บทที่ 3

ฉันปรายตาขึ้นและหัวเราะเบาๆ “งั้นเหรองั้นก็ถือว่าเธอทำอะไรไว้ก็ได้อย่างนั้น”

ชะตากรรมของฉันกับเหออี๋สับเปลี่ยนกันสิ้นเชิง

ฝ่ายที่ถูกหัวเราะเยาะกับกลายเป็นเธอ ส่วนฉันรับงานพรีเซนเตอร์สองสามตัวเพราะแสดงได้โดดเด่นแทน

เพียงแต่ไม่นานแม่ก็ใช้ข้ออ้างคิดถึงฉัน โทรเรียกฉันกลับบ้านไป

เมื่อนึกถึงเรื่องที่ประสบในชาติก่อน ฉันก็แค่นยิ้มออกมาเนิ่นนาน

คิดถึงฉันอะไร ก็แค่อยากให้ฉันกลับบ้านไปเดตกับพวกคนรวยที่นั่นก็เท่านั้น

“แกอายุมากแล้ว ไม่แต่งงานกับคนแก่แล้วจะแต่งกับอะไร? แกคู่ควรเหรอ!”

“แต่งงานใกล้ๆ พวกเขาไม่ได้ไร้แขนขาเสียหน่อย และถือว่าเธอประสบความสำเร็จแล้ว!”

ต่อให้ฉันเพิ่งอายุยี่สิบกว่าก็ร่ำรวยมีอิสระอยู่แล้ว ตัวเธอเองก็สวยฉลาด ดีกว่าคนทั่วไปไปหลายส่วนอยู่

แต่วาจาดุร้ายว่าคนต่ำต้อยคลุกฝุ่นเหล่านั้นก็ยังสาดใส่ใจเธอเรื่อยๆ

ตอนนี้คิดๆ ดูแล้วก็เพื่อได้สินสอดสูงๆ เท่านั้น

เธอเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ บล็อกแม่กับน้องทุกช่องทาง รวมถึงตัดเงินค่าใช้จ่ายสี่หมื่นต่อเดือนด้วย

ชีวิตนี้ เธอจะไม่ให้พวกเขาดูดเลือดดูดเนื้อเธออีกแล้ว!

แม่ที่รู้ว่าฉันบล็อกก็เริ่มร้อนรนขึ้นมา และคิดหาทางติดต่อฉัน

ท่านถึงกับเป็นฝ่านเริ่มหาสตูดิโอถ่ายละครของฉันจนเจอ

ประจวบที่วันนี้ถ่ายส่วนที่ตกน้ำและถูกพระเอกช่วยเอาไว้

ตอนที่ถูกพระเอกอุ้มขึ้นมาจากสระน้ำเย็น ไม่รู้ว่าแม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่

ท่านมองเธอสวมชุดกระโปรงบาง ทั่วตัวเปียกอยู่ในอ้อมแขนผู้ชาย พลันเดือดเป็นฟืนเป็นทันที

ท่านไม่พูดอะไรปรี่ตรงมาดึงผมเธอ และตบฉาดหนึ่งอย่างแรง

“ดีนี่ ที่แท้แกกำลังทำเรื่องน่าขยะแขยงอยู่นี่เอง!”

“ช่างต่อต้านจริงๆ โทรไปก็ไม่รับ เป็นดาราแล้วปีกกล้าขาแข็งแล้วเหรอ!”

“ก็ยังเป็นแค่คนต่ำทรามอาศัยร่างกายเลื่อนตำแหน่ง แต่งงานไปเป็นแม่บ้านเร็วหน่อย จะได้ไม่ทำให้ตระกูลเจียงเราขายหน้า!”

ผู้ช่วยเสี่ยวโยวอ่อนน้อมว่าง่าย เธอรู้ว่าสวี่หลานเป็นแม่ฉัน ถึงได้ปล่อยให้ท่านเข้ามา

แต่ไม่คิดเลยว่าแม่แท้ๆ ของฉันนี้จะมาก่อเรื่อง!

