Share

บทที่ 8

Author: ยี่สือเหนียน
เขาถือมีดเดินเข้ามาหาฉันทีละก้าว

ภายใต้ความกระวนกระวาย ฉันควักเอาสเปรย์พริกไทยในกระเป๋าออกมาพ่นใส่เขา

แล้วเตะเข้าหวางขาเขาอย่างแรง รอเขาเจ็บจนหดตัว ฉันก็พ่นสเปรย์พริกไทยใส่เหออี๋

เธอโดนสเปรย์พริกไทยจนลืมตาไม่ได้ และฉันใช้โอกาสนี้หลบหนีไปทางบันไดอย่างเร่งรีบ

แทบจะวิ่งด้วยความเร็วสุดชีวิต ทว่าไม่นานพวกโจวโจวก็ตามมาทัน

พวกเขายิ่งลนลานเพิ่มขึ้น

ฉันรู้ ถ้าตกอยู่ในมือพวกเขา ต้องตายอย่างน่าอนาถกว่าชาติก่อนแน่!

ชั้นแล้วชั้นเล่า

คนร้ายอยู่ห่างจากฉันไปเพียงไม่กี่ก้าว

จวบจนฉันสะดุดเท้าล้ม กลิ้งตกลงบันไดมาติดๆ กันหลายชั้น

ความหวังทั้งหมดดับสลาย เสียงหัวเราะของโจวโจวกับเหออี๋ดังขึ้นก้องหู

“วิ่งสิ ทำไมไม่วิ่งแล้วล่ะ?”

มีดปอกผลไม้นั่นจออยู่ที่คอฉัน สัมผัสโลหะที่คมแข็งทำให้ฉันนึกได้ว่าชาติก่อนตัวเองตายยังไง

มีดแล้วมีดเล่า เลือดไหลอาบไปหลายวัน

จวบจนเฮือกสุดท้ายของฉัน เขาถึงได้นำร่างฉันใส่ไว้ในตู้แช่แข็ง

ฉันแยกไม่ออกว่ารู้สึกหนาวเพราะเลือดไหลจนหมดตัว หรือรู้สึกหนาวเพราะช่องแช่แข็งกันแน่

พลันน้ำตาไหลหยดลงมามาสาย

ฉันหลับตาลง รอความเจ็บปวดและความตายมาเยือน

ทว่ามีเสียงเยือก
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หลังจากฉันตาย แม่ฉันแชร์ข่าวลือของฉันไปทั่ว   บทที่ 9

    “ฉันรู้ว่าคุณเกลียดที่ฉันเข้าวงการบันเทิงและทำให้คุณขายหน้า”“แต่ทำไมคุณถึงด่าว่าฉันเป็นนังบ้าใช้ตัวเข้าแลกตำแหน่ง?”“ตอนนั้นฉันก็แค่สิบแปดสิบเก้า ฉันก็ทำเพื่อหาเงินมารักษาคุณถึงเข้าไปในอ่างย้อมผ้าอันใหญ่นี้”ฉันหลับตาลง กลั้นน้ำตาที่จะไหลออกมาเอาไว้“สวี่หลาน คุณไม่คู่ควรเป็นแม่ของฉัน” “คุณจะต้องได้รับกรรมตามสนองแน่”นี่คือประโยคสุดท้ายที่ฉันคุยกับสวี่หลานตอนนั้นท่านจากไปด้วยตัวสั่นเทา ทว่ากรรมตามสนองก็มาถึงอย่างรวดเร็ว ได้ยินว่าไม่นานมานี้มะเร็งท่านกำเริบขึ้นมา ครั้งนี้ไม่มีเงินของฉันคอยช่วยเหลือ เงินเก็บอะไรของท่านก็ไม่มี ทรัพย์สินเหลือเพียงบ้านหลังเดียวและลูกสาวสุดที่รักของท่านก็แอบเอาบ้านหลังนั้นไปขาย เอาเงินหนีแอบไปอยู่ข้างนอกกับผู้ชาย ในจดหมายที่น้องทิ้งเอาไว้ มีแต่ดุด่าสวี่หลานไม่หยุดเธอด่าสวี่หลานว่าเป็นผีแก่เห็นแก่ตัว หมายจะจ่ายเงินรักษาแต่ตัวเอง บ้านไม่มีแล้ว เธอจะมีหน้าไปแต่งกับแฟนได้ยังไงคำด่าทอที่ไม่อาจทนดูได้นี้โจมตีสวี่หลานอย่างจัง คืนนั้นท่านหาแม่น้ำสายหนึ่งแล้วกระโดดลงไป ก่อนตายท่านโทรมาหาฉันเพียงแค่คนเดียว และส่งข้อความสุดท้ายไว้ว่า

