64

“ฉันไม่รู้”

“ผมจะเชื่อว่าคุณไม่รู้ทั้ง ๆ ที่บางทีคุณอาจจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ก็ได้ว่าเจ้าของเช็คเงิน 3 ล้านดอลลาร์ก็คือคริสน้องชายของผมที่มันใจป้ำอยากจะช่วยเหลือให้คุณพ้นจากสภาพการเป็นลูกหนี้ของผมด้วยการช่วยปลดหนี้ผู้หญิงที่มันเคยรักมากที่สุดยังไงล่ะ!”

คำตอบของนิโคลัสทำให้นัยน์ตางามเบิกกว้าง มันเป็นสิ่งที่ทำให้พิไลยาทั้งตกใจ ประหลาดใจและแปลกใจจนพูดแทบไม่ออก

“ว่ายังไงนะคะ...คริสเป็นเจ้าของเช็คเงินสด 3 ล้านดอลลาร์ คริสให้มันกับคุณอย่างนั้นเหรอคะ”

“ใช่...ก็ผมบอกแล้วไงว่ามันอยากจะใช้หนี้แทนคุณ ก็คุณบอกมันเองไม่ใช่เหรอว่าเป็นหนี้ผม ต้องกู้เงินจากผมและพอใช้หนี้ไม่ได้ก็เลยต้องมาเป็นพี่เลี้ยงให้กับโซอี้ คริสมันคงสงสารหรือไม่มันอาจจะเผลอตกหลุมพรางที่คุณเอาเสน่ห์ไปหว่านให้มันตั้งแต่เข้ามาอยู่ที่นี่อีกครั้ง คุณนีมันเสน่ห์แรงจริง ๆ นะเนเน่ไหนบอกว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับมันเพราะว่าคริสแต่งงานมีครอบครัวแล้ว คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่ามีศีลธรรมมากพอที่จะไม่ทำให้ครอบครัวคนอื่นแตกแยก แต่สำหรับผมแล้วคำพูดของคุณมันหลอกลวงทั้งเพ!”

“คุณอยากจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะค่ะ แต่สิ่งที่ฉันรู้อยู่แก่ใจก็คือฉันไม่รู้เรื่องที่คริสเอาเงินไปให้คุณเพื่อใช้หนี้แทนฉัน ใช่ค่ะ...ฉันเป็นคนบอกเขาว่าฉันจำเป็นต้องกู้เงินจากคุณเพื่อช่วยเหลือน้องชายที่ประสบอุบัติเหตุฉันก็เลยต้องมาทำงานใช้หนี้ ก็ฉันไม่รู้จะบอกเขาว่ายังไงในเมื่อคริสเขาอยากรู้เหตุผลว่าทำไมฉันถึงได้มาเป็นพี่เลี้ยงโซอี้ หรือคุณอยากจะให้คริสรู้ว่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นมามันเป็นแผนการสกปรกที่คุณต้องการแยกฉันออกจากชีวิตของเขาเพื่อให้เขาไปพบกับผู้หญิงที่ดีกว่า”

“นั่นมันเป็นเหตุผลของคุณ มันเป็นปัญหาของคุณ แต่ตอนนี้ผมคิดว่าน้องชายของผมทำในสิ่งที่ไม่คิดว่ามันจะกล้าทำ คริสมันยอมทุ่มทุนให้คุณถึงขนาดนี้มันคงรักคุณมากถึงขนาดอยากช่วยไถ่หนี้ให้ หรือว่าคุณมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรกับคริส มันถึงได้ยอมจ่ายเงินให้มากถึงขนาดนี้”

“ฉันจะมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรกับเขา แล้วเรื่องที่คริสเอาเงินให้คุณฉันก็ไม่รู้เรื่องนี้เลยด้วย”

“ตัวคุณยังไงล่ะ! บางทีตอนที่ผมไม่อยู่คุณอาจจะยั่วยวนน้องชายของผม ปั่นหัวให้มันกลับมาหลงคุณอีกครั้ง ผู้หญิงอย่างคุณมันก็มีแค่นี้ที่ทำได้ เอาตัวแลกกับเงิน เรื่องแบบนี้คุณถนัดอยู่แล้วนี่ไม่ใช่เหรอเนเน่!”

