LOGINShare
บทที่ 100
Latest chapter
หมอเทวดาทะลุมิติ มาอุ้มท้องให้แม่ทัพไร้ทายาท บทที่ 100
อย่างน้อยที่สุดหวังอวี่หลิงก็เป็นสหายของพี่ชาย ถือเป็นคนที่รู้พื้นเพกันดี แต่งงานกับเขาย่อมดีกว่าแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักกันเลย“เชียนเชียน ขอบใจเจ้ายิ่งนัก ขอบใจที่เจ้ายอมแต่งงานกับข้า วางใจเถิด ตลอดชีวิตนี้ข้าจะดีกับเจ้าให้ถึงที่สุด”หวังอวี่หลิงอุ้มนางขึ้นมาด้วยความดีใจ และหมุนตัวไปหลายรอบด้วยความตื่นเต้นเขาอดใจรอแทบไม่ไหวอยากรับหลี่เชียนเชียนแต่งเข้าเรือนเป็นภรรยาให้ได้โดยไว ครั้นวางนางลงแล้วก็เอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มกว้างมีความสุขอย่างไร้ใดเปรียบ “เชียนเชียน ข้าจะกลับไปจัดเตรียมงานสมรสเดี๋ยวนี้เลย แล้วพรุ่งนี้ข้าจะมาสู่ขอเจ้าไปเป็นภรรยา”เพื่อให้ได้แต่งงานกับหลี่เชียนเชียนได้ทุกเมื่อ เขาได้ตระเตรียมทุกอย่างในเรือนไว้พร้อมก่อนแล้ว หากนางรับปากแต่งงานเมื่อใด เขาก็พร้อมจะจัดสถานที่และพิธีสมรสให้ได้ทันทีหลี่เชียนเชียนมิได้ปฏิเสธ กระทั่งเขาเดินจากไปแล้ว นางรู้สึกราวกับถูกดูดพลังออกไปจนหมดทั้งตัว“คุณหนู”สาวใช้ข้างกาย เห็นนางแทบจะทรุดลงบนพื้น ก็รีบรุดเข้าไปประคองนางไว้ทันที ก่อนจะเอ่ยอย่างปวดหัวใจ “ไยจึงตัดสินใจแบบนี้เจ้าคะ ทั้งที่คุณหนูไม่ได้ชอบคุณชายหวัง ไยคุณหนูจึงยอมรับปากแต่งงาน
หมอเทวดาทะลุมิติ มาอุ้มท้องให้แม่ทัพไร้ทายาท บทที่ 99
“เชียนเชียน! ข้าสาบาน ชีวิตนี้ข้าจะรักเจ้าเพียงผู้เดียว จะสมรสกับเจ้าเพียงผู้เดียว เจ้ายอมสมรสกับข้าเถิดนะ ได้โปรดเถิด?”ชายหนุ่มด้านหน้าสวมอาภรณ์ผ้าไหมสีฟ้าเข้มทั้งตัว กำลังล้อมหน้าล้อมหลังหลี่เชียนเชียนไว้อย่างไร้ยางอายโม่จิ่นยวนกับมู่หนิงได้ยินแล้ว ที่แท้ก็เป็นคุณชายที่มาสู่ขอหลี่เชียนเชียนแต่งงานนี่เอง เพราะพวกเขาเป็นคนนอกจะเข้าไปแทรกแซงก็มิใช่เรื่อง พวกเขาจึงมิได้สนใจหยุดดู แต่เดินออกไปด้านนอกต่อทันที“พี่ใหญ่โม่ พี่สะใภ้มู่พวกท่านกำลังจะไปที่ใดกันหรือ ข้าขอไปกับพวกท่านด้วยได้หรือไม่?”หลี่เชียนเชียนเห็นว่าโม่จิ่นยวนและมู่หนิงกำลังจะออกไปข้างนอก นางที่กำลังกลัดกลุ้มว่าจะสลัดตัวเองออกจากคุณชายตรงหน้าท่านนี้อย่างไร พอหันไปก็เห็นพวกนางสองคนพอดี จึงรีบวิ่งไปหาอย่างไม่รอช้า แสดงเจตนาว่าอยากออกไปข้างนอกกับพวกนางด้วยโม่จิ่นยวนได้ยิน ก็ปฏิเสธทันทีอย่างไม่มีลังเล “คุณหนูเชียนเชียน พวกเราจะออกไปทำธุระข้างนอกกัน ไม่สะดวกพาท่านไปด้วย”เขากับมู่หนิงตั้งใจว่าจะออกไปซื้อของด้วยกัน แล้วยังเกี่ยวข้องกับมิติด้วย ดังนั้นจะให้นางตามไปด้วยไม่ได้เด็ดขาดหากแค่ออกไปเดินเล่นเฉย ๆ ก็ว่าไปอย่างห
หมอเทวดาทะลุมิติ มาอุ้มท้องให้แม่ทัพไร้ทายาท บทที่ 98
