Share

บทที่ 7

last update Dernière mise à jour: 2025-06-19 01:49:15

“เรื่องเมื่อคืน?”

“เรื่องเมื่อคืนฉันไม่ผิด”เสียงหวานของพายสะบัดใส่ธันเดอร์ทันที เธอยังเคืองเรื่องที่เขาไล่เธอออก ในใจคิดไปแล้วว่าเขาคงเรียกเธอมาต่อว่าอีกแน่นอน

“เรื่องเป็นยังไง?”

“ทำไมคุณไม่ถามผู้ชายคนนี้ล่ะคะ หรือว่าถามแล้วแต่เขาก็ยังยืนยันว่าฉันผิด”คาเตอร์ที่กำลังยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ชะงักไปทันที เมื่อถูกหญิงสาวพาดพิงถึง

“ฉันอยากฟังจากปากเธอมากกว่า”

พายเหยียดยิ้มออกมาทันที ปกติเธอไม่ใช่ผู้หญิงไม่มีมารยาทกับคนที่อายุมากกว่า แต่วันนี้ขอทำตัวแหกกฎตัวเองหน่อยเถอะ“ฟังไปทำไมคะ ในเมื่อคุณไล่ฉันออกไปแล้ว”

“ยังปากดีไม่เลิกนะ”คาเตอร์ส่งเสียงพูดออกไปทันทีอย่างเหลืออด เขาพอจะรู้ว่าเธอไม่พอใจที่โดนไล่ออก แต่ควรฟังเหตุผลก่อนไหม ไม่ใช่เอาแต่ทำสีหน้าและท่าทางไม่พอใจอยู่แบบนี้ เห็นแล้วมันอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงต่อว่าเธอออกไป แถมเขายังเป็นคนช่วยเธอต่างหาก แต่เหมือนไม่มีบุญคุณกับเธอสักนิด หรือเห็นว่าเขาไม่ทวงบุญคุณเรื่องที่ช่วย เธอเลยทำตัวได้ใจอยู่แบบนี้

“ที่ฉันไล่เธอออกก็เพราะความปลอดภัยของเธอนะ คิดว่าฉันเป็นคนยังไง ที่จริงฉันจะไล่ใครออกก็ไม่ต้องมานั่งอธิบายให้ฟังนะ แต่รู้ว่าเธอกำลังคิดว่าฉันเข้าข้างคนพวกนั้นล่ะสิ”ธันเดอร์เอ่ยออกไปอย่างมีเหตุผล พอจะมองออกว่าเธอไม่พอใจเรื่องนี้

“ไม่ต้องไปอธิบายให้คนแบบนี้เข้าใจหรอกครับ อธิบายไปก็เปล่าประโยชน์”

พายตวัดสายตามองคาเตอร์ทันทีด้วยความไม่พอใจ“พวกคุณคงไม่เข้าใจหรอกว่าชีวิตที่ต้องดิ้นรนทุกอย่างเป็นยังไง ตอนนี้งานคือสิ่งที่ฉันต้องการ ไม่งั้นคงไม่อดทนเลิกดึก ๆ ทุกวัน แต่พอรู้ว่าโดนไล่ออก เป็นใครจะไม่โกรธบ้างคะ เหตุผลอะไรก็ไม่มีให้ จะให้ฉันเข้าใจว่ายังไง”

ดวงตากลมโตมีน้ำเอ่อคลอออกมา แต่เธอก็พยายามข่มน้ำตาเอาไว้อย่างที่สุด เธอไม่อยากร้องไห้ให้ใครเห็น แต่ทว่าคาเตอร์จับได้ว่าน้ำเสียงเธอสั่นเครือ แต่ก็ยังคงนั่งทำสีหน้าเรียบเฉยอยู่

“เอาล่ะ ฉันเข้าใจนะ แต่จะให้เธอกลับมาทำงานไม่ได้จริง ๆ คนพวกนั้นอันตรายกว่าที่เธอคิดนะ”

“ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว แต่ไม่เข้าใจว่าคุณเรียกฉันมาพบทำไม”

“ฉันมีหลักฐานที่จะเอาผิดพวกมันแล้ว แค่อยากให้เธอตัดสินใจว่าจะเอายังไง เพราะมันเป็นเรื่องของเธอ”

พายขยับตัวเล็กน้อย ใช้ความคิดอย่างหนัก ใจหนึ่งเธอก็โกรธคนพวกนั้นที่ทำแบบนั้นกับเธอ แต่อีกใจมันก็แย้งว่าเธอไม่อยากยุ่งกับเรื่องนี้อีกแล้ว ไหน ๆ เธอก็ไม่ได้ทำงานที่นี่แล้ว คงไม่มีวันได้เจอกับคนพวกนั้นอีก

