ตอนที่ 4 เกิดใหม่ในร่างผู้อื่น

ณ จวนตระกูลหลี่

ภายในห้องนอนเล็ก ของเรือนซานหลิง มีร่างเล็กของเด็กสาววัยแรกแย้ม กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง หากหน้าอกไร้ความเคลื่อนไหว ทุกคนคงจะนึกว่านางจากไปแล้ว

อี้เหลียน สาวรับใช้คนสนิท ยอมอดหลับอดนอน คอยอยู่เคียงข้าง ดูแลเด็กสาวที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงตลอดเวลา เพราะอี้เหลียนกล่าวโทษ ว่าเป็นความผิดของตนเอง

ที่วันนั้นนางทิ้งคุณหนูสาม ให้อยู่กับคุณหนูรองตามลำพัง ทำให้เกิดเรื่องราวเช่นนี้ขึ้นมา และตั้งแต่ที่คุณหนูสามฟื้นขึ้นมา เพียงครู่เดียวในวันที่จมน้ำ นางก็หลับมายาวนาน จวบจนวันนี้ ก็นับเข้าวันที่สองแล้ว

จ้าวฉิง ฮูหยินรอง ผู้เป็นมารดาของคุณหนูสาม หลี่ชิงเหมียว เห็นบุตรสาวของนางยังไม่ฟื้นสักที ก็รู้สึกปวดใจ นางจึงได้ไปเชิญท่านหมอเทวดา ให้มาช่วยตรวจดูอาการของบุตรสาวอีกครา แต่ก็ไม่พบกับความผิดปกติอันใด

นางจึงมีความคิด อยากที่จะไปเชิญท่านนักพรต หรือท่านนักบวช จากอาราม มาช่วยตรวจดูดวงชะตา ให้แก่บุตรสาว ทว่านางก็เกรงกลัวหลี่ต้าถง ผู้เป็นสามี

เพราะเขาเป็นบัณฑิต ที่ถูกอบรมสั่งสอนมาว่า ขงจื๊อไม่สอนให้เชื่อเกี่ยวกับเรื่องลี้ลับ เขาจึงมักจะคอยย้ำเตือนภรรยาทั้งสาม ถึงเรื่องความเชื่อ งมงายเหล่านั้น ว่ามันไม่มีอยู่จริง แล้วจะให้นางหันหน้า ไปพึ่งพาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไรกัน

และเป็นเพราะไม่มีผู้ใดกล้าเชื่อในเรื่องลี้ลับ จึงไม่มีผู้ใดรู้เลยว่า ความจริงแล้ว หลี่ชิงเหมียวตัวจริง ได้ตายจากโลกใบนี้ไปแล้ว ยามนี้วิญญาณที่อยู่ภายในร่าง ของเด็กสาววัยสิบสี่ปีผู้นี้ คือผู้ที่มาเกิดใหม่อีกครั้ง

วันนี้ก็เข้าสู่วันที่สาม ของการที่บุตรสาวของนางหลับใหล ฮูหยินรองจึงมีความคิด อยากจะลักลอบออกไป หาท่านนักพรตให้ช่วยตรวจดูดวงชะตา แก่บุตรสาวของนาง ทว่ายังไม่ทันได้ก้าวเท้าออกจากจวน สาวรับใช้ในเรือนของหลี่ชิงเหมียว กลับมาแจ้งข่าวดีกับนางเสียก่อน นางจึงเร่งรีบไปยังเรือนซานหลิงทันที

“คุณหนูสาม ท่านเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ รู้สึกไม่ดีตรงที่ใดหรือไม่เจ้าคะ”

อี้เหลียนถามคุณหนูออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ปะปนความรู้สึกเป็นกังวล เพราะคุณหนูนอนหลับไปนานถึงสามวันสองคืนแล้ว อีกทั้งตื่นมาครานี้ ก็ดูเหมือนจะมีสีหน้าสับสนมึนงง ประเดี๋ยวมองไปรอบๆ ประเดี๋ยวจ้องหน้านาง

หลูชิงเหลียนที่เพิ่งตื่นนอนขึ้นมาอีกครา รู้สึกปวดศีรษะอยู่ไม่น้อย นางหันไปมองรอบๆ ห้อง สลับกับการมองหน้าสาวรับใช้ ของเด็กสาวเจ้าของร่าง ที่นางเข้ามาอยู่ นางยกมือเล็กบอบบางของตนขึ้นมาดู แล้วจึงทอดถอนใจออกมา