  • หลังจากฉันตาย แม่ฉันแชร์ข่าวลือของฉันไปทั่ว   บทที่ 8

    เขาถือมีดเดินเข้ามาหาฉันทีละก้าวภายใต้ความกระวนกระวาย ฉันควักเอาสเปรย์พริกไทยในกระเป๋าออกมาพ่นใส่เขาแล้วเตะเข้าหวางขาเขาอย่างแรง รอเขาเจ็บจนหดตัว ฉันก็พ่นสเปรย์พริกไทยใส่เหออี๋เธอโดนสเปรย์พริกไทยจนลืมตาไม่ได้ และฉันใช้โอกาสนี้หลบหนีไปทางบันไดอย่างเร่งรีบ แทบจะวิ่งด้วยความเร็วสุดชีวิต ทว่าไม่นานพวกโจวโจวก็ตามมาทันพวกเขายิ่งลนลานเพิ่มขึ้นฉันรู้ ถ้าตกอยู่ในมือพวกเขา ต้องตายอย่างน่าอนาถกว่าชาติก่อนแน่!ชั้นแล้วชั้นเล่า คนร้ายอยู่ห่างจากฉันไปเพียงไม่กี่ก้าวจวบจนฉันสะดุดเท้าล้ม กลิ้งตกลงบันไดมาติดๆ กันหลายชั้น ความหวังทั้งหมดดับสลาย เสียงหัวเราะของโจวโจวกับเหออี๋ดังขึ้นก้องหู “วิ่งสิ ทำไมไม่วิ่งแล้วล่ะ?” มีดปอกผลไม้นั่นจออยู่ที่คอฉัน สัมผัสโลหะที่คมแข็งทำให้ฉันนึกได้ว่าชาติก่อนตัวเองตายยังไง มีดแล้วมีดเล่า เลือดไหลอาบไปหลายวันจวบจนเฮือกสุดท้ายของฉัน เขาถึงได้นำร่างฉันใส่ไว้ในตู้แช่แข็งฉันแยกไม่ออกว่ารู้สึกหนาวเพราะเลือดไหลจนหมดตัว หรือรู้สึกหนาวเพราะช่องแช่แข็งกันแน่ พลันน้ำตาไหลหยดลงมามาสายฉันหลับตาลง รอความเจ็บปวดและความตายมาเยือนทว่ามีเสียงเยือก