“ไม่ค่ะ”พายส่ายหน้าทันทีเมื่อคิดได้ เธอตัดสินใจจบเรื่องนี้ไว้แค่นี้

“หึ”แต่ทว่าเธอได้ยินเสียงหัวเราะเยาะดังมาจากผู้ชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับเธอ

“แล้วแต่เธอนะ แต่ถ้าจะเอาผิดฉันรวบรวมหลักฐานทุกอย่างไว้ให้แล้ว”

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันไปได้แล้วใช่ไหมคะ”ธันเดอร์พยักหน้าตอบกลับ หญิงสาวเลยลุกขึ้นจากตรงนั้นทันที เธอไม่อยากนั่งให้ผู้ชายคนนั้นใช้สายตาดูถูกเธออีกแล้ว แต่ทว่าเธอเดินออกมาได้ไม่เท่าไหร่ ก็ได้ยินเสียงทุ้มพูดขึ้นมาลอย ๆ เหมือนกำลังด่าเธออยู่

“มีหลักฐานแต่กลับไม่เอาผิด เธอนี่ไม่รักศักดิ์ศรีของตัวเองเลยนะ”

พายตวัดสายตาไปมองเขาทันทีอย่างไม่พอใจ ที่เธอต้องโดนไล่ออกจากงานไม่ใช่เพราะว่ารักศักดิ์ศรีตัวเองหรือไง แต่ทว่าคนแบบนี้พูดไปก็เท่านั้น เพราะเขาตัดสินเธอไปแล้ว“แล้วพี่เกี่ยวอะไรด้วยคะ”

“ฉันไม่อยากเกี่ยวอยู่แล้ว เธอจะแจ้งความหรือไม่แจ้งมันก็เรื่องของเธอ”

“ถ้าไม่เกี่ยวก็อย่าพูดแบบนี้ค่ะ ฉันไม่ชอบ”

“ปากแบบเธอนี่ ฉันไม่น่าช่วยไว้เลยจริง ๆ ทำเป็นอวดดี อวดเก่ง ทั้งที่ตัวเองไม่มีอะไรให้อวด”

คาเตอร์ใช้สายตามองเธอหัวจรดเท้า เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนปากดีได้เท่าเธอมาก่อน ขนาดเขาช่วยไว้แท้ ๆ แต่เธอยังปากเก่งกับเขาไม่เลิก

“ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉัน ไม่ว่าพี่อยากได้อะไรตอบแทนเรื่องที่ช่วย ถ้าฉันทำได้ ฉันจะทำทุกอย่าง”

พายพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่นเพราะโกรธเขาไปมากกว่านี้อีกแล้ว อย่างน้อยเธอก็ควรเจียมตัวว่าเขาเป็นคนช่วยเธอจากเรื่องเมื่อคืน ตัวเธอเองก็ไม่ใช่คนไม่รู้บุญคุณคนขนาดนั้น แต่เพราะเขาเอาแต่พูดประชดเธอจนทำให้เธอหลุดคำพูดไม่ดีออกไปนับครั้งไม่ถ้วน

“เธอแน่ใจเหรอที่พูดออกมา”

หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นเพื่อยืนยันว่าเธอคิดแบบนั้นจริง ๆ“ค่ะ”

คาเตอร์เหยียดยิ้มมุมปาก ผู้หญิงคนนี้บางทีก็ดูฉลาด บางทีก็ดูเหมือนโง่ อย่างเรื่องนี้เธอกำลังเปิดโอกาสให้เขาหาประโยชน์จากเธอเพราะคำพูดที่ดูเหมือนไม่ตั้งใจของเธอเอง

“ตอนนี้ฉันยังคิดไม่ออกว่าต้องการอะไรตอบแทน เอาเบอร์เธอมา”มือหนาล้วงเอาโทรศัพท์ส่งไปให้เธอทันที“ถ้าฉันคิดออกจะติดต่อไปเอง”

พายรับโทรศัพท์เครื่องหรูของคนตรงหน้ามาเมมเบอร์เธอใส่ไว้ให้เขาแล้วส่งคืนเจ้าของกลับไปทันที

“นี่ค่ะ”เมื่อส่งโทรศัพท์คืนไปแล้ว เธอก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที โดยไม่เหลียวหลังกลับไปมองเขา ส่วนคาเตอร์ก็เดินไปยังลานจอดรถทันทีเหมือนกัน ระหว่างที่เขาขับผ่านตรงถนนหน้าผับ หางตาเขาเหลือบเห็นผู้หญิงอวดดีเมื่อกี้ กำลังนั่งรอรถอยู่ที่ป้ายรถเมล์

มือหนาเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อที่เธอเมมไว้ในโทรศัพท์ของเขา

