Share

บทที่ 707

Author: จิ้งซิง
เวินเยวี่ยที่ปวดระบมไปทั้งตัวจนแทบเดินไม่ไหว เมื่อเห็นรถม้าคันนั้นเกือบร้องไห้ด้วยความดีใจ นางไม่คิดอะไรมาก ขโมยรถม้าจากไปทันที

เร็วหน่อย เร็วอีกหน่อย...

นางจะไปอารามสุ่ยเยว่...

นางต้องไปพบเวินซื่อ!

ต่อให้เวินเยวี่ยเร่งเดินทางสุดชีวิต แต่เมืองหลวงอยู่ห่างจากอารามสุ่ยเยว่มากเกินไป

ระยะทางสองชั่วยาม เวินเยวี่ยเร่งเดินทางไปได้เพียงครึ่งเดียวก็รู้สึกว่าไม่ดีแล้ว

ความเจ็บปวดที่รุนแรงพุ่งออกมาจากท้องนางกะทันหัน

“โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย!”

เวินเยวี่ยปวดจนร้องเสียงหลง จนเกือบจะตกจากรถม้า

“ปวดมาก...ปวดมาก!”

นางปวดท้องมาก!

เวินซื่อที่สมควรตาย!

นางแพศยานั่นให้นางกินยาพิษจริงๆ!

เพราะฉะนั้นนางต้องเร็วกว่านี้ เร็วกว่านี้อีกหน่อย!

ไม่อย่างนั้นนางต้องตายจริงๆ!

เวินเยวี่ยที่กลัวสุดขีดฝืนทนเอาไว้ พลางอดกลั้นต่อความเจ็บปวดที่ส่งมาเป็นระยะ พลางเร่งเดินทางต่อสุดชีวิต

จนกระทั่งเวินเยวี่ยไปถึงเชิงเขาภูเขาหนาน นางไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่น้อย

รถม้าเพิ่งไปถึงประตูหน้าบ้านเวินจื่อเฉิน นางล้มลงจากรถม้าทันที

ตุบ

เวินเยวี่ยล้มลงบนพื้น คราวนี้นางลุกขึ้นไม่ไหวแล้วจริงๆ

มุมปากมีเลือดไหลย้อยมาตลอดทาง จนย้อมเสื้อผ
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 714

    ขณะที่ในเมืองหลวงคลื่นใต้น้ำกำลังปั่นป่วน ราวกับพายุฝนกำลังจะมาเยือน รถม้าของจวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนกลับกำลังมุ่งหน้าไปยังภูเขาหนานอย่างสบายอารมณ์“ข้าว่านะท่านอ๋อง คราวหน้าเวลาท่านทำเรื่องพวกนั้น พาข้าน้อยไปด้วยได้หรือไม่? หรืออย่างน้อยก็บอกข้าน้อยสักคำก็ยังดีนะขอรับ พวกเรากำลังทำธุระกันอยู่แท้ๆ พอหันกลับมาอีกที ท่านก็หายไปเสียแล้ว ข้าน้อยพาคนกลุ่มหนึ่งตามหาแทบจะพลิกเมืองหลวงหาแล้ว ผลปรากฏว่า ท่านกลับหนีไปเป็นองครักษ์ให้ธิดาศักดิ์สิทธิ์เสียกลางคัน!”ครั้งนี้ผู้ที่ติดตามเป่ยเฉินหยวนมาด้วย ยังมีเกาเย่าที่หน้าด้านหน้าทนยืนกรานว่าจะมาด้วยให้ได้เกาเย่าสะบัดแส้ม้าในมือ นั่งอยู่ด้านนอกพูดบ่นไม่หยุด น้ำเสียงเต็มไปด้วยความคับข้องใจ “หรือว่าท่านจะรังเกียจว่ากองทัพธงดำของเราเป็นองครักษ์ไม่สง่างามพอหรือ ถึงกับต้องลงสนามด้วยตัวเอง อย่างไรเสีย ท่านก็เป็นถึงท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนผู้สูงศักดิ์แท้ๆ เหตุใด...”เหตุใดถึงยังทำเรื่องที่ไม่เห็นจะเข้าท่าแบบนี้ออกมาได้?เป่ยเฉินหยวนที่อยู่ในรถม้าขี้เกียจจะสนใจเขา“คนหยาบกระด้างเช่นเจ้าจะไปเข้าใจอะไร”เกาเย่าที่ตั้งแต่เล็กจนโตเคยจับแต่ดาบทหาร แ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 713

