เหยนก่วงเศร้าโศกเป็นอย่างมาก เขากอดศพของลูกชายเอาไว้และร้องโฮออกมาอย่างเจ็บปวดเสียลูกชายในวัยชรา ส่งผลกระทบต่อเขาเป็นอย่างมากคนตระกูลเหยนมองดูแล้วไม่มีใครที่ไม่โศกเศร้าเหยนจวิ้นตบโต๊ะแล้วยืนขึ้น จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงโมโห: “แม่งเอ๊ย เป็นไอ้หลินเฟิงคนนี้อีกแล้ว ข่มเหงรังแกกันจนเกินไปแล้ว”“ไอ้หมอนี่วันนี้ก็แย่งวัตถุดิบยาของคุณพ่อผมไป แถมยังกล้าฆ่าลูกพี่ลูกน้องของผมอีก? ความแค้นนี้ไม่แก้แค้นก็ไม่ใช่ลูกผู้ชายแล้ว”คนตระกูลเหยนคนอื่น ๆ ก็แค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม ภายใต้การบอกเล่าของเหยนก่วง หลินเฟิงได้กลายเป็นนักโทษที่มีความผิดร้ายแรงไปแล้ว“พี่ใหญ่ พี่ใหญ่ พี่ต้องช่วยผมล้างแค้นนะครับ วิทยายุทธของผมถูกไอ้หมอนั่นทำลายแล้ว ลูกชายของผมนอนตายตาไม่หลับนะครับ”เหยนก่วงกอดขาพี่ใหญ่ของเขาแล้วร้องโหยหวนเหยนควานที่นั่งอยู่ตรงต่ำแหน่งด้านบนหรี่ตาลง ไม่รู้ว่ากำลังครุ่นคิดอะไรอยู่“พ่อ ไม่ต้องคิดแล้ว พวกเราไปฆ่าไอ้หลินเฟิงคนนั้นกันตอนนี้เถอะ” เหยนจวิ้นพูดกับพ่อเหยนควานถลึงตาใส่เขาแล้วพูดอย่างเรียบเฉย: “ฆ่าหลินเฟิง? ใครไป? แกจะไปเหรอ?”“คนผู้นี้ความสามารถไม่ธรรมดา อีกอย่างแกก็เห็นแล้
สองวันต่อมา งานเลี้ยงตระกูลเหยนจัดขึ้นตามเวลาถังหว่านยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับหลินเฟิงในช่วงสองวันนี้เธอยังคงขับรถมารับหลินเฟิงไปร่วมงานเลี้ยงหลินเฟิงเดินออกมาจากคฤหาสน์แต่คิดไม่ถึงว่านอกจากถังหว่านแล้วก็มีฉินอิ๋งอยู่ด้วยเพียงแต่ว่าเมื่อคิดดูแล้วก็ถูกต้อง ไม่ว่าอย่างไรฉินอิ๋งก็คือคุณหนูของตระกูลฉิน ถือว่าเป็นลูกคนร่ำรวยของเมืองเจียงโจวถูกเชิญก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลหลังจากที่หลินเฟิงขึ้นรถก็พูดขึ้น: “งานเลี้ยงของลูกคนร่ำรวยเมืองเจียงโจวอย่างพวกคุณทำไมต้องพาผมไปด้วย?”“โอ๊ย อย่างไรซะคุณก็ถือว่าเป็นผู้ร่ำรวยรุ่นที่หนึ่งของวัยรุ่นเมืองเจียงโจวนะ อีกอย่างยังไปพร้อมกับคุณหนูอย่างฉัน ไม่ขายหน้าหรอก”แขนข้างหนึ่งของถังหว่านวางไปที่ลำคอของหลินเฟิงแล้วหัวเราะคิกคัก“อีกอย่างงานเลี้ยงในครั้งนี้ก็เป็นวัยรุ่นทั้งหมด ไม่มีพวกคนแก่เหล่านั้น พวกเราสามารถเที่ยวสนุกได้เต็มที่”“บริษัทของพวกเราก่อตั้งมาตั้งนานขนาดนี้ ยังไม่ได้สังสรรค์กันสักครั้ง”หลินเฟิงมุมปากกระตุก: “ดีจริง ๆ คุณใช้เงินของคนอื่นเพื่อมาเลี้ยงผมเหรอ?”“ไม่ต้องใส่ใจกับรายละเอียดขนาดนั้นหรอก อิ๋งอิ๋งออกรถ”ทั้งสามค
