ" ซุสเรียกพ่อโดยการเอื้อมมือไปจับหน้าแล้วเจ้าหนูน้อยก็รีบย่นคิ้วชนกัน ก้มมองมือสองข้างอย่างสงสัยเพราะหลังจากที่ได้แตะหน้าพ่อที่ร้อนจัดลูกชายก็มีอาการนั่งนิ่งไม่พูดอะไรต่อ เอาแต่นั่งมองพ่อตาละห้อย"เฮียคะลุกมากินยาก่อนเร็ว" เขาปรือตาขึ้นมองดาเนียจึงยัดยาสองเม็ดใส่ปากแล้วส่งน้ำให้ เขากินและกลืนลงคออย่างทุลักทุเลเพราะรู้สึกเจ็บคออย่างมาก ดาเนียลูบหัวสามีรู้สึกสงสารที่จู่ ๆ เขาอุตส่าห์ตั้งใจพาเธอกับลูกมาเที่
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 40/1 เฮียที่เติมไม้โท
แม่ฮ่องสอน"แล้วนี่มึงจะลากกูมาทำไมวะไอ้แซ็ค" ทัพฟ้าเดินสับขาแบกกระเป๋าเสื้อผ้าของตนกับภรรยาตามสุริยะกับดาเนียขึ้นมายังรีสอร์ทบนดอยของไร่กฤตกล้าธนาดร"ได้ข่าวว่ามึงไม่เที่ยวมาเป็นปีแล้ววิ่งเต้นประชุมสัมมนาให้โรงเรียนไปทั่ว มึงต้องผ่อนคลายบ้างเห็นครูนับอยากได้ลูกอีกคนไม่ใช่เหรอวะ ที่ชวนมามึงจะได้มีเวลาปั๊มลูก กูหวังดีนะเว้ยไอ้ฟ้า"ทัพฟ้าเลิกคิ้วสูงครุ่นคิดสิ่งที่เพื่อนซี้เกริ่นขึ้น เหล่มองใบหน้ายิ้มสวยที่ส่งเสียงหัวเราะดังลั่นอยู่กับดาเนีย"พ่อจ๋าหนูอยากกินอันนี้อ่ะ" ไนท์ ลูกสาวสายจ้อกระตุกชายเสื้อของพ่อขณะที่กินหมูปิ้งมาตลอดทาง พร้อมชี้ไปที่โบชัวร์รีสอร์ตไร่กฤตกล้าที่มีเมนูแนะนำของร้านอาหารโชว์หลาอยู่"หมูปิ้งยังไม่หมดเลยหนูจะกินข้าวอีกเหรอครับ" ลูกสาวอายุสองขวบของเขามักจะเป็นแบบนี้ประจำ กินของเดิมไม่ทันหมด ก็อยากเปลี่ยนของใหม่ สรุปก็คือกินไม่หมดสักอย่าง"พ่อจะพาหนูไปกินข้าวแต่หนูต้องกินให้หมด แล้วห้ามเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอีกนะคะรู้ไหมน้องไนท์" ทัพฟ้าทำเสียงดุ
Maaari mong magustuhan
สัญญารักมาเฟียร้าย
โซลสตาร์ seoulstar23.4K viewsBad Mafia เด็กเจ้าพ่อ
มดตัวจี๊ด27.9K viewsเสพติดรักมาเฟีย
มดตัวจี๊ด6.1K viewsBad Love ของหวงคาสโนว่า (Set ทายาทมาเฟีย)
ณดารินทร์28.8K viewsCcluvkg.รักนี้มากกว่าน้ำหนักเธอ
BoxJellyfish917 viewsรักวายร้ายของนายเย็นชา
หนูแดงอินดี้889 viewsผมชอบผู้หญิงร้ายแบบคุณ
moon548 viewsกลลวงคลั่งรัก Vicious
Windlinea1.2K views
