36

“ใช่...เราตกลงกันแล้ว แต่ผมอยากเปลี่ยนสัญญาระหว่างเราใหม่ ผมสามารถทำได้ในฐานะเจ้าหนี้”

“ถ้าอย่างนั้นมันก็ไม่ยุติธรรมกับลูกหนี้เลยนะคะ ถ้าหากว่าคุณพร้อมจะฉีกสัญญาเก่าได้ตลอดเวลา”

“ผมไม่ได้ฉีกสัญญา แต่ต้องการเพิ่มรายละเอียดลงไป”

“มากแค่ไหนกันคะ หวังว่าคงเป็นข้อเสนอที่ควรจะเห็นใจลูกหนี้ที่ถูกบังคับอย่างฉันบ้าง”

“เรื่องประชดประชันนี่คุณถนัดจริงนะ...โอเค...ผมจะคุยเรื่องสัญญาระหว่างเรา คุยไปด้วย อาบน้ำไปด้วย”

ภิณไลย์ญาไม่ทันอ้าปากประท้วงนิโคลัสก็เปิดน้ำฝักบัวสาดซ่าลงมา พร้อมกันนั้นที่เขาประกบปากปิดปากของเธอแนบแน่น บดเบียดจนหญิงสาวสำลักทั้งลมหายใจและน้ำที่ไหลซึมเข้าไปในปาก หากดูเหมือนเขาไม่ใส่ใจ ยังเบียดร่างใหญ่เข้าหา เขาดูดดุนลิ้นของเธอ หญิงสาวสั่นสะท้าน เหมือนถูกต้อนจนมุม แล้วเขาก็ทรมานด้วยการยั่วยุอารมณ์จนประสาททุกส่วนของร่างเล็กไหวระริก เมื่อปากได้รูปเลื่อนออกเล็กน้อยเธอจึงรีบถามเสียงพร่า

“นะ...ไหนว่า...จะพูดเรื่องสัญญาล่ะคะ”

“ใช่...ผมจะพูด...แต่...รายละเอียดมันเยอะมาก...นาทีเดียวคงไม่พอ”

“นิค...คุณแกล้งฉันอีกแล้วนะคะ”

“ไม่เลย” เขาลิ้มเลียกลีบปากนุ่มฉ่ำน้ำ เขายั่วเย้าเธอและตัวเขาเองก็เริ่มรู้สึกถึงความทรมานจากแรงขมวดรัดภายใน จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้แกล้ง เขากำลังจะ เอา จริง ภิณไลย์ญาทอดถอนใจ ใบหน้าหล่อเหลาของนิโคลัสชัดเจนอยู่ชิดใกล้แม้ทุกอย่างพร่าพรายใต้ละอองน้ำ เธอส่งเสียง

“นิค...ได้โปรด...อย่าให้มันเกิดขึ้นอีก”

“คุณคิดว่ามันจะไม่เกิดขึ้นหรือ...ในเมื่อมันเคยเกิดขึ้นมาแล้ว”

“ให้ฉันได้รู้เถอะค่ะ ว่าคุณอยากทำอะไร...ในสัญญาของเรา”

เธอถามด้วยเสียงพร่าแหบแต่นิโคลัสกลับจ้วงลิ้นเข้าไปในปากนุ่มแทนคำตอบ ปากของเขาปิดปากจิ้มลิ้มเอาไว้ ภิณไลย์ญาแทบขาดใจและใกล้สิ้นสุดความอดกลั้น เธอเก็บกลั้นความรู้สึกมาตลอด นับตั้งแต่คืนนั้น น่าอายเหลือเกินที่จู่ ๆ ก็เกิดแรงปรารถนาขึ้นภายในและไม่อาจดับมันลงได้ด้วยตัวเธอเอง เหมือนร่างกายของเธอกำลังรอคอยและโหยหาสัมผัสจากเขา อยากให้นิโคลัสแตะต้องกระทั่งวินาทีนี้ รู้สึกราวกับว่าทุกวินาทีกำลังเคลื่อนไหลไปอย่างเชื่องช้า เธอได้ยินเสียงภาวนาของตัวเองดังอยู่ใต้บึ้งว่าอย่าให้เขาหยุด แม้รู้ว่านี่อาจเป็นกับดักของเจ้าหนี้แสนเลือดเย็นแต่ดูเหมือนว่าเธอกำลังจมลงไปในหลุมเสน่หาที่นิโคลัสสร้างมันเอาไว้ เธอกำลังดำดิ่งและไม่รู้ว่าจะหาทางออกจากวังวนนี้ได้เช่นไร ภิณไลย์ญาเหมือนคนไร้เรี่ยวแรง เธอช่วยตัวเองไม่ได้ ภาพของคริสต์กำลังสูญสลายไปกลับกลายเป็นเงาของนิโคลัสเข้ามาครอบงำเธอไว้เกือบทั้งหมด

บทที่ 16

“คริสต์...นี่เราต้องเลื่อนการฮันนีมูนออกไปอย่างนั้นเหรอคะ?”

ลาริสาเอ่ยขึ้นขณะเดินเข้ามาในห้องทำงานของ คริส ภายในคฤหาสน์อันโอ่อ่าของตระกูลซาเวียร์ บัดนี้ถือได้ว่าเธอเข้ามาทำหน้าที่ภรรยาของเขาอย่างเต็มตัวนับตั้งแต่งานแต่งระหว่างเธอกับเขาพ้นผ่านไปได้เพียงสามวัน หากทว่าชีวิตดังเจ้าหญิงกลับไม่ทำให้ลูกสาวนักธุรกิจใหญ่อย่างเธอพบกับความพอใจมากเท่าที่ควร แม้ว่าคนรอบข้างจะแสดงความยินดีและต่างชื่นชมในความโชคดีของเธอที่ได้แต่งงานกับ คริสต์ ซาเวียร์ น้องชายคนเดียวของมหาเศรษฐีเจ้าพ่อบริษัทผลิตรถซูเปอร์คาร์ระดับโลกอย่าง นิโคลัส ซาเวียร์ ลาริสารู้สึกว่าคริสแสดงความเฉื่อยชาทั้งที่เพิ่งแต่งงาน และเรื่องที่ทำให้เธอไม่พอใจในตอนนี้คือแผนการฮันนีมูนที่วางไว้ก่อนหน้าถูกเลื่อนออกไปโดยไม่มีเหตุผล

“ว่าไงล่ะคริส...คุณยังไม่ตอบฉันเลยนะคะ” ลาริสาคาดคั้นสามีอีกครั้ง คริสซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานเหลือบมองเธอชั่วแว่บและตอบเสียงเนือย ๆ ว่า

“ผมจำเป็นต้องเลื่อนมันออกไปก่อน”

“ด้วยเหตุผลอไรคะ?”

“พี่ชายผมกำลังจะกลับมา”

“นี่น่ะเหรอคะเหตุผล...แล้วมันมาเกี่ยวอะไรกับการฮันนีมูนของเราล่ะคะ นี่มันเป็นเรื่องครอบครัวของเรานะคะ”