“คุณหลินไม่มีชิปแล้วเหรอคะ?”ไป๋ชิงเฉี่ยนมองดูหลินเฟิงที่แพ้จนหมดเกลี้ยงแล้วถามขึ้น“ที่ฉันยังมีอยู่เล็กน้อย คุณเอาไปใช้ก่อนก็ได้ค่ะ”หลินเฟิงรีบโบกมือแล้วพูดขึ้น: “ไม่จำเป็นครับ ผมก็แค่เล่นผ่าน ๆ ไปเท่านั้นเองครับ”“ชิงเฉี่ยน คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรครับ?” ในตอนนี้มีเสียงที่โดดเด่นดังขึ้นเห็นแค่ว่าชายสวมชุดสูทคนหนึ่งสาวเท้าเดินเข้ามาหลินเฟิงจ้องมองไป เขาก็คือเหยนจวิ้นคุณชายของตระกูลเหยน“หลินเฟิง? คิดไม่ถึงว่าคุณก็มาด้วย”เหยนจวิ้นแสร้งทำเป็นตกตะลึง: “เที่ยวเล่นที่นี่พึงพอใจไหมครับ?”ในตอนนี้ไป๋ชิงเฉี่ยนพูดอธิบาย: “งานเลี้ยงในวันนี้เหยนจวิ้นเป็นคนจัดงานค่ะ”หลินเฟิงได้ยินแบบนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่านี่จะเป็นถิ่นของตระกูลเหยนในตอนนี้เหยนจวิ้นพูดขึ้นกับไป๋ชิงเฉี่ยน: “ชิงเฉี่ยน ผมพาคุณไปรู้จักเพื่อนคนอื่น ๆ นะครับ”ไป๋ชิงเฉี่ยนกลับพูดเสียงเบา: “ไม่เอาดีกว่า คนพวกนั้นฉันไม่รู้จักสักเท่าไหร่”เหยนจวิ้นพูดต่อ: “ไม่เอาสิครับ คุณเป็นถึงบุคคลสำคัญในวันนี้ อีกอย่างมีเพื่อนเยอะก็มีเส้นสายเพิ่มมากขึ้น”“ในอนาคตคุณเป็นถึงคนที่จะแต่งงานเข้าตระกูลเหยน รู้จักเพื่อนของผมเอาไ
“คุณก็แค่ถือว่ามีตระกูลถังค้ำหนุนคุณอยู่เบื้องหลัง ถึงได้กำเริบเสิบสานขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ?”หลินเฟิงมองเขาอย่างเหยียดหยามแล้วพูดดูถูก: “แล้วจะทำไม? ไม่เหมือนคุณ คุณไป๋เธอไม่อยากสนใจคุณ คุณกลับเป็นเหมือนกับหมาที่ประจบสอพลอ”“นาย...”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เขาก็โมโหเป็นอย่างมากเหยนจวิ้นอดกลั้นความโมโหในใจแล้วพูดขึ้น: “หึ เป็นแบบนั้นแล้วจะทำไม ไป๋ชิงเฉี่ยนจะเป็นผู้หญิงของฉันไม่ช้าก็เร็ว รอให้ฉันแต่งงานกับไป๋ชิงเฉี่ยนเรียบร้อย ฉันจะทำอย่างไรกับเธอก็ทำอย่างนั้น”“ถึงเวลาฉันจะมีผู้หญิงอยู่ข้างนอกมากมายเท่าไหร่ เธอก็ไม่มีสิทธิ์ยุ่ง”“ส่วนนายกลับเป็นได้แค่หมาของตระกูลถังตลอดไป”หลินเฟิงส่ายหน้าอย่างจนปัญญา: “คำพูดประโยคนี้ถ้าให้คุณไป๋ได้ยิน เกรงว่าเธอคงจะผิดหวังอย่างมากนะ”“ฮ่าฮ่าฮ่า...การแต่งงานเกี่ยวดองของฉันกับตระกูลไป๋เป็นเรื่องที่แน่นอนแล้ว ใครก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้”เหยนจวิ้นหัวเราะเสียงดังแล้วพูดขึ้น: “ถ้าหากสองตระกูลแต่งงานเกี่ยวดองกัน พวกเราไม่เห็นตระกูลถังอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ”“ตอนนี้นายมอบหัวใจมังกรใต้พื้นดินออกมา ถึงเวลาฉันยังสามารถพิจารณาไว้ชีวิตแกได้”“ไม่อย่างนั้น ฉันจะ
“เกิดอะไรขึ้น?” ในตอนนี้เองถังหว่านกับฉินอิ๋งรีบตามกลับมาพบว่าที่ชั้นสองมีคนล้อมรอบอยู่มากมาย จึงตามเข้ามาร่วมครึกครื้นด้วยเหยนจวิ้นจึงพูดขึ้นทันที: “คุณถัง เพื่อนที่คุณพามายั่วยุสำนักอวี้เจี้ยนของผมแถมยังลงมือทำลายวัตถุโบราณของตระกูลเหยนของเราด้วย”“ผมลงมือห้าม เขาก็ยังกล้าทำร้ายคน เรื่องนี้เกรงว่าวันนี้คุณจะต้องให้คำอธิบายที่เหมาะสมกับผมหน่อยแล้วล่ะ”“อะไรนะ?”