“พาย”เสียงทุ้มอ่านชื่อที่เธอเมมไว้ ริมฝีปากก็ยกยิ้มขึ้นมา ตอนแรกก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเธอแล้ว แต่เพราะเธอปากเก่ง อวดดีกับเขา ทำให้ต้องทวงบุญคุณที่เขาช่วยเธอไว้ทั้งที่ไม่อยากทวงเลยสักนิด

วันต่อมา

วันนี้เป็นวันแรกที่พาย ต้องมาทำงานในคาเฟ่มหาลัย เธอจะทำทั้งวันเพราะวันนี้ไม่มีเรียน โดยทางร้านจะจ้างเธอเป็นรายชั่วโมง ถึงคิดดูแล้วรายได้น้อยกว่าเป็นเด็กเสิร์ฟที่ผับเกินครึ่ง แต่เธอไม่สามารถหยุดหางานที่ถูกใจได้ ต้องเลือกงานที่อยู่ตรงหน้าเธอก่อน

“วันนี้ลูกค้าเยอะเลย สงสัยจะเป็นเพราะพนักงานใหม่สวย”กวินเพื่อนร่วมงานเอ่ยแซว

“เมื่อก่อนเราเห็นลูกค้าก็เยอะอยู่นะ”พายเอ่ยออกไปอย่างถ่อมตน ถึงแม้เธอจะรู้สึกว่าวันนี้ลูกค้าเยอะมากกว่าทุกครั้งที่เธอเคยเห็นก็เถอะ แต่ด้วยนิสัยที่ไม่ใช่คนหลงตัวเอง เลยมองว่าไม่น่าจะใช่เพราะเธอเพียงอย่างเดียว

“ถ่อมตัวจริง ๆ ว่าแต่สวยแบบนี้ มีแฟนหรือยังอ่ะ”

“ยังไม่มี และคงไม่มีเร็ว ๆ นี้หรอก”กวินทำหน้าเจื่อนไปทันที ยอมรับว่าถูกตาต้องใจหญิงสาวมากตั้งแต่ที่มาสมัครงานเมื่อวานแล้ว

“ต่อให้มีคนดี ๆ เข้ามาจีบ เธอก็ไม่คิดเปิดโอกาสให้เขาเหรอ?”

พายยิ้มออกมาอย่างข่มขื่น ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยเจอผู้ชายที่กวินว่าสักคน อาจเพราะเธอไม่เปิดโอกาสให้ใครเข้ามา หรืออีกอย่างคือไม่มีใครอยากเอาเธอไปเป็นภาระในชีวิตของเขามากกว่า

“เรายังไม่เจอคนนั้นเลยและคิดว่าคงไม่มีหรอก”

“เธออาจมองไม่เห็นเขามากกว่า”กวินพูดทิ้งทายพร้อมยักคิ้วด้วยท่าทางกวน ๆ ทำให้พายยิ้มออกมาทันที อันที่จริงกวินเพื่อนร่วมงานของเธอคนนี้หน้าตาก็จัดว่าดีมาก แต่เรื่องนิสัยใจคอ เธอยังไม่รู้จักเขาดีพอ เพราะเพิ่งเจอกันแค่วันเดียว

กริ่ง! กริ่ง!

เสียงกริ่งหน้าประตูคาเฟ่ดัง พร้อมสามหนุ่มวิศวะปรากฏตัวขึ้น ทำให้สาว ๆ ในร้านฮือฮา ส่งยิ้มไปให้ผู้มาใหม่กันทุกคน ซึ่งพายเองที่กำลังก้มหน้าจดออเดอร์โต๊ะมุมด้านในอยู่ มองไม่เห็นบุคคลมาใหม่

“นึกยังไงอยากกินกาแฟ แม่ง!!! ไม่เข้ากับลุคมึงเลยไอ้กาย”

คีรินเอ่ยแซวเพื่อนทันที เมื่อถูกลากตัวมายังคาเฟ่มหาลัย รวมถึงคาเตอร์ด้วยที่โดนลากตัวมาเหมือนกัน ทั้ง ๆ ที่สถานที่นี้เรียนมาจบจะครบสี่ปี เขาไม่เคยเหยียบย่างมาเลยสักครั้ง

เหตุผลที่ไม่มาก็เพราะไม่ชอบที่คนเยอะ ๆ ไม่ชอบสายตาของผู้หญิงที่มองมาพร้อมกับส่งยิ้มให้แบบนี้ ทั้ง ๆ ที่เขาไม่เคยยิ้มตอบกลับไปให้ใครสักคน แต่ผู้หญิงพวกนี้ก็ยังทำหน้าชวนฝันแบบนี้ตลอด

“กูง่วงนอน อยากกินกาแฟสักแก้ว พวกมึงจะเอาด้วยไหม กูสั่งให้”สกายอาสาเป็นคนไปสั่งเครื่องดื่มให้ คีรินเขายังพอรู้ว่ามาคาเฟ่มหาลัยบ่อย แต่คาเตอร์ที่ยืนทำหน้าเบื่อหน่ายนั้น ไม่รู้ว่าเคยกินกาแฟสักแก้วหรือเปล่าในชีวิตนี้