ยามที่นางหลับใหลอยู่นั้น ได้ฝันถึงเด็กสาวคนหนึ่ง อีกฝ่ายได้ฝากฝังให้นาง ช่วยดูแลมารดา และพี่ชายของนางให้ดี อีกทั้งช่วยคืนความยุติธรรม ให้แก่นางด้วย เพราะนางจากไปอย่างไม่เป็นธรรม หลูชิงเหลียนรับปากอย่างงุนงง ก่อนที่นางจะฟื้นขึ้นมาอีกครั้งในวันนี้ และในร่างกายเช่นนี้

วันแรกที่นางฟื้นคืนมาในร่างกายที่แตกต่างไปจากเดิม นางก็รู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย ราวกับว่านางนั้นเพียงแค่นอนหลับไปอย่างยาวนาน แต่กลับตื่นขึ้นมาในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ผู้คนไม่คุ้นตา และร่างกายที่เปลี่ยนไป

ทว่าสิ่งที่นางจดจำได้ คือครั้งสุดท้าย ก่อนที่สติจะดับวูบไป นางกำลังคลอดบุตรอยู่ที่จวนสกุลหลัว แล้วเกิดเหตุอันใดขึ้นกับนางกันแน่ เหตุใดนางถึงได้มาอยู่ในร่างของเด็กสาว ที่นางฝันถึงเช่นนี้ อีกทั้งตระกูลนี้ ก็ดูเหมือนว่าจะวุ่นวาย และมีเรือนหลังที่น่าปวดหัวเสียจริง

เพราะชีวิตของหลูชิงเหลียนที่ผ่านมา นางนั้นเป็นบุตรีเพียงคนเดียวของบิดามารดา บิดาไม่มีภรรยารอง หรืออนุภรรยา ทำให้เรือนหลังสงบสุข ไร้ปัญหาใดๆ ภรรยาและบุตรสาวเพียงหนึ่งเดียว จึงได้รับความรักความอบอุ่นจากผู้เป็นสามีและบิดาอย่างเต็มที่

ทว่าตระกูลหลี่ ท่านอาจารย์หลี่ต้าถง ผู้ที่เป็นบิดาของเด็กสาวเจ้าของร่าง ที่นางมาเกิดใหม่นี้ กลับเป็นบุรุษที่มีภรรยาถึงสามคน อีกทั้งเขาก็ดูเป็นคนที่เย็นชา และหมางเมินต่อหลี่ชิงเหมียวเป็นที่สุด

“วันนี้คือวันใด เดือนใด ปีใดแล้วหรือ”

เสียงหวานแหบแห้งเอ่ยถามออกมา ทว่ากลับเป็นคำพูดที่ดูจะปกติที่สุด เท่าที่อี้เหลียนเคยได้ยินคุณหนูสามพูดมา นางจึงนึกประหลาดใจ และรู้สึกตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย

“วันที่สิบ เดือนห้า รัชศกเหยียนซีปีที่สองเจ้าค่ะ”

อี้เหลียนตอบคำถามที่คุณหนูสามถามออกมา นางแน่ใจแล้วว่าคุณหนู อาจจะไม่ใช่เด็กที่โง่เขลา เฉกเช่นเดียวกับแต่ก่อนอีกแล้ว นี่มันคือสิ่งที่เรียกว่าปาฎิหารย์ใช่หรือไม่

หลูชิงเหลียนตกใจ นางมาอยู่ในร่างนี้ นับจากวันที่นางคลอดลูก ยังไม่ถึงสิบวันเลยด้วยซ้ำ แล้วมันเกิดอันใดขึ้นกันแน่ นางตายไปแล้วจริงๆ หรือ

หรือเพียงแค่สลับร่าง สลับวิญญาณกับคุณหนูสามเจ้าของร่างนี้ แต่ทว่าในความฝันของนางนั้น กลับชัดเจน ว่าหลังจากที่อีกฝ่ายฝากฝัง ความต้องการครั้งสุดท้ายไว้กับนาง วิญญาณของเจ้าของร่าง ก็ได้สลายหายไปต่อหน้าต่อตา

“คุณหนู…..ท่านหมออู๋ กำชับเอาไว้ว่า หากคุณหนูตื่นขึ้นมา ให้ท่านดื่มน้ำแกงเพิ่มกำลังเจ้าค่ะ เพราะคุณหนูนอนหลับไปนานหลายวันแล้ว”

“ขะ…ข้าหลับไปนานกี่วันแล้ว”

“สามวันสองคืนแล้วเจ้าค่ะ” อี้เหลียนตอบพลางสำรวจมองใบหน้า ที่ยังคงซีดเซียวของคุณหนูสาม