ถังหว่านได้ยินแบบนี้ก็ตกตะลึงอย่างมากจึงรีบมองไปทางหลินเฟิงรู้จักกันมานานขนาดนี้ เธอรู้จักนิสัยของหลินเฟิงเป็นอย่างดี จึงไม่เชื่อคำพูดฝ่ายเดียวของเหยนจวิ้นอยู่แล้ว“หลินเฟิงนี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”หลินเฟิงสองแขนกอดอกแล้วพูดขึ้นอย่างไม่รีบร้อน: “ไอ้หมอนี่อยากได้หัวใจมังกรใต้พื้นดินของผม ผมไม่ให้ เขาก็เลยแย่งชิงกันซึ่ง ๆ หน้า”“ผมไม่ลงมือจัดการเขาแล้วจะจัดการใคร?”ทุกคนได้ยินแบบนี้ก็พากันมองหน้ากัน สองคนนี้มีคำพูดของตัวเอง พวกเขาจึงไม่รู้ว่าควรจะเชื่อใครชั่วขณะถังหว่านเชื่อคำพูดของหลินเฟิงอยู่แล้ว จึงขมวดคิ้วมองไปทางเหยนจวิ้น“คุณชายเหยน มีเรื่องแบบนี้ไหมคะ?”เหยนจวิ้นส่งเสียงไม่พอใจในลำคอ: “ไอ้หมอนี่ก
“ชิงเฉี่ยน คุณฟังผมอธิบาย นี่ไม่ใช่เรื่องจริงครับ”“เพียะ” ไป๋ชิงเฉี่ยนยกมือขึ้นแล้วตบไปที่ใบหน้าของเขาเธอกัดริมฝีปาก จากนั้นก็ถลึงตาใส่เหยนจวิ้นด้วยความโมโห“ฉันไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ การแต่งงานระหว่างพวกเราสามารถยกเลิกได้แล้ว”“ชิงเฉี่ยน อย่าสิครับ นี่เป็นการใส่ความกัน เป็นไอ้เวรหลินเฟิงคนนั้นที่ใส่ความผม” เหยนจวิ้นรีบจับแขนของไป๋ชิงเฉี่ยนเอาไว้ไป๋ชิงเฉี่ยนสะบัดมือออกอย่างแรง และพูดตวาดด้วยน้ำเสียงโมโห: “คุณไปอธิบายกับคุณปู่ของฉันเองเถอะ”พูดจบเธอก็ออกจากคลับเฮาส์ไปด้วยความโมโหต่งหลิงอวี้เห็นแบบนี้จึงรีบตามออกไป: “คุณหนู คุณรอฉันด้วยสิคะ...”“ชิงเฉี่ยน...”เหยนจวิ้นกำลังอยากจะตามไป หลินเฟิงกลับขวางไว้ตรงหน้าของเขา: “ไอ้หนุ่ม เมื่อครู่นายเหยียดหยามฉันขนาดนั้น ควรจะให้คำอธิบายกับฉันหน่อยไหม?”ในตอนนี้ถังหว่านก็กอดอกแล้วพูดเสียงเย็นชา: “ถูกต้อง เรื่องนี้คุณต้องให้คำอธิบาย”เหยนจวิ้นกัดฟันแล้วถลึงตาใส่หลินเฟิงด้วยความโมโห: “ไอ้หนุ่ม คิดไม่ถึงว่านายจะเจ้าเล่ห์แบบนี้ ยังแอบบันทึกเสียงเอาไว้ด้วย”“เป็นเพราะนายโง่เองก็เท่านั้นแหละ”หลินเฟิงพูดเหยียดหยาม: “นายคุก
ขณะเดียวกันภายในค่ายทหารที่ชานเมืองเจียงโจวทหารสวมชุดลายพรางคนหนึ่งกำลังนอนกลางวันอยู่ภายในห้องทำงานจู่ ๆ โทรศัพท์ก็มีเสียงเตือนของข้อความดังขึ้นมา“แม่งเอ้ย ใครวะส่งข้อความมากลางวันแสก ๆ?”ชายหนุ่มหยิบหมวกที่อยู่บนใบหน้าของตัวเองลงมาด้วยความหงุดหงิดเขาล้วงโทรศัพท์ออกมาด้วยความโมโห แต่ในตอนที่เขาเห็น เบอร์โทรศัพท์มือถือ คนทั้งคนก็ตาสว่างขึ้นมาทันที“เชี่ย…” เขาลุกขึ้นทันทีและตะโกนต่อลูกน้อง“ทุกคนมารวมตัวกัน”......ไม่เพียงค่ายทหารเขตชานเมืองเจียงโจวที่กำลังรวมตัวกันคนของตระกูลฉิน ก็เป็นเช่นนี้เหมือนกันถังหว่านก็ไม่ได้อยู่ว่าง เธอโทรไปหาโจวเฉินทันทีให้เขาเรียกคนของตระกูลถังทั้งหมดตามมาที่คลับเฮ้าส์ที่เธออยู่ในตอนนี้สำนักอวี้เจี้ยนเมืองเจียงโจวไม่ใช่กองกำลังเล็ก ๆ เพียงแค่คนของตระกูลฉิน เกรงว่าไม่แน่ว่าจะควบคุมสำนักอวี้เจี้ยนได้หลังจากที่โจวฉินได้รับคำสั่งและจะรวบรวมกำลังคน จู่ ๆ โทรศัพท์ก็ถูกหลินเสวี่ยเยี่ยนแย่งไป“ถังหว่าน ลูกทำอะไรอยู่กันแน่? ทำไมจู่ ๆ ถึงเรียกรวมตัวคนของตระกูลถัง?”ถังหว่านพูดด้วยความหงุดหงิด: “โอ๊ย หนูไม่มีเวลามาอธิบายมากมายกับแม่ ตอนนี้หลิ