  • หลังจากฉันตาย แม่ฉันแชร์ข่าวลือของฉันไปทั่ว   บทที่ 7

    ว่าจบ ก็โพสต์สัญญาที่บริษัทนั้นลงนามกับพวกเธอลงด้วยความภาคภูมิใจฉันแตะเปิดรูป กวาดสายตาอย่างรวดเร็วไปครู่หนึ่งโอ๋ว สัญญาหยินหยาง ทุกอย่างล้วนเป็นกับดับที่น่ากลัว เธอมาเข้าร่วมงานเลี้ยง แต่กับเจอเข้ากับฉู่จาวไฮวพระเอกละครเรื่องก่อนเข้า ได้ยินว่าช่วงนี้เขารับละครฟอร์มยักษ์อีกแล้ว อนาคตช่างสดใสจริงๆ “อยากให้ผมส่งบัญชีวีแชทของผู้กำกับหลี่ให้คุณไหม นางเอกของเรื่องนี้ยังไม่ได้คอนเฟิร์มเลย” ฉู่จาวไฮวพูดด้วยรอยยิ้ม ฉันเลยไม่เกรงใจ รีบรับวิธีติดต่อด้วยความหน้าด้านทันทีระหว่างทางกลับบ้าน เขากลับส่งวีแชทมาหาฉัน“นี่คือสร้อยคอของคุณไหม?”ฉันลูบลำคอ มันว่างเปล่า สร้อยคอที่แฟนคลับให้ฉันหายไป โชคดีที่ถูกเขากลับได้ ทว่าความโชคดีนี้รักษาไว้ได้ไม่นาน ฉู่จาวไฮวก็ส่งเสียงด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมมาให้ฉัน“นี่แฟนคลับคนไหนมอบให้คุณกัน?” “นี่ไม่ใช่สร้อยคอธรรมดา ในนั้นมีอุปกรณ์จีพีเอชติดตั้งด้วย” “อีกฝ่ายสามารถสืบว่าคุณไปไหนทำอะไรผ่านเครื่องนี้ได้ นี่เป็นวิธีใช้ที่ผิดกฏหมาย” คำพูดนี้ทำให้ฉันสับสนไปเลย อุปกรณ์จีพีเอชติดตาม? สร้อยคอเส้นนี้แฟนคลับมีชื่อเสียงในหมู่กลุ่มแฟนค

  • หลังจากฉันตาย แม่ฉันแชร์ข่าวลือของฉันไปทั่ว   บทที่ 6

    เธอคิดว่าต่อไปฉันจะเปิดเผยการใช้ความรุนแรงของเธอต่อหน้าสาธารณะชน แต่ในงานถ่ายทอดสดการแถลงข่าวอัลบั้มใหม่นี้ แค่ก่อเรื่องเท่านี้จะไปพออะไร?ฉันมองตรงไปที่กล้อง “ฉันอยากฟ้องพ่อแม่ของเหออี๋หัวหน้าวง AM ! บริษัทบันเทิงภายใต้ชื่อของเขาได้หลีกเลี่ยงภาษีอย่างร้ายแรง ขอกรมสรรพากรสอบสวนอย่างเคร่งครัดด้วย!”เสี่ยวโยวก็เดินออกมาจากหลังเวที เธอรับไมโครโฟนมา ความขี้ขลาดในอดีตหายไปหมดสิ้นดวงตามีน้ำตาเอ่อคลอ พลางกล่าวเสียงดัง “ฉันคือผู้ช่วยฉางโยวของวง AM ฉันขอฟ้องเหออี๋ทำผิดกฏหมายผิดศีลธรรม! เธอใช้ความรุนแรงในโรงเรียนตอนมัธยมจนทำให้น้องสาวฉันตาย!” ทุกคนต่างฮือฮาขึ้นมา ไม่ว่าใครก็คิดว่างานแถลงข่าวอัลบั้มใหม่ธรรมดาๆ จะกลายเป็นงานฟ้องร้องฉันกับเสี่ยวโยวสบตากัน พลางยกมือเช็ดน้ำตาตรงปลายหางตาออกให้กัน เมื่อเสี่ยวโยวฟ้องร้องแล้ว ไม่นานตำรวจก็มาถึงสถานที่เกิดเหตุ พวกเรานำหลักฐานที่เกี่ยวข้องออกมา อีกทั้งยังโพสต์ส่วนหนึ่งลงบนอินเตอร์เน็ตด้วย ชาติก่อนหลังจากที่ฉันตาย วิญญาณไม่เคยไปสู่สุขคติเลยฉันมองเสี่ยวโยวหาหลักฐานการใช้ความรุนแรงในโรงเรียนด้วยความกล้ำกลืนอดกลั้น กระทั่งสืบได้ข้อมู