“กูไม่เอานะ”คาเตอร์พูดขึ้น พร้อมเดินไปนั่งหลบมุมตรงโต๊ะที่สามารถหลีกเลี่ยงสายตาของผู้หญิงเหล่านั้นได้
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application

Latest chapter

  • หนี้รักวิศวะโหด   บทที่ 68

    “พายทำเองได้ค่ะ พายท้องนะคะ ไม่ได้เป็นง่อยสักหน่อย”คนท้องพูดอย่างงอน ๆ เธอไม่ได้อึดอัดที่เขาทำให้ แค่ไม่อยากให้เขาเหนื่อยที่ต้องคอยทำนั่นนี่ให้เธอ แค่งานนอกบ้านที่เธอไม่ได้ช่วยเขาทำ เธอก็รู้สึกไม่ดีมากอยู่แล้ว ไม่อยากให้เขามีภาระต้องมาดูแลเธอเพิ่มไปอีก “พี่อยากทำให้และไม่เหนื่อยอะไรเลยนะ” “….”

  • หนี้รักวิศวะโหด   บทที่ 67

    “ดีใจสิ พี่ดีใจมากเลยพาย พี่กำลังจะมีลูก”เสียงทุ้มสั่นเครือพร้อมกับหยดน้ำตาแห่งความดีใจของว่าที่คุณพ่อไหลออกมา คบกันมาสามปี เธอเพิ่งเคยเห็นเขาร้องไห้อย่างไม่อายก็วันนี้ เขาคงจะดีใจมากเหมือนเธอตอนที่รู้ผล ตอนนั้นเธอเองก็มีหยดน้ำตาไหลออกมาเหมือนกัน “พายก็ดีใจมากนะคะ” มือหนาจับใบหน้าสวยเข้ามาจูบรัว

  • หนี้รักวิศวะโหด   บทที่ 66

    ฟอด!!! คาเตอร์กลับมาจากทำงานตอนเย็น เข้าห้องมาเห็นเมียรักนอนหลับอยู่บนเตียงนอน ใบหน้าขาวใสเหมือนเด็กของเธอทำให้เขาอดใจไม่ไหวขโมยหอมแก้มไปฟอดใหญ่ ช่วงนี้เมียเขานิ่งเป็นหลับ ขยับเป็นนอนมาหลายวันแล้ว เธอดูเหนื่อยมากกว่าปกติ แถมเธอยังอาเจียนตอนเช้าบ่อย ๆ “เมียจ๋า พี่กลับมาแล้ว” ดวงตากลมโตขยับเปลื

  • หนี้รักวิศวะโหด   บทที่ 65

    หลังจากแต่งงานกันได้สามเดือน พายกับยายก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ของคาเตอร์ทันที โดยชายหนุ่มให้เหตุผลว่าต้องการกลับมาอยู่กับพ่อแม่ ตอนนี้คาเทียร์น้องสาวของเขาก็ย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดกับสามีถาวรแล้ว "อุ๊บ! แหว๊ะ! อื้อ"พายรีบเอามืออุดปากตัวเองแล้ววิ่งเข้าไปโก่งคออ้วกในห้องน้ำทันที ทุกวันช่วงเช้า

  • หนี้รักวิศวะโหด   บทที่ 64

    “มึงอย่ารำคาญน้องกูนะ ไม่งั้นกูเอาน้องกูคืนแน่”คาเตอร์แกล้งชี้หน้าขู่เพื่อนออกไป ทั้งที่จริงในใจอยากจะขอบคุณมันสักล้านครั้งด้วยซ้ำที่ทนกับน้องเขาได้ คาเทียร์ไม่ได้มีข้อเสียอะไรนอกจากเรื่องที่รักและหวงมากเกินตามประสาคุณหนูเอาแต่ใจ “รำคาญเหี้ยไร กูรักน้องมึงจะตายห่าอยู่แล้ว”ตะวันพูดจบก็หันไปรับสายโท

  • หนี้รักวิศวะโหด   บทที่ 63

    พายเริ่มลังเลกับคำพูดของลลิล เหตุการณ์ในรถเมื่อเช้าลอยเข้ามาในความทรงจำอีกครั้ง เธอจำได้ว่าหลังจากที่เธอพูดว่าอึดอัดที่เขาคอยตามติดเธอ แววตาคมของเขาก็เปลี่ยนไป ตอนที่เขาบอกให้เธอลงจากรถ น้ำเสียงของเขาเย็นชาเหมือนตอนที่เราสองคนยังไม่ได้เป็นแฟนกันไม่มีผิด เพิ่งรู้ว่าตัวเองพูดแรงและทำพลาดไปก็ตอนนี้ เ

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status