ประตูกระจกของคลับเฮ้าส์ถูกคนทุบแตกผู้มีฝีมือของสำนักอวี้เจี้ยนในมือถือกระบี่ยาวพุ่งเข้ามาล้อมรอบหลินเฟิงและคนอื่น ๆ เอาไว้แน่นหนาเหยนจวิ้นรู้สึกดีใจอย่างมาก จากนั้นก็ตะโกนต่อหลินเฟิงด้วยความโอหัง: “ไอ้หนุ่ม แกเสร็จแน่”“พ่อฉันมาแล้ว”หลินเฟิงเห็นเขายังกล้าพูดพล่ามกับตัวเองจึงยกมือขึ้นตบไปที่ใบหน้าของเขาเหยนจวิ้นฟันหลุดกระเด็นและมีเลือดไหลออกมาทันที“แม่งเอ๊ย”ลูกศิษย์กลุ่มหนึ่งของสำนักอวี้เจี้ยนกระจายตัวออก เหยนควานเดินออกมาจากในกลุ่มคนเห็นพวกหลินเฟิงสามคน จากนั้นก็มองไปยังลูกชายที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ดูท่าแผนใส่ความของเขาล้มเหลวแล้วในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจกับพวกเขาอีกแล้ว“หลินเฟิง ปล่อยลูกของฉันมาซะ”เหยนควานก็ไม่ได้เร่งเร้าจนเกินไป เขารู้ว่าหลินเฟิงสมองกลวงเล็กน้อย เร่งจนโมโหเขาก็กล้าฆ่าคนจริง ๆหลินเฟิงพูดเหยียดหยาม: “ลูกชายของคุณใส่ความผม ทำไมผมต้องปล่อยเขาไปด้วย?”“มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ? ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันขอโทษแทนเขาแล้วกัน แบบนี้นายพอใจแล้วสินะ?”เหยนควานพยายามรักษาความเป็นมิตรของตัวเองเอาไว้ให้มากที่สุด: “นายปล่อยคนไป ความแค้นก่อน
“เพียงแค่วางยาคุณหลงซิ่ว เพื่อดูว่าคุณมีพละกำลังพอที่จะเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า”หลินเฟิงมองไปที่หลงซิ่วที่สวมสูทสีชมพู แต่งเนื้อแต่งตัวเกินความพอดี รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจริงใจอย่างยิ่ง"แก......"“เอาล่ะ เอาล่ะ ผมรู้ว่าคุณทรมาน วางใจได้ ผมไม่มีทางไม่สนใจคุณ”ขณะพูดหลินเฟิงดีดนิ้วชายสองคนในชุดสูทก้าวออกมาจากด้านหลังของหลินเฟิง หามหลงซิ่วขึ้นและพาเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สองคนเหล่านี้คือคนของเผิงกวงฉี่ส่วนเผิงกวงฉี่ก่อนหน้านี้ เขาได้นำลูกน้องสี่หรือห้าคนของเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สอง ที่มีโซฟาสีชมพูขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ถ่ายภาพตั้งนานแล้วภายในห้องมีชายเปลือยกาย 2 คนล้มลงในแอ่งเลือดเมื่อถานหงเดินเข้ามาในห้องส่วนตัวด้วยรอยยิ้มอาฆาตบนใบหน้า เห็นชายที่นั่งอยู่บนโซฟารอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแข็งทื่อ และกลายเป็นร่องรอยของความกลัวและความตื่นตระหนก“ถานหง ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน เธอก็ได้พบกับที่พึ่งใหม่แล้วเหรอ?”