เผียะ!! ฝ่ามือที่ฟาดบนหน้าคร้ามเข้มเต็มแรงของภิณไลย์ญาไม่ได้ทำให้นิโคลัสสะทกสะท้าน ตรงข้ามกลับยิ่งทำให้เขาบันดาลความโกรธขึ้นมานับพันเท่า เธอจ้องหน้าเขาเอาเรื่องแต่น้ำตากลับไหลพรากด้วยความเจ็บใจ เธอดันหน้าอกเขาไว้แล้วโพล่งออกมา

“หยุดดูถูกฉันซะที! คนอย่างคุณไม่เคยรู้จักความลำบาก ไม่เคยรู้ว่าคนไม่มีเงินอย่างฉันมีชีวิตอยู่ได้ด้วยอะไร ใช่...คนทุกคนต้องการเงิน มหาเศรษฐีอย่างคุณใช้เงินต่อเงินเพราะคุณมีมันจนล้นเหลือ ไม่เหมือนพวกฉันไม่มีเงินอย่างคุณก็ต้องใช้แรงเข้าแลก แต่รู้ไว้ด้วยว่าฉันไม่เคยเอาตัวแลกเงิน ฉันทำงานเพื่อให้ได้มันมาเลี้ยงครอบครัว ไม่เคยคิดจะขายตัวหรือทำเรื่องต่ำ ๆ ที่คุณดูถูกและคิดว่าฉันทำเรื่องแบบนั้น คุณดูถูกศักดิ์ศรีของฉันได้แต่คุณจะมาดูถูกหัวใจของฉันไม่ได้ ออกไป! ออกไปจากห้องของฉัน ไปให้พ้น! ฉันเกลียดคนใจหยาบอย่างคุณ...โอ๊ย!”

 ภิณไลย์ญากรีดร้องเพราะถูกเขากดข้อมือและบีบมันแทบหัก นัยน์ตาเข้มข้นคลั่ก เขาคำรามออกมา

“ก็ไอ้คนหยาบช้าคนนี้ไม่ใช่เหรอที่มันให้ในสิ่งที่คุณหามันทั้งชีวิตก็ทำไม่ได้ ให้คุณหาเงินทั้งชาติไปช่วยน้องชายที่กำลังจะตายคุณไม่มีวันทำได้ คุณต้องขอบคุณผมที่ช่วยยื้อชีวิตเขาไว้ไม่อย่างนั้นป่านนี้คุณคงได้จัดงานศพน้องชายไปนานแล้ว”

“ฉันไม่ได้ขอร้องคุณเลย! ไม่เลย...ฉันไม่เคยขอให้คุณมาช่วย นิโคลัส คุณหยิบยื่นความเมตตาให้ฉันแต่เป็นบุญคุณของคนใจบาปที่ทำให้ฉันต้องตายทั้งเป็น! ปล่อยฉันไป...ปล่อยฉันไป...ฉันจะไม่อยู่ที่นี่ไม่ว่าจะยังไง ฉันยอมไปขายตัวให้พวกมหาเศรษฐีหรือใครก็ได้ที่มีเงิน ฉันจะเอาตัวฉันแลกกับทุกอย่างเพื่อเอาเงินมาแลกกับอิสรภาพที่คุณยัดเยียดให้ฉันเป็นทาสของคุณ!”

“คุณไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นล่ะเนเน่...ไม่แม้แต่จะคิด คุณต้องอยู่ที่นี่และอย่าคิดว่าคุณจะได้มันง่าย ๆ อิสรภาพที่คุณโหยหา ในเมื่อคุณเต็มใจจะรับเงื่อนไขของผมก็เท่ากับคุณปิดประตูตายให้ตัวเองแล้ว อย่าว่าแต่ร่างกายของคุณ แม้แต่หัวใจคุณก็ต้องเอามันรับใช้ผม คริสมันคงคิดว่าการเอาเงินเข้าแลกมันเป็นเรื่องง่าย บางอย่างเงินก็ซื้อมันไม่ได้”