65

“แต่อิสรภาพของฉันมีเงินเป็นเดิมพัน คุณต้องการเงินไม่ใช่เหรอนิค คุณเคยพูดว่าคุณไม่เคยรักใคร คุณใช้แต่เงินซื้อทุกอย่างแล้วอะไรที่คุณคิดว่าใช้เงินซื้อไม่ได้ล่ะ”

“ความพอใจของผมไง!” เขาคำรามและทำให้ภิณไลย์ญาถึงกับสะอึก เธอคับแค้นจนจิกปลายเล็บลงบนต้นแขนของเขาแต่นิโคลัสกลับไม่สะท้าน เขาหยัดยิ้มหยัน

“ผมซื้อทุกอย่างได้แต่ใครหน้าไหนจะมาซื้อความพอใจของผมไม่ได้ น้องชายของผมมันโง่ มันคิดว่าถ้าเอาเงินมาให้แล้วคุณก็จะได้หมดหนี้เสียที แต่...เสียใจนะ...ผมจะไม่มีวันปล่อยคุณไป บอกแล้วยังไงว่าสัญญาระหว่างผมกับคุณมีผมเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสินใจว่าจะให้คุณเป็นอิสระหรือจะให้คุณเป็นทาสผมตลอดชีวิต”

“นิค...อย่า!” ภิณไลย์ญาตะเบ็งเสียงแต่ไม่มีอะไรหยุดยั้งความหยาบร้ายของนิโคลัสได้ เขาโหมตัวเข้าหา ใช้กำลังแข็งแกร่งกว่ากดเธอไว้ใต้ร่าง เสียงร้องไห้ราวกับระเหิดหายไปในอากาศ เขายัดเยียดความเจ็บปวดให้เธอราวกับตอกหมุดทรมานลงบนร่างกายและวิญญาณของหญิงสาว ภิณไลย์ญาอ่อนแรงกำลังลงในที่สุด ปล่อยให้เขาครอบครองและรองรับอารมณ์ร้อนราวคลื่นคลั่งของเขาด้วยความจำนน เธอไม่อยากรับรู้อะไรอีกต่อไป ไม่ว่าเขาจะทรมานเธอด้วยวิธีการไหนมันก็เกินกว่าหัวใจเธอตั้งรับและทานทนได้แล้ว

“จะไปไหนล่ะคะคุณเนเน่”

เสียงของลาริสาทำให้ภิณไลย์ญาที่กำลังจะเดินออกไปที่ประตูรั้วคฤหาสน์ซาเวียร์ต้องหยุดชะงักและหันกลับมา หญิงสาวในชุดกระโปรงผ้าฝ้ายสีน้ำเงินเข้มตอบกลับไปว่า

“คุณลาริสา...ดิฉันจะออกไปทำธุระข้างนอกค่ะ”

“จะไปคนเดียวเหรอคะ ท่าทางคุณรีบร้อนจังเลยนะคะ”

ลาริสาตั้งคำถามขณะเดินเข้าไปใกล้และเห็นว่าภิณไลย์ญามีสีหน้าซีดจัดขณะกุมกระเป๋าสะพายเอาไว้แน่น ท่าทางของภิณไลย์ญาเหมือนเป็นกังวลและแสดงท่าทีตื่นตระหนก ทำให้ ลาริสาปรายยิ้มอ่อนหากก็มีอะไรบางอย่างแฝงอยู่ในดวงตาคู่นั้นก่อนพูดว่า

“ท่าทางรีบร้อนแบบนี้คงมีธุระสำคัญล่ะสินะคะ”

“ก็สำคัญค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ”

“ธุระสำคัญของคุณน่ะมากกว่าการดูแลโซอี้อย่างนั้นอีกเหรอคะ”

คำกล่าวนั้นทำให้ภิณไลย์ญาหยุดชะงัก เธอหมุนตัวกลับมาย่นคิ้วก่อนพูดว่า

“นั่นมันเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วค่ะ การดูแลโซอี้สำคัญสำหรับดิฉันเสมอ”

“มันสำคัญหรือว่าเป็นหน้าที่ที่คุณต้องทำเพื่อที่จะแลกกับการใช้หนี้มหาศาลให้นิคหรือเปล่าล่ะคะ”

น้ำเสียงแข็ง ๆ และคำพูดของลลิสาทำให้ภิณไลย์ญานิ่งอึ้งเธอผงะไปชั่วครู่ก่อนเม้มปากแน่นและกล่าวว่า

“คุณลลิสาคุณทราบเรื่องนี้ได้ยังไงกันคะ”

“แหม...ทำไมฉันถึงจะไม่ทราบล่ะคะ เรื่องนี้มันเกิดขึ้นในครอบครัวซาเวียร์ อย่าลืมสิคะว่าดิฉันเป็นน้องสะใภ้ของนิโคลัสเรื่องราวความเป็นไปในครอบครัวซาเวียร์ฉันก็มีสิทธิ์และจำเป็นต้องรู้ทุกอย่างฉันรู้ว่าคุณยืมเงินจากนิโคลัสเพื่อไปรักษาน้องชายที่ประสบอุบัติเหตุและต้องเข้ารับการผ่าตัดใหญ่ ลำพังค่าตัวที่คุณเคยทำงานเป็นพริตตี้มันก็ไม่ได้มากมายอะไรและถึงคุณทำให้ตายมันก็ไม่พอสำหรับค่าใช้จ่ายที่จะช่วยยื้อชีวิตน้องชายของคุณ เพราะฉะนั้นแล้วคุณก็เลยต้องกู้เงินจากพี่ชายสามีของฉันเพื่อเอาไปเป็นค่ารักษาพยาบาลน้องชาย แต่เพราะคุณไม่มีปัญญาจะใช้หนี้ก็เลยจำเป็นจะต้องมาทำงานเป็นพี่เลี้ยงให้กับโซอี้ ทั้งหมดที่ฉันพูดมาเนี่ยเป็นความจริงใช่ไหม”

“ค่ะ...ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วฉันก็คงจะไม่ขอปฏิเสธว่าการที่ฉันมาเป็นพี่เลี้ยงให้กับโซอี้เป็นเพราะฉันต้องการทำงานใช้หนี้ให้กับนิโคลัส”

“คุณไม่ปฏิเสธว่าที่มาเป็นพี่เลี้ยงให้โซอี้ก็เพราะต้องการใช้หนี้ให้พี่ชายสามีของฉัน ถ้าอย่างนั้นคุณก็คงไม่ปฏิเสธอีกเหมือนกันใช่ไหมเนเน่ว่าคุณไม่ได้แค่เป็นพี่เลี้ยงให้กับโซอี้อย่างเดียวเท่านั้นแต่คุณยังฉลาดหาวิธีการใช้หนี้ให้กับนิโคลัสด้วยการเอาตัวเข้าแลกกับเขาด้วย!”