เผิงกวงฉี่นั่งสูบบุหรี่ซิการ์อยู่บนโซฟา และมองไปที่ถานหงอย่างไม่ใส่ใจ"ฉัน......"ถานหงรู้สึกสับสนในเวลานี้ เผิงกวงฉี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?หรือว่า...หัวใจของถานหงรู้ส
ชีพจรมังกร...จะเป็นจื่อเสวียนรึเปล่านะ? -อิ่นนั่วเจียตกใจอย่างมาก และไม่ทราบว่าจื่อเสวียนกลายมาเป็นชีพจรมังกรที่หลงซิ่วพูดถึงได้อย่างไรดูเหมือนว่าตระกูลหลงจะต้องการสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรอย่างมากและครั้งนี้หลงซิ่วช่วยเหลือถานหง ในที่สุดก็รู้เป้าหมายชัดเจนแล้วพวกเขามาที่นี่เพื่อสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรในมือของหลินเฟิง!หลังจากคิดเรื่องนี้ออก ใบหน้าของอิ่นนั่วเจียก็ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาเลย นอกจากความคิดอันลึกซึ้งในทางกลับกัน จวงฉุนกลับถามหลงซิ่วด้วยสีหน้าสับสน:“คุณหลงซิ่ว ชีพจรมังกรคืออะไร?”“ชีพจรมังกรนั้นคือ…”หลงซิ่วไม่ต้องการตอบคำถามของจวงฉุน แต่เห็นว่าอินนั่วเจียยังคงจมอยู่กับความคิดเขาอธิบายอย่างเรียบง่ายว่า:"มีการกล่าวกันว่าชีพจรมังกรเป็นที่มาของโชคลาภของประเทศมังกร"“หากรวบรวมชีพจรมังกรครบทั้งแปดเส้นได้ ก็จะกลายเป็นราชาแห่งมังกรตัวจริงได้ ตามประวัติศาสตร์แล้ว ชีพจรมังกรเหล่านี้เป็นของตระกูลหลงของเรามาโดยตลอด”“เพราะเหตุนี้สถานที่นี้จึงเรียกได้ว่าเป็นประเทศมังกร”“แล้วนามสกุลของเราคือหลง (หลง แปลว่า มังกร) เข้าใจแล้วยัง?”“เราแค่อยากนำสิ่งที่เดิมเป็น
ดังนั้นการร่วมมือกับถานหง เพื่อจัดการกับอิ่นนั่วเจียและหลินเฟิงจึงเป็นเพียงงานเสริมเท่านั้นจุดประสงค์ที่แท้จริงของหลงซิ่วคือเพื่อสำรวจหรือแม้กระทั่งเอาชีพจรมังกรที่อยู่รอบตัวหลินเฟิงออกไป!มีเพียงแค่เอาชีพจรมังกรมาอยู่ในมือ หลงหยวนก็สามารถใช้พละกำลังของเขา จัดการกับหลินเฟิงอย่างกล้าหาญได้และเรื่องของชีพจรมังกรมีเพียงหลงซิ่วและสวีโจวซึ่งเป็นนักบู๊ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดานักบู๊ของตระกูลหลงที่เขาส่งออกไปเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ส่วนที่เหลือก็ไม่ชัดเจนนักแต่ในเวลานี้หลงซิ่วไม่รู้ว่าสวีโจวและคนอื่น ๆ ได้กลายเป็นวิญญาณที่ตายแล้วในมือของหลินเฟิง ด้วยความพยายามผลักดันของจวงฉุน ไม่มีใครหนีไปได้สักคนเหลือเพียงจวงฉุนเท่านั้น และเพื่อความอยู่รอด เขาจึงได้กลายมาเป็นคนทรยศหากหลงซิ่วรู้เรื่องนี้เกรงว่าเขาจะตบจวงฉุนคนไร้ประโยชน์คนนี้จนตายไปซะเลยแทนที่จะชื่นชมเขาเพราะเขาพาอิ่นนั่วเจียมาอยู่เคียงข้างเขา"เอาล่ะ"หลงซิ่วยืนขึ้นและโบกมือให้อิ่นนั่วเจียอย่างด้วยสีหน้านิ่งเฉย“ผมได้เตรียมคนและอุปกรณ์ไว้แล้ว อยู่ในห้องส่วนตัวใต้ดินชั้นสอง ถานหง คุณไปเตรียมตัวก่อนเถอะ”“รอผมถามคำถามอิ่