โม่จิ่นยวนสีหน้ามืดครึ้ม มองมู่หนิงอย่างรู้สึกหมดอารมณ์ “นางจะประเสริฐเลิศล้ำแค่ไหนแล้วเกี่ยวอะไรกับข้า หรือว่าแค่เจอดรุณีประเสริฐแสนดีสักคน แล้วข้าต้องชอบนางอย่างนั้นหรือ?”มู่หนิงเห็น เขาทำหน้าบูดบึ้งไม่พอใจ ก็ผุดยิ้มพลางตบไหล่เขาเบา ๆ “ข้าก็แค่ถามเท่านั้นเอง ท่านไม่เห็นจะต้องทำหน้ามืดครึ้มแบบนี้เลย”“ข้า…”โม่จิ่นยวนหงุดหงิดนางจนจะบ้าตายให้ได้แล้วผู้หญิงคนนี้ แม้จิตวิญญาณจะมิได้ผูกพันเป็นสามีภรรยากับเขา แต่ร่างกายใช่ เด็กในครรภ์ก็ใช่ นางจะไม่แยแสสักนิดเลยหรือ?“เอานี่ ข้าให้แอปเปิลท่านหนึ่งลูก ไม่ต้องทำหน้าบูดแบบนั้นแล้ว”มู่หนิงเห็นเขาหงุดหงิดนัก จึงหยิบแอปเปิลจากในมิติออกมาหนึ่งลูกเพื่อปลอบเขาโม่จิ่นยวนยื่นมือไปรับผลแอปเปิลมา อารมณ์ค่อยดีขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะมองนางด้วยสายตาแน่วแน่ “มู่หนิง ข้ารู้ ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับข้าซับซ้อนยิ่งนัก เป็นสามีภรรยาแต่ก็มิได้เป็นสามีภรรยา แต่ไม่ว่าอย่างไร ตราบใดที่เจ้าเป็นคนสกุลโม่ ในหัวใจของข้าจะมีเจ้าเป็นภรรยาเพียงคนเดียว คนสกุลโม่ไม่สมรสภรรยารอง ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่มีธรรมเนียมรับอนุภรรยาเข้าเรือนด้วย ตอนนี้ตำแหน่งฮูหยินโม่จะมีเพียงเจ
หมอเทวดาทะลุมิติ มาอุ้มท้องให้แม่ทัพไร้ทายาท บทที่ 97
“เพิ่งตื่นเมื่อครู่นี้เอง”โม่จิ่นยวนเลื่อนมือขึ้นมาหนุนดวงหน้างดงามหล่อเหลาอย่างเกียจคร้าน จ้องมองนางด้วยใบหน้าคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “ฉวยโอกาสจูบข้าตอนข้าหลับ เจ้าไม่คิดว่าควรให้คำอธิบายข้าสักคำหรือ?”เขาไม่รู้สึกว่ามู่หนิงแอบจูบเขา เพราะว่าตกหลุมรักเขามู่หนิงหัวเราะเสียงเจื่อน ก่อนจะอธิบายออกไปอย่างส่งเดช “เรื่องนั้น ข้า…ข้าก็แค่เห็นว่าริมฝีปากท่านงดงามดูดี อีกอย่างท่านก็มีรูปโฉมหล่อเหลา ก็เลยอยากจะลองจูบดูว่าจะรู้สึกอย่างไร ท่านเชื่อหรือไม่?”โม่จิ่นยวนได้ยินแล้ว ริมฝีปากเย้ายวนกระตุกเล็กน้อย ทำหน้าเหมือนจะบอกอีกฝ่ายว่าเห็นข้าเป็นเด็กปัญญาอ่อนรึไง “เจ้าจะโกหกทั้งที ช่วยหาเหตุผลที่ดีกว่านี้ให้ฟังหน่อยได้หรือไม่?”มู่หนิงสวนกลับทันควัน “ข้าก็หาแล้วนี่ไง บอกว่าเจ้าหล่อเหลา หน้าตาดูดี นี่ยังไม่นับเป็นเหตุผลที่ดีอีกหรือ?”“…”โม่จิ่นยวนหยัดกายขึ้น ดวงตาคมกริบงดงามพลันหรี่ลงเล็กน้อย “ดังนั้นแล้วจุดประสงค์ที่แท้จริงที่เจ้าจูบข้ามันคืออะไร?”มู่หนิงตบปากตนเองเบา ๆให้ตายเถิดเมื่อครู่นางโง่สิ้นดี ยอมรับไปจนได้ว่าที่ตนเองอธิบายไปเป็นข้ออ้างที่แต่งขึ้นมามู่หนิงรู้สึกอับอายอย่างถึ
หมอเทวดาทะลุมิติ มาอุ้มท้องให้แม่ทัพไร้ทายาท บทที่ 96
