2.3

“ไหนบอกไม่ได้เสียใจไง”

“กูไม่ได้เสียใจขนาดนั้น แต่กูเสียดายที่เคยไว้ใจต่างหาก ถ้าเลิกกันก่อนแล้วค่อยไปคบกันทีหลังไม่ได้เหรอวะ เฟลฉิบหายเลย” กรรวีระบายความในใจออกมาด้วยน้ำเสียงเมามายเริ่มไม่ได้สติ เมื่อคิดไปถึงเรื่องของสาธิตกับนานาอดีตพี่สาวที่แสนดีที่เธอเคยไว้เนื้อเชื่อใจ แล้วเธออดกลั้นไม่ไหวจนปล่อยโฮร้องไห้

“ไหนมึงบอกว่าไม่ได้รัก ไม่ได้เสียดายไอ้พี่ธิตมากมายไง แล้วนี่ร้องไห้ทำบ้าอะไรคะ” เฟิร์นพูดต่อเมื่อเห็นกรรวีมีน้ำตาเอ่อคลอเต็มเบ้า อยากปลอบเพื่อนให้หายเศร้าแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง พูดจาภาษาดอกไม้ก็ไม่ใช่ตัวเองอีก กระนั้นทั้งกลุ่มก็ยังรับรู้ได้ถึงความจริงใจที่มีให้กัน

“กูก็ไม่ได้ร้องไห้เสียใจที่เลิกกับมันไหมล่ะ กูก็แค่เจ็บใจอะ ที่เหมือนโดนหักหลัง” ก่อนหน้านี้กรรวีเคยคิดว่าตัวเองสนิทกับนานาพอสมควร

นานาเองเคยเป็นแม่สื่อแม่ชักให้เธอกับสาธิต ถึงเพื่อนจะเคยทักว่านานาเหมือนตั้งใจเข้ามาสนิทกับเธอเพื่ออะไรบางอย่าง นางดูไม่จริงใจเท่าไหร่ เรื่องนั้นทำไมกรรวีถึงจะไม่รู้ เธอเองก็ไม่ใช่คนที่ดูใครไม่ออกหรอก แค่เธอไม่อยากเชื่อมากกว่าว่าสาธิตก็เล่นด้วย คิดว่าปรบมือข้างเดียวยังไงมันก็ไม่ดัง

หากเลิกกับเธอก่อนแล้วไปคบกันทีหลังเธอคงไม่ว่าอะไร แต่นี่แอบไปมีอะไรกันลับหลังจนเธอจับได้แถมยังไม่ยอมให้เธอบอกเลิกและยังมีหน้ามาขอโอกาสบอกว่าแค่เรื่องผิดพลาดอีก มันยิ่งน่าเจ็บใจ ผิดพลาดบ้าบออะไรถึงได้ท้อง!

พอเริ่มทะเลาะและมีปากเสียงกันทีไร สาธิตมักโยนความผิดมาให้ว่าเธอไม่ใส่ใจเขาเท่าที่ควร ไหนจะบรรดาพี่ชายของเธอที่คอยกันท่าและส่งคนมาป่วนไม่หยุดหย่อน จนเขาเผลอหวั่นไหวไปกับนานาที่คอยมาดูแลเอาใจใส่จนเผลอใจไปมีอะไรกัน จากที่สาธิตไม่ยอมที่เธอบอกเลิก เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่วันเขาก็ดันมาบอกเลิกเธอเอง

นี่ไงเหตุผลใหญ่ที่ทำให้เธอเจ็บใจที่สุด หักหน้ากันชัด ๆ

“เออเอา! ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ละ ถ้ามันอยากเมาก็ปล่อยให้มันเมาให้ลืมเศร้าไปเลยแล้วกัน เดี๋ยวค่อยหาทางพามันกลับบ้านอีกที” เฟิร์นพูดขึ้น

“พามันกลับยังไงก่อน กูว่าพวกเราก็ไม่น่ารอดกันซ้ากกกคน” จูนถามกลับอย่างเมามายไม่ต่างจากกรรวี

ตัวจูนเองนัดให้แฟนมารับแล้ว เฟิร์นก็คงไม่ใช่ปัญหาเพราะว่ารายนั้นดีลผู้ชายเอาไว้แล้วเหมือนกัน ส่วนเพื่อนคนอื่นนั้นไม่มีใครเมากันเพราะพรุ่งนี้ต้องเข้าเวร ก็คงไม่พ้นให้เพื่อนที่ยังไม่เมาเข้าไปส่งกรรวีนั่นแหละ

“ถ้าให้ไปส่งมัน กูไม่ไปคนเดียวนะบอกก่อน เดี๋ยวโดนลูกน้องพ่อมันกระทืบ” การไปส่งกรรวีในสภาพปกติเวลาปกติคงไม่มีปัญหา แต่หากไปเอาเวลาดึก ๆ ในสภาพเมาหัวราน้ำแบบนี้ มีหวังอาจจะโดนดีได้ กลัวคนที่บ้านของเพื่อนสาวจะเข้าใจผิดคิดว่าเขาทำมิดีมิร้ายเธอ ให้เพื่อนตัวดีลุกขึ้นมาอธิบายก็คงไม่ไหว

“ใครมันจะไปทำอะไรพวกพี่ คนที่บ้านพี่หงส์ก็น่าจะรู้ดีว่าพี่เป็นเพื่อนสนิทกัน”

“งั้นมึงไปส่งมันเองไหมล่ะ มึงเป็นรุ่นน้องในกลุ่มเหมือนกัน” เจสวนกลับ  จะช่วยใครได้วะแต่ละคน แค่ให้นั่งตรง ๆ ยังทำไม่ไหวเลย

“หึ! ถึงจะรักพี่หงส์คนสวยขนาดไหน แต่แจ๊คน้อยคนนี้ก็ยังรักชีวิตตัวเองอยู่ดีนะบอกเลย เพราะฉะนั้นแจ๊คขอบาย” แจ๊ครีบส่ายหน้าหวือปฏิเสธอย่างไว

“ก็ไปส่งมันให้หมดนี่แหละ มีผู้หญิงไปด้วยไม่มีใครว่าอะไรหรอก ถ้าเห็นว่าพวกเรามากันยกกลุ่ม” กิ๊กเสนอ

“เออ เอางั้นก็ได้นะ” ทุกคนตกลงกันเมื่อเห็นว่ามันคือวิธีที่ดีที่สุด ในขณะที่ตัวปัญหาอย่างกรรวีเอาแต่นอนฟุบหน้ากับโต๊ะ หนักหัวจนโงไม่ไหว

ถึงเวลาผับปิด นักท่องราตรีต่างแยกย้ายกันกลับ พวกของกรรวีพยุงกันลุกขึ้น เป็นหน้าที่ของแบม เจและแจ๊คที่ต้องคอยดูแลเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มตามเคย

“มากับพวกห่านี่ทีไรภาระฉิบหายเลยวุ้ย!” เจบ่นอุบ พลางรับหน้าที่โอบประคองกรรวีไปขึ้นรถ แต่ก็โดนรั้งไว้จากด้านหลังจนชะงัก

“เดี๋ยวผมจัดการเอง”