“ฉันคือลูกน้องของเธอ? คุณหลงซิ่ว นี่มันเรื่องอะไรกัน? ฉันจำได้ว่าไม่มีข้อกำหนดนั้นในสัญญาของเราหรอกมั้ง?”อิ่นนั่วเจียขมวดคิ้วและมองไปที่หลงซิ่วหลงซิ่วสับสนเป็นอย่างมาก แต่ไม่ได้พูดอะไรยังคงเป็นถานหงที่ตอบคำถามของอิ่นนั่วเจียด้วยเสียงหัวเราะ“อิ่นนั่วเจีย เธอช่างไร้เดียงสาเกินไป เธอคิดจริงๆ เหรอว่าตระกูลหลงจะเต็มใจยอมรับเธอ เพราะพวกเขาเห็นคุณค่าในชื่อเสียงและความสามารถของเธอจริงๆ”ถานหงส่ายหน้าอย่างดูถูกและกล่าวว่า:“ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน ตระกูลหลงจะยอมรับเธอได้ยังไง?”“อ่อใช่ ไม่ว่าฉันหรือตระกูลหลง ก็ไม่ได้โกหกเธอ เพราะฉันคือผู้รับผิดชอบบริษัทบันเทิงของตระกูลหลงที่เธอเข้าร่วมมาโดยตลอด”“ดังนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อิ่นนั่วเจีย เธอต้องเชื่อฟังฉัน เข้าใจไหม?”“ฉันให้เธอถ่ายหนังอะไร เธอก็ต้องไปถ่าย”"เดี๋ยวนะ"อิ่นนั่วเจียยื่นมือออกไปและขมวดคิ้ว:“ถานหง เธอพูดรุนแรงเกินไปแล้ว ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยทำให้เธอขุ่นเคืองมาก่อน ทำไมเธอถึงตั้งใจจะจัดการกับฉันขนาดนั้น?”“ถึงขั้นยอมทุ่มเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเพื่อดึงตัวฉันมาจากหลี่ซื่อกรุ๊ปด้วย”“จุ๊จุ๊จุ๊”เมื่อได้ยินคำพูดของอิ่นนั
“บ้าเอ๊ย ฉันไม่สามารถทนได้จริงๆ ติดต่อน้องหลินให้ฉัน ฉันจะเข้าแทรกแซงเรื่องนี้ด้วย!”...วันต่อมาในบาร์ใต้ดินแห่งหนึ่งทางตอนใต้ของเมืองจิงจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียที่สวมหมวกและหน้ากากไว้ และดูเรียบง่ายมากรีบเดินทางมาที่นี่ ที่นี่คือ “สถานที่นัดพบ” ที่หลงซิ่วพูดถึงควบคู่ด้วยเสียงดนตรีอันไพเราะและฝูงชนที่เต้นรำจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียเดินผ่านทางเดินและมองเห็นหลงซิ่วกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ พร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเมื่อเห็นว่าอิ่นนั่วเจียมาจริง ๆ ดวงตาของหลงซิ่วก็เป็นประกายบุหรี่ในปากของเขาหล่นลงพื้นโดยไม่รู้ตัวแม้ว่าอิ่นนั่วเจียจะสวมเพียงชุดเดรสยีนส์ซึ่งทำให้เธอดูเป็นเด็กสาวมากในวันนี้ แต่หุ่นที่น่าสะพรึงกลัวของเธอก็ยังทำให้ หลงซิ่วที่กำลังนั่งอยู่ตรงโต๊อย่างไม่ใส่ใจก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอ"เชี่ย ไม่เสียแรงที่เป็นซูเปอร์สตาร์ประเทศมังกรจริงๆ นะ!"หลงซิ่วอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบเธอกับถานหง หลังจากคิดดู นี่มันไม่ใช่คนระดับเดียวกันด้วยซ้ำ!แม้ว่าถานหงจะเป็นราชินีเพลงประเทศมังกร หน้าตาก็คล้ายๆกันแต่เมื่อเทียบกับอิ่นนั่วเจียสาวสวยที่อยู่แต่ในจอ ถานหงยังด้อยกว่าเยอะมากเพียงแค่ออร่าอันส