ทุกคนต่างปิดปากดูความสนุกกันใหญ่

ในตอนที่ฝ่ามือจะโดนใบหน้าเธอ จู่ๆ ก็มีคนๆ หนึ่งจับแขนของสวี่หลานไว้

เธอปรายตาขึ้น เป็นพระเอกฉู่จาวไฮวนี่เอง

เขายกโทรศัพท์ขึ้นมา บนหน้าจอเป็นเบอร์โทรแจ้งความที่ยังไม่กดโทรออกไป“ตบตีคนอื่นในที่สาธารณะ คุณไม่รู้กฏหมายสักนิดเลยเหรอ?”

แม่ไม่พอใจ “ฉันเป็นแม่มัน! สั่งสอนลูกตัวเองหน่อยมันจะทำไม!”

“งั้นเหรอ?”ฉู่จาวไฮวหรี่ตา น้ำเสียงค่อยเย็นลง “งั้นที่คุณทำให้งานผมถ่ายล่าช้า คุณจะรับผิดชอบยังไง?”

“ค่าสถานที่หนึ่งชั่วโมงก็แสนห้า ส่วนค่าเสียเวลาของพนักงานที่อยู่ที่นี่อย่างน้อยก็สามหมื่น”

“เราต้องแจ้งความเพื่อคิดอย่างละเอียดสักหน่อยไหม?”

นี่ถึงทำให้แม่ตื่นตระหนกขึ้นมา เอาเงินท่านยังเป็นทุกข์กว่าเอาชีวิตท่านอีก!

“เจียงหว่านชิง แกรอฉันก่อนเถอะ!” ท่านถลึงดาใส่เธออย่างดุดัน ก่อนรีบหมุนตัวจากไปทันที

ฉู่จาวไฮวหมายจะถอดเสื้อคลุมออกมาคลุมให้เธอ

ทว่าเธอกล่าวขอบคุณด้วยเสียงสั่นเครือ

เธอคิดว่าแม่จะอยู่สงบๆ สองสามวันนับจากวันนี้

แต่ไม่คิดเลยว่าตกเย็นกลับสมัครไอดี ‘แม่เจียงหว่านชิง’ แล้วโพสกล่าวหาว่าฉันเป็นลูกอกตัญญูลงบนเวยป๋อ

ทุกคนต่างตกใจ เพราะยังไงในโพสต์ท่านเธอชั่วร้ายอย่างมาก บล็อกทั้งครอบครัว แถมยังเมินแม่แท้ๆ ของตัวเองที่เป็นมะเร็ง

“เลี้ยงดูลูกสาวมาอย่างยากลำบากใยที่สุดก็ได้เป็นดาราแล้วยังไง แค่พริบตาเดียวก็ลืมแม่ตัวเองไปแล้ว!”

“คนเนรคุณ!”

โพสต์ที่ท่านลงทำให้เกิดความฮือฮาบนอินเตอร์เน็ตไม่น้อย แบะเรื่องที่ฉันอกตัญญูก็ระเบิดดังขึ้นมาถึงจุดสูงสุด

และท่านก็ใช้เรื่องนี้เริ่มถ่ายทอดสด ทั้งวิจารย์เธอกับชาวเน็ตไปด้วยแบะถ่ายทอดสดไปด้วย

เธอเป็นฝ่ายส่งข้อความให้แม่ก่อน “เอาเรื่องเสียหายของลูกสาวแท้ๆ ไปพูดขยี้อย่างไม่รู้สึกอะไร สนุกไหม?”

ท่านดูภาคภูมิใจ “แกชอบเป็นดารายั่วสวาทไม่ใช่เหรอ?”

“ตอนนี้ฉันก็ให้แกเป็นแล้วไง”

ฉันชอบเป็นดารา?

เธอหลับตาลง ในใจพรั่งพรูความเจ็บปวดอันขมขื่นขึ้นมา