    หลินเนี่ยนฉือจะเป็นฮองเฮาหรือไม่ก็ช่างเถิด นางอยากตายก็ไปตายเสีย!แต่อาซื่อจะสนับสนุนหลินเนี่ยนฉือไม่ได้ จะช่วยหลินเนี่ยนฉือไม่ได้!หากอาซื่อยืนอยู่ข้างหลินเนี่ยนฉือ แล้วนางเล่า?สายตาของอันหลันซินฉายแววอำมหิตออกมาทว่าบนใบหน้าของนางยังคงเก็บซ่อนเอาไว้ได้เป็นอย่างดี “หลินเนี่ยนฉือและเวินซื่อต่างมีความแค้นกับข้า หากปล่อยให้พวกนางสมปรารถนา ภายหน้าลูกไม่มีทางเจอเรื่องดีๆ เป็นแน่”อันปี่เค่อจึงได้เผยสีหน้ายินดีออกมา “ดีมาก ๆ ลูกสาวผู้แสนดีของพ่อ ขอเพียงเจ้าเชื่อฟังคำพูดของพ่อ พ่อย่อมสามารถทำให้เจ้าได้เป็นฮองเฮาอย่างแน่นอน”“แต่เจ้าก็ต้องจำไว้ด้วยว่า การได้เป็นฮองเฮามิใช่เป้าหมายที่แท้จริงของเจ้า การใหญ่ของเรามิใช่ตำแหน่งฮองเฮาเล็กๆ นี่จะมาเทียบได้ ลูกสาวที่ดีของพ่อ เจ้าอย่าได้เห็นแก่ของเล็กน้อยแล้วทิ้งของล้ำค่าไปเล่า”เมื่อพูดถึงประโยคสุดท้าย ในน้ำเสียงยินดีของอันปี่เค่อ มีเจตนาที่จะเตือนเจือปนอยู่เล็กน้อยแต่เขากลับไม่รู้ว่า ทั้งสองสิ่งที่เขาพูดมานั้น อันหลันซินล้วนไม่เห็นอยู่ในสายตาตำแหน่งฮองเฮาอะไร การใหญ่ก่อกบฏอะไรกัน ก็แค่เท่านั้นเองอันหลันซินแค่นเสียงเยาะเย้ยในใจ กล่าวอย่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 712