สำนักงานใหญ่กลุ่มเผิงกวง เมืองจิงขณะนั้นเผิงกวงฉี่กำลังคาบซิการ์ไว้ในปากอย่างเรื่อยเปื่ยอ ฟังการโต้เถียงขัดแย้งระหว่างตัวแทนจากทั่วทุกแห่งในการประชุมแม้ว่าเผิงกวงฉี่จะดูเป็นปกติ แต่ในใจเขากลับโกรธมากพวกขยะพวกนี้ได้แต่โทษกันไปมา และต่างคนต่างหาผลประโยชน์แม้แต่เผิงกวงฉี่ก็ยังคิดว่า ควรจะกำจัดคนไร้ประโยชน์เหล่านี้ และส่งเสริมให้คนอื่นขึ้นมาเป็นผู้นำภูมิภาคดีไหมขณะที่กำลังคิดแบบนี้ โทรศัพท์มือถือของเผิงกวงฉี่ก็ดังขึ้นกะทันหันเสียงโทรศัพท์ทำให้ห้องประชุมเงียบลงทันที“คุณหลินโทรมาครับ คุณเผิงกวงฉี่”ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ ยื่นโทรศัพท์ให้ด้วยความเคารพเมื่อคิดว่าเป็นหลินเฟิง เผิงกวงฉี่ก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมากไม่พูดไม่ได้ว่ายาหยกโมราของหลินเฟิงมีประสิทธิภาพมากจริงๆ ควบคู่กับน้ำพุร้อนที่เจียงโจว ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองดูหนุ่มลงเรื่อย ๆ และร่างกายก็เต็มไปด้วยกำลังวังชาแม้แต่ผู้หญิงคนใหม่ที่หามาช่วงนี้ ก็ไม่สามารถทำให้เขาพึงพอใจได้ช่วงนี้เขากำลังคิดว่าควรจะหาเพิ่มอีกสักหน่อย เพื่อสร้างทายาทให้กับตระกูลเผิงของเขาสองเดือนที่แล้ว นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าคิดมาก่อนด้วยซ้ำ“ฮัลโหล
“ฉันจะโอนเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเข้าบัญชีของคุณทันที ทางที่ดีคุณให้อิ่นนั่วเจียออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ปโดยเร็วที่สุด ให้เธอมาพบฉันที่เมืองจิง”"ฮ่าฮ่าฮ่า......"ถานหงที่อยู่ปลายสายหัวเราะอย่างโอเวอร์“ฉันต้องการให้อิ่นนั่วเจียคุกเข่าอยู่แทบเท้าฉัน! ยังมีหลินเฟิง ฉันจะทำให้หลินเฟิงและหลี่ซื่อกรุ๊ปบ้าบออะไรนั่นได้ชำระในสิ่งที่ควรจ่าย!”หลังจากพูดจบโทรศัพท์ก็วางสายไปและภายในเวลาไม่กี่นาที ข้อความเงินสดเข้าบัญชีจำนวนสองหมื่นห้าพันล้านบาทก็ปรากฏบนโทรศัพท์มือถือของจวงฉุนทันทีเมื่อมองดูข้อความบนโทรศัพท์ ลมหายใจของจวงฉุนก็เร็วขึ้นอย่างมาก เขาไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้ในชีวิตของเขามาก่อนแต่เมื่อเขาเงยหน้ามองไปทางหลินเฟิง ก็รู้สึกเหี่ยวเฉาทันทีเขารู้ว่าเงินจำนวนนี้จะไม่มีวันมาถึงเขาด้วยซ้ำ อีกทั้งเรื่องที่อิ่นนั่วเจียเข้าร่วมตระกูลหลงเป็นเรื่องโกหกทั้งหมดเขาแค่อยากหลอกเอาเงินก้อนนี้มาจากหลงซิ่ว เพื่อใช้รักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้ก็เท่านั้นเอง“ตอนนี้โอนเงินก้อนนี้เข้าบัญชีของหลี่ซื่อกรุ๊ปเถอะ”หลินเฟิงไม่พูดมาก บังคับจวงฉุนให้ดำเนินการบนโทรศัพท์มือถือของเขาโดยตรงหลังจากนั้นไม่นาน เงิน
