11 | ไม่ยักกะรู้ ว่าเธอเป็นเมียมัน? ..แล้วที่เอากันมาเมื่อกี้ ฉันก็เป็นชู้นะสิ่ ( NC18+ )

“คีย์การ์ด”

ราชันย์ตอบสั้น ๆ ก็ทำให้กอหญ้านึกขึ้นได้ว่าตอนที่เธอขัดขืนกลุ่มชายฉกรรจ์ เธอโยนทิ้งซึ่งทุกอย่าง ก่อนจะหันหลังไปควานหาในความมืดอย่างรีบร้อน เธอได้ยินเสียงราชันย์ถอนหายใจเบา ๆ เดาได้เลยว่าเขาต้องหงุดหงิดมาก มันยิ่งทำให้เธอรีบร้อนหามากยิ่งขึ้น แต่ด้วยความมืดของพื้นที่ที่ค่อนข้างเปลี่ยนและไร้ซึ่งแสงสว่างที่เพียงพอ ยิ่งหาเท่าไหร่ก็ยิ่งมองไม่เห็น ราชันย์เปิดไฟฉายจากมือถือให้เธอหาอีกครั้งก็พบว่ามีกุญแจตกอยู่ไม่ไกลมากนัก เธอรีบร้อนไปหยิบมาแล้วยื่นให้เขาทันที ก่อนที่เขาจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้

“ใครใช้ให้แต่งตัวแบบนี้ออกมาเดินเพ่นพ่าน”

“คือ...”

“เลิกคือ แล้วกลับห้องได้ละ”

“คือกอหญ้าอยากไปร้านขายยาค่ะคุณราชันย์”

“ร้านขายยา?”

“ค่ะ”

“ตอนจะตีหนึ่ง?”

“เอ่อ..ค่ะ..”

“ที่ไหนเขาจะเปิดให้เธอ”

“แต่ว่า..”

“เธอมีปัญหาอะไรอีก”

“กอหญ้าอยากได้ยาคุมค่ะ”

“เอาแค่ทีสองทีคงไม่ท้องหรอกกอหญ้า ป่านนี้เขาไปหลับไปนอน ฝันหวานกันหมดละ”

“แต่..”

ราชันย์ถอนหายใจฟึดฟัด ก่อนจะลากข้อมือน้อย ๆ ของกอหญ้าออกมาจากซอยแคบ ๆ ที่ไร้ซึ่งแสงสว่างนั่น เมื่อออกมาถึงปากซอยก็พบกับรถสปอร์ตคันหนึ่งจอดอยู่ ราชันย์กดปลดล็อกประตูก่อนจะจับร่างเล็ก ๆ ของเธอยัดเข้าไปนั่งที่ด้านข้างคนขับ เขาพาเธอขับมาเรื่อย ๆ สักพักก็เจอร้านขายยาที่กำลังเปิดอยู่

ราชันย์จอดรถหน้าร้านยาทันทีแล้วหันไปมองกอหญ้าที่กำลังมองร้านขายยาอยู่เช่นเดียวกัน เธอหันมามองหน้าราชันย์ก่อนจะค่อย ๆ ปลดล็อกรถและเดินเข้าไปในร้านขายยาที่มีเภสัชกรซึ่งเป็นผู้หญิงค่อนข้างมีอายุคนหนึ่งออกมาต้อนรับ

“สวัสดีค่ะ เอ่อ..มีอะไรให้ช่วยไหมคะ”

เภสัชกรที่เห็นสภาพของกอหญ้า ได้แต่อ้ำอึ้ง เพราะไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร แต่ดูจากสายตาแล้วเขาคงคิดว่าไม่น่าจะใช่เรื่องดี กอหญ้ามองเภสัชสักพัก ก่อนจะส่ายสายตาไปมารอบ ๆ ร้าน

“ขอยาคุมฉุกเฉินแผงหนึ่งค่ะ”

“คุณโอเคไหมคะ ให้แจ้งความไหม?”

“เอ่อ .. ฉันโอเคค่ะ”

“โอเคค่ะ รู้วิธีกินใช่ไหมคะ”

“ไม่ทราบค่ะ กินยังไงหรอคะ?”

“เม็ดแรกหลังมีเพศสัมพันธ์ทันที อีกเม็ดหลังจากกินเม็ดแรกสิบสองชั่วโมง”

“ขอบคุณค่ะ เท่าไหร่คะ?”