  • หลังจากฉันตาย แม่ฉันแชร์ข่าวลือของฉันไปทั่ว   บทที่ 5

    แต่แล้วมันยังไงล่ะ?ฉันหยักไหล่ สายตาที่มองเธอเปี่ยมไปด้วยความหยอกล้อ “คราบสกปรกนี้ เธอล้างไม่สะอาดไปทั้งชีวิตหรอก” “ตราบใดที่เธอยังยืนอยู่บนเวที ก็จะมีแอนตี้ขุดเรื่องที่เธอเคยทำไว้ขึ้นมา” “หากการปิดปากได้ผล เธอจะไม่เสียแฟนคลับสี่แสนคนไปในชั่วข้ามคืน”คำพูดนี้แทงจุดปวดของเธอเข้าอย่างจัง สีหน้าของเหออี๋เย็นชาลงขีดสุด เธอส่งสายตาให้คนในวงที่เหลือ คนเหล่านั้นเข้าใจทันที รีบปิดประตูห้องแต่งตัว และมาล้อมฉันไว้ ห้องแต่งตัวไม่มีกล้องวงจรปิด การใช้ความรุนแรงในกลุ่มเล็กๆ แบบนี้เป็นวิธีที่พบเห็นได้ทั่วไปชาติก่อนฉันต้องกล้ำกลืนความขมขื่นแบบนี้แต่ตอนนี้ ใครจะกลัวกัน?ครั้นเห็นเหออี๋ยกขวดน้ำเดือดบนโต๊ะขึ้นหมายจะสาดลงบนต้นขาของฉัน ฉันก็ยิ้มออกมา และล้วงมีดเล็กออกมาจากกระเป๋าแล้วจี้ไปที่คอเธอทุกคนต่างนิ่งอึ้ง เหออี๋ยิ่งไม่กล้าขยับ“ชอบรังแกคนอื่นไม่ใช่เหรอ?” ฉันจ้องน้ำร้อนในมือเหออี๋ เนื่องจากอารมณ์ตื่นเต้นทำให้มันหกออกมาหลายหยดเธอชอบสาดน้ำร้อนบนส่วนลับของคนอื่นเป็นที่สุดตอนนี้ถึงตาตัวเธอเอง“สาดใส่ตัวเองซะ!” ฉันกล่าวเสียงเยือกเย็น เหออี๋มองฉันด้วยความโกรธ ไม่ค

  • หลังจากฉันตาย แม่ฉันแชร์ข่าวลือของฉันไปทั่ว   บทที่ 4

    ทว่าตั้งแต่อายุสิบแปดปีก่อนหน้า ความคิดของฉันคืออยากจะเป็นทนายยุติธรรมมาโดยตลอดด้วยเหตุนี้ฉันจึงตั้งใจเรียน จนคะแนนติดชิงเป่ย กระทั่งตอนมัธยมปลายท่านป่วยเป็นโรคมะเม็ง บังเอิญแมวมองเดินผ่านมาและยื่นนามบัตรใบหนึ่งให้ฉัน ฉันจึงละทิ้งทุกอย่าง และเข้าสู่วงการบันเทิงด้วยความสับสน เพียงเพื่อหาเงินมารักษาแม่ ทว่าการเสียสละเหล่านี้ไม่ได้แลกมาด้วยความรักของมารดาที่วอนขอเลยท่านที่หายดีแล้วถึงขั้นเกลียดฉันที่ทำให้ขายหน้า เกลียดเพราะฉันถูกแฮ็กทั้งโซเชียล จนทำให้มีคนไปวิพากษ์วิจารย์ท่านกับน้องสาว เมื่อคำว่าเจียงหว่านชิงอกตัญญู’ ติดคำค้นหาสิบอันดับแรก ฉันก็โพสต์โต้กลับ ในโพสต์เกี่ยวกับภาพการโอนเงินให้ทางบ้านในระหว่างที่ทำงานสามปี ในตอนที่สวี่หลานเป็นมะเร็ง ค่าใช้จ่ายที่ออกเรื่อยๆ ฉันเป็นคนรับผิดชอบ หลังจากที่ท่านดีขึ้นแล้ว ค่าใช้จ่ายสี่หมื่นต่อเดือนฉันก็โอนให้ตามเวลากำหนดไม่ขาด กระทั้งระหว่างที่ท่านใช้ยาเคมีรักษาโรคมะเร็งฉันปฏิเสธงานทุกอย่าง มาทุ่มเทอยู่ดูแลท่าน ส่วนลูกสาวคนเล็กของท่านล่ะ กำลังมีความรักหวานซึ้งกับแฟนไหม โพสต์โต้กลับนี้ทำให้ทุกคนตกใจจนอ้า

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status