    “แต่ว่าท่านพ่อ หากวันหน้าฝ่าบาทและไทเฮาทรงทราบถึงฐานะที่แท้จริงของข้า นั่นคือโทษฐานหลอกลวงเบื้องสูงเชียวนะ”อันหลันซินระงับความโกรธเอาไว้ พยายามที่จะพูดโน้มน้าวคนผู้นี้แต่คาดไม่ถึงเลยว่าอันปี่เค่อกลับมองนางด้วยสายตาแปลกประหลาด ใบหน้าแสดงความเย้ยหยันออกมาเล็กน้อย “พ่อถึงกับลอบวางแผนก่อกบฏแล้ว เจ้าคิดว่าพ่อยังจะสนใจโทษฐานหลอกลวงเบื้องสูงเล็กน้อยนั่นอีกหรือ?”แต่นางสนใจ!หากถูกจับได้ คนแรกที่จะตายก็คือนาง!อันหลันซินโกรธจนมุมปากกระตุก“เจ้าไม่ยินยอมหรือ?”อันปี่เค่อพลันขมวดคิ้วแน่นอนว่านางไม่ยินยอม!อันหลันซินแสดงสีหน้าไร้อารมณ์ ไม่อยากจะพูดคุยกับเขาอีกทว่าอันปี่เค่อกลับหันหลังแล้วถอนหายใจ “ดูเหมือนเจ้าจะยังไม่รู้กระมัง?”รู้อะไร?เมื่อเห็นอันปี่เค่อทำลับลมคมในอยู่ที่นี่ อันหลันซินก็ชักจะหมดความอดทนแล้วแต่เมื่อเผชิญหน้ากับคนผู้นี้ นางกลับยังมิอาจฉีกหน้าได้ “ท่านพ่ออยากจะพูดอะไรก็พูดตรงๆ เถิด ข่าวสารของลูกไหนเลยจะรวดเร็วทันการณ์เท่าท่านพ่อ”“นี่มิใช่เรื่องข่าวสารรวดเร็วหรือไม่รวดเร็ว แต่เป็นเด็กอย่างเจ้าที่มองข้ามสิ่งที่อยู่ใกล้ตัว ยังมองไม่ออกว่า ตอนนี้หลินเนี่ยนฉือผู้นั

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 711

    อันปี่เค่อกลับส่ายหน้า “ไม่ใช่เวินเยวี่ย คนส่งข่าวคือพ่อบ้านของจวนเจิ้นกั๋วกง ตอนมายังถือป้ายชื่อของเจิ้นกั๋วกงมาด้วย”“ใครบ้างจะไม่รู้ว่าเจิ้นกั๋วกงผู้นั้นตามใจบุตรสาวจนเสียคน ไม่แน่ว่าอาจเป็นเพราะเวินเยวี่ยถึงได้ทำเช่นนี้ ก่อนหน้านี้ เวินเยวี่ยผู้นั้นเคยก่อความผิดใหญ่หลวงถึงขนาดนั้น เกือบจะวางยาพิษฆ่าพี่ชายตนเอง แต่เจิ้นกั๋วกงก็ยังคงปกป้องมิใช่หรือ?”กระทั่งเพื่อเก็บกวาดเรื่องที่เวินเยวี่ยก่อไว้ ยังให้ลูกชายของตนเองถอนหมั้นกับหลินเนี่ยนฉือเรื่องที่หลินเนี่ยนฉือกับเวินจื่อเยวี่ยถอนหมั้นกัน อันหลันซินดีใจเป็นอย่างมากเพราะหากเป็นเช่นนี้ หลินเนี่ยนฉือก็ย่อมไม่มีทางกลายเป็นพี่สะใภ้ของอาซื่อ และได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับอาซื่อมากขึ้นอีกแล้วดังนั้น อันหลันซินถึงได้ดีใจเช่นนั้นแต่คิดไม่ถึงว่าตอนนี้บิดากลับมาบอกนางว่า หลินเนี่ยนฉือสตรีปากร้ายผู้นั้นกำลังจะได้ดิบได้ดีกลายเป็นสตรีสูงศักดิ์ อันหลันซินจะเชื่อได้อย่างไร?“ไม่ว่าเจิ้นกั๋วกงผู้นั้นจะเป็นอย่างไร เมื่อพวกเขาส่งข่าวนี้มา เช่นนั้นก็ย่อมมีความเป็นไปได้”อันปี่เค่อหรี่ตาทั้งสองข้างลงอันหลันซินมองไปที่เขา “ท่านพ่อคิดจะทำอย่างไรเจ้า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 710

    “หายไปทั้งหมด?”ภายในจวนเจิ้นกั๋วกงเวินเฉวียนเซิ่งเฝ้ารอข่าวจากองครักษ์ลับมาตลอด ตั้งแต่เวินเยวี่ยหนีออกไปจากจวนเจิ้นกั๋วกงในรุ่งเช้าแต่เขานึกไม่ถึง หลังจากรอมาหนึ่งวันหนึ่งคืน ข่าวที่มาถึงก่อนกลับเป็นข่าวขององครักษ์ลับทั้งสามสิบคนที่หายไปอย่างไร้ร่องรอยเวินเฉวียนเซิ่งขมวดคิ้วทันที “เวินเยวี่ยออกจากเมืองทิศทางใด?”ตอนเขาสั่งให้คนไปจัดการได้ครอบคลุมทั้งสี่ทิศ รวมถึงรถม้าที่เตรียมไว้ก็มีทั้งสี่ทิศเช่นกันดังนั้นหากอยากรู้ว่าเวินเยวี่ยออกจากเมืองทิศทางใดเป็นเรื่องง่ายมาก แค่ถามทหารยามเฝ้าประตูเมืองที่รับสินบนก็พอแล้วหลังถามออกไป ในหัวเวินเฉวียนเซิ่งมีบางอย่างแวบผ่าน เขาถามต่อทันที “ใช่ประตูเมืองทิศใต้ที่มุ่งหน้าไปภูเขาหนานหรือไม่?”พ่อบ้านพยักหน้า “ถูกต้องขอรับ คุณหนูเวินเยวี่ยออกไปจากประตูทิศใต้ รถม้าที่บ่าวสั่งให้คนเตรียมไว้ตรงประตูทิศใต้ก็หายไปด้วยขอรับ”สิ่งที่น่าแปลกที่สุด คือองครักษ์ลับกับรถม้าหายไป แต่คุณหนูเวินเยวี่ยกลับมาแล้วแม้ไม่ได้กลับมาจวนเจิ้นกั๋วกง แต่นางกลับไปจวนจงหย่งโหวอีกอย่างจากรายงานของคนในจวนจงหย่งโหว คุณหนูเวินเยวี่ยกลับไปตั้งแต่หนึ่งวันก่อนพ่อบ้า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 709

    สายตาของเขากวาดมองแผลฉกรรจ์ตรงท้องเวินเยวี่ย เหมือนกับดาบในมือของศพที่พวกเขาถีบจนกระเด็นอย่างไม่ต้องสงสัย แม้แต่คราบเลือดยังหลงเหลือไว้บนนั้น“ผู้อาวุโสรอง ตอนนี้ควรทำอย่างไรดี หากไม่สามารถพาธิดากู่กลับไปได้ เกรงว่าหนอนกู่ในเผ่าของพวกเราต้องวุ่นวายแน่”ผู้อาวุโสรองครุ่นคิดอยู่สักครู่พลันตัดสินใจ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นก็สร้างร่างกู่ของธิดากู่ที่นี่เลย การสร้างร่างกู่คือการตายแล้วเกิดใหม่ ยามนี้กลับเป็นเวลาดี หากธิดากู่สามารถฟื้นคืนชีพด้วยร่างกู่ ถ้าอย่างนั้นเผ่ากู่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราจะมีธิดากู่ที่ไร้เทียมทานถือกำเนิดขึ้นอีกครั้ง!”เมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสรอง บุคคลลึกลับคนอื่นๆ ต่างพากันดีใจจากนั้นรีบนำหนอนกู่ที่พวกเขานำมาด้วยออกมา ขนย้ายศพทั้งหมดที่อยู่ตรงนั้นมารวมกัน จากนั้นให้หนอนกู่กัดกินเลือดเนื้อของศพเหล่านั้น ต่อมานำพวกมันทั้งหมดวางไว้ข้างศพเวินเยวี่ยหลังจากคำสั่งของผู้อาวุโสรอง หนอนกู่กลุ่มใหญ่คลานไปบนศพของเวินเยวี่ย จากนั้นปกคลุมนางในชั่วพริบตา ต่อมากัดลงไปบนเลือดเนื้อนางทีละคำเมื่อเห็นฉากที่สุดแสนจะประหลาด ในใจจินซือถูอดสั่นคลอนไม่ได้ไม่สิ เรื่องนี้ทำ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status