โม่จิ่นยวนตอบกลับเพียงหนึ่งประโยคอย่างเรียบง่าย ฮูหยินผู้เฒ่าโม่ก็ทราบทันทีว่าเขามีแผนการใหม่ในใจแล้ว“ท่านแม่ ท่านพักผ่อนก่อนเถิด ไว้หนิงหนิงตื่นแล้ว ข้าจะให้นางเอายาระงับปวดอีกเม็ดมาให้ท่านกิน”โม่จิ่นยวนดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มกายให้นางด้วยความเอาใจใส่ เมื่อเรียบร้อยดีแล้วจึงหมุนตัวและเดินออกไปฮูหยินผู้เฒ่าโม่เห็นว่ารอยแผลเป็นบนใบหน้าของเขาหลุดหายไปแล้ว จึงกำชับว่า “ได้ ไว้หนิงหนิงตื่นเมื่อใด ให้นางช่วยติดแผลเป็นบนหน้าให้เจ้าใหม่ด้วย”“อืม”โม่จิ่นยวนรับคำหลังจากมาถึงห้องที่มู่หนิงหลับอยู่แล้ว เมื่อเห็นว่านางนอนหลับสนิทไม่ได้ห่มผ้าสักนิด ผ้าห่มทั้งหมดถูกถีบไปกองอยู่ปลายเตียงแบบนั้น ใบหน้าเผลอกระตุกรอยยิ้มเอ็นดูออกมาอย่างอดไม่ได้มู่หนิงคงจะไม่ได้ผ่อนคลายมานานเกินไป ครั้งนี้จึงหลับสนิทมาก หากเป็นเวลาอื่นแค่มีคนเดินเข้ามาในห้อง นางก็ต้องสะดุ้งตื่นแล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าโม่จิ่นยวนมาห่มผ้าให้นางเลยโม่จิ่นยวนเองก็เหนื่อยมากเหมือนกัน มองไปด้านนอกเห็นว่าแสงแดดแรงเกินไป ออกไปทำอะไรไม่ได้ ก็เลยถือโอกาสนี้ทอดกายลงนอนข้างมู่หนิงกว่ามู่หนิงจะตื่นขึ้นอีกที ก็เป็นช่วงบ่ายแก่ ๆ แล้วพอลืมตาข
หมอเทวดาทะลุมิติ มาอุ้มท้องให้แม่ทัพไร้ทายาท บทที่ 95
“ไม่ต้องแล้ว ในเมื่อพี่ใหญ่โม่ปฏิเสธแล้ว จากนี้ก็อย่าพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีกเลย ข้าไม่อยากเคี่ยวเข็ญฝืนใจใคร”หลี่เชียนเชียนมีความหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีของตนเอง นางได้พยายามช่วงชิงโอกาสนั้นมาแล้ว แม้ว่าจะถูกปฏิเสธ แต่ในใจก็มิได้รู้สึกติดค้างแล้วพูดจบ นางก็หมุนตัวและเดินออกไปทันทีหลี่เฉิงหมิงมองเงาแผ่นหลังอันเงียบเหงาของนาง มือสองข้างที่แนบอยู่ตรงต้นขาก็กำแน่นขึ้นเล็กน้อยถูกปฏิเสธเพียงหนึ่งครั้ง ก็คิดจะถอดใจเช่นนี้หรือ?ไม่ได้ เขาจะต้องใช้ประโยชน์จากเชียนเชียนรั้งให้โม่จิ่นยวนอยู่ที่เมืองหรงต่อให้ได้……ตอนที่โม่จิ่นยวนกลับมาถึงเรือนปีกตะวันตก ท่านแม่และบรรดาพี่สะใภ้กำลังนั่งพักผ่อนรับลมอยู่ในศาลา “ท่านแม่ มู่หนิงเล่า?”เขาสืบเท้ายาว ๆ เข้าไป พอไม่เห็นมู่หนิง หัวใจพลันสะท้านวาบด้วยความกังวล รีบเอ่ยถามมารดาทันทีด้วยความร้อนใจทุกคนพอเห็นท่าทีร้อนใจของเขา ต่างก็หัวเราะในใจ ดูเหมือนความรักความผูกพันที่น้องเจ็ดมีต่อน้องสะใภ้เจ็ดใช่ว่าจะไม่มีเสียที่ไหนฮูหยินผู้เฒ่าโม่เอ่ยยิ้ม ๆ “หนิงหนิงบอกว่าง่วง ก็เลยกลับไปหลับในห้องที่ข้านอนพักผ่อนเมื่อครู่นี้แล้ว”“เช่นนั้นข้าขอตัวไปดูนางสั
You may also like
ทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ18.7K viewsท่านร้ายข้าก็ร้าย...มีสิ่งใดไม่เหมาะสม
รอรีวัน36.7K viewsลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง129.8K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น18.2K viewsเพียงนาง
LiHong1.4K viewsองค์ชายสารเลวท่านจะตีข้าหรือ
องค์หญิงโนเนม4.4K viewsหมอหญิงยอดดวงใจพันเอก
moonlight -mini1.4K viewsทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์
กัญจารีย์166 views
