ตอนที่ 5 - 1 ร่ำเรียนวิชา

“แค่กๆๆ มะ…เมืองเซิ่ง ใช่เมืองเซิ่งที่มีสำนักคุ้มภัยต้าฟงอยู่ใช่หรือไม่เจ้าคะ”

จ้าวซื่อยกชาขึ้นจิบ หรี่ตามองบุตรสาวด้วยความประหลาดใจ หลี่ชิงเหมียวที่เพิ่งจะหายเป็นปกติได้ไม่ถึงสองเดือนด้วยซ้ำ ยามนี้กลับรู้ถึงเรื่องราวภายนอกมากมาย

“ใช่แล้ว…เหตุใดเจ้าถึงได้รู้ ว่าเมืองเซิ่งมีสำนักคุ้มภัยต้าฟงอยู่ แล้วเจ้ารู้หรือไม่ ว่ายามนี้สำนักคุ้มภัยต้าฟงได้ปิดตัวลงแล้ว"

“ปิดตัวลง ปิดตัวลงเพราะเหตุใดกันเล่าเจ้าคะ” หลี่ชิงเหมียวตกใจ พลางเอ่ยถามมารดาออกมา

"แม่ได้ยินมาว่า ทั้งท่านเจ้าสำนักและฮูหยิน ต่างก็รู้สึกเสียใจต่อการจากไปของบุตรสาวเพียงคนเดียว พวกเขาจึงได้พากันปิดสำนักคุ้มภัยชั่วคราว เพื่อจะออกเดินทางไปแสวงบุญตามอาราม และถิ่นทุรกันดารต่างๆ จนบัดนี้ก็นับได้เกือบเดือนแล้วกระมัง”

หลี่ชิงเหมียวไม่รู้ข่าวนี้เลย เพราะข่าวที่นางให้อี้เหลียนช่วยไปสืบมาก่อนหน้านั้น เป็นเพียงข่าวของทางฝั่งสกุลหลัวเท่านั้น นางไม่คิดเลยว่าบิดามารดา จะทำใจไม่ได้ ถึงกับต้องปิดสำนักคุ้มภัยที่สร้างมากับมือลง

“ว่าแต่…เหมียวเอ๋อร์ เจ้าไปได้ยินชื่อเสียงของสำนักคุ้มภัยต้าฟงมาจากที่ใดกันรึ”

จ้าวซื่อถามบุตรสาวออกมาด้วยความประหลาดใจ เพราะหลี่ชิงเหมียวเพิ่งจะดีขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ และมีโอกาสออกไปเที่ยวเล่นนอกจวน เพียงแค่สามสี่หนเท่านั้น

“อ้อ…เป็นยามที่ข้าออกไปซื้อขนมกุ้ยฮวาเกา ที่หอหรงเหอเจ้าค่ะ ข้าได้ยินคนเขากล่าว ถึงความเก่งกล้าสามารถ ของศิษย์จากสำนักคุ้มภัยต้าฟงกัน จึงอยากรู้ว่าสำนักคุ้มภัยต้าฟงนั้นเป็นเช่นไร" จ้าวซื่อไม่ได้นึกสงสัยอันใดอีก นางพยักหน้าขึ้นลง ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นสาวรับใช้ ยกถาดอาหารเช้าเข้ามา

“ถ้าเช่นนั้นแม่ไม่รบกวนเวลาเจ้าแล้ว เจ้ากินมื้อเช้าก่อนเถิด เช้านี้มีเรียนฉินกับท่านอาจารย์ชิวใช่หรือไม่”

“เจ้าค่ะท่านแม่” จ้าวซื่อยิ้มออกมา

“ท่านอาจารย์ชิวเป็นอาจารย์ฉินที่มีชื่อเสียง ตั้งใจเล่าเรียนกับนางให้มากเล่า ภายหน้าพอดีดเป็นเพลงแล้ว ก็มาดีดให้แม่ฟังบ้าง” หลี่ชิงเหมียวรับคำ จ้าวซื่อกล่าวต่ออีกไม่กี่คำ ก็เดินออกจากห้องของบุตรสาวไป

หลังจากมารดาออกจากห้องไป หลี่ชิงเหมียวจึงเดินไปนั่งยังโต๊ะอาหาร กินมื้อเช้าด้วยจิตใจที่เลื่อนลอย นางกำลังคิดว่า ยามนี้บิดากับมารดาของนางในชาติภพก่อน พากันเดินทางไปที่ใดแล้ว

