71

“ทำไมฉันต้องเข้าใจเรื่องผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงแบบนั้นไม่ได้มีความสำคัญและไม่ได้มีคุณค่าให้ฉันต้องทำความเข้าใจอะไรทั้งสิ้น ฉันรู้แต่ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีพฤติกรรมไม่เหมาะสมถึงได้ไม่รู้จักให้เกียรติคนในบ้าน คุณก็รู้นี่ไม่ใช่เหรอว่าเนเน่เป็นหนี้พี่ชายของคุณ หล่อนไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวเลยสักนิด ยืมเงินผู้ชายไม่มีจะชดใช้ก็เอาตัวเข้าแลก”

“หยุดพูดดูถูกเธอได้แล้วลาริสา ยิ่งคุณพูดมันไม่ได้ทำให้เนเน่ดูแย่หรอกนะแต่มันกลับจะยิ่งลดคุณค่าในตัวของคุณเองนั่นแหละเพราะการดูถูกเหยียดหยามคนอื่นมันไม่ได้ทำให้ตัวคุณดูดีขึ้นเลยสักนิด และที่เนเน่เจ็บตัวก็เพราะคุณผลักเธอใช่มั้ย?”

“คุณรู้ได้ยังไง...อ้อ...โซอี้คงฟ้องคุณสินะ”

“เด็กไม่พูดโกหกหรอก และนั่นไม่ได้เรียกว่าฟ้อง โซอี้พูดในสิ่งที่เธอเห็น”

“แล้วถ้าฉันไม่ปฏิเสธล่ะว่าเป็นคนผลักเนเน่ล้ม”

“เธอไม่สบายและเธอก็ตอบโต้อะไรคุณไม่ได้ด้วย”

“ใช่สิ! สำหรับคุณแล้วอะไร ๆ มันก็ดูแย่ไปหมดถ้าเป็นฉัน แต่สำหรับผู้หญิงคนนั้น แม่พริตตี้ที่คุณเคยควงกับเจ้าหล่อนไปไหนต่อไหนด้วยกันเป็นคนที่น่าสงสารและเห็นใจ ฉันไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเนเน่มันไปถึงไหนแล้ว แต่ฉันว่าผู้หญิงทำอย่างนั้นคงไม่ใช่สาวบริสุทธิ์สำหรับผู้ชายอย่างคุณหรอก!”

“ยิ่งพูดเราก็ยิ่งไม่เข้าใจกัน เอาอย่างนี้ดีกว่าเดี๋ยวผมจะออกไปนอนข้างนอกเผื่อว่าคุณจะได้สงบสติอารมณ์ลงบ้าง”

“ฉันจะขอยื่นคำขาดกับคุณนะคริส ฉันจะไม่อยู่บ้านหลังนี้และคุณก็จะต้องไปอยู่กับฉันที่ห้องชุดในแมนฮัตตันที่พ่อกับแม่ของฉันซื้อเอาไว้”

ลาริสาโพล่งออกมาและทำให้คริสซึ่งกำลังจะเดินกลับออกไปต้องหยุดชะงัก เขานิ่งไปชั่วครู่ก่อนที่จะหันกลับมาหาเธอจ้องมองลาริสาด้วยประกายตาแน่วแน่ เขาส่ายหน้าไปมาและตอบว่า

“ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้นที่ที่ผมอยู่และสบายใจมากที่สุดก็คือที่นี่”

“ว่ายังไงนะคะ คุณจะอยู่ที่บ้านหลังนี้ทั้ง ๆ ที่คุณแต่งงานกับฉันแล้วคุณคิดว่าจะอยู่กับพี่ชายของคุณไปอีกนานแค่ไหน เราควรจะออกไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตามลำพังไม่ใช่มาอยู่ในครอบครัวใหญ่ที่มีใครต่อใครวันดีคืนดีก็มีคนมาก้าวก่ายชีวิตของเรา”

“ที่นี่มีแค่นิค โซอี้แล้วก็ผมกับคุณเท่านั้น”

“คุณคงลืมไปแล้วกระมังว่ายังมีแม่เนเน่อีกคนที่เจ้าหล่อนคงไม่ยอมสะบัดพี่ชายของคุณให้หลุดมือแน่ ๆ ฉันจะให้เวลาคุณตัดสินใจในตอนนี้ เวลานี้และเดี๋ยวนี้ คุณต้องตัดสินใจว่าจะไปอยู่กับฉันหรือจะอยู่กับครอบครัวของคุณ”

คริสเงียบไปชั่วอึดใจ เขาจ้องหน้าลลิสาประกายตาของเธอกล้าแข็งดูท่าทางเธอก็จะไม่ยอมแพ้สักครู่เขาจึงเอ่ยขึ้นว่า

“ขอโทษนะลาริสา ผมเลือกที่จะอยู่ที่นี่เพราะที่บ้านหลังนี้มีสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับผม”

“แม่ผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม เนเน่ใช่ไหมที่ทำให้คุณตัดสินใจแบบนี้คริส บ้าที่สุด!...ฉันเป็นเมียคุณนะทำไมคุณถึงได้ทำแบบนี้”

ลาริสากรีดร้องและเข้าไปทั้งต่อยทั้งทุบบนอกของคริสหากแต่เขากลับยืนนิ่งก่อนที่จะฉวยข้อมือทั้งสองของเธอและกุมไว้ เขาคำรามออกมาเสียงเคร่งเครียด

“หยุดสักทีเถอะลาริสา คุณหยุดแล้วก็ฟังผม”

“จะให้ฉันฟังอะไร....ฟังเรื่องที่คุณพูดถึงผู้หญิงคนนั้น คนรักเก่าของคุณ ให้ฉันฟังเรื่องสกปรกโสมมของหล่อนอย่างนั้นน่ะเหรอ ไม่มีทาง!...ฉันไม่ยอมหรอกนะคุณต้องตัดสินใจเดี๋ยวนี้ว่าคุณจะอยู่ที่นี่หรือว่าคุณจะไปกับฉัน”

“บอกแล้วยังไงว่าผมจะอยู่ที่นี่ นี่คือบ้านของผม”

“แล้วฉันล่ะ เราเป็นครอบครัวนะ คุณจะปล่อยให้ฉันออกไปอยู่ข้างนอกตามลำพังอย่างนั้นเหรอ”

“ผมไม่ได้คิดจะปล่อยคุณนะแต่คุณเองต่างหากที่บีบคั้นแลต้องการให้ผมเลือกซึ่งผมก็บอกแล้วว่าผมเลือกจะอยู่ที่นี่”

“เพื่ออะไร! เพื่อแม่ผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม นังโสเภณี ผู้หญิงชั้นต่ำ มันไม่ดีอะไรถึงทำให้คุณกับนิโคลัสหลงมันจนถึงกับยอมทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้ คุณเองก็เถอะยอมทำเพื่อมันใช่ไหม”