“ดูเหมือนว่าคุณจะได้เจอกับอิ่นนั่วเจียจริงๆ นะ”หลงซิ่วที่อยู่ปลายสายพูดอย่างใจเย็นว่า:“ผมลืมบอกคุณไปว่าตอนนี้อิ่นนั่วเจียเป็นสมาชิกของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว เธอเต็มใจที่จะออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ป และร่วมมือกับตระกูลหลงของเราจริงๆ เหรอ?”เมื่อได้ยินสิ่งที่หลงซิ่วพูดจวงฉุนสั่นสะเทือนไปทั้งตัวเกือบหัวใจวายเพราะความโมโหในที่สุดเขาก็ได้ลิ้มรสว่าการถูกหลอกเป็นอย่างไรหากหลงซิ่วเล่าเบื้องหลังของอิ่นนั่วเจียให้เขาฟังก่อนหน้านี้เขาจะพาผู้คนมาที่นี่เพื่อมาหาอิ่นนั่วเจีย และตกหลุมพรางได้ยังไง?ตอนนี้มันสายเกินไปที่จะพูดอะไรอีกแล้วร่องรอยแห่งความโกรธเริ่มผุดขึ้นในใจของจวงฉุนหากพูดว่าเมื่อครู่เพียงแค่โกหกหลงซิ่ว เขาก็มีความกดดันอยู่ไม่น้อยเมื่อเขาได้ยินว่าหลงซิ่วปกปิดเรื่องของอิ่นนั่วเจียกับเขา เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันทีหากคุณไม่ได้บอกผมให้ชัดเจนก่อนที่คุณจะจากไปผมจำเป็นต้องตกไปอยู่ในมือของหลินเฟิงงั้นเหรอ?จวงฉุนตัดสินใจ คำพูดก็ราบรื่นมากขึ้น“ใช่ครับ คุณอิ่นนั่วเจียบอกผมเอง แต่ว่า...”"แต่ว่าอะไร?"หลงซิ่วที่ปลายสายโทรศัพท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย“แต่คุณอิ่นนั่วเจียบอกว่าเธอได้เซ็น
จวงฉุนคิดว่าคำพูดนี้สมบูรณ์แบบไร้ที่ติขณะที่จวงฉุนกำลังจมอยู่กับจินตนาการของเขา หลินเฟิงก็ยื่นมือออกไปและโบกไปมาตรงหน้าจวงฉุน“การปล้นทำลายของพวกนายในครั้งนี้ ได้ทำลายสินค้าของหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันมูลค่าสองหมื่นห้าพันล้านบาทเต็มๆ เพียงแค่นายสามารถชดเชยเงินสินค้าเหล่านี้ให้เราได้ ฉันก็จะไม่ถือสาเอาความ”"สองหมื่นห้าพันล้านบาท?"เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ อิ่นนั่วเจียที่อยู่ข้างๆ ก็เปิดริมฝีปากสีแดงของเธอออกครู่หนึ่ง เธอก็ส่ายหัวอย่างจนปัญญาหลินเฟิงกำลังพยายามกรรโชกเงินอยู่เหรอ!"เป็นไปไม่ได้!"เห็นได้ชัดว่าจวงฉุนก็ตกใจกับจำนวนเงินมหาศาลนี้อย่าว่าแต่ยี่สิบห้าล้านบาทเลย แม้แต่ห้าพันล้านบาทเขาก็ยังไม่มี จะอุดรูโบ๋นี้ได้อย่างไรหลินเฟิงรีดไถมากเกินไปจริงๆ“แน่นอนว่าหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันไม่สนใจเงินจำนวนน้อยๆ นี้ แต่ฉันแค่อยากเห็นท่าทางของคุณ”“เป็นไงบ้าง?”หลินเฟิงจ้องมองจวงฉุนด้วยความสนใจอย่างยิ่ง ต้องการดูว่าคนๆ นี้จะหาเงินได้มากเท่าไหร่เพื่อเอาชีวิตรอดได้ในเมื่อเสียหายหนึ่งหมื่นล้านบาท หลินเฟิงต้องหาชดเชยมาจากที่อื่น"ดี...ดีครับ!"จวงฉุนรู้ดีว่าวันนี้เขาไม่มีสิทธิ์ต่อรองกับหลิ