หลังจากที่จัดการเรื่องยาเรียบร้อย กอหญ้าก็รีบเดินออกมาขึ้นรถทันที ราชันย์ที่นั่งรอแบบไม่ยินดียินร้ายเมื่อเธอขึ้นรถเรียบร้อยก็ขับรถมุ่งหน้ากลับคอนโดด้วยความเร็วสูง

เมื่อถึงคอนโดราชันย์ก็พาร่างตัวเองไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ทันที ก่อนจะหลับตาลงราวกับว่าเขานั้นเหนื่อยล้ามามากมาย ก่อนที่เขาจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งราวกับว่าเพิ่งนึกอะไรออก

“พรุ่งนี้จะให้คนจัดการส่งชุดมาให้ แล้วไปเริ่มงานที่กาสิโน”

ราชันย์บอกเธอเสียงเรียบ ๆ ทำให้เธอได้แต่ พยักหน้าเป็นเชิงรับทราบแล้ว เมื่อเขาเห็นว่าเธอเข้าใจที่เขาพูด ราชันย์ก็แบกสังขารของตัวเองเข้าห้องนอนไปทันทีเธอได้แต่ถอนหายใจก่อนจะค่อย ๆ เดินออกไปที่ระเบียง หยิบชุดนอนลายคิตตี้ที่ซักตากไว้ออกมาเพื่อจะเตรียมอาบน้ำนอน

เธอเดินเข้าห้องมาก็เห็นว่าราชันย์นอนหลับไปแล้ว เธอใช้ความเงียบที่สุดที่จะเดินไปอาบน้ำ เมื่ออยู่ในห้องน้ำแล้วความคิดหลาย ๆ อย่างก็ตีวนเข้ามาในหัวสมองของเธอราวกับเปิดแผ่นซีดี ยิ่งความเย็นของน้ำกระทบใบหน้ามากเท่าไหร่ น้ำตาหยดน้อย ๆ ก็ค่อย ๆ ไหลรินลงมามากเท่านั้น เธอร้องไห้ ให้กับความบัดซบที่ต้องเจอ ร้องไห้ให้กับความน่าสมเพชที่ต้องได้รับ ร้องไห้ให้กับร่างกายที่โสมม ร้องไห้ให้กับหัวใจตัวเอง

ที่ควรจะเกลียดเจ้าหนี้คนนี้ แต่กลับทุกครั้งที่อยู่ใกล้ทุกครั้งที่สัมผัส ร่างกายกลับไม่เคยต่อต้านเขาได้เลยสักครั้ง เธอร้องไห้พักใหญ่ ๆ ก่อนจะจัดการ อาบน้ำสระผม เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกมา ค่อย ๆ ย่องไปฝั่งตรงข้ามที่ราชันย์นอนหลับอยู่ เปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดผ้านวมอีกชุดออกมาเตรียมที่จะปูนอนด้านล่างเพราะไม่อยากขึ้นไปนอนกับราชันย์กลัวว่าเขาจะหงุดหงิดหากเธอนอนไม่อยู่นิ่ง

“ทำอะไร”

“เอ่อ..”

“ขึ้นมานอนให้มันดี ๆ อย่าเรื่องมาก ถ้ายังไม่อยากเหนื่อยอีกยกสองยก”

ราชันย์พูดขู่ทั้ง ๆ ที่ตาไม่ลืมมาดูด้วยซ้ำยิ่งทำให้เธอเกรงกลัวเข้าไปอีก เธอเดินไปหยิบยาคุมฉุกเฉินมากินหนึ่งเม็ดตามที่เภสัชกรสั่ง ก่อนจะเดินมานอนด้านข้างราชันย์ ทุกอย่างตกอยู่ในความมืดเมื่อความเย็นของเครื่องปรับอากาศปะทะกับผิวขาว ๆ ทำให้เธอรู้สึกหนาวขึ้นมา เธอลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดและรู้สึกได้ถึงห้องกว้าง ๆ ในความมืดนี้กำลังหมุนอยู่ เธอไม่ได้รู้สึกเวียนหัวแบบนี้มานานมากแล้วตั้งแต่ที่ไม่สบายเมื่อครั้งที่แม่ของเธอยังอยู่ รู้สึกได้ว่ามีอะไรที่แสบร้อนพวยพุ่งออกมาจากคอมาจุกอยู่ที่ปากทำให้เธอรีบวิ่งไปห้องน้ำอย่างช่วยไม่ได้

อ่อก! โอ๊ก!

แม้แต่บะหมี่ที่ยังไม่ลงท้องสักเส้นก็ไม่มีให้ออก มีแต่ความแสบร้อนที่ทรวงอก ที่ปะปนมากับน้ำแสบร้อน ๆ เท่านั้นที่รู้สึกได้ เธอเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่อิดโรย เหลือบมองนาฬิกาติดผนังเป็นเวลาตีสองกว่าเท่านั้น เธอปีนขึ้นไปบนที่นอนเบา ๆ เพราะกลัวคนข้าง ๆ จะตื่นแล้วพยายามข่มตาให้หลับลงอีกครั้งอย่างยากลำบาก

เริ่มรู้สึกได้ว่าร่างกายของตัวเองนั้นมีไอร้อนพวยพุ่งออกมาเล็กน้อย กว่าจะข่มตาลงให้หลับได้ก็เกือบเช้า เธอรับรู้ถึงแรงยุบจากที่นอนฝั่งตรงข้าม ทำให้เธอค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา ก็พบว่าราชันย์ลุกมาบิดไล่ความขบเมื่อย ร่างกายที่ด้านบนเปลือยเปล่า มีลอนกล้ามชัดเจนแบบคนสุขภาพดี มองในตอนเช้าก็ยิ่งทำให้รู้สึกหลงใหลมากยิ่งขึ้น