มื้ออาหารเช้าผ่านไป หลี่ชิงเหมียวจึงไปรอท่านอาจารย์ชิว อยู่ที่เรือนบุปผา ทว่ากลับบังเอิญได้พบกับพี่หญิงรอง หลี่ชิงหรง ตั้งแต่นางฟื้นขึ้นมา ได้พบหน้ากับสตรีนางนี้เพียงแค่ไม่กี่หนเท่านั้น ราวกับว่าอีกฝ่ายกำลังหลบหน้านางอยู่

ครั้นได้ฟังเรื่องเล่าจากสาวรับใช้คนสนิท ถึงได้รู้ว่า ที่ผ่านมาพี่หญิงรองผู้นี้ ไม่ชอบหน้าหลี่ชิงเหมียวสักเท่าใดนัก

บางทีหลี่ชิงหรงผู้นี้ อาจจะเป็นผู้ที่ทำให้หลี่ชิงเหมียวที่จากไปแล้ว อยากทวงความยุติธรรมก็เป็นได้

“พี่หญิงรอง” ร่างเล็กย่อกายคำนับทักทายอีกฝ่ายตามธรรมเนียม

“เหมียวเอ๋อร์…?”

อีกฝ่ายมองหลี่ชิงเหมียวด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่จะหันหน้ากลับไปใช้สายตาตำหนิสาวรับใช้คนสนิท

ตั้งแต่นางได้พบหน้าหลี่ชิงเหมียวคนใหม่ นางก็รู้สึกว่าน้องสาวผู้นี้ เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน กระนั้นความคิดที่ว่า อยากจะกำจัดอีกฝ่าย ก็หาได้เปลี่ยนไปไม่

นางยังคงอยากจัดการหลี่ชิงเหมียวให้ได้ ก่อนที่นางจะออกเรือน ทว่านางกลับยังไม่มีความกล้ามากพอ ที่จะเผชิญหน้ากับหลี่ชิงเหมียวคนใหม่ มาบัดนี้ช่างบังเอิญเสียจริง

“เจ้ามาทำอันใดที่นี่เช่นนั้นรึ”

วันนี้ท่านแม่ใหญ่ บอกให้นางมาเรียนดีดฉินกับท่านอาจารย์ชิว ท่านอาจารย์ชิวเป็นอาจารย์สอนดีดฉิน ที่มีชื่อเสียงของเมืองถง

เพื่อเตรียมตัวออกไปแสดงในงานเลี้ยงของจวนอื่น เพราะคู่แต่งงานของนางยังไม่ถูกกำหนด นางจึงต้องพยายามแสดงความสามารถที่มี ออกมาให้ฮูหยินจากตระกูลอื่นประทับใจ อยากได้นางไปเป็นสะใภ้

บรรดาพี่ชายน้องชายล้วนเป็นบัณฑิต นางแม้จะเป็นสตรี แต่ก็ร่ำเรียนเขียนอักษรมาจนเชี่ยวชาญไม่แพ้กัน หลังจากพี่หญิงใหญ่ออกเรือน นางก็กลายมาเป็นความภูมิใจของบิดา แม้เขาจะไม่ได้นำนางไปพูดโอ้อวดกับผู้ใด แต่ก็ไม่เคยอาย ยามที่ได้กล่าวถึงความสามารถของนาง

ทว่ายามนี้เด็กที่เคยโง่เขลา บุตรสาวที่บิดามีกับสตรีที่รักใคร่ กลับมาแย่งความสนอกสนใจของทุกคนไปจากนาง หลังจากตกน้ำไปในวันนั้น น้องสาวที่เคยเป็นเด็กไม่รู้ความ กลับกลายมาเป็นเด็กที่มีสติปัญญาปกติ หลายคนกล่าวกันว่ามันคือปาฏิหาริย์ นางมิอาจยอมรับความจริงเรื่องนี้ได้

“วันนี้คุณหนูสามมาเรียนดีดฉินกับท่านอาจารย์ชิวเจ้าค่ะ คุณหนูรองก็คงมิใช่ว่า มาเรียนดีดฉินกับคุณหนูสามหรอกนะเจ้าคะ” มือบางที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อกำหมัดแน่น

หลี่ชิงหรงคิดเอาไว้อยู่แล้ว ว่าท่านแม่ใหญ่คงไม่หวังดีกับนาง ถึงขั้นเชิญท่านอาจารย์ชิวผู้มีชื่อเสียงเพียงนี้ มาสอนแค่นางเท่านั้น เรื่องนี้คงจะเป็นแม่รอง ที่แนะนำมาเป็นแน่

สตรีผู้นั้นแย่งความรักและความโปรดปรานของบิดา ไปจากมารดานางเสียหมดสิ้น บัดนี้บุตรสาวของนางกลับกลายมาเป็นคนที่บิดาให้ความสำคัญอีก แล้วจะไม่ให้นาง มีความคิดอยากจะกำจัดน้องสาวผู้นี้ได้อย่างไรกัน