บทที่ 904

“ดี ๆ อย่าลืมเปลี่ยนคำพูดนะ ต่อไปจะไม่เรียกว่าตาทวดแล้ว ต้องเรียกว่าปู่ทวดแทน ฮ่า ๆ ๆ...”

มาพร้อมกับความปลื้มอกปลื้มใจต่อเพื่อนเก่าที่มีผู้สืบทอด ท่านราชครูหวังจากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะลั่นอย่างสบายใจ

หลังจากนั้นก็มีขุนนางใหญ่จำนวนไม่น้อยรวมถึงเสนาบดีฉี ที่พากันเข้ามาทักทายเวินซื่อหลังจากออกจากตำหนัก พูดคุยกับนางไม่กี่คำพอประมาณ

ไม่ใช่แค่เพราะนางมีสถานะเป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น แต่เป็นเพราะตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปนางไม่ใช่บุตรสาวภรรยาเอกของสกุลเวินที่ถูกขับไล่ออกจากบ้านอีกแล้ว แต่เป็นเจ้าบ้านสกุลหลานในสายตาของทุกคน

เมื่อเผชิญหน้ากับความกระตือรือร้นของพวกขุนนางใหญ่เหล่านี้ เวินซื่อก็ยังคงสุขุม รู้ว่าอะไรควรไม่ควร กิริยาสง่างาม

ทุกอากัปกิริยาเปี่ยมไปด้วยบุคลิกที่น่านับถือ ทำให้ขุนนางใหญ่ทั้งหลายพากันแอบอุทานด้วยความตกใจ อดไม่ได้ที่จะมองนางแตกต่างไปจากเดิม

ตั้งแต่ต้นจนจบ เป่ยเฉินหยวนยืนเคียงข้างฟ่านจุ้ย ทั้งสองไม่มีใครออกมารบกวน แต่เฝ้าดูนางอยู่ทางด้านข้างแทน

เป่ยเฉินหยวนรู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่ตัวเองจะเข้าไป เพราะถึงอย่างไรอู๋โยวของเขาก็กำลังจะกลายเป็นเจ้าบ